dhen

Hoi Bob, bedankt voor je bericht, zeker ga ik door naar 16. Hoi Jane, lief van je, boompje groeit idd langzaam maar gestaag en ik zie dat jij en vele anderen me nog steeds gezelschap houden

Bob, fijn dat je het jaarpact zo bijhoudt en elk jaar een reminder stuurt, ik ga graag voor 15 Jane, wat een treffend plaatje weet je toch steeds te vinden, lief 14 jaar droog, toen ik begon leek me dat onmogelijk, maar dag voor dag, werd een week, de weken werden een maand en uiteindelijk werden de lange maanden een jaar van niet drinken. Ik tekende bij voor nog een jaar, het ging nog steeds niet gemakkelijk maar het was te doen, ik wist wel zeker dat ik nooit meer terug wilde naar die onvoorstelbare hoeveelheid drank die ik elke dag dronk, maar ergens hoopte ik nog steeds dat ik op een dag een gelegenheidsdrinker kon worden, zoals ik was voordat ik alcoholist werd. Ik ben iets van 3 jaar actief geweest op dit forum en elke keer zeiden de langer gestopten: niet doen, je kan nooit terug naar normaal drinken. Ik las de ervaringen van diegenen die het wel probeerden en het ging zelden goed, maandenlang bleven ze weg van het forum en sommigen kwamen nooit meer terug. Verbijsterend begreep ik dat een aantal zijn overleden. Van anderen zag ik de moeilijke worsteling, vallen en weer opstaan. Ik vond het enorm stoer dat ze elke keer weer opstonden, weer proberen, er weer voor gaan. Ergens was ik ook een beetje jaloers, ik wilde het ook wel proberen, een beetje drinken kon toch geen kwaad. Het was zo’n gevecht in mezelf, zo tegenstijdig, blij dat ik niet meer hoefde te drinken en toch verlangen naar die drank. Tot ik op een dag dat gevecht in mijn hoofd zat werd, ik zei tegen mezelf: stop met die strijd, je wint nooit van een verslaving. Uiteindelijk begreep ik dat niet meer drinken zoveel meer was dan niet drinken, ik had een stuk vrijheid teruggekregen, ik was niet meer afhankelijk van de drank, ik had de alcohol niet nodig. Alles waarbij ik ooit dacht dat kan ik niet zonder drank bleek ik wel te kunnen zonder.

Hoi ADB’ers, 13 jaar mooi getal, bedankt voor de reminder en de feli’s. Het gaat met mij nog niet zo goed, ik heb moeite om mijn weg te vinden na het overlijden van mijn man. Ik ben wel blij dat niet drinken vanzelfsprekend voor me is geworden, met drank zou ik zeker onderuit gaan, dus ik hou het maar droog, op naar 14

Leuke mijlpaal, 12 1/2 jaar, taart was lekker

12 jaar, toen ik begon aan stoppen had ik nooit gedacht dat ik zo lang zonder alcohol kon. Door alle ervaringen van andere stoppers leerde ik begrijpen dat verder leven zonder drank levenslang zou worden. Dat leek me onmogelijk maar hier leerde ik dag-voor-dag en dat was te doen; vandaag drink ik niet. Ik leerde dat alcohol mij geen aangename roes van vrijheid gaf maar mij juist gevangen hield, ik moest en zou elke dag heel veel drinken. Stoppen was zwaar, het idee van nooit meer drinken nog zwaarder. De dwang van moeten drinken wijzigde langzaam maar zeker naar niet meer moeten, de noodzaak verdween; ook zonder drank bleef ik gewoon bestaan. Van zeker weten niet zonder alcohol te kunnen naar ervaren dat ik prima zonder kan in alle omstandigheden is fijn. Bob, het komende jaar wil ik nog steeds deelnemen aan het pact, dus ja, ik ga verder Jane, wat een treffend plaatje weer

Hoi jaargenoten, ondanks een lastig jaar ben ik nog steeds alco-vrij. Ik woon nu alweer een half jaar in NL en ben al een paar maanden onder behandeling bij een psycholoog vanwege ptss, het overlijden van mijn partner was nogal traumatisch. Ik ben wel blij dat ik nog steeds nuchter ben, zonder drank krijg ik deze hulp en ben ik beter in staat om met mijn problemen om te gaan. Ik wens jullie succes en ook het komende jaar ben ik van plan om niet te gaan drinken.

