Moby

Wat is er, Kore???

Tenho muito saudade

Wie gaat er ook alweer naar Portugal met vakantie? Als je in Lissabon bent is this the place to be voor Pasteis de Belém !

Hoi Max en welkom, Helder verhaal en hoop dat je hier of waar dan ook verder kunt groeien. Blondie: je zal je nog verbazen hoeveel mensen van je werk ook een alcoholprobleem hebben.

Morning All Kan jullie door de zon nauwelijks zien Wekker een uur eerder gezet. Hopelijk wat minder duf dan. Nu eerst koffie.

Kee, Fleur Dank je wel PP en fijn dat je er zelf iets mee kunt

Goed zo, Madelief. Gewoon doorgaan op de weg die je bent ingeslagen.

quote: Originally posted by: fleurtje Goh.. Ik geloof niet dat Madelief op een bepaald moment moest aangesproken worden met 'please, cut the drama!'. Als dat mee onder de noemer 'zweep' valt. Nou dan kan ik hier aardig wat dingen lossen waar mensen hun maag van gaat keren. Het is niet opbouwend en eerder neerbuigend. Madelief trok zich bepaalde dingen heel fel aan. Kan ik inkomen. Het was goedbedoeld, kan ik inkomen. Een beetje respect mag ook nog.. Heb je het nu rechtstreeks tegen mij of bedoel je het algemeen?

Nou moe, vergeet ik nog ALF te feliciteren: Van Harte, Jongen

Morning All Het regent hier weer een moesson dus maar even met de zon beginnen. Hier ook iemand die naar de sportschool zou moeten ivm met het intapen van schouders kan ik alleen op de dagen waarop de pleisters worden vervangen en dat is 2x per week. 2x p/w Naar de sportschool zou toch geen opgave moeten zijn maar pffffffffffff, heb geen sin..... Affijn, hoef pas om 4 uur dus ik heb nog de tijd. Gisteren met 5 pillen p/d begonnen en er is weinig uit mn handen gekomen. Ben wel begonnen met het headboard bekleden maar gestopt omdat het niet werkte zoals ik hoopte dat het zou gaan. Toen opgezocht waar ik Carnibest hondenvoer kon kopen. Er zijn in mijn omgeving niet zoveel leveranciers maar 11 km verderop via een gemakkelijke route wel beschikbaar. Kon niet rijden..te duf en koffie hielp ook niet. Was ontevreden over mezelf. Ook de discussie tussen mij en Bor hield me bezig. Daarna Madelief gelezen. Vroeg me af of e.e.a. met elkaar te maken had. Soms heb ik weinig geduld. Kom al zeker 10 jaar op diverse fora en heb dit soort weggaan vaak gezien. Heb het zelf ook eens zo gedaan, met veel woorden enzo. Toen kreeg ik een PB dat als ik wilde weggaan dat gewoon moest doen maar zonder aankondiging omdat het dan, bij spijt/puur gemis, moeilijker is om terug te komen. Af en toe een forumpauze inlassen vind ik een prima zaak. Even helemaal op eigen benen staan Dat gevoel heb ik bij Madelief niet. Als iemand permanent wil gaan houd ik hem niet tegen. Zo'n beslissing moet je zelf goed overwegen, smeken om te blijven heeft in mijn ogen geen goed effect. Je blijft voor jezelf, niet voor anderen. Zie mij maar een beetje zoals Hannah, tenminste, ik herken me vaak in Hannah's manier van reageren. Vaak werkt diplomatiek reageren op anderen het beste maar soms, vind ik, mag er weleens de zweep overheen. Soms heeft iemand een flinke schok nodig om de ogen weer te openen. Als je daar niet tegen kunt dan heb je een 'probleem' er bij. Dan schiet je in de verdediging en voel je je verongelijkt, gekwetst, onbemind. Ik weet er alles van! In dat opzicht ben ik erg veranderd. Dat is bijvoorbeeld ook de reden waarom ik niemand persoonlijk wil kennen. Ik houd van de afstand die het virtuele met zich meebrengt. Op die manier lukt het mij veel beter te leren begrijpen zonder dat ik me steeds aangevallen voel. Oh ja, de naaimachine is terecht Ding is al 30 jaar oud en ben benieuwd oftie na wat olie weer voor me wil werken

Bor, misschien wel. Wat betreft hulp willen en me er ook weer tegen afzetten misschien. Ben daar nu heel bewust mee bezig als ik bij mn psychologe ben. Zoveel mogelijk opnemen en werkelijk toelaten. Tot nu toe gaat dat goed. Ben benieuwd hoe het zal gaan als ze me confronteert (lees: :scared; )

Witte, dat ook, zéker. Ik wil vooral mn leuke en goede ervaringen delen. Uit enthousiasme en hopende dat iemand er iets aan heeft.

quote: Originally posted by: borretje Waarom zou jij niet een lieverd zijn dan? Begrijp gewoon niet waar dat ineens vandaan komt maar bedankt

Witte, dat heb je heel mooi gezien. Daar heb ik wat aan!

Bor, ik vind je vragen zo lastig. Met wat ik schrijf probeer ik aan te geven dat ik alleen mezelf kon en kan veranderen en dat dit een jarenlang proces is. Ik ben nog steeds niet helemaal waar ik tevreden mee zal zijn. Dus ga ik gewoon door want elke verandering zet een nieuwe in!

