Nou ik voel me weer wat op en neer gaan als ik terug lees. Bor, ik ben erg met je bezig en voel me moedeloos worden. Ja jij ook lees ik. Als je de Refu niet probeert kun je later niet zeggen ik heb er alles aan gedaan. Verantwoording nemen, volwassen worden, het hoort erbij bij mens zijn, bij moeder zijn. Bij weer trots op jezelf worden. Ik heb mijn strijd gehad vóór ik dit forum ontdekt had en jij kunt jouw strijd bekorten door dit forum, de VNN, de middelen die je aangereikt krijgt ook echt te gebruiken. Doe dat dan ook. Ga je niet in advokaattoestanden storten terwijl je de echte redding mist. Het gaat om dat jij thuis een voorbeeld kunt zijn voor je kinderen en dat ben je niet. Volgens mij weet je dat wel. Of de hechtingsproblemen de aanleiding of de oorzaak zijn, dat weet ik niet, maar heel misschien is het toch beter voor hem nu niet thuis te zijn. Voor mijn zoon was het traumatisch uit huis gehaald te worden en hij heeft mij en zijn vader erom gehaat. ik mezelf ook trouwens. Die pijn gun ik niemand. Hij redt het wel en hij kan er nu over praten en delen op een volwassen manier. we zullen nooit weten of het zonder die RM en OTS beter had gekund of gegaan. We weten wel dat we er alles aan hebben gedaan wat haalbaar was, dat het niet anders kon dan zoals het ging en dat we door alles wat er speelde heen, altijd van hem gehouden hebben en achter hem stonden. Dat heeft hij geweten en gevoeld.