Zijn dit ontwenningsverschijnselen? Lorazepam

[Schrikervan]

Eind vorig jaar kreeg ik de diagnose kanker en ging ik een heftig behandel traject in. Chemo's, operatie, bestralingen, noem maar op. De chemo's waren heel zwaar maar heb ik redelijk doorstaan, tot de op en na laatste kuur en ik er mentaal even goed doorheen zat. Mijn huisarts heeft me toen Lorazepam voorgeschreven. Ik kreeg tabletten van 1 mg maar omdat ik nogal huiverig was voor kalmeringsmiddelen ben ik met een halve per dag begonnen. 

Dat hielp goed. Ik probeerde er alleen eentje te pakken als het echt nodig was, en als ik er zo verantwoord mee om ging kon ik er niet aan verslaafd raken volgens de huisarts. 

Dat ging een tijdje goed, maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat ik er niet zomaar meer van af kan blijven. Ik probeer iedere dag zonder te doen maar word vaak wakker met een enorme onrust, angstgevoelens, hoge hartslag. Geen eetlust terwijl ik hard probeer om aan te komen. Pak ik een tabletje, dan gaat het wel. Wat ik vreemd vind is dat ik al onrustig wakker word zonder dat ik nog maar een seconde heb liggen piekeren. Het is eerder het onrustige gevoel waardoor ik ga piekeren en niet andersom. 

Daardoor vermoed ik dat dit eerder ontwenningsverschijnselen zijn dan dat het veroorzaakt wordt door de situatie waar ik in zit. Ik ken mezelf niet meer terug. Heb nu alle overgebleven tabletten doorgesneden en ben nu aan het proberen naar 0,25 mg te komen en dan er van af. Of kan ik beter meteen stoppen? Ik slik regelmatig (dus niet elke dag) vanaf december 2018. Help? Ik wil niet om nog een medicijn verslaving hier aan overhouden! Schrik van de verhalen op dit forum

[Robbin]

Welkom! Ik schrik er ook wel een beetje van @Schrikervan wat een heftig verhaal zeg !  

Over de vraag zijn dit ontwenningsverschijnselen.

Op 10-5-2019 om 18:20 zei Schrikervan:

Dat ging een tijdje goed, maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat ik er niet zomaar meer van af kan blijven. Ik probeer iedere dag zonder te doen maar word vaak wakker met een enorme onrust, angstgevoelens, hoge hartslag. Geen eetlust terwijl ik hard probeer om aan te komen. Pak ik een tabletje, dan gaat het wel. Wat ik vreemd vind is dat ik al onrustig wakker word zonder dat ik nog maar een seconde heb liggen piekeren. Het is eerder het onrustige gevoel waardoor ik ga piekeren en niet andersom.

Zoals je het hier omschrijft zou ik zeggen ja dit klinkt als ontwenningsverschijnselen.

 

Op 10-5-2019 om 18:20 zei Schrikervan:

Heb nu alle overgebleven tabletten doorgesneden en ben nu aan het proberen naar 0,25 mg te komen en dan er van af. Of kan ik beter meteen stoppen? Ik slik regelmatig (dus niet elke dag) vanaf december 2018. Help?

Er is hier nog iemand actief die niet dagelijks Lorazepam gebruikt, en dit nu heel langzaam aan het afbouwen is. Misschien kan @karel12 jouw hierin advies geven. Volgens mij hebben o.a @Kannietmeer en @Cyclad58 ook ervaring met Lorazepam. 

In de dagelijkse huiskamer zijn ook nog genoeg plekjes vrij dus voel je welkom. Succes alvast!

11 mei 2019 bewerkt door Robbin

[Cyclad58]

Hallo @Schrikervan, allereerst welkom hier!

