onze Huiskamer 30 juli

[Dikkie]

goedemorgen allemaal, lekker van het zonnetje genieten vandaag!

ik hoop dat jullie allemaal goed hebben kunnen slapen. ik wel alleen een paar x naar toillet, weer te veel water gedronken gisteravond stom.

[Greta]

Beste allen,

Goedemorgen gewenst en heb een vraag aan jullie? Is Diazepam een slaapmiddel of een rustgevend? Ik merk dat ik er zo anders op reageer dan op lorazepam. Ze vinden me thuis gedeprimeerd en voelt nog steeds watten in mijn hoofd en zenuwpijn in maag. Heeft iemand van jullie ook deze ervaring met Diazepam?

[karin123]

Ik word depressief van Diazepam en niet van Oxazepam.

[Dikkie]

dat heb ik hier meer gehoord idd van diazepam. ik heb lorezepam dus geen ervaring.

[doorbijter]

@karin123 mag ik vragen welke benzo je nu nog gebruikt en hoe je afbouwt?

Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat na zoveel jaren gebruik je totaal tolerant voor welke benzo dan ook bent geworden en dat de angsten die je ervaart puur chemisch zijn. En dus ga het stoppen heel langzaam vanzelf zullen verdwijnen. 

Ik heb dezelfde angsten nl, maar alleen als ik last heb van ontwenningsverschijnselen. En ik kan je vertellen dat ik die zeker heb

[Rixie1]

2 uur geleden zei Greta:

Beste allen,

Goedemorgen gewenst en heb een vraag aan jullie? Is Diazepam een slaapmiddel of een rustgevend? Ik merk dat ik er zo anders op reageer dan op lorazepam. Ze vinden me thuis gedeprimeerd en voelt nog steeds watten in mijn hoofd en zenuwpijn in maag. Heeft iemand van jullie ook deze ervaring met Diazepam?

@Greta, diazepam is een kalmeringsmiddel, geen slaapmiddel, maar ik kon er goed op slapen en heb nooit klachten gehad. Is voor ieder anders. Maar ik weet niet beter na al die jaren diazepam. Dus ik ben eigenlijk benieuwd ofdat ik verschil merk als ik ervan af ben.

30 juli 2020 bewerkt door Rixie

[Rixie1]

Goedemiddag allemaal, een mooie zonnige dag, ben vanmorgen om 9 uur gaan fietsen met vriendin, het is nu nog rustig in de bossen, vanmiddag veel te druk. Flinke fietstocht gemaakt en terras natuurlijk. Kun je van genieten als het goed gaat. Vanavond begin ik met 1 mg minderen weer, dus de pret is een paar dagen ( elke keer verschillend) over. En blijf dus thuis.

30 juli 2020 bewerkt door Rixie

[karin123]

1 uur geleden zei doorbijter:

@karin123 mag ik vragen welke benzo je nu nog gebruikt en hoe je afbouwt?

Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat na zoveel jaren gebruik je totaal tolerant voor welke benzo dan ook bent geworden en dat de angsten die je ervaart puur chemisch zijn. En dus ga het stoppen heel langzaam vanzelf zullen verdwijnen. 

Ik heb dezelfde angsten nl, maar alleen als ik last heb van ontwenningsverschijnselen. En ik kan je vertellen dat ik die zeker heb

@doorbijterIk gebruik nog Diazepam en Oxazepam 10 mg van beide. Ik heb twee weken geleden 2,5 mg eraf gehaald van de Dia. I hoop dat het van de benzo''s is maar weet het niet zeker natuurlijk. Ik moet van de GGZ mijn angsten steeds onder ogen zien.

Ik heb elke dag deze angsten, geen enkel moment niet, misschien alleen in de avond dat het minder wordt omdat ik dan alles heb gedaan.

[Deligaf1]

4 uur geleden zei Greta:

Beste allen,

Goedemorgen gewenst en heb een vraag aan jullie? Is Diazepam een slaapmiddel of een rustgevend? Ik merk dat ik er zo anders op reageer dan op lorazepam. Ze vinden me thuis gedeprimeerd en voelt nog steeds watten in mijn hoofd en zenuwpijn in maag. Heeft iemand van jullie ook deze ervaring met Diazepam?

