tapas

oja ter geruststelling, ik heb tijdens het opruimen keurig alle halfvolle bierflesjes leeggegooid hoor! geen slok genomen! maar moet zeggen dat het lang geleden was dat ik het bijna weer kon proeven en voelen.

kan het allemaal niet volgen maar ik log nu ook pas in. Ben een beetje de kluts kwijt.. ik ben vanavond gekozen als wijkraadslid en nu weet ik niet meer of ik dat ook wel echt wil en ben ik in de paniekstand poeh, hoe zet je je zelf in een spagaat! Ik haat klagende bewoners!! Lekker bezig dus en dan in zo'n zaaltje met die verkiezingen met een dranklucht van hier tot Tokyo. Want alcoholisme in de buurt hier is nogal aanwezig met borrel na en ik kreeg er nog trek van ook... nou, eerst maar een nachtje over slapen en morgen maar eens gaan bedenken wat ik me nou eigenlijk op mijn hals gehaald heb. Het was toch leuk? na zo'n avondje verkiezingen en bewonersgezeik vraag ik me af of ik het nog wel leuk vind grmpfff zo, effe ei kwijt hoor!

Dit is wel raar hoor. Ik zit nu het bos te forummen en word wat iebelig van alle jonge gezinnetjes hier en alle honden die het leuk vinden om hun hormonen op mijn hond te botvieren. Tijd om dit bos uit te vluchten en op mijn spartamet naar huis te tuffen. Scorpio wat een grote stap maak jij.... Nu wel op tijd stoppen vanavond!! Misschien toch maar gaan sporten! Okee, de zongaat weg en wij ook vroemvroem

Nou, genoeg geschreven, en inderdaad An, die diepten zijn gewoon prut maar het is al enorme winst dat we ons er niet meer zo diep in laten zakken!! Ik ga met de hond naar het bos!! wie weet tot vanavond weer!

Soothe wat jij laatst schreef kwam mij zo bekend voor dat je met drank op veel meer deed. Ik moest daar laatst ook weer aan denken, kan een hele dag bezig zijn met beginnen om mijn huis schoon te maken, of op te ruimen, kom van alles tegen, stel het uit afijn, iets wat in een paar uurtjes kan doe ik dan in 2 dagen met veel gemopper. Toen ik nog dronk kon ik na genoeg glazen als een razende mijn huis door gaan, stond midden in de nacht mijn meubels te verfen en de ramen te lappen mijn keuken uit te soppen en noem maar op. Echt niet normaal meer! Dat gaat nu zoveel moeizamer dat ik, wat dat betreft, nog wel eens terug verlang naar de rushes! zelfs ritalin wat eigenlijk gewoon speed is helpt me daar niet bij grmpfffff gelukkig belden mijn ouders gisteren op of ze vandaag op de koffie konden komen, tja en dan is het wel netjes

An, ik snap je volkomen, aan de ene kant roept iets in mij, stoppen is beter maar zolang jij geen andere katalysator hebt voor de momenten dat je helemaal vast loopt kan ik me voorstellen dat je op die momenten voor de drank kiest. Of ik dat afkeur of goedkeur daar gaat het niet om, het gaat er om dat jij er ooit voor wil kiezen om op een andere manier met die momenten om te gaan en een manier kunt vinden die bij jou past. Ik vind het bewonderenswaardig dat je jezelf iedere keer weer kunt herpakken en dat is grote winst. Je bent al zoveel gegroeid in de tijd dat je hier meeschrijft. Daar geniet ik elke keer weer van! Ik kan niet meer drinken, klinkt stom, maar als ik al aan drank denk word ik gek en heb ik het gevoel dat dan alles verloren is. Het eerste glas zal me dan ook niet smaken maar me wel met een enorm schuldgevoel opzadelen waardoor ik mezelf vervloek en waardoor er al snel een 2e, 3e, 4e achteraan moet om dat schuldgevoel weer weg te drinken, wat dan natuurlijk niet lukt, Die angst zit er diep in, de angst voor het vernietigende schuldgevoel. Dat gevoel is zo enorm bij mij dat ik dan maar liever gewoon depressief ben. Dat kan ik nog net hanteren, dat andere gevoel kan ik niet hanteren. Rare logica misschien maar al is het niet fijn, ik ben toch wel blij dat het bij mij zo werkt.

