Frankk

Nope, ik heb niet met water oplossing afgebouwd @Dikkie en @Lynn86 . Ik weet daar ook niet zo veel van, ik weet alleen dat niet iedere benzo makkelijk oplosbaar is. Dat zou je echt even met de apotheker moeten bespreken. Die weet dat vaak het beste.

Ow @Milli, er zijn weken geweest dat ik me vreselijk voelde, ik ging kapot van ellende, angst en weet ik al niet wat. Momenten dat ik tegen de muur op vloog van narigheid. Ik kan het niet uitleggen. Maar het gaat over, echt. Luister naar je lijf, rust als je dat nodig hebt. Zoals @Dikkieook zegt: lukt t even niet zoals je het bedacht had voor die dag, jammer dan, morgen weer een dag! Ga jezelf nooit schuldig voelen of teleurgesteld zijn in jezelf. Dat levert je alleen maar nog meer nare gevoelens op, heb er vrede mee dat het even niet meer lukt. Probeer te blijven eten, veel water drinken en praat, huil, maar gooi je ellende eruit. Ik hoop dat je iemand hebt die je vastpakt en je gewoon vasthoud. Ik heb een geweldige partner, en ben gezegend met een superfijne verslavingsarts en therapeute. Ik heb er twee en een half jaar over gedaan. Maar het is het me echt waard geweest al ben ik er natuurlijk nog lang niet.. nu de diazepam ruim een week gestopt is ben ik veel minder down en ja @Frank86geleidelijk ook steeds frisser in m’n hoofd. Vreemd genoeg ben ik overvallen door een niet te stuiten opruim woede, alle kasten en laden moeten eraan geloven de komende tijd. Ik wist niet meer dat ik zoveel zooi heb die ik niet meer gebruik of kleren die echt niet meer kunnen haha. Slaap lekker allemaal!

Ha mede knokkers, ik ben nog steeds de blijste man op deze benzo aardkloot. M’n buik is nog steeds een dingetje. Ik voel examenvrees in het kwadraat maar ik laat het lekker zijn. M’n piep in m’n oren alsof ik voor de geluidsinstallatie van een liveconcert heb gestaan wordt al minder. En dat enorme transpireren, alsof m’n lijf een druipkaars is, Is ook veel beter. Er is echt hoop voor iedereen. Ik mezelf vandaag een tas vol nieuwe kleren kado gedaan haha. Heerlijk! oh, zullen we afspreken om samen in 1 huiskamer te kletsen? Ik raak de draad een beetje kwijt als er allemaal oude huiskamers omhoog geschopt worden, maar misschien wordt ik gewoon oud en kan ik het gewoon niet meer bijhouden. XXX voor jullie allemaal, zet m op!

Hoi lieverds, dank voor jullie bemoedigende woorden en lieve woorden. Ja, ik slikte een mega dosering. Ergens in de wie is wie lijst staat mijn verhaal voor wie het nog wil lezen. ik denk dat het niet uitmaakt hoeveel of hoe lang je die rotzooi gebruikt. Ieder lichaam reageert anders. De een struikelt over 40 mg v en de ander maakt een doodsmak over 10 mg v. steun, begrip, een luisterend oor, herkenning, ventileren, even lekker klagen, tips en trucs, dagelijkse dingetjes, we leren van elkaar. En we steunen elkaar door dik en dun. Durf te in wie je bent en durf te zeggen wat je vindt. Soms kan een beetje tegengas ook helpen. ik blijf meelezen en hoop een steun te kunnen zijn voor wie daar behoefte aan heeft. Maaruhhhh, ik heb een super fijne verslavingsarts en therapeute en die zijn niet altijd makkelijk en meegaand geweest tot nu toe. Dus dat is iets wat ik meeneem en ook bij me zal dragen. Eerlijk en oprecht heeft me enorm geholpen al is de waarheid niet altijd fijn om te horen. Xxx

