Onze huiskamer 01-03-2018

[Kannietmeer]

Lieve mensen,

het komt niet vaak voor dat ik mijn bed uitrol en er geen huiskamer is geopend, dus ik kijk nog wat daas in het rond in deze lege ruimte. Maar een liefde volle goedemorgen toegewenst en ik hoop jullie in deze warme ruimte te ontmoeten.

Zoals jullie weten en hebben gemerkt, is het mijn voornemen jullie zoveel mogelijk te steunen om vol te houden en niet de moed te verliezen. Waar mogelijk wil ik mij inzetten jullie te helpen met raad en soms daad. En ik wil altijd eerlijk zijn en niet doen alsof het bij mij zo geweldig gaat als dat niet zo is. Dus ik zal proberen eerlijk te vertellen hoe het mij is vergaan en ik probeer daarnaast te begrijpen waarom, maar zolang ik in de wave zit is dat een stuk moeilijker.

Doordat we soms dingen doen die stress oproepen, kan een wave van extra  klachten worden getriggerd. Dit weet ik ergens wel, maar had dit echt niet verwacht. Toen mijn vriend zei dat hij weg zou zijn voor twee/drie nachten, was ik direct niet zo enthousiast. Blijkbaar waren de vorige twee keer die ik zelf alleen heb doorgebracht geen reden voor meer moed en meer vertrouwen, maar juist het tegenovergestelde. Daar baalde ik van en vocht ik tegen en ik probeerde rationeel na te denken wat goed voor me was, maar dat lukte me niet zo goed eerlijk gezegd. Ik wilde niet naar mijn ouders en verzette me daar tegen (terwijl mijn ouders dus super lief zijn). Mijn vriend wilde zich geen zorgen hoeven maken in de tijd dat hij weg was en daar wilde ik ook rekening mee houden. Ik heb bedacht dat ik mijn vriendin kon vragen te komen logeren, maar die kon niet. Gisteren was het zover. En ik zat eigenlijk direct vrij stijf op mijn bed, met een totale blackout, omdat ik wist dat ik iets moest gaan doen en een plan moest maken, maar ik kon het niet. Uiteindelijk heb ik een uur lang gebruld van ellende, niet begrijpend waarom ik me zo gedroeg of zo voelde. Ik heb mijn Benzo-zus gebeld in de USA en al hikkend van het snikken bleef ik maar vragen waarom ik me zo gedroeg, en waarom ik niet rationeel kon nadenken en waarom ik zo overstuur was. Diep in mij gaat er echt iets niet goed op zo'n moment. Ik weet nog steeds niet of het de missende connecties zijn of het trauma was zich even kenbaar maakte of dat het nog iets anders is. Moeilijk was het wel. Ze heeft me overtuigd dat ik mijn ouders moest bellen om te vragen me te halen. Ik ga meestal zelf met de metro hun kant op van Rotterdam naar Den Haag, maar ik zag daar zo tegenop en voelde me zo zwak. Daarbij zag ik het niet zitten om een zware tas op mijn net gecorrigeerde rug te gooien, want die voelde ik toch wel gisteren. Onvermogen om zelf echt te kiezen, want ik schaamde me zo voor mijn gedrag en zwakte. Ik heb het gevoel op het moment dat ik faal en dat iedereen moe van me aan het worden is. Ik had besloten/bedacht dat ik behalve wat sudderende klachten, geen andere klachten zou krijgen ( domme ik, domme verwachting). Mijn ouders zijn me komen halen en ik ben met hun mee naar huis gegaan. 's Avonds keek ik nog even Netflix. Ik was moe en rustig. Toen ik probeerde te slapen schrok ik bij het inslaap moment steeds in paniek wakker. De paniek zat nergens aan vast en ik had er geen gedachten bij, dan alleen dat het echt wel irritant was wat er gebeurde. Na 4 x ben ik gaan piekeren wat ik veranderd heb waardoor het kon komen, of ik mijn medicatie toch weer vergeten was of niet, of ik  iets in mijn voeding of supplementen heb veranderd. Ik kwam er niet uit en belde weer mijn benzo-zus, die in US gelukkig 6 uur eerder in de tijd leeft. Hier was het 3 uur en ik had geluk dat ik haar kon bellen en praten. Na een uur praten ben ik gaan slapen en ben toen gewoon in slaap gevallen. Maar bij het wakker worden na 5 a 6 uur voelde ik de totale off-blance in mijn lichaam. Cortisol en adrenaline brengen mijn lichaam in grote onrust en ik voel me onzeker en kwetsbaar en heel somber. Een gevoel dat ik haat omdat het zo lijkt op depressief voelen. Ik ben bang...simpel. En ik weet dat als mijn lichamelijke balans weer beter wordt, dit gevoel zomaar kan verdwijnen. Maar nu zit ik er mee en er is nog geen rationeel antwoord dat me helpt het kwijt te raken. Dus zal ik vandaag voornamelijk weer kiezen in overlevingsstand te gaan en maar niet te veel te verwachten. Ik weet niet zeker of ik nu juist flink moet bewegen of juist stil moet blijven zitten. Soms triggert te veel fysieke inspanning ook klachten, en soms haalt het juist de onrust naar beneden. 