Mooi gezegd Koh!!!! zie dat er na het plaatsen van mijn bericht alweer veel gebeurd is .....en voor iedereen er op in springt: Het bericht van Jip zegt veel over Jip en dat soort berichten zijn berichten waarbij je kan kiezen wat je er mee doet. Ik kies er voor om daar niks mee te doen en bij haar te laten Het zijn dat soort berichten waardoor er inderdaad oeverloze discussies ontstaan, en de emoties hoog oplaaien en waardoor we uiteindelijk elkaar in de haren vliegen en de plaatser gevlogen is Het gaat niet meer over de boodschap maar over de toon en daardoor krijg je een vertroebelde discussie Leven en laten leven. en als je het te ver gaat een ban aanvragen. Over tot de orde van de dag!

Dat iemand hier weggepest wordt daar ben ik het niet mee eens. We zijn hier met veel verschillende mensen bij elkaar en gelukkig maar, want soms is het hier gewoon net het echte leven De een confronteert wat meer, de ander is van de zachte hand, soms komen meningen overeen en soms staan ze lijnrecht tegenover elkaar Wat Kohtje ook al schreef geldt ook voor mij. Als iets mij irriteert of boos maakt probeer ik eerst voor mezelf uit te zoeken waarom dat is. Vaak heeft dat meer met mij te maken dan met die ander, alleen die ander triggert dat bij mij Het mooie van het forum is dat ik eerst na kan denken voor ik ergens op reageer, of dat ik later weer ergens op terug kan komen. Ook leer ik hier dat als ik een conflict heb met iemand dat de wereld dan niet vergaat en het weer opgelost kan worden of het zal nooit opgelost worden maar je vind er een weg in en het kan naast elkaar. Ik loop hier tegen dezelfde dingen aan als ik in het dagelijkse leven aanloop en het forum is voor mij een soort speeltuin waar ik kan oefenen met reageren. Kiest iemand om weg te gaan (en dat gebeurt hier best wel regelmatig) omdat diegene zich onheus benaderd voelt, dan is dat de eigen keuze van diegene. Weggaan is een manier om met een vervelende situatie om te gaan maar er zijn nog veel meer manieren en die kan je hier oefenen Het is hier soms een komen en gaan van mensen, en veel mensen die gegaan zijn komen toch weer terug. Ik draai alweer ruim 3 jaar op dit forum mee en de kracht is dat je hier altijd op dingen terug kan komen en vergeven kan worden of een ander kan vergeven voor iets en als er echt iemand in nood zit dan springt iedereen er op in en krijg je alle steun die er maar nodig is... maar diegene zal wel zelf zijn of haar eigen keuzes moeten maken Daarnaast is het belangrijk dat je de verantwoordelijkheid bij de ander laat liggen en dat is lastig, als je, zoals velen van ons, gewend bent om altijd maar goed voor de ander te zorgen en jezelf daarbij te vergeten. Il lees te vaak na een wat heftigere periode dat mensen gaan dreigen dat ze weggaan omdat ze zich niet begrepen of gerespecteerd voelen. persoonlijk kan ik daar dus niks mee en krijg ik daarmee het gevoel dat ik gechanteerd wordt en dus ga ik daar meestal niet op in. Wat ik maar wil zeggen in geloof ik onderhand wel heel veel woorden is dat ik dit forum ondanks het geharrewar zo af en toe een veilige plek vind en dat het vaak van mijn eigen houding afhangt hoe ik benaderd wordt. Ik kan hier heel veel over mezelf leren. (Helaas gebeurt er ook het een en ander achter de schermen heb ik inmiddels begrepen maar daarvoor bestaat een blokkeerknop) Voor mij is dit forum vaak een soort therapie en zeker als je hier al langer meedraait is het heel bijzonder om te zien hoe forumleden veranderen en steeds meer hun leven in eigen hand nemen. Dat vind ik zo bijzonder aan dit forum!! Al lijkt het soms niet zo, het is hier een veilige plek!