@Greta

ik heb dat ook gehad. Diazepam vlakt alle receptoren 1 t/m 6 even veel af lorazepam die vlakt bepaalde receptoren minder af en andere meer hierdoor kan je idd wat andere effecten ondervinden zoals dat je meer slaperig voelt.

[Dikkie]

 

Dikkie

 

Geplaatst 1 uur geleden

goedemiddag allemaal, ik wil huer ff iets met jullie delen waaruit blijkt dat je lichaam straks echt wel weer alles kan oppakken. en dat langzaam afbouwen echt nodig is.

Ik heb in 2013 de ziekte van cushing gehad. dat betekent kort gezegt een goedaardige tumor op de hypofyse. de hypofyse regelt je hele hormoonhuishouding waaronder het aansturen van de bijnieren tot de productie van cortisol bij vooral lichamelijke stress. 

aangezien de hypofyse die tumor als stress ervaarde bleef hij de bijnieren maar aansporen tot cortisol productie. met als gevolg een levensbedreigende hoge cortisol. op een gegeven moment gaat je lichaam in overlevingstand en breekt hij zichzelf(je lichaam dus) compleet af. dat wil zeggen hij tast je bliedvaten aan en je spieren in mijn geval ook mijn botten met als gevolg dat ik over 3x 8 ribben heb gebroken zomaar uit het niets.  1x gewoon toen ik liep, 1x1gxewoon toen ik wakker werd met kapotte ribben en de eerste keer weet ik het niet daar heb ik best lang mee rondgelopen ik dacht gewoon veel last van mijn rug te hebben. maar daar had ik geen tijd voor ik moest aan het werk (zzper). 

nou komt het; ik moest geopereerd worden. die tumor moest er weg. hij was maar 1mm. bizar.

maar na de operatie werden mijn bijnieren niet .eer aangestuurd tot cortisol productie.  zonder kun je niet leven. dus moest ik cortisol slikken. net zo lang tot mijn eigen lichaam het weer overnam. ik weet niet meer in welke hoeveel heden ik ze slikte. wat ik wel weet is dat ik ieder 6 weken hier een beetje vanaf mocht halen. dan werden de waarden weer getest. en dan iets naar beneden en dan 6 weken stabiliseren. en dan 6 weken later weer. die mindering werd steeds kleiner maar de tussen tijd bleef gelijk. dus eigenlijk gaat het voor je gevoel steeds langzamer. maar ook iedere x na afbouw werd ik weer weggegooid in dezelfde ellende. na een week of 4 begon ik me iets beter te voelen en dan moest ik weer afbouwen. gek genoeg voelde ik me wel heel slecht kon amper lopen en traplopen ging helemaal niet. ach teveel om op te schrijven en dat iedere 6 weken weer opnieuw. maar toch voelde ik me ook wel weer goed want ik had me nog slechter gevoeld. ik ben mede hierdoor net van te voren in een depressie gekomen. logisch met al die cortisol. konniet meer normaal lopen en dan nog zomaar die gebroken ribben en een hele tijd dat niemand wist waar het vandaan kwam. danvoel je je pas klote. tijdens die afbouw van die cortisol pillen wist ik wat het was. de arts liep nooit op de feiten vooruit. wat later komt zien we later wel was zijn visie.  en wat was ik daar blij mee. dat heeft me echt rustig gehouden en ik bennooit angstig geweest. hij heeft vooraf wel gezegd dit gaat 1 tot 2 jaar duren. dan kan het zijn dat je lichaam weer een beetje cortisol gaat produceren. maar dat moet eerst weer opgang komen. als we nu in 1x1sxtoppen dan is je lichaam daar nog niet klaar voor. en ga je dood ik kan er niks anders van maken. heel duidelijk.

mijn lichaam heeft het weer opgepakt. met goede begeleiding, ook fysio en 1 leefregel. doe rustig aan ( ik kon ook niks anders de slakken liepen me nog voorbij zo traag was ik. )en niks overhaasten. ik zit nog steeds laag in cortisol maar ik leef nog. zonder grote problemen. al blijkt nu wel dat ik niet meer zoveel aankan als voorheen. vandaar die burn out nu dus. ja dat is soms moeilijk vooral als je een bezig bijtje bent. lres een baan en een opleiding. 2 kids, samen met mijn man een kwekerij hij had nog een baan. en nee zeggen bestond niet. we genoten echt waar wel overal van. maar zolangzamerhand sluipt de gewoonte er weer in. niet zoals toen maar wel weer teveel boven mijn kunnen. 

ik heb hier veel van geleerd.