Zucht. Ik heb om 14.30 uur een afspraak bij de laserkliniek waar ik een behandeling heb lopen. Die stond on -hold door de benzo ontwenning, maar had gedacht dat ik het nu wel kon doen aangezien ik toch de tijd en ruimte heb. Dus ik moet wel de kou in waar ik echt geen zin in heb. Maar misschien valt het mee of bevalt het me zelfs. Vandaag voel ik me in ieder geval ziek in mijn hoofd. Ik voel mijn eigen levenskracht en energie niet, alleen maar sluimerende angst en dringende tranen. Ik ben nog steeds in paniek en voel me van binnen verstijfd en ik weet niet waarom. Anders dan de benzo's zijn er geen reden.

Ik hoop dat het jullie beter vergaat vandaag en dat er wat positieve ervaringen zijn en hoopvolle gedachten.

Wie herkent dat huilen het eigenlijk alleen maar erger maakt?

1 maart 2018 bewerkt door Kannietmeer

[GUUS]

Lieve KNM, wat een strijd,  wel anderen helpen, maar jezelf niet, maar wat een herkenbare dingen, die keuze die we steeds moeten maken, moeten we het ene of beter het andere? Wat is wijsheid he?  Het is een achtbaan waarin we zitten, ik worstel hoe ik mijn chronische stress kan verbannen, ik zit echt nergens mee hoe kan het,mijn ogen na wakker worden open en het is er de stress,  ik wil zo graag mijn eigen ik, mijn gevoel weer terug, chronische stress sloopt alles, je voelt je zo naar en niet kunnen begrijpen dat het zo lang duurt, je gaat argwanend worden, heb ik niet iets anders.? Ik herken mijzelf niet, nu klaag ik ook , gelukkig vinden wij allen dat niet erg van elkaar, KNM toen ik jaren geleden burn out kreeg , sprak ik met een arts die zei tegen mij je kunt het goed verwoorden , maar mensen die zelf in deze zorg hebben gezeten  kunnen vaak wel een ander helpen maar niet zich zelf. Hoe vaak ik tegen een cliënt zei, die was dan wel  depressief, kijk eens de zon schijnt je hebt leuk werk, leuke vriend, maar hielp dus niet, nu weet ik dat het zo niet werkt, ik heb ook alles, maar ze kunnen zeggen ga je mee gezellig de stad in? Denk ik ga weg met je stad, dat gevoel van genieten is voor mij even moeilijk dat gevoel had die client ook dus, je kan het zonder zelf meegemaakt te hebben  het een ander niet overbrengen, je angsten, je twijfels, de benzo,s ,        KNM, goed dat je naar je ouders bent gegaan, wat een lieverds,  weet je jij hebt mij geleerd, het komt goed, en met vallen en opstaan  gaat het beter, en zo gaat het ook met jou, geloof me, jij bent een sterke persoonlijkheid. Go girl! Knuffel guusje

[Jeshen]

Lieve @Kannietmeer

Oh wat lijkt dat toch op hoe ik mij vaak voel, paniek, paniek, paniek. Zomaar opeens. Gelukkig is het minder dat toen ik net stopte, maar het is er nog. Onder de douche dacht ik opeens aan babyzwemmen, wat ik met de eerste met 10 weken al deed. Mijn jongste is vandaag 12 weken oud. Wij maakten toen een onderwaterfoto en vorig jaar met de oudste ook. Ik raakte compleet in paniek bij de gedachte dat ik weer onder water zou moeten. Die angst was er als kind ook wat, omdat een nichtje van mij verdronken was. Maar heb ik al jaren niet gevoeld. Nu is het er dus weer. En ik houd zo van zwemmen. Zou zo graag binnenkort gaan met de jongste, maar wind mij nu al helemaal op. Oeh eng. En dat heb ik in mijn volwassen leven niet gehad. En aan de andere kant denk ik dan dat ik de jongste te kort doe. En de oudste ook, want die is door mijn toestand ook al maanden niet wezen zwemmen, terwijl we anders om de week wel gingen. Ik blijf herhalen wat jullie steeds zeggen: komt goed, is je lichaam en vooral het hoofd dat zich weer moet aanpassen.