Wat een heftig verhaal. Ik begrijp dat je de Lorazepam niet elke dag slikt? Omdat Lorazepam een kortwerkend middel is lijkt het mij dat je last hebt van het interdose withdrawal. Na een uur of 8 is de Lorazepam uitgewerkt, als de volgende inname (veel) later ligt verlangt je lichaam weer naar een volgende dosis. Als het dat niet krijgt ervaar je tussentijdse ontwenningsverschijnselen. 
Ik heb zelf Lorazepam afgebouwd met behulp van een vijl en een precisieweegschaal. Zo haalde ik er om de paar dagen 0,01 mg af. Dan gaat het heel geleidelijk en fop je als het ware je lichaam. Dat geeft de minste kans op heftige onttrekking. Meteen van 0,25 mg naar 0 zou ik niet doen. Je bent er dan wel meteen vanaf maar de kans op klachten vergroot je dan aanzienlijk. Als je er meer over wilt weten dan roep je maar. 
Je bent ook van harte welkom mee te praten in onze dagelijkse huiskamer. Je vindt deze onder Ditjes Datjes en Dagdraad. In de huiskamer komen lotgenoten en ervaringsdeskundigen bijeen en kun je je ervaringen uitwisselen.

 

Succes en sterkte! 

[Schrikervan]

Hi @Cyclad58 en @Robbin, allereerst super bedankt voor jullie reacties. Jullie bevestigen wat ik al vermoedde.

Ik slik het inderdaad, als het kan, niet iedere dag. Meestal wacht ik af hoe ik wakker word. Word ik helemaal zenuwachtig en vervelend wakker, dan kijk ik eerst of het gaat zakken. Lukt dat na een paar uurtjes niet, dan pakte ik meestal een half tabletje. Vaak hielp dat vrij snel heel goed, en hoefde ik de rest van de dag niets meer te slikken. Ik ging dan 's avonds rustig naar bed en dan weer afwachten hoe het de volgende dag was. Dan zat er dus vaak zo'n 24 uur tussen medicijngebruik, of meer.

In het begin hoefde ik niet heel vaak een tabletje te slikken. Maar de laatste tijd merkte ik dat de tussenpozen tussen pilgebruik steeds kleiner werden en dat soms de halve milligram voor mijn gevoel ook niet meer voldoende was. En ik kreeg ook het gevoel dat ik mezelf totaal niet meer terugkende. Tijdens de chemo's heb ik het vier maanden zonder pillen gedaan en eigenlijk ging dat redelijk. Ze zeggen wel dat je tijdens zo'n traject in overlevingsmodus staat en dat de mentale klap later pas komt. Je moet gewoon heel veel verwerken en erg wennen aan je nieuwe leven met en na kanker. Gelukkig heb ik een goede prognose, dus ik had verwacht dat dat me zou helpen in het mentale traject. Maar het leek wel of ik steeds verder de put in zakte.

Ik ben eens gaan tracken wanneer ik me nu echt heel slecht voelde en waarom. Dat was dus op de dagen dat ik geen tablet slikte. Logisch, dacht ik in eerste instantie, want ik slik die tablet juist om de angstklachten tegen te gaan, dus als ik ze niet slik komt het terug vanwege de situatie waar ik in zit. Maar ik snapte niet waarom ik al helemaal bibberig wakker werd zonder dat ik uberhaupt ook maar aan iets had liggen denken of piekeren. Als ik in de nacht wakker werd had ik nergens last van (spul nog werkzaam op dat moment?). Dat deed me eerder denken aan iets lichamelijks dat niet goed loopt, en niet iets geestelijks. Nu heb ik ook immunotherapie vanwege de diagnose en dat heeft invloed op de pompkracht van je hart en heeft ook allerlei bijwerkingen. En kanker brengt natuurlijk nu eenmaal heel veel spanning met zich mee, dus het is zo moeilijk onderscheid maken in symptomen - waar komt nu wat vandaan?

Ik ben altijd een mens geweest van "het glas is halfvol" - nogal zonnig van karakter zeg maar. Nooit iets te maken gehad met depressie achtige klachten of overmatige angst. Ik bleef maar tegen mijn man zeggen, maar dit BEN ik gewoon helemaal niet, ik snap niet wat er gebeurt in mijn hoofd. Ik ben toch sterker dan dit? Maar goed, het is nogal een diagnose, je weet het niet, nog nooit zoiets meegemaakt. Ook ben ik van nature echt een lekkerbek, en nu krijg ik het eten amper naar binnen terwijl de misselijkheid van de chemo's etc allang achter de rug is. Allemaal rare dingen die ik niet van mezelf ken.

Tot ik eens ging zoeken op ontwenningsverschijnselen Lorazepam. En zo ongeveer alles af kon vinken. 
Ik ben intussen cold turkey gestopt (oeps). Twee dagen 0,25 mg geslikt, en daarna gestopt. Nu al drie dagen. Gisteren voelde ik me erg goed. Vandaag ben ik wat nerveuzig. Ik denk dat ik eerst even aankijk of ik het volhoud. Is dat niet zo, dan kan ik altijd nog terug naar de 0,25 en dan de vijlmethode hanteren. Maar oh wat baal ik er van dat ik er aan begonnen ben, voor mijn gevoel helpt me dit alleen maar van de regen in de drup zeg

[Cyclad58]

Weet je wat wellicht ook meespeelt? Je hebt een heftige ervaring met je ziekte. De prognose is goed, maar het kan zijn dat je onbewust je vertrouwen in je lichaam wat bent verloren. Vooral onbewust, want de nasleep van zo'n ziekte is voor veel mensen vervelender dan de omgeving vermoedt. Iedereen ziet een persoon die herstellende is van kanker en dat is positief. Dat is natuurlijk ook zo, maar ondertussen zijn er in je lichaam en in je brein dingen gebeurd die invloed hebben op je algemene welbevinden. Nu komen daar de ontwenningsklachten bij, logisch dat je het even niet meer weet. 

Als je al cold turkey gestopt bent en het gaat goed (of in elk geval goed genoeg), kijk dan inderdaad of je het volhoudt. Zo niet, dan is de stap terug naar 0,25 mg per dag en van daaruit langzaam afbouwen een logische. 

[Schrikervan]

Oh zeker! Ik loop ook bij een psycholoog om al dat soort dingen aan te pakken en te bespreken. Iedereen is joepie hoera het is bijna klaar en het gaat goed, en ik voel het totaal niet. Ook daarom wil ik van de lorazepam af, want ik heb ook het idee dat wegstoppen en afvlakken van gevoel alleen maar averechts werkt - ik zal er toch mee moeten dealen en beter nu dan later. Maar het valt me enorm op dat ik vaak zenuwachtig word van niets. Dat het vaak ook niks te maken heeft met piekeren over de ziekte maar piekeren over huishoudelijke klusjes, of dat soort stomme dingen. Kan ik helemaal van van slag raken op een dag dat ik niks slik.

Vanmorgen ook, word ik dus nerveus wakker en lig ik me vervolgens druk te maken om het feit dat ik gisteren een nieuwe salontafel bij Ikea heb gekocht en dat ik vandaag de tijd niet heb om die in elkaar te zetten, en morgen ook niet. Who the hell cares? Maar ik stuiter zowat mijn bed uit van de hartkloppingen. Grrrrr.

[Cyclad58]

Ja, dat is een goed en herkenbaar voorbeeld. Ik heb dat bij de Lorazepamontwenning ook erg gehad. Nu (16 maanden later) is het nagenoeg over, al steekt het soms de kop op. 
Het gaat dan inderdaad vooral om onbenulloge zaken waarvan je rationeel weet dat het geen probleem is, maar je reageert anders. Ik wilde dingen altijd meteen oplossen, zelfs als dat op het moment zelf helemaal niet nodig was. 