1 probeer je situatie te accepteren. alles heeft tijd nodig.

2 ga ondertussen zoveel mogelijk door met leven en probeer het leuk te houden

3 rustig aan afbouwen levert je in de toekomst tijd op. ga je te snel lukt het niet, word je angstig kwaad op je zelf noem maar op. en je hebt alleen jezelf te pakken.

ik denk nr 4 wel een hele belangrijke is. zoek de oorzaak op. durf die onder ogen te komen. het zijn niet die rotpillen die je leven op de kop zetten. er is daarvoor iets gebeurd wat je leven op de kop heeft gezet. waarvoor je die rotpillen nodig had om rustig te worden zodat je je probleem onder ogen kon zien en oplossen.

en ja voor je lichaam de eigen productie van wat nu je verslaving veroorzaakt heeft heeft net als bij mij toen de corisol tijd nodig. en ik moet zeggen deze lijdensweg van nu is bijna evenzwaar als toen. maar vergelijkbaar ook in klachten. maar ik herken hem nu. en ik probeer het te omarmen tot weer een beter leven. en ik hoop dat het ons op deze manier met vallen en opstaan en menig traantje weer gaat lukken. het leven is het echt waard.

 Citeren Bewerken

Dikkie   

 

Geplaatst 1 uur geleden

ohh jemig wat een verhaal, ga toch eens denken om een boek te schrijven

 

[Dikkie]

sorry ik had hem bij de verkeerde dag gezet. nu gekopieerd 

[Dikkie]

5 uur geleden zei Rixie:

Goedemiddag allemaal, een mooie zonnige dag, ben vanmorgen om 9 uur gaan fietsen met vriendin, het is nu nog rustig in de bossen, vanmiddag veel te druk. Flinke fietstocht gemaakt en terras natuurlijk. Kun je van genieten als het goed gaat. Vanavond begin ik met 1 mg minderen weer, dus de pret is een paar dagen ( elke keer verschillend) over. En blijf dus thuis.

leuk @Rixie, je hebt gelijk. genieten van de mooie momenten. dat maakt het draagbaar.

[Greta]

36 minuten geleden zei Dikkie:

 

Dikkie

 

Geplaatst 1 uur geleden

goedemiddag allemaal, ik wil huer ff iets met jullie delen waaruit blijkt dat je lichaam straks echt wel weer alles kan oppakken. en dat langzaam afbouwen echt nodig is.

Ik heb in 2013 de ziekte van cushing gehad. dat betekent kort gezegt een goedaardige tumor op de hypofyse. de hypofyse regelt je hele hormoonhuishouding waaronder het aansturen van de bijnieren tot de productie van cortisol bij vooral lichamelijke stress. 

aangezien de hypofyse die tumor als stress ervaarde bleef hij de bijnieren maar aansporen tot cortisol productie. met als gevolg een levensbedreigende hoge cortisol. op een gegeven moment gaat je lichaam in overlevingstand en breekt hij zichzelf(je lichaam dus) compleet af. dat wil zeggen hij tast je bliedvaten aan en je spieren in mijn geval ook mijn botten met als gevolg dat ik over 3x 8 ribben heb gebroken zomaar uit het niets.  1x gewoon toen ik liep, 1x1gxewoon toen ik wakker werd met kapotte ribben en de eerste keer weet ik het niet daar heb ik best lang mee rondgelopen ik dacht gewoon veel last van mijn rug te hebben. maar daar had ik geen tijd voor ik moest aan het werk (zzper). 