Op mijn werk zijn we tegenwoordig ook tegelijk ongesteld wel handig want ik vergeet het te vaak. Jane, goed dat je jezelf uit je trek getrokken hebt! gewoon lekker op je eigen tempo en je eigen manier! Top! het beste is nog steeds om niet verder dan 1 dag vooruit te kijken: vandaag drink ik niet, morgen zie ik wel weer als je trek hebt, uitstellen tot morgen!! Maar het is lastig, want het is zo'n makkelijke oplossing bij emotionele problemen, gewoon lekker vergeten en aan de fles gaan Op het moment heb ik ook trek, erg genoeg maar ik drink niet, want het lost mijn probleem niet op. Ik moet gewoon op de rem en zaken af gaan zeggen, misschien weer eens een weekje vrij nemen, of toch maar die reis boeken even back to basic met alleen mezelf zonder al die prikkels van buitenaf. ik ga maar weer eens lastminutes snuffelen!!!

ja was leuk he, K2 zoekt K3, ik heb gehuild omdat ik altijd bij dit soort wedstrijden ga huilen

Jennifer denk goed na wat jij wilt in deze relatie en als het elke keer niet goed blijkt te gaan is relatietherapie dan geen optie? zodat je leert met elkaar communiceren? Dat is geen schande maar kan je enorm verder helpen Marieke, potverjuu, je neemt je zoon niet in huis hoor je!! hij heeft een eigen huisje en gaat hij bij jullie wonen dan is hij dat kwijt en kan het nog jaren duren voor hij weer een woning krijgt Het gaat niet goed met hem maar elke keer voor hem in de bres springen helpt hem niet zelfstandig te worden. Kies alsjeblieft nu voor rust, want dat hebben jullie hard genoeg nodig! Tuurlijk zal het zoon pijn doen als je hem dit verteld maar voor hem zou het ook niet goed zijn om weer bij jullie te gaan wonen. Het is tijd dat hij volwassen(er) gaat worden en zijn eigen zaakjes gaat regelen. Misschien moet hij eerst flink onderuit gaan voor hij hulp zal aanvaarden, dat is voor ouders heel moeilijk te verkroppen want je wilt je kind niet naar de verdoemenis laten gaan Ik wens je veel sterkte bij al deze beslissingen. ah, ik lees echt slecht, las dat er fruit in de soep moest ipv uitjes fruiten :0 ben een beetje moe geloof ik!!!

zo, en daar is weer iemand van de oude garde, joehoe! Soms lijkt het hakketakken maar soms kent ons ons ook vrij goed bij de oude garde wat dan voor nieuwelingen als een soort hardheid kan overkomen. Klintk lekker die soep Houtje, alleen wat voor fruit gaat er in? dat mistte ik even of ik lees niet goed Fish, naar het strand, wie weet doe ik dat morgen op dierendag, op de spartamet naar het asiel in Zandvoort en dan door naar het strand zonder hond, even een dagje voor mezelf tuftuf. Het grote nadeel van de herfst is voor mij dat ik me zo opgesloten voel, verplicht binnen blijven, dus dan moet ik er ook maar gewoon op uit trekken toch? gewoon lekker frisse neus halen en op stap! lekker weg laten waaien op het strand en wie weet zelfs nog zwemmen nu het eigenlijk niet meer hoort maar misschien nog net wel kan

Hannah, Als je hulp nodig hebt is het verstandig om een hulpvraag te stellen nu heb jij al bedacht hoe een ander jou moet steunen en omdat niemand dat tussen de regels door kan lezen ben je teleurgesteld wat is er aan de hand en wat heb je nodig? waar loop je tegenaan en wat wil je van de mensen op het forum? Nu gaat het me alleen maar irriteren omdat je iedereen wegduwt en roept het bij mij verzet op dat wil ik niet en dat wil jij ook niet neem ik aan.

