Moby

Jane en Marieke, Jane, dat is waar, hij heeft een hele andere achtergrond en basis dan ik. Gelukkig wel. Ik zie hem niet als zorgenkind, zie altijd de positieve kanten van hem. Ja, natuurlijk erger ik me ook weleens aan hem, het is ook maar een mens. Ik heb hem EMDR uitgelegd. Omdat dit een zeer praktische vorm van therapie is. Zolang de lijdensdruk niet te groot is zal hij het waarschijnlijk niet gaan doen. Er is ook niets mis mee met dingen zelf op een rijtje te proberen te krijgen. Wie weet dat hij in Engeland uiteindelijk toch iemand zoekt. We houden vinger aan de pols. Há, zoon uit eigen beweging begonnen!! Pluim voor hem van mij Marieke, mijn zoon bracht ook heel veel tijd door met spelletjes. Werken deed hij wel maar 's avonds. Het schoot maar niet op. Máánden op elkaars lip gezeten en toch gelukkig weinig ruzie. Opleiding na opleiding mislukte zowel door z'n trauma als door slecht onderwijs. Krijgt jouw zoon hulp?

Jawel Jane, houd hoop want mijn zoon was op die leeftijd moeilijk en zeer lusteloos. Nooit kunnen denken dat hij zou gaan studeren en het nog leuk zou vinden ook. Ik ben ook echt heel trots op hem!!! Toen ik zag dat hij er zonder duw niet echt uit zou komen hebben we hem naar Engeland gestuurd voor een cursus Engels en toen is het balletje gaan rollen. We zijn nu 3 jaar verder en ongelooflijk hoeveel hij al heeft bereikt. Niet teveel pushen, altijd in je kind blijven geloven maar ook waakzaam zijn dat hij/zij niet in een sleur belandt waar hij zelf niet meer uit weet te komen.

Hoi Jane, Gamen en opruimen. Dat gaat vast niet zo goed samen. Zeker op deze leeftijd! Ik heb er weleens de stekker uitgetrokken en z'n kamer moest hij zelf opruimen en schoonhouden. Succes!

quote: Originally posted by: Alf Han Ik begrijp dat het gebeuren voor je zoon een traumatische ervaring is geweest. Is ook niet niks zeg. Begrijpelijk dat hij voorzichtiger is geworden en zichzelf beschermt door een muur op te trekken. Fijn is het, dat hij dan toch af en toe wat bij zijn moeder kwijt kan, die opening heeft hij dus nog. Dat zou ik koesteren, laat hem maar praten alleen al luisteren naar hem kan helend zijn. Ik zie wel een parallel: hij heeft er moeite mee om er over te praten en jij zegt dat je veel oppot. jullie lijken op elkaar... Alf, Vroeger was hij heel open en bespraken we van alles met elkaar. Kan natuurlijk ook zijn dat zijn ontwikkeling tijdens de pubertijd en adolescentie meer karaktertrekken laten zien, of hoe zeg je dat. Ja, we lijken wel op elkaar en daarom maak ik me juist zorgen!

Dat ik geen vrienden heb ligt natuurlijk aan mij. Ik isoleer mezelf en laat vriendschappen versloffen. Zeker als ik in een depressie zit. Ik vind mezelf ook niet echt vriendinmateriaal. De vriendin die ik ongelooflijk mis heb ik door drank van me afgestoten.

Lief van je, Bolletje

quote: Originally posted by: Alf Hannah Als ik je verhaal lees en over je zoon dan lees ik dat het ondanks alle beslommeringen best goed gaat met hem, hij weet zich staande te houden dat is heel knap, zo op zichzelf aangewezen. Kiest ook voor zelfstandigheid. Wat ik niet zo goed lees is waar je nu zo bezorgd om bent en over welke 'pijn' het gaat. Hoef je ook niet uit te leggen, als het er is, begrijp ik dat je je als moeder zorgen maakt. Heb zelf 4 kinderen waarvan er 2 studeren. Grote kinderen grote zorgen, bekend. Maar wat bedoel je als je zegt dat je bang bent dat hij net als jij strandt? Dat hoeft toch niet? Is die zorg gegrond? Ik heb die zorg ook wel, dat ze eindigen als alcies, maar zie momenteel eerder het tegendeel.. Loslaten...voor alle ouders een moeilijk punt denk ik Mijn zoon heeft een trauma. Dat wordt in zijn relatie steeds duidelijker. Zijn vorige vriendin heeft zich, naast hem, van 2 hoog laten vallen en was ernstig gewond. Het heeft op ons allemaal ernstig te pakken gehad. Hij heeft 2 jaar een relatie met haar gehad en is daardoor enorm veranderd. Hij heeft een muur opgetrokken uit angst gemanipuleerd te worden. Dat deed zijn vorige vriendin. Hij heeft er enorme moeite mee over te praten en loopt er liever voor weg uit angst voor de pijn. Het lukt soms wel om er over te praten en dat lucht hem dan tijdelijk op. Traumaverwerking wil hij niet en is misschien niet nodig, ik weet het niet. We proberen hem zoveel mogelijk te steunen en begrijpen doen we het zeker. Ik zit in een periode waar ik me over álles zorgen maak en pieker. Af en toe heb ik dan echt een librium nodig om weer wat 'normaal' te worden. Ik pot ook veel op, aard van het beestje. Pff, ik zou zoveel kunnen vertellen over wat ik heb meegemaakt maar ik ben er zo moe van. Af en toe een beetje want soms doet het me toch wel goed. Ik heb b.v. geen vrienden en praat dus zelden.

Alf, Okay maar ik reageer op een 'oud' bericht en de discussies hebben vaak al een ander onderwerp of wending gekregen.

Vergeef me als ik niet alle postings lees. Het gaat in de dagdraad zo enorm snel en voor alles lezen heb ik nog steeds geen geduld. Dat wil niet zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben maar ook de concentratie laat het afweten.

quote: Originally posted by: Yvonne Kan ik me helemaal indenken zon. wat kan een mens zich zorgen maken over zijn kinderen he? En zelfs als ze helemaal klaar met opleidingen en zo zijn houdt dat niet echt op. nou ben ik echt geen overbezorgde moeder, in tegendeel, kan ze prima loslaten en hun gang laten gaan, maar het blijven je kinders..... Kinderen hebben al overal op de wereld gewoond zelfs ivm studies , maar als ik ze aan de telefoon heb en ze vertellen me dat het goed gaat heb ik toch altijd mijn speciale moeders-oortje in: hoor ik hier niet iets wat duidt op niet lekker zitten, hihi. Hoi Yvonne en goedemiddag voor iedereen, Dit spreekt me aan. Onze zoon heeft ook een hoog IQ maar was op de basis en middelbare school een onderpresteerder. Pas na een zwerftocht van ruim 2 jaar is hij in het buitenland gaan studeren via een open universiteit. Toen voelde hij zich op z'n plaats en vond (vind) studeren prachtig. Het leren gaat hem ook goed af. Waar ik me zorgen over maak is dat hij zoveel alleen moet doen. In Nederland is daar ook helemaal geen erkenning voor. In het buitenland gelukkig wel. Voordeel is wel dat hij op bijna elke plek in de wereld z'n studie kan volgen. Zijn vriendin moest een jaar in Holland studeren en dat jaar is bijna voorbij. Dan gaan ze naar Engeland. Ze hebben ruim 2½ jaar samengewoond maar meer uit praktische overwegingen dan vanuit een bewuste keuze. Vanaf Augustus dit jaar gaan ze weer apart wonen, in Engeland. Op zich een hele gezonde en verstandige keuze want onze zoon wil zijn zelfstandigheid meer ontwikkelen. De relatie staat gewoon nog. Het liefst had ik gezien dat dit in Holland was gebeurd, dan konden we hem misschien wat beter steunen, gemakkelijker. Ik hoor ook altijd in zijn stem of het echt goed gaat of niet. Nou ja, ik ben op het moment over alles aan het piekeren want zijn pijn is mijn pijn. Toch heeft hij goede plannen en we hebben hem altijd zo zelfstandig mogelijk leren zijn. In zijn karakter zit wel een piekeraar maar hij zet wel door. Waar ik gewoon bang voor ben is dat hij net als ik strandt terwijl hij anders is dan ik. Stomme angst

Goedemorgen. Kiespijn en dromen alsof ik gewoon wakker ben. Piekeren, piekeren en piekeren. 'Het' wil allemaal niet echt behalve niet drinken en das dan toch weer iets

Over smoesjes gesproken zeg, zo is er altijd een reden om niet te gaan... Hahaha, ja..nu je het zegt Vervelend zeg Carolien. Heel pijnlijk. Beterschap!