 

[Schrikervan]

Poeh, na 16 maanden nog last, wat balen zeg! Hoe lang heb je geslikt en hoeveel? Ik schrik er zo erg van dat het zomaar voorgeschreven wordt en dat het blijkbaar veel ingrijpender is dan er wordt gezegd

[Cyclad58]

2 minuten geleden zei Schrikervan:

Poeh, na 16 maanden nog last, wat balen zeg! Hoe lang heb je geslikt en hoeveel? Ik schrik er zo erg van dat het zomaar voorgeschreven wordt en dat het blijkbaar veel ingrijpender is dan er wordt gezegd

Ik heb 4 mg per dag Lorazepam gehad (gedurende 2 maanden) Vervolgens in een jaar tijd afgebouwd. Het is inderdaad ingrijpender dan wordt gezegd. Inmiddels zijn de ontwenningsverschijnselen bij mij wel voor 90% verdwenen, maar helemaal over is het nog niet: soms sta ik nog wat onrustig op en ik ben nog niet in staat om voltijds te werken (werken wel naar toe). Ik heb de fout gemaakt te snel weer 100% te willen werken en dat heb ik in februari moeten bekopen met een fikse terugval. Nu bouw ik het werken weer rustig op en luister goed naar de signalen van mijn lichaam. 

[Schrikervan]

Ah, hogere dosering dan ik dus. Fijn om te horen dat het met de ontwenning wel goed gaat en dat het bijna over is. 

Fulltime werken is voor mij nog een ver van mijn bed show, zit voor 100% in de ziektewet en we verwachten niet dat ik voor het eind van het jaar op volle kracht terug ben. Dus dan pak ik dit er maar meteen bij. Rot voel ik me toch al, kan er beter meteen mee doorzetten dan. 

[Cyclad58]

4 minuten geleden zei Schrikervan:

Ah, hogere dosering dan ik dus. Fijn om te horen dat het met de ontwenning wel goed gaat en dat het bijna over is. 

Fulltime werken is voor mij nog een ver van mijn bed show, zit voor 100% in de ziektewet en we verwachten niet dat ik voor het eind van het jaar op volle kracht terug ben. Dus dan pak ik dit er maar meteen bij. Rot voel ik me toch al, kan er beter meteen mee doorzetten dan. 

Dat is het goede nieuws, de ontwenning gaat over. Soms duurt het 3 weken, soms 3 maanden, ook wel eens 3 jaar. Hangt af van diverse factoren , bv leeftijd (ik ben al 11 jaar 50), conditie, coping gedrag, duur van het slikken en de dosering. Jouw dosering was laag en je hebt het niet lang geslikt, dat kan gunstig zijn voor je prognose! 

[Kannietmeer]

hi @Schrikervan, jij hebt je naam gekozen zoals ik deed. 

je verhaal is pijnlijk en herkenbaar. Je denk dat je het kort slikt, maar het is al relatief lang en ook al is het niet dagelijks, toch kan het genoeg zijn om tussentijdse ontwenningsklachten te ervaren. Super vervelend na alles wat je al hebt doorstaan. Zo herkenbaar ook voor mij... Het is echter niet meer terug te draaien wat je in het verleden hebt gedaan en alleen maar te beinlvoeden wat je nu gaat kiezen en doen. Moeilijke keus!

Mijn vraag is: Kan je dus zomaar nog steeds een dag hebben dat je geen lorazepam niet hoeft te nemen of neem je het toch dagelijks nu?

 

 

[Schrikervan]

Hi @Kannietmeer, ik zie inderdaad een overeenkomst in het ritme van onze namen!