An, ik snap het wel.. het is dat ik echt niet meer ga drinken maar de laatste tijd weet ik soms ook niet waar ik het zoeken moet omdat ik me dan zo ellendig en negatief voel. Ik weet dat drank dan wel hielp om het een en ander weer te relativeren en daar kan ik soms echt nog naar terug verlangen, Gewoon even schijt hebben aan de heleboel!!! alleen op de lange termijn zou het me weer zoveel kosten en die balans slaat voor mij nog steeds uit naar nuchter blijven voor mij. Dus schijnbaar ben ik toch meer happy zonder drank Volgens mij is het ook de tijd van het jaar, en de hormonen die zo in de weg kunnen zitten en zitten we een beetje in hetzelfde schuitje wat dat betreft. Gevoelig voor de herfst en tegen de overgang aan (ik dan) en eigenlijk is het bij mij standaard zo in september- oktober een slechte tijd helaas. Hannah, het was niet mijn bedoeling om je te veroordelen, ik spreek puur uit mijn eigen ervaring hoe de verhouding tussen moeders en dochters kan zijn Ik weet ook niet eens of dat is wat er bij jou speelt, dat had ik moeten checken, nu heb ik het ingevuld en ben op mijn eigen emoties gevaren Dat kan gebeuren als je tussen de regels in moet gaan vullen wat er nou daadwerkelijk aan de hand geweest is. Graag zou ik weten wat er nou wel aan de hand is eventueel per pb voordat ik er mijn eigen 'draai' aan geef' en het klopt dat ik momenteel ongelukkig ben, dat voel je goed aan. Het is even niet anders en het zal hopelijk ook weer voorbij gaan, maar soms word ik zo moe van dat altijd maar verstandig zijn en dat knokken om goed voor mezelf te blijven zorgen, confrontaties aan te gaan ipv te vermijden, doen wat verstandig is en niet wat mijn gevoel me in geeft, perfect willen zijn en de lat te hoog leggen, altijd maar braaf en meelevend en sociaal te moeten zijn. gmprfffpppfffffff Mijn verhaal vanmorgen heeft me wel aan het nadenken gezet over die verhouding tussen mij en mijn moeder. Het conflict wat ik laatst op mijn werk had heeft bv daar zijn oorsprong. Collega doet (voor mij gevoel dan) het zelfde als mijn moeder deed (en vaak nog doet), een appél op mij doen door mijn goedkeuring te willen en onvoorwaardelijke steun van mij te willen terwijl ik het vaak niet met haar eens ben, en dan kom ik in een enorm loyaliteitsconflict terecht. Haar steunen betekent dan voor mij mezelf verloochenen. bij mezelf blijven betekent haar pijn doen. En dan nog de handicap dat ik nogal zwart wit kan zijn en geen tussenweg weet. Gelukkig ben ik op mijn werk wel in de omstandigheid dat ik daarover kan praten en eventueel daarmee kan oefenen, samen met collega kijken hoe we daar een weg in vinden.

halve verhalen leiden tot halve interpretaties en als jij Hannah niet verteld wat er daadwerkelijk gebeurd is dan moet ik dus mijn eigen conclusies trekken Je bent mishandeld, ja zo ver kwam ik ook, maar door wie? uit wat je geschreven hebt en aangezien alleen jouw kinderen in het verhaal voorkwamen neem ik aan dat dat door je dochter was. En daar reageer ik op... en waarom? vanuit mijn eigen verleden! Als puber heb ik mijn moeder maar wat vaak willen slaan en in elkaar willen trappen maar natuurlijk nooit gedaan, puur uit onmacht had ik wel die gevoelens als kind heb ik me daar altijd heel schuldig over gevoeld, dat ik die gevoelens naar mijn moeder had, ik haatte haar omdat ze me emotioneel klem zette als zij zich rot voelde gaf ze mij altijd het gevoel dat dat door mij kwam omdat ik zo'n rotdochter was. Haar geluk hing schijnbaar van mij af en haar ongeluk dus ook. Nu, op mijn 46e, worstel ik daar nog steeds mee. Misschien was het niet je dochter die je dit aangedaan heeft maar als het wel zo was dan is er iets goed mis en moet je daar hulp voor gaan zoeken. Ik heb uiteindelijk vanaf mijn 30e ruim 8 jaar geen contact meer met mijn ouders gehad omdat ik het niet meer aan kon, een eeuwig depressieve moeder die mij de schuld gaf daarvan. Nog steeds is dit iets wat mijn contact met mensen in de weg staat ondanks dat we nu wel weer contact hebben en dat beter gaat dan ooit. Wat dat betreft hoop ik dat je meer duidelijkheid kan scheppen over wat er gebeurd is zodat ik niet vanuit mijn gevoel daarop ga reageren maar goed kan afwegen wat ik er mee moet. Misschien dat je vanuit mijn ervaringen mijn reactie nu ook beter snapt. Ik had er achteraf een moord voor gedaan als we in die tijd hulp hadden kunnen krijgen, dan had mijn leven er waarschijnlijk heel anders uitgezien.