Goedemorgen Tandarts? brrrrrrrrr Ik moet ook maar én om het geld én de angst stel ik het maar uit en uit..Gisteren had ik een relatief goede dag. Voelde zelfs wat energie terugkomen. Vannacht onrustig geslapen, veel gedroomd en met een bokkenpruik opgestaan. De onrust begint nu wel een weg naar buiten te krijgen. Daardoor voel ik me lichamelijk vrijer. Dat blijkt want ik schrijf nu wat gemakkelijker. Gisteravond had ik allemaal plannen voor vandaag, zoals naar de winkel voor wat cola (zonder cafeïne en suiker) maar ik moet nog op gang komen. We hebben sinds dit voorjaar een vogelnestkastje en de eerste leg Meesjes is, op 1 na, uitgevlogen. De laatste zit in een hoekje op het balkon maar de ouders voeden het onafgebroken dus ik heb er nog wel hoop voor. Gisteren had ik ineens veel 'trek' maar gelukkig niet aan toegegeven. Tegenover elke smoes staat een reden om het niet te doen

Dank je Het is heel veel en vertrouwen moet groeien.

quote: Originally posted by: cathy56 Hannah, wat heb jij nodig?? xxx Oeps, dat is een lastige. Heel veel. Ik moet weer helemaal opnieuw opgestart worden. Iemand die samen met mij naar buiten gaat, een schoonmaakploeg, iemand die de blokken beton waar m'n hakken in staan eraf drilt. Iemand die ik ik weer durf te vertrouwen, mezelf vertrouwen, mezelf vergeven, anderen vergeven, m'n man steunen want die heeft het ook moeilijk. Et cetera et cetera.

De afspraak met de psychiater is met 2 weken uitgesteld! Totaal wachttijd: 6 weken! Baal ik van. Gisteren samen met man buiten geweest en zelfs een klein stukje gereden. Het zweet stond in m'n handen en m'n hart klopte in m'n keel maar ik heb het wel gedaan De vriendin die ik heb gekwetst opgebeld maar ik viel nogal rauw op haar dak. Ben aan de ene kant heel blij haar weer gehoord te hebben maar ook heel verdrietig omdat ik het zo verpest heb. Drank maakt zoveel kapot Langzaam begin ik trots te worden op het niet-drinken. Niet dat ik me beter voel maar met drank zou ik me vast en zeker veel beroerder voelen.

weggejorist

Hier is het nogal bewolkt maar de temperatuur is lekker. Mijn angsten zijn wel aan het verminderen maar spanning en het 'vastzitten' blijft. Gelukkig heb ik de laatste dagen geen librium meer hoeven nemen want ik vind het eng spul. Wel prettig te weten dat het in huis is voor het geval dát.

In de loop der jaren is het zo gegroeid dat mijn man de weekboodschappen doet. Hij is veel meer prijsbewust dan ik. Bovendien was het ongezellig samen te gaan. Er zijn tijden geweest dat ik geld puur wegsmeet aan allerlei onbenulligheden. Uit schuldgevoel en ook krapte geef ik alleen geld uit aan roken. Wat overblijft is voor de studie van ons kind. Heb wel vaak gebudgetteerd en dat ging dan tijden goed. Het punt is dat je het moet blíjven doen als je slecht met geld om kunt gaan.

Geef niet wat jij denkt dat de ander nodig heeft maar vráág wat diegene nodig heeft.

Niwi, Van Harte Gefeliciteerd!

"fouten maken" Oeps, dat is een enorme trigger. Ik vind mezelf een slecht mens. Ik ga maar even wat anders doen.

Er is me al jarenlang gezegd dat ik nooit helemaal zonder medicatie zal kunnen. De librium is tijdelijk en omdat ik zo bang ben voor verslaving neem ik zo min mogelijk. Ik geloof er ook wel in dat het allemaal wel minder zal worden Fijn om dat ook even van anderen te horen

Pas volgende maand komt er een psychiater op huisbezoek.

@ Niwi, dat zou kunnen en ik hoop eigenlijk ook dat het zo is en het over een tijdje minder wordt. Dat ik hulp nodig heb is wel duidelijk maar ja, dan moet ik naar buiten.