nou komt het; ik moest geopereerd worden. die tumor moest er weg. hij was maar 1mm. bizar.

maar na de operatie werden mijn bijnieren niet .eer aangestuurd tot cortisol productie.  zonder kun je niet leven. dus moest ik cortisol slikken. net zo lang tot mijn eigen lichaam het weer overnam. ik weet niet meer in welke hoeveel heden ik ze slikte. wat ik wel weet is dat ik ieder 6 weken hier een beetje vanaf mocht halen. dan werden de waarden weer getest. en dan iets naar beneden en dan 6 weken stabiliseren. en dan 6 weken later weer. die mindering werd steeds kleiner maar de tussen tijd bleef gelijk. dus eigenlijk gaat het voor je gevoel steeds langzamer. maar ook iedere x na afbouw werd ik weer weggegooid in dezelfde ellende. na een week of 4 begon ik me iets beter te voelen en dan moest ik weer afbouwen. gek genoeg voelde ik me wel heel slecht kon amper lopen en traplopen ging helemaal niet. ach teveel om op te schrijven en dat iedere 6 weken weer opnieuw. maar toch voelde ik me ook wel weer goed want ik had me nog slechter gevoeld. ik ben mede hierdoor net van te voren in een depressie gekomen. logisch met al die cortisol. konniet meer normaal lopen en dan nog zomaar die gebroken ribben en een hele tijd dat niemand wist waar het vandaan kwam. danvoel je je pas klote. tijdens die afbouw van die cortisol pillen wist ik wat het was. de arts liep nooit op de feiten vooruit. wat later komt zien we later wel was zijn visie.  en wat was ik daar blij mee. dat heeft me echt rustig gehouden en ik bennooit angstig geweest. hij heeft vooraf wel gezegd dit gaat 1 tot 2 jaar duren. dan kan het zijn dat je lichaam weer een beetje cortisol gaat produceren. maar dat moet eerst weer opgang komen. als we nu in 1x1sxtoppen dan is je lichaam daar nog niet klaar voor. en ga je dood ik kan er niks anders van maken. heel duidelijk.

mijn lichaam heeft het weer opgepakt. met goede begeleiding, ook fysio en 1 leefregel. doe rustig aan ( ik kon ook niks anders de slakken liepen me nog voorbij zo traag was ik. )en niks overhaasten. ik zit nog steeds laag in cortisol maar ik leef nog. zonder grote problemen. al blijkt nu wel dat ik niet meer zoveel aankan als voorheen. vandaar die burn out nu dus. ja dat is soms moeilijk vooral als je een bezig bijtje bent. lres een baan en een opleiding. 2 kids, samen met mijn man een kwekerij hij had nog een baan. en nee zeggen bestond niet. we genoten echt waar wel overal van. maar zolangzamerhand sluipt de gewoonte er weer in. niet zoals toen maar wel weer teveel boven mijn kunnen. 

ik heb hier veel van geleerd.

1 probeer je situatie te accepteren. alles heeft tijd nodig.

2 ga ondertussen zoveel mogelijk door met leven en probeer het leuk te houden

3 rustig aan afbouwen levert je in de toekomst tijd op. ga je te snel lukt het niet, word je angstig kwaad op je zelf noem maar op. en je hebt alleen jezelf te pakken.

ik denk nr 4 wel een hele belangrijke is. zoek de oorzaak op. durf die onder ogen te komen. het zijn niet die rotpillen die je leven op de kop zetten. er is daarvoor iets gebeurd wat je leven op de kop heeft gezet. waarvoor je die rotpillen nodig had om rustig te worden zodat je je probleem onder ogen kon zien en oplossen.

en ja voor je lichaam de eigen productie van wat nu je verslaving veroorzaakt heeft heeft net als bij mij toen de corisol tijd nodig. en ik moet zeggen deze lijdensweg van nu is bijna evenzwaar als toen. maar vergelijkbaar ook in klachten. maar ik herken hem nu. en ik probeer het te omarmen tot weer een beter leven. en ik hoop dat het ons op deze manier met vallen en opstaan en menig traantje weer gaat lukken. het leven is het echt waard.

 Citeren Bewerken

Dikkie   

 

Geplaatst 1 uur geleden

ohh jemig wat een verhaal, ga toch eens denken om een boek te schrijven

 

Jemig, wat een verhaal en wat een zware periode. Je bent wel een sterke vrouw zeg. Dat je zo positief blijft na zo'n ziekteproces. 

[Rixie1]

2 uur geleden zei Dikkie:

 

Dikkie

 

Geplaatst 1 uur geleden

goedemiddag allemaal, ik wil huer ff iets met jullie delen waaruit blijkt dat je lichaam straks echt wel weer alles kan oppakken. en dat langzaam afbouwen echt nodig is.

Ik heb in 2013 de ziekte van cushing gehad. dat betekent kort gezegt een goedaardige tumor op de hypofyse. de hypofyse regelt je hele hormoonhuishouding waaronder het aansturen van de bijnieren tot de productie van cortisol bij vooral lichamelijke stress. 

aangezien de hypofyse die tumor als stress ervaarde bleef hij de bijnieren maar aansporen tot cortisol productie. met als gevolg een levensbedreigende hoge cortisol. op een gegeven moment gaat je lichaam in overlevingstand en breekt hij zichzelf(je lichaam dus) compleet af. dat wil zeggen hij tast je bliedvaten aan en je spieren in mijn geval ook mijn botten met als gevolg dat ik over 3x 8 ribben heb gebroken zomaar uit het niets.  1x gewoon toen ik liep, 1x1gxewoon toen ik wakker werd met kapotte ribben en de eerste keer weet ik het niet daar heb ik best lang mee rondgelopen ik dacht gewoon veel last van mijn rug te hebben. maar daar had ik geen tijd voor ik moest aan het werk (zzper). 

nou komt het; ik moest geopereerd worden. die tumor moest er weg. hij was maar 1mm. bizar.

maar na de operatie werden mijn bijnieren niet .eer aangestuurd tot cortisol productie.  zonder kun je niet leven. dus moest ik cortisol slikken. net zo lang tot mijn eigen lichaam het weer overnam. ik weet niet meer in welke hoeveel heden ik ze slikte. wat ik wel weet is dat ik ieder 6 weken hier een beetje vanaf mocht halen. dan werden de waarden weer getest. en dan iets naar beneden en dan 6 weken stabiliseren. en dan 6 weken later weer. die mindering werd steeds kleiner maar de tussen tijd bleef gelijk. dus eigenlijk gaat het voor je gevoel steeds langzamer. maar ook iedere x na afbouw werd ik weer weggegooid in dezelfde ellende. na een week of 4 begon ik me iets beter te voelen en dan moest ik weer afbouwen. gek genoeg voelde ik me wel heel slecht kon amper lopen en traplopen ging helemaal niet. ach teveel om op te schrijven en dat iedere 6 weken weer opnieuw. maar toch voelde ik me ook wel weer goed want ik had me nog slechter gevoeld. ik ben mede hierdoor net van te voren in een depressie gekomen. logisch met al die cortisol. konniet meer normaal lopen en dan nog zomaar die gebroken ribben en een hele tijd dat niemand wist waar het vandaan kwam. danvoel je je pas klote. tijdens die afbouw van die cortisol pillen wist ik wat het was. de arts liep nooit op de feiten vooruit. wat later komt zien we later wel was zijn visie.  en wat was ik daar blij mee. dat heeft me echt rustig gehouden en ik bennooit angstig geweest. hij heeft vooraf wel gezegd dit gaat 1 tot 2 jaar duren. dan kan het zijn dat je lichaam weer een beetje cortisol gaat produceren. maar dat moet eerst weer opgang komen. als we nu in 1x1sxtoppen dan is je lichaam daar nog niet klaar voor. en ga je dood ik kan er niks anders van maken. heel duidelijk.