Kom ook nog even gedag zeggen, of weltrusten. Probeer het ritme weer op te pakken en morgen staat de wekker dan ook weer om een uur of 8. slaap al 2 weken beroerd en dat breekt me aan alle kanten op. Hannah, ik kan je even helemaal niet meer volgen maar dat zal wel aan mij liggen. Het lijkt me wel belangrijk dat je je trots eens opzij gaat zetten en nu gewoon echt goede hulp gaat zoeken. Je kunt je kinderen niet de schuld geven van dingen want jij bent de volwassene en zij zijn afhankelijk van jou en niet andersom. Okee, morgen probeer ik er weer meer te zijn, nu slapen!! weltrusten allemaal!

Isa, het is vervelend als iemand niks van zich laat horen, daar word je enorm onzeker van. Ik vind dat hij dat ook niet kan maken dus blijf contact zoeken! Soms denken mensen, als ik niks doe dan is er niks, maar dat heet vermijden en maakt de ander machteloos. Kun je geen contact met je oude buren zoeken ofzo? misschien dat die iets weten? of toch maar een keer gewoon langs gaan en hem voor het blok zetten? nu ben je monddood en zit je in een impasse.

mooi zeg, ik hoor het al rammelen met al die dingetjes er aan

Jane, wat rot van je schoonvader en dat je er niet heen kan. Wing, hai, da's lang gelee zeg Kijk net naar buiten en zie de maan en het is al bijna donker, het gaat mij veel te snel dat de zomer weer voorbij gaat. Ik word er weemoedig van, bah! Het idee dat ik mezelf weer op moet sluiten in mijn huis, dat de balcondeuren weer dicht moeten ik heb toch zo'n zin in een zonne-vakantie!!!!! Woman, ik ga zo even naar je outfit gluren, zal wel weer mooi zijn!!

oei, pijnlijk, AA folders brengen met een stuk in je kraag...!! en dan naar het hol van de leeuw!! poeh ik ben wel moe hoor, vanmorgen dat gesprek, en daarna werken en nu net terug van een vergadering nu nog ergens de tijd vinden om te ontspannen voor ik mijn hond uit ga laten. ik moet me bedwingen om me niet vol te proppen met eten maar dat doe ik mooi niet!!!!! trekmomentje dus!

zo, gesprek is geweest en ging heel goed begrip en er is weer een opening waardoor we verder kunnen ik heb de brief voorgelezen en die neemt ze mee, ze heeft goed geluisterd en we zijn niet in de verwijtende sfeer terecht gekomen het was hard werken!!!! We zijn er nog niet maar het gaat goed komen! ben nu wel erg opgelucht!

hier inmiddels ook een dubbele diagnose, persoonlijkheidsstoornissen met borderline trekken en adhd (en ex-alcoholmisbruik.) maar verder ben ik best wel lief hoor! en je ziet er niks van aan de buitenkant Okee, mijn oorlogskleuren heb ik opgedaan, duimen jullie voor me? daar gaan we dan tot vanmiddag weer!!