Jij helpt ons fantastisch. Zo naar om te lezen dat dit soort dingen bij jou ook nog voorkomen! Het is weer getriggerd doordat je vriend even weg is. Maar oh wat fijn dat je bij je ouders terecht kan en dat je midden in de nacht nog even naar de VS kan bellen! Overigens woon in precies tussen Rotterdam en Den Haag in, dus als je ooit een tussenstop nodig hebt
 

Huilen lucht bij mij meestal op, als ik mijzelf daarna maar af kan leiden. Als ik dat niet kan, maak ik het alleen maar erger. Er zijn weinig dagen sinds de bevalling dat ik niet heb gehuild, helaas. Bij mij gaat alles stapje voor stapje beter. Ik heb weinig echt goede momenten en echt slechte momenten: waves en windows, waar jullie het over hebben. Of die moeten ook maar een dag of halve dag kunnen duren. Dan wel.

Inmiddels weet ik dat snel herstel er niet bij is. En toch hoop ik dat ik mij van het voorjaar wel weer beter voel...daar geniet ik altijd zo van. Helemaal met de kids.
Vannacht weer heel veel wakker geworden, maar wel aardig snel weer ingeslapen. Maar 2 keer op de klok gekeken, dat probeer ik te minderen.

Zet 'm op lieve Liz, jij kan het! Jij wordt beter! Jij helpt met je ervaring anderen super goed! En ook bij mij staat de koffie en thee klaar, dus als je zin hebt

1 maart 2018 bewerkt door Jeshen

[Kannietmeer]

@Jeshen @GUUSDank je wel voor jullie lieve steunende berichten. Die had ik echt nodig vandaag. Bizar hoe ik er achter kom dat als de klachten maar vervelend genoeg zijn, je ook zelf onderuit wordt gehaald. En meestal geloof ik in mijzelf, maar door deze dingen dus even niet meer. Ik ben blij te lezen over jullie herkenning, omdat ik echt al dacht dat ik zelf toch niet helemaal spoorde. Dat ik een zwakkeling ben en een emotioneel wrak en de last van het leven niet kan hanteren. Maar nu ik jullie herkenning hoor kan ik er langzaam weer wat van relativeren.

2 uur geleden zei Jeshen:

En ook bij mij staat de koffie en thee klaar, dus als je zin hebt

Superlief! Als ik er klaar voor ben stuur ik je een pb.

Net de laserbehandeling gedaan die ik had uitgesteld en buiten gelopen. Ging goed en was fijn. Ik kom langzaam weer wat meer bij mijzelf. Hoop dat dat doorzet.

[GUUS]

7 minuten geleden zei Kannietmeer:

@Jeshen @GUUSDank je wel voor jullie lieve steunende berichten. Die had ik echt nodig vandaag. Bizar hoe ik er achter kom dat als de klachten maar vervelend genoeg zijn, je ook zelf onderuit wordt gehaald. En meestal geloof ik in mijzelf, maar door deze dingen dus even niet meer. Ik ben blij te lezen over jullie herkenning, omdat ik echt al dacht dat ik zelf toch niet helemaal spoorde. Dat ik een zwakkeling ben en een emotioneel wrak en de last van het leven niet kan hanteren. Maar nu ik jullie herkenning hoor kan ik er langzaam weer wat van relativeren.

Superlief! Als ik er klaar voor ben stuur ik je een pb.

Net de laserbehandeling gedaan die ik had uitgesteld en buiten gelopen. Ging goed en was fijn. Ik kom langzaam weer wat meer bij mijzelf. Hoop dat dat doorzet.

Fijn, dat heb je ook achter de rug, laserbehandeling, nu ga je pas opknappen nu je het allemaal weer helder ziet,  ha ha,    echt meissie die herkenning  ik weet hoe fijn dat is, alles kom je op het forum tegen waar we allemaal tegen die benzo s zijn opgelopen,  we houden elkaar vast X guusje

[Bestwel]

4 uur geleden zei Kannietmeer:

Wie herkent dat huilen het eigenlijk alleen maar erger maakt?

@Kannietmeer .. ik herken het niet, maar kan het heftig snikken niet prikkels veroorzaken in een mate waar je (nog) gevoelig voor bent?

Alles beredeneren en rationaliseren wil ook niet altijd rust brengen .... Een beetje laten komen en een beetje weg rationaliseren ... iets anders kan ik er niet over zeggen.

Je weet, en wij allemaal weten, dat het niet reeele angsten zijn, benzo's versterken dat ... is onderdeel van het grote herstel .... Had je hier voor je benzo tijd ook last van?

@Allen .... Ik BenzoVrij :-)

 

[bolletje]

Lieve K.N.M.Weet dat dat gevoel ook weer verdwijnt. Niet dat je daar nou zoveel aan hebt,  maar een heel klein beetje waar je aan vast kan klampen is misschien genoeg. En wat hartstikke goed dat je doorgezet hebt met die laserbehandeling. Daar laat je zien dat je absoluut geen zwakkeling bent.

Als ik huil voel ik datgene waar ik verdrietig om ben, ik druk niets meer weg. Misschien voel dat als dat huilen dingen erger maakt. Huilen is een hele natuurlijke reactie op pijn en verdriet. daarom houden mensen zich vaak groot, ze  willen de confrontatie niet aan van wat er naar boven komt. Maar met huilen raak je juist dingen kwijt.

Vandaag was het een beetje vermoeiend op de dagbesteding. Een vrouwtje (voor mij nog een kind) had het erg moeilijk en had veel pijn. Ik vond het zo oneerlijk dat zo'n meisje zoveel geestelijke pijn had, nog zo jong, al zoveel ellende. Tja dan huil ik daarna ook omdat dat ook mij veel pijn doet. Ze lacht haast nooit.

[benzodizzy]

Ineens zit je in de benzo-gerelateerde paniek, ik ken het maar al te goed. Daarnaast ook een continue gevoel van "lichte "angst, een soort basis paniek, waarin je moet leven. Als het onhoudbaar wordt concentreer ik alleen nog maar op mijn buikademhaling. 

Succes.

[Cyclad58]

1 uur geleden zei Bestwel:

Allen .... Ik BenzoVrij :-)

 

Dat is een oprechte felicitatie waard! 

[Jeshen]

4 minuten geleden zei Cyclad58:

Dat is een oprechte felicitatie waard! 

Inderdaad! @Bestwel gefeliciteerd! Komt helemaal goed! 

[Cyclad58]

Lieve Liz @Kannietmeer,

Ja, die strijd moeten we allemaal zo soms aangaan. De één wat vaker dan de ander, maar we herkennen allemaal wel de windows en waves. Soms duren de waves een uur, soms een dag, soms langer. Bij de waves is er altijd iets waardoor we getriggerd worden. Dat kan een nacht slecht slapen zijn, een spannende gebeurtenis, het vooruitzicht even alleen te zijn, noem het maar. 
Het gebeurt, het is uiterst vervelend en op het moment zelf lijkt het ook even eindeloos. Terugkijkend naar mijn waves zie ik dat het altijd tijdelijk was, meestal soms zelfs relatief kort (max 24 uur). Je zegt het zelf al, we moeten er door. Jij moet er nu door. Je hebt de goede keuze gemaakt door het gezelschap van je ouders te zoeken, daardoor haal je even de scherpste randjes weg. Straks als je vriend thuis is voel je je meer dan waarschijnlijk weer zoals je je de laatste tijd doorgaans voelt: goed genoeg. 

Jij bent voor ons allemaal zo'n enorme steun, maar de woorden die je een ander op fantastische wijze meegeeft zijn moeilijker op jezelf te betrekken. 
Toch zijn dat de juiste woorden. Het is een gevolg van de ontwenning, je systeem is nog aan het herstellen. Je kunt het en je doorstaat het. Je bent dapper en sterk.

Knuffel, Ad

 

[Cyclad58]

4 uur geleden zei Jeshen:

Huilen lucht bij mij meestal op, als ik mijzelf daarna maar af kan leiden. Als ik dat niet kan, maak ik het alleen maar erger. Er zijn weinig dagen sinds de bevalling dat ik niet heb gehuild, helaas. Bij mij gaat alles stapje voor stapje beter. Ik heb weinig echt goede momenten en echt slechte momenten: waves en windows, waar jullie het over hebben. Of die moeten ook maar een dag of halve dag kunnen duren. Dan wel.