Op dit moment slik ik drie dagen geen Lorazepam meer. Vrijdag mee gestopt. Wat me opviel was dat ik het steeds moeilijker vond om een dag niet te slikken, dat deed alarm bellen rinkelen. Ik had er wel dagen tussen dat ik zonder kon, maar die werden steeds minder. En het werd steeds makkelijker om dan maar een pil te pakken want dan was ik van het rotgevoel af, en kon ik weer eten. Ik ben in het behandel traject al 15 kilo afgevallen en wil er graag weer wat aan, maar ik besefte dus dat dat niet lukte sinds ik de Lorazepam ben gaan slikken. Toen ben ik op ontwenningsverschijnselen gaan zoeken. En schrok ik me rot. 

Van de drie dagen lor-loos ging zaterdag eigenlijk heel goed, veel energie en niet nerveus. Gisteren heel slecht en vandaag half half: slecht opgestaan maar nu gaat het wel. Geen pijl op te trekken dus... 

[Kannietmeer]

2 uur geleden zei Schrikervan:

Hi @Kannietmeer, ik zie inderdaad een overeenkomst in het ritme van onze namen!

Op dit moment slik ik drie dagen geen Lorazepam meer. Vrijdag mee gestopt. Wat me opviel was dat ik het steeds moeilijker vond om een dag niet te slikken, dat deed alarm bellen rinkelen. Ik had er wel dagen tussen dat ik zonder kon, maar die werden steeds minder. En het werd steeds makkelijker om dan maar een pil te pakken want dan was ik van het rotgevoel af, en kon ik weer eten. Ik ben in het behandel traject al 15 kilo afgevallen en wil er graag weer wat aan, maar ik besefte dus dat dat niet lukte sinds ik de Lorazepam ben gaan slikken. Toen ben ik op ontwenningsverschijnselen gaan zoeken. En schrok ik me rot. 

Van de drie dagen lor-loos ging zaterdag eigenlijk heel goed, veel energie en niet nerveus. Gisteren heel slecht en vandaag half half: slecht opgestaan maar nu gaat het wel. Geen pijl op te trekken dus... 

Hi Schrikervan,
Fijn dat het zich ook iets rustig gedraagd af en toen. Door de manier waar je het nam, is het in mijn ogen ook aannemelijk  dat het gevoel van "nu dan maar even een pilletje om rustig te worden" juist echt een coping word. De psychische factor in je coping gaat dan een rol spelen. Maar nu je weet wat het pilletje werkelijk te weeg kan brengen wordt het hopelijk makkelijk voor je om het echt toch te laten. Het gaat je niet helpen op de lange termijn en het maakt je lijden en onrust dan alleen maar groter.

Heb je besloten om het helemaal te laten staan vanaf nu? Of wil je nog een afbouw doen? 

[Schrikervan]

Ik heb besloten om voorlopig aan te kijken of ik het cold turkey trek. Als ik dan de ochtenden even op de tanden moet bijten is dat zo. Maar als ik merk dat ik afglijd en alleen maar echt hele slechte dagen heb, dan kan het zijn dat ik overweeg om toch even te stabiliseren op 0,25 bijvoorbeeld, kijken hoe dat gaat, en dan toch langzaam af te bouwen. Hangt dus echt van de komende dagen af, hoe het gaat voelen.

Wat de dokter zei "af en toe een pilletje als het echt niet gaat" .... dat wil ik dus niet want dan zit ik precies in de situatie de jij beschrijft en dat gaat gewoon totaal niet helpen.

[Schrikervan]

14 minuten geleden zei Kannietmeer:

Door de manier waar je het nam, is het in mijn ogen ook aannemelijk  dat het gevoel van "nu dan maar even een pilletje om rustig te worden" juist echt een coping word. De psychische factor in je coping gaat dan een rol spelen. Maar nu je weet wat het pilletje werkelijk te weeg kan brengen wordt het hopelijk makkelijk voor je om het echt toch te laten. Het gaat je niet helpen op de lange termijn en het maakt je lijden en onrust dan alleen maar groter.
 