Woman, wat ben ik blij dat de honden al zijn weggeweest; het regent hier dat het giet!!

Kan die hele naaimachine niet vinden grrrrrrr. Alles staat ok vol met verhuisdozen van de 'kinderen'. Dan het headboard van het bed bekleden want de nietmachine is boven water Bor? Huh? waarom ben ik ineens een lieverd?

Ik schrijf over mezelf!

Zo, en nu de naaimachine!

Ik moet gewoon niet een ander willen veranderen.

Bor, natuurlijk is het mijn 'probleem' dat ik me erger. Niet het jouwe! ----------------------------------- Zolang ik me herinner heb ik therapieën gevolgd om mezelf te 'verbeteren' en altijd uit eigen keus. Dat kwam natuurlijk ook omdat mijn lijdensdruk groot was. Het heeft me vaak bijna m'n leven gekost en dat van anderen verwoest. Ook m'n drankprobleem uit mezelf aangepakt met vaak vallen en opstaan. Het is vaak zoeken naar de juiste behandeling bij de juiste hulpverlener/instantie. Dat ik nu medicatie heb die goed aanslaat ervaar ik als een mazzeltje ondanks het ook invaliderende effect). Vaak heb ik mn behandelingen (onbewust) gesaboteerd en liep ik weg met vingerwijzing naar behandelaar/instantie. Dan was het weer een tijdje rustig tot de spanning weer zo hoog opgelopen was dat ik weer hulp zocht. Soms bij dezelfde maar meestal weer iemand nieuw. In al die jaren heb ik van alle behandelingen wel veel opgestoken van mijn eigen gedrag. Wat dat betreft ben ik een trage leerling want ik had al snel m'n hakken in het zand (beton). Toch voelde ik me vaak en lang slachtoffer van omstandigheden. Kon niet zien wat mijn aandeel was, wilde het misschien ook niet zien. Hoe ouder ik word hoe meer ik zie wat ik b.v. mijn ouders voor zorgen heb gegeven door anders te zijn dan zij konden begrijpen maar ook door de vele ruzies die ik met ze begon. Koppig kan ik ook zijn pfffffff maar ik word milder en milder. Mijn ergernis komt natuurlijk ergens vandaan. Misschien omdat ik het ontwijkende gedrag, wat ik ervaar, herken in mezelf maar ook en vooral van mijn familie. Soms steekt dat nog de kop op, die ergernis en vooral dat ik me dan onmachtig voel er iets aan te kunnen veranderen. Tijdens een EMDR sessie zei ik op een bepaald moment (toen zag ik mn oude 'thuis' met ouders en zus) : "Het maakt niet uit wat ik doe, niets werkt, helemaal niets" Zo was het en zo is het nog steeds. Heb me er bij neergelegd maar helemaal weg is het nooit. Het is onmachtig voelen.

Nu even aandacht voor de honden. Tot later.

"Tida; Ik wil ook helemaal geen discussie over instantie's. Maar het leek of je conclusie's over me trok." Net als Bam Bam schrijft is er absoluut niets mis mee om kritisch naar BJZ te kijken. Conclusies over jou trekken....ja, eigenlijk wel. Op basis van wat ik hier van je lees. --------------------------- Van mezelf weet ik dat wanneer ik schrijf ik het vaak moeilijk krijg als ik iets over mn zoon en mij wil schrijven. Dat ligt nog steeds erg gevoelig. Heb dan toch de neiging dingen te verzachten, mijn aandeel in het niet-goed-genoeg-zijn tijdens zijn opgroeien. Aan de ene kant heb ik de neiging mezelf helemaal de grond in te trappen. Aan de andere kant vind ik het nu heel moeilijk de realiteit te zien en van een afstand te zien wat allemaal wel goed is gegaan en wat niet. Wat IK wel en niet goed heb gedaan. Heb hem ooit eens beloofd (toen was hij 3) nooooooooooooooooooit meer te roken en dat heb ik niet waargemaakt. Ook heeft hij een enorme klap gekregen toen ik beschonken de auto instapte, hem thuis verward achterlatend, uiteindelijk een t.s. heb gedaan. We zagen elkaar in het ziekenhuis waar ik nog steeds zo dronken als een tor was. Gelukkig had ik niemand anders verwond en had ik zelf nauwelijks wat. Dat hakt er enorm in en de relatie was toen zo goed als kapot. Nu, na 7 jaar zijn de gevolgen nog steeds merkbaar. Onze relatie is wel verbeterd maar is nooit meer zoals het was. Het allermoeilijkste vind ik te zien hoe het effect op hém nog steeds woekert. Het enige wat ik kan doen is hem steunen, naar hem luisteren en mezelf zo goed als ik kan en dan nog een beetje meer, aanpakken. En dan ook nog zonder verwachtingen van zijn kant te hebben. Aanpassing: thuis

quote: Originally posted by: borretje quote: Originally posted by: Tida Als wat ik schrijf en vraag aan Borretje alleen negatief gelezen wordt heeft een discussie weinig zin. Jammer. Ik wil wel met je in discussie hoor. Hoezo negatief? Heb het gevoel dat je je vooral verdedigt en mij vragen stelt die ik niet voor jou kan beantwoorden.