Lieve mensen, ik heb lang niet meer geschreven. Het goede nieuws is: na twee en een half jaar vechten huilen narigheid knoeien, depri, en alles wat je maar kunt bedenken ben ik nu 7 dagen benzo vrij. Het voelt als een enorme bevrijding. Natuurlijk mankeer ik nog van allles: enorm blok beton in m’n maag, een veel te strakke badmuts op ( zo voelt mijn hoofd) , totaal geen eetlust, ( ik dwing mezelf om 6 keer per dag iets te eten) dikke gezwollen oogleden. Maar ik ohhhhhh zoooooo blij. Ja, @Dikkieik heb wat afgehuild, een zakdoek was niet genoeg, echt ik huilde met een handdoek erbij, het snot liep bijkans uit m’n oren. Een volwassen vent, ik heb gehuild als een hopeloos kleine jongen. Op het moment dat je kunt accepteren dat het is wat het is en het gewoon laat gebeuren en je je neerlegt bij het feit dat je lijf ziek is werd het voor mij minder zwaar. Stop met je verzetten en je af te vragen waarom je dingen voelt. Je hebt onder een deken geleefd en die deken wordt weggehaald. Niet gek dat je het koud krijgt..,....natuurlijk is er ook de rede waarom je ooit bent gaan slikken en die rede zul je ook moeten takelen op een andere manier dan het bedekken met pillen. Er is geen magische pil die je van alle narigheid af helpt. Alleen een enorme kracht in jezelf aanboren: je mag er zijn, je bent goed zoals je bent, houdt van jezelf, wees lief en zorgzaam voor jezelf. Leef je leven. Je bent het waard.

@doorbijterik doe mn best en jij ook, meer kunnen we niet doen. Deze reis is werkelijk voor iedereen anders. Ik doe het nu ook even heel rustig aan hoor. Ik moet wel wat doen, ik ben zzper, dus ik moet zelfs gewoon werken. Hoe beroerd ik me ook voel. Ik 's morgens soms brullend aan mn bureau gezeten maar ik moet......anders sta ik op straat....... Ik moet zeggen dat ik wel wel door gegroeid ben, ik kan alle narigheid beter handelen en relativeren, in die zin is het dus wel behulpzaam. Maar het blijft elke dag weer lood en lood zwaar. Iedere avond lig ik echt voor pampus op de bak, uitgestrekt en doodmoe kijken naar een serie die me afleid en een leuke avond bezorgd en dan is er natuur mijn gouden partner, die heeft echt een prijs verdiend. Als je wat kwijt wil moet je dat gewoon doen hoor. Niemand is ermee geholpen als je er mee blijft zitten.

Hoi @doorbijter, dankjewel voor je interesse. Op dit moment zit ik ruim een week op 2 mg. Het wisselt per dag, soms per dagdeel. Ik heb goede momenten en slechte momenten. Ik heb wel iets minder haast gekregen. Op één of andere manier was de stap van 4 mg (daarmee voelde ik me heel aardig) naar 3 naar 2 een enorme drempel, zeg maar rustig berg. De laatste 2 dagen gaat het nu iets beter al. Die hele strakke riem om mn maag is veel minder en ook die enorme spanning in mn hoofd (vooral 's avonds) is een stuk minder. Ik zit met smart te wachten op het gevoel dat alles weer een beetje leuk wordt. Maar dat heb ik steeds gehad na de omzetting naar Dia. Depri, moe, vlak, nergens echt zin in etc. Ik doe alles wel hoor. Ik probeer iedere dag van alles te ondernemen maar het gaat allemaal zo met tegenzin terwijl het echt niet vervelend is.Ik probeer er maar wat van te maken :-). En hoe gaat het met jou dan?

Som denk ik dat er iets in de lucht hangt als we allemaal een zware periode hebben. Ik geef jullie een hand dames, ik zit ook al te knijpen hier. Afgelopen zaterdag naar 2 mg gