valt wel mee Lonster, drank versterkt wat er (soms onbewust) al is.
We leren dat we met positieve dingen ons mogen uiten, maar negatieve
worden vaak onderdrukt. Ook met drank doen we dat. Maar het zit er wel en bouwt zich
op als het niet gedeeld mag worden. En soms moet er dan iets ontploffen. Voor mijzelf; ik dronk niet eens heel veel
maar had geaccepteerd dat ik af en toe "moest/mocht" doorzakken. En dan kwam er een hoop rottigheid uit.
Natuurlijk was dat anders doorzakken dan me eens lekker laten gaan op een feestje, daar werd ik dan gezellig en extravert van.
Maar veel te veel jaren lijden onder probleemdrinken heeft mij somberder gemaakt dan in mijn karakter zit van nature.
Tot aan het depressieve toe. Na het stoppen verergerde dat ook eerst, vreselijk eerste jaar was dat. Maar ik hield vol en pakte
de aanleidingen van het drinken aan, en toen de oorzaken ook. En toen zat ik al heel snel in een opwaartse spiraal.
Ik ben erna nooit meer echt somber geweest en depressief worden, daar kan ik amper van geloven dat ik dat had.
Ik ben wel gevoeliger geworden, maar dan juist in het kleine waarderen en blij zijn met haast niks. Tevredenheid is mijn geluk nu.