The zij is in eerste instantie aangenomen om de cliënten te begeleiden, dat was de kracht van dit project, uitgaan van de individuele hulpvraag en daar het werk aan aanpassen dus als je ergens tegenaan liep hielp zij je daarbij. Ik liep vaak tegen de toenmalige 'baas' aan en dan probeerden we samen een tactiek te verzinnen waardoor het voor mij weer werkbaar werd in de loop der tijd is die baas weggegaan, zijn er andere mensen aangenomen, een faillissement, een overname, nog een overname en daar heeft ze zich heel erg voor ingezet. Langzaam is zij de rol van baas over gaan nemen en omdat ze niks uit handen kan geven en zich overal erg verantwoordelijke voor voelt is zij in die rol blijven zitten. Ze is dus in oorsprong aangenomen om ons te begeleiden en te leren met 'werken' om te gaan. Nu rent ze vaak als een kip zonder kop rond op het werk, altijd maar drukdrukdruk, nergens tijd voor, wil je een gesprek aanvragen dan kan dat niet want het is te druk. Ze heeft een duidelijke visie en dramt die nogal door en als je het er niet mee eens bent wordt je van tafel geveegd. Ik werk er al erg lang en van mij verwacht ze steeds meer dat ik het nu allemaal maar goed moet doen en het wel weet en wil ze dat ik haar steun.. maar dat zijn omgekeerde rollen. Ik mis dus diegene die mij begeleidde in het omgaan met bazen zoals zij nu geworden is en als ik ergens mee zit hoef ik niet van haar te horen dat ze het zat is om zich aan te passen aan mij en dat ik me maar eens aan haar moet aanpassen want zij heeft het zo moeilijk.... tja.... Ze was afgelopen 2 weken op vakantie, eindelijk, want nee ze is natuurlijk onmisbaar en de tent kan natuurlijk niet draaien zonder haar. Nou, het waren heerlijk die 2 weken. Eindelijk rust in de tent, een prettige sfeer, respectvol, ik heb heerlijk gewerkt. Ze kwam maandag weer binnenstuiven, nam weer enorm veel plek in en ik werd daar zo boos om, en heb haar de hele dag genegeerd omdat ik baalde dat ze er weer was....en daarvan weer baalde omdat ik dat niet zo mocht voelen van mezelf. Tas, jij onbehandelbaar??? echt niet. Volgens mij ben jij zo ongeveer de meest ideale patient, je zet je in, je wilt veranderen, je wilt hulp, staat er voor open, bent bereid naar je eigen aandeel te kijken. Jij bent nu al verder dan ik was voor ik aan mijn dagbehandeling begon, wat een dombo's daar zeg!!! Laat ze inderdaad eerlijk zijn en zeggen dat ze je niet kunnen bieden wat je nodig hebt maar verdraai het niet in het feit dat jij onbehandelbaar zou zijn want dat ben je echt niet! Ik had zo'n psychiater, weet je nog? toen ik net met die adhd medicatie begon, die legde ook alles bij mij neer. Akelige man! Gaf mij steeds weer het gevoel dat ik niet deugde en het toch nooit iets zou worden. Ik heb toen om een ander gevraagd en nu heb ik iemand die de keuzes bij mij neer legt en met me mee wil denken. Daarnaast heb ik nu een ADHD coach die dat ook doet, handvaten bied maar aan mij over laat of ik er iets mee doen en wat ik er mee doe. Die me uitlegt hoe het in mijn hoofd kan werken en me tips geeft om daarmee om te kunnen gaan. Veroordeeld zijn we al veel te vaak in ons leven en kunnen we zelf ook maar al te goed, daar zit je niet nog een keer op te wachten als je om hulp vraagt.

antwoord zie hierboven Thee brief is geprint, ik ga douchen!

En ik zal mijn aandeel ook niet ontkennen in onze verstoorde werkrelatie maar vind wel dat er rekening gehouden mag worden met mijn beperkingen. je kan van een vis ook niet eisen dat ie nu maar moet gaan leren fietsen ofzo