mijn lichaam heeft het weer opgepakt. met goede begeleiding, ook fysio en 1 leefregel. doe rustig aan ( ik kon ook niks anders de slakken liepen me nog voorbij zo traag was ik. )en niks overhaasten. ik zit nog steeds laag in cortisol maar ik leef nog. zonder grote problemen. al blijkt nu wel dat ik niet meer zoveel aankan als voorheen. vandaar die burn out nu dus. ja dat is soms moeilijk vooral als je een bezig bijtje bent. lres een baan en een opleiding. 2 kids, samen met mijn man een kwekerij hij had nog een baan. en nee zeggen bestond niet. we genoten echt waar wel overal van. maar zolangzamerhand sluipt de gewoonte er weer in. niet zoals toen maar wel weer teveel boven mijn kunnen. 

ik heb hier veel van geleerd.

1 probeer je situatie te accepteren. alles heeft tijd nodig.

2 ga ondertussen zoveel mogelijk door met leven en probeer het leuk te houden

3 rustig aan afbouwen levert je in de toekomst tijd op. ga je te snel lukt het niet, word je angstig kwaad op je zelf noem maar op. en je hebt alleen jezelf te pakken.

ik denk nr 4 wel een hele belangrijke is. zoek de oorzaak op. durf die onder ogen te komen. het zijn niet die rotpillen die je leven op de kop zetten. er is daarvoor iets gebeurd wat je leven op de kop heeft gezet. waarvoor je die rotpillen nodig had om rustig te worden zodat je je probleem onder ogen kon zien en oplossen.

en ja voor je lichaam de eigen productie van wat nu je verslaving veroorzaakt heeft heeft net als bij mij toen de corisol tijd nodig. en ik moet zeggen deze lijdensweg van nu is bijna evenzwaar als toen. maar vergelijkbaar ook in klachten. maar ik herken hem nu. en ik probeer het te omarmen tot weer een beter leven. en ik hoop dat het ons op deze manier met vallen en opstaan en menig traantje weer gaat lukken. het leven is het echt waard.

 Citeren Bewerken

Dikkie   

 

Geplaatst 1 uur geleden

ohh jemig wat een verhaal, ga toch eens denken om een boek te schrijven

 

@Dikkiewat heb je dat mooi beschreven, zo duidelijk ook. Je hebt heel wat meegemaakt.

Jouw boodschap in deze is ook heel erg duidelijk. Rustig aan met afbouwen en neem er de tijd voor. Forceer niets. Dan kom je van de regen in de drup.

Alle 4 de punten kan op ieder van dit forum van toepassing zijn. Voor mezelf weet ik de oorzaak. En je hebt in elk geval mij aan het denken gezet, wat het allemaal met je lichaam doet, ik wil te vlug en dat moet ik niet doen.

Respect!!

 

[Dikkie]

6 minuten geleden zei Rixie:

@Dikkiewat heb je dat mooi beschreven, zo duidelijk ook. Je hebt heel wat meegemaakt.

Jouw boodschap in deze is ook heel erg duidelijk. Rustig aan met afbouwen en neem er de tijd voor. Forceer niets. Dan kom je van de regen in de drup.

Alle 4 de punten kan op ieder van dit forum van toepassing zijn. Voor mezelf weet ik de oorzaak. En je hebt in elk geval mij aan het denken gezet, wat het allemaal met je lichaam doet, ik wil te vlug en dat moet ik niet doen.

Respect!!

 

dank  je @Rixie ik heb lang getwijfeld of ik het zou delen. maar vond het toch wel belangrijk. ik heb er veel aan. eerst zag ik de overeenkomst niet. maar nu wel.

[Dikkie]

2 uur geleden zei Greta:

Jemig, wat een verhaal en wat een zware periode. Je bent wel een sterke vrouw zeg. Dat je zo positief blijft na zo'n ziekteproces. 

dat is helemaal niet moeilijk @Greta om positief te blijven. ik ben heel dankbaar dat ik er zo door gekomen ben. ik heb het nooit echt als zwaar ervaren gek genoeg. mijn omgeving was banger dan ik. ik had er wel vertrouwen in dat het goed kwam. ik kon weinig maar het was niet anders. ik vond de depressie het ergste daar had ik geen grip op. maar ik vond het wel vergelijkbaar. het afbouwen