Vandaag 10 jaar alcovrij, ik ben er blij mee maar vier het niet. M’n man is tekort geleden overleden, ik vind het jammer dat we deze mijlpijl niet samen kunnen vieren. Het rouwproces is zwaar en het komt dicht bij de trek in een borrel, m’n enige redding is misschien dat ik al zo lang droog sta en een wil om nuchter verder te leven voor mezelf en manlief. We waren 24 jaar samen dat is bijna m’n halve leven, hij heeft me altijd gesteund in het niet drinken en stopte ook hoewel dat voor hem niet nodig was. Ik mis hem en de leegte geeft trek, andere dagen is er geen leegte maar warme herinneringen. De dagen van leegte zijn denk ik voor elke verslaafde moeilijk, zelfs na jaren droog staan. Ik kan alleen maar zowel tegen jullie als mezelf zeggen: val niet in die valkuil om leegte te willen opvullen of om te denken dat verdriet minder pijn doet door het weg te drinken. Bedankt voor de feli’s en voor Bob die het jaarpact mogelijk maakt: ik blijf het komende jaar ook weer meedoen met het jaarpact, niet echt van harte op dit moment wel omdat ik weet dat ik nuchter uiteindelijk sterker uit dit verlies zal komen en dat ik drinkend ten onder zou gaan.

Hoihoi, mijn gedachten aan trek zijn gelukkig weer weg, ik schrok er wel van dat die in eens weer zo opdoken. Het gemis van mijn partner vind ik nog steeds slopend maar ik heb een betere manier gevonden om met deze gevoelens om te gaan dan er voor weg te lopen en in de roes van alcohol te duiken. Ik ben opgelucht dat ik niet voor de doodlopende weg van vluchten in de drank heb gekozen, nu zit ik, met hulp, iets meer in mijn eigen kracht en dat voelt beter. Jannigje, van harte gefeliciteerd met je 3 jaar, fijn dat je niet hebt gekozen voor de ontsnapping en kiest voor doorgaan

Hoi Jannigje, bedankt voor je reactie, fijn dat je ook nog steeds gestopt bent en ik nog een maatje heb op de 24ste. Helaas zit ik nu wel regelmatig in een gevoel van trek, het is geen lichamelijke trek maar de behoefte om te willen ontsnappen uit deze situatie. Praktisch ben ik wel druk in een poging om een nieuw bestaan op te bouwen en maak hier kleine vorderingen in. Maar emotioneel wil ik op momenten dat het gemis gewoon pijn doet weg uit deze situatie en dan denk ik, pfff geef me een borrel, laat me wegvluchten uit deze nachtmerrie. Ik ga dan maar het bos in, lopen schreeuwen of bezoek het graf, dat soort dingen helpen wel en later ben ik dan wel weer blij dat ik vandaag niet heb gedronken. Maar het is een gevaarlijke periode voor me en mijn omgeving die niks problematisch in drank ziet, begrijpt het niet. Ik begrijp de goede bedoelingen van Yvonne en waardeer die ook, maar van harte hoeft voor mij ook niet. Maar goed ben op dit moment overgevoelig voor veel woorden of uitspraken, “hoe gaat het je”, ja pfft wat denk je zelf. “Loopt het alweer” ja hoezo wat moet er lopen, nee natuurlijk loopt het nog voor geen meter. “Weet je al wat je gaat doen”, nee, ik wordt geleefd op dit moment door de situatie en het geregel, en een dag die ik weer overleef is al wel lang genoeg. “Wat ga je doen met de feestdagen”, pfft geen idee, ik wil geen feestdagen, diep wegduiken in mijn bed en wachten tot die dagen voorbij zijn.

Dank jullie wel voor de meelevende reacties en knuffels Bob, ik denk ook dat de goede herinneringen uiteindelijk winnen maar voorlopig is het gemis te zwaar. Lika, twee jaar geleden is mijn vader overleden, dat was moeilijk, maar dit raakt me nog veel dieper. Het gekke is dat ik nu niet alleen aan mijn manlief denk maar ook aan m’n vader en aan verloren vriendschappen enz, het stapelt al diegene die ik ben kwijtgeraakt in het leven. Jane, ik heb nog een boompje voor hem geplant toen hij zo ziek was, maar helaas. Een paar van de familie waren hier aanwezig bij de begrafenis, maar het is moeilijk hoe snel ze denken dat ik mijn leven maar weer moet oppakken, zonder hulp, terwijl ik nog half in shock ben. Hier in het dorpje heb ik gelukkig wel wat hulp, vinden ze normaal aan een weduwe die er alleen voor staat, dat is het niet, ik vind het bijzonder. Dank voor je vertrouwen in mij, doet me goed. Kohtje, ik overleef dit verlies op dit moment, stapje voor stapje, dag voor dag en idd ploeteren. Wat ik geleerd heb van het niet drinken helpt nu. De langere tijd droog helpt, zeker, maar het is geen garantie. Dank voor de virtuele knuffel, liever had ik die in real life. Je kan wel voor jezelf instaan, op dat moment weet je dat je het zuiver moet houden, zeker voor je partner maar ook voor jezelf. Nu nog, hij zou zich omdraaien in zijn graf als ik dit niet ga redden, al zijn vertrouwen in mij zou ik teniet doen.