Je beschrijft het echt zo goed, dit is exact waarom ik er van af wil. Mijn psych zegt ook, wegstoppen van de onrust is net als een badeendje onder water houden. Je duwt het weg maar het is er nog wel en als je het loslaat, schiet het zo naar de oppervlakte. Niet zinnig dus. Ik ben ook echt pissig op het pilletje merk ik, en een beetje op mijn huisarts. Ik wil dit verdorie helemaal niet! Dus ik probeer die boosheid ook een beetje vast te houden, want het zorgt er voor dat ik van het spul af blijf op dit moment.

[Kannietmeer]

18 minuten geleden zei Schrikervan:

Je beschrijft het echt zo goed, dit is exact waarom ik er van af wil. Mijn psych zegt ook, wegstoppen van de onrust is net als een badeendje onder water houden. Je duwt het weg maar het is er nog wel en als je het loslaat, schiet het zo naar de oppervlakte. Niet zinnig dus. Ik ben ook echt pissig op het pilletje merk ik, en een beetje op mijn huisarts. Ik wil dit verdorie helemaal niet! Dus ik probeer die boosheid ook een beetje vast te houden, want het zorgt er voor dat ik van het spul af blijf op dit moment.

ja, ik begrijp je helemaal. Boos dat dit soort medicatie is goedgekeurd en gebruikt mag worden en dat artsen het zo makkelijk voorschrijven en doen alsof het geen kwaad kan. Belachelijk gewoon! Ja, gebruik zeker deze verontwaardiging om er vanaf te komen. De medicijnen industrie houd je graag gevangen, maar laat ze je niet krijgen! Dit is echt geen simpel hulppilletje maar een heel risky goedje voor je lichaam en voor je gezondheid.

[Schrikervan]

Ik ben inmiddels een week verder, en ben er nog steeds van af weten te blijven. Ook al zit het in mijn tas. Ik denk erover om ze gewoon maar in te leveren bij de apotheek. Maar merk dat ik dat nog net iets te spannend vind.

Gisteren was ik in het ziekenhuis bij de verpleegkundige van de mammacare (voor een checkup na mijn operatie 2 maanden geleden) en ik heb het met haar ook gehad over het lorazepam gebruik en het feit dat ik zo was gestopt. Dat mijn huisarts beweert dat het allemaal heel weinig is en dat ik zo zou moeten kunnen stoppen, en dat de onrust die ik voel alleen maar voortkomt uit de diagnose en geen ontwenningsverschijnsel is. De verpleegkundige (die echt een enorme schat is) zou het voor me uit gaan zoeken en belde in de middag terug. Ze had met een collega van de psychiatrie gesproken en ... ik heb gelijk. Een deel van hoe ik me voel komt zeker voort uit het stoppen. Ik voelde me echt zo begrepen en in mijn kracht gezet. Heb besloten om niet terug te gaan naar een kleine dosis en vervolgens afbouwen, dan gooi ik die week zonder weg en dat vind ik zonde, ik probeer echt het vol te houden nu.

Want ... wat ik merk:

- Ik voel me veel meer mezelf. De rappe prater, de persoon die liedjes meezingt in de auto. Die kan genieten van het feit dat de zon schijnt buiten en niet constant loopt te piekeren over het feit dat de afwas nog niet gedaan is
- Ik ben weer wat beter gaan slapen. De eerste dagen na het stoppen was echt bagger, zo'n onrust snachts. Maar dat gaat nu al beter
- Mijn eetlust lijkt terug te komen!! Hiep hoi!

Ik ben in de ochtend nog steeds vaak onrustig maar weet het nu wat te relativeren door tegen mezelf te zeggen dat het gewoon een lichamelijke, chemische reactie is en dat het goed komt. En zo kom ik de dagen door. Meestal zakt het in de loop van de dag, soms ook niet ... maar dan is dat maar zo. Ik zie vooruitgang en daar houd ik me maar aan vast <3

[Kannietmeer]

super @Schrikervan Ben heel blij voor je!