Dat klinkt als redelijk normaal/gemiddeld Niks
daar is niets mis mee.
Mijn depressie duurde 3,5 jaar en bleek een Dysthyme stoornis
waar ik achteraf ook blij om ben, want niet levenslang dus.
Stoppen met drank was het keerpunt en therapie, me hier leren uiten,
durven delen elders, sporten, en vooral de natuur hielpen mij helen.
Maar dat weet ik allemaal pas achteraf. Dat eindeloze zwarte gat, was
jarenlang overleven. Nu is het weer leven. En dankbaar zijn dat ik leef.
wat ik eigenlijk zeggen wil; een depressie valt niet te begrijpen als je die
niet zelf hebt ervaren. Het konfronteert hen zonder, hooguit met hun onmacht.