 

Oh ja @Jeshen, waves en windows kunnen zich zelfs in de loop van één dag afwisselen. Vaak duurt een wave een dag, soms meerdere dagen, soms een uur of zo. Het kan allemaal. Misschien maakt die wetenschap het iets minder beangstigend? 

Knuffel, Ad

[Bestwel]

 

@Cyclad58@Jeshen... een begin natuurlijk nog maar .... 2 dagen al :-)

[Senna33]

Lieve Liz, wat rot! 

Ik was vandaag bij huisarts. Een hele waslijst aan vragen die ik in moet vullen. Aansluitend door naar mijn werk. Krijg ik daar doodleuk te horen dat ik op straat kom te staan, omdat ik niet voldoe aan wat men verwacht... goh, gek hè! Morgen voor aavang werk meteen huisarts bellen, over hoe verder met de afbouw.. lieve luitjes, ook ik heb het gehad. Binnen twee maanden geen baan meer. Mocht ik iets nieuws vinden, wat ik hóóp... betekent dit géén vakantie recht in de zomer en is mijn dochtertje veel alleen... het liefst vloek ik alles bij elkaar. Ik ben zo verdrietig. Ik probeer zakelijk te blijven, in de hoop dat mijn baas spijt van krijgt, en zich bedenkt...Maar vrees het ergste. Hoop, is het enige wat ik nog heb. Wat een benzooi! Ik voel me juist goed, stabiel, slaap weer. Zó oneerlijk dit 

[Cyclad58]

Lieve @Senna33, wat een rotnieuws! 
Weet even niet wat te zeggen, behalve dat ik je alle sterkte wens om ook deze tegenslag weer te boven te komen.
Ik zie je als een positieve vechtster, hopelijk vind je de kracht om door te vechten. 
Benzooi, je zegt het treffend. En nee, het is oneerlijk. Ik weet het. 

Je geeft de hoop niet op lees ik, en dat zal zich ooit echt wel uitbetalen. 

[Senna33]

Dankjewel ! Dat mij dit mijn baan zou kosten had ik nooit durven denken. Ik voelde me juist goed en functioneer zeker naar behoren. Mijn baas met wie ik nooit op een lijn lag, heeft mijn angsten en onzekerheden natuurlijk gelijk opgemerkt door de té snelle afbouw van de huisarts. Ik heb mijn best gedaan, maar dit kostte me mijn kop. Wat ben ik verdrietig. En ondertussen gewoon ‘vrolijk doorwerken’ ik heb het zó gehad. 

Angsten had ik weinig, maar zijn vlug en heftig ontstaan. Ook tegen stress waardoor ik benzo’s ben gaan slikken 

 

 

2 maart 2018 bewerkt door Senna33

[Kannietmeer]

5 uur geleden zei Bestwel:

Je weet, en wij allemaal weten, dat het niet reeele angsten zijn, benzo's versterken dat ... is onderdeel van het grote herstel .... Had je hier voor je benzo tijd ook last van?

Hier had ik eigenlijk nooit last van. Dit is gewoon bizar gedrag. Dus ik denk dat jullie allemaal gelijk hebben en dat het gewoon benzo schade is die weer eens naar boven werd geduwd door de stress. Ik kon alles zo rationeel bedenken, maar kon geen beslissing nemen in wat goed voor mij was en zat vervolgens klem. Vreemde gewaarwording.

In de loop van de dag ben ik langzaam opgeknapt gelukkig. Lekker wat lopen en boodschappen gedaan voor mijn moeders verjaardag zaterdag. Mijn ouders hadden een verjaardag dus ik heb hier lekker in mijn eentje een super brownie gemaakt ( die iedereen hier kent, omdat ie zo geweldig lekker is), ik heb verse humous gemaakt, de afwas gedaan en het huis gestofzuigd. Best wel tevreden.

Ik hoop de volgende keer dat ik naar mijn ouders wil/moet niet zo spastisch te doen, want het is echt niet zo vreselijk als ik af en toe voel of bedenk.