Hoi allemaal, Mijn man is een paar weken geleden overleden na een heel kort ziekbed, het is allemaal akelig snel gegaan. Twee keer in deze periode had ik echt megatrek in een borrel maar gelukkig niet gedronken. Hoe ik nu verder ga is lastig voor me, mijn hele leven staat op zijn kop, man kwijt, inkomen kwijt en daardoor waarschijnlijk ook huis kwijt. Na bijna 10 jaar droog kan terugvallen in een verslaving nog steeds, het lijkt een uitweg, weg uit dit verdriet en terug naar verdoving. De kans dat ik weer ga drinken is vrij klein maar ik moet wel weer alert zijn. Ik ben blij dat ik de laatste dagen van mijn man, zijn sterven in een onmogelijk buitenslands tehuis en nu voor mij het niet te bevatten gemis nuchter heb beleefd. Het is nuchter waardevoller. Rauw, hard, pijnlijk maar zuiverder dan met de verdoving van drank. Voor jullie ADB’s en voor mezelf wil ik zeggen, hou het niet drinken vol, jij en je naasten hebben het nodig dat je vanuit je nuchtere zelf kan reageren in moeilijke situaties.

Hoi Bob, bedankt voor je bericht, ik sta gelukkig nog steeds droog. Ik heb me idd lang niet gemeld en als ik wegens niet melden niet op de lijst thuishoor heb ik daar alle begrip voor. Toen ik nog wel actief was op het forum stoorde het mij in ieder geval als mensen te lang niks van zich lieten horen. Negen jaar geen drup alcohol, het lijkt misschien een hele prestatie maar ik heb niet echt het idee dat ik er nu nog iets voor hoef te doen. De eerste jaren waren lastig maar nu gaat het niet drinken bijna vanzelf. Bijna want soms is de gedachte er, soms denk ik het kan wel weer toch na zolang droog, soms denk ik, ik sta stijf van de stress, een borrel helpt ontspannen toch, soms zou ik zomaar een reden kunnen hebben zoals het overlijden van m’n vader afgelopen jaar of vooral het familiegezeik daarna, soms als iemand het wel heel ongezellig vind dat ik niet mee doe, soms als ik scheel zie van de kiespijn en zelfs manlief per ongeluk zegt, wil je een borrel terwijl hij echt wel beter weet, maar toch, geen alci dus niet echt begrijpt. Soms, tja, gelukkig zijn die gedachten of smoezen er maar soms en het gaat altijd weer voorbij, en als ik terug denk aan m’n drinkjaren, dan weet ik het wel, dan ben ik heel blij dat ik gestopt ben, dat ik het zonder kan. Is m’n leven nu fantastisch, nee dat is het niet, maar de huidige omstandigheden hebben niks met drinken te maken en ik ben sterker geworden door het niet drinken, wat zelfbewuster, ik kan lastige situaties nu beter aan, ik gedraag me minder als slachtoffer maar onderneem meer actie, ik laat me minder snel in de hoek zetten, nog belangrijker ik zet mezelf daar minder snel in. Ik zie op de jaarlijst gelukkig nog steeds veel bekende namen, dat is fijn, gefeliciteerd met jullie mijlpalen. Ik zie ook veel nieuwe namen en jullie wil ik feliciteren met de moed op te stoppen, met de moed om op de lijst te gaan staan en zelfs al sta je op de lijst met de moed der wanhoop, bedenk dan dat die wanhoop verdwijnt naar mate je langer droog staat en wat blijft is dat je ooit die kracht had hier op ADB te komen, de moed om te stoppen en gestopt te blijven.

Mooie witte tijgers Gefeliciteerd met je 4 maanden Jannigje, hou vol

A3, 30 maanden op 13-3-16, leuke stopdatum heb jij van harte gefeliciteerd, op naar de 3 jaar

Hoi Mai, dat experiment van jou was voor mij de eye opener, ik schrok me rot. Na bijna 18 maanden droog ging je een proefdronk doen met Saffie meen ik. Ik schrok er niet van dat je een proefdronk wilde doen, leek me volkomen logisch en ik zag me zelf dat op een gegeven moment ook wel doen. Ik stond toch al even droog en wilde ook best wel even kijken hoe het drinken ook al weer was. Maar ik schrok hoe iedereen hier over je heen viel, niet doen, levensgevaarlijk etc, en ik begon te denken over al die reacties die je kreeg, is het dan zo erg, is een verslaving dan zo hardnekkig. Is dat bij mij ook zo en ik begon te beseffen dat ik net zo was, dat ik niet minder gevoelig was voor die verslaving ofzo. Hoe dan ook, jouw experiment en hoe dat hier op het forum werd gedeeld met de felle reacties was heftig voor me maar een echte eye opener, ik ben het nooit meer vergeten en ik heb nooit meer een drup aangeraakt.