6 uur geleden zei Bestwel:

@Allen .... Ik BenzoVrij :-)

What the heck dear!!!??? Gefeliciteerd hoor! Echt super tof! Overwinnaar! Held! Dappere dodo! Back to life! Ben super blij voor je. Je hebt enorm geknokt hiervoor en ik hoop dat je snel

 

Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Ik heb er veel steun aan gehad en hoop dat ik morgen toch ook echt weer iets beter wakker wordt en vannacht lekker slaap.

@bolletjeFijn dat je zonder operatie kan, maar 5 breuken zijn toch ook echt niet mis zeg! Ik hoop dat je snel hersteld.

[GUUS]

4 uur geleden zei Cyclad58:

Dat is een oprechte felicitatie waard! 

Superrrrr

[Senna33]

Goedemorgen allemaal, 

lieve liz, hoop dat je je wat beter voelt vandaag 

x 

[Bestwel]

8 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik kon alles zo rationeel bedenken, maar kon geen beslissing nemen in wat goed voor mij was en zat vervolgens klem. Vreemde gewaarwording.

@KannietmeerHet beslissen of het juist niet kunnen beslissen herken ik. Denken en onthouden is tijdens het gebruik en afbouw anders, moeilijker, zeker als er nog stress bijkomt.Ik vond het al eng om alledaagse beslissingen te nemenop het werk b.v. ... ik kon soms hartstikke bang worden .... en ik begon voor dingen weg te lopen. Ik merk de laatste maanden dat dat heel duidelijk verbetert, descherpte komt terug.

8 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik hoop de volgende keer dat ik naar mijn ouders wil/moet niet zo spastisch te doen, want het is echt niet zo vreselijk als ik af en toe voel of bedenk.

@KannietmeerOok dat herken ik. Ik ga bewust "spannende" dingen aan .... alleen een boodschap doen verderweg dan de bekende supermarkt. Ik zoek en creeer deze uitdagingen. Zo kan ik ze klein en overzichtelijk houden. De grotere uitdagingen geven inmiddels minder stress en angst.

En .... kijk naar en overdenk je successen en leer van de missers. Veroordeel jezelf niet voor je missers, observeer deze en leer ervan, dan levert een misser je ook iets op.

2 maart 2018 bewerkt door Bestwel

[Bestwel]

Mijn 2de nacht zonder benzo ging ook goed. Ik ga nu niet elke dag vertellen hoe het  gaat, maar wil nu wel ff wat kwijt, het is best wel groot ..... en deze eerste week, de komende 2 weken let ik extra op. Dat is de tijd waarin de dia langzaam het lichaam uit gaat en dat kan fysiek ongemak veroorzaken. De dosering was al lange tijd heel lag, dus ik vraag me af of ik er uberhaupt wat van zal merken, ik heb ook de afgelopen 3 weken niet noemenswaaridg iets gemerkt van de afbouw van 1mg naar 0,5mg.

Fijne dag allemaal ....het is nog steeds ijzig koud ..... mooie luchten dat dan weer wel ...

[GUUS]

9 uur geleden zei GUUS:

Superrrrr

Zeker bikkel, gefeliciteerd! 

[Senna33]

Super @Bestwel !!

[Gast]

Beste mensen,

ik ben nieuw in jullie kamer en op zoek naar steun.Ik heb al een paar berichten geplaatst, weet niet of op de goede plaats, nog geen reactie ontvangen.Ik ben oxazepam aan het afbouwen, het gaat langzaam en op dit moment met zeer moeilijke momenten.

Ik voel mij heel erg alleen, men begrijpt niet de symptomen, ik maak en zaal mee maken een zeer moeilijke periode, mijn moeder verliezen.

Ik probeer steun te zoeken om het aan te kunnen!

ik hoop dat ik bij jullie op de juiste plek ben.

 

[Kannietmeer]

Hi Salva, elke dag openen we een nieuwe huiskamer. Dus kijk altijd even naar de datum van die dag en je vindt ons life om je alle support te geven die we zo hard van elkaar nodig hebben. En ja! Je bent bij ons aan het goede adres. Welkom en jammer dat je ook in zo'n nare periode in je leven zit.

Hoe bouw je de oxazepam af? Heb je de Ashton Manual al gelezen?

Dit is een moeilijke weg, maar komt gerust hier en praat mee in alle toppics en lees om jezelf te informeren. Het is zwaar, maar je kan het en samen halen we de eindstreep. Terug naar een gezonder leven, zonder de verwoesting van de benzo;s . @Salva

8 maart 2018 bewerkt door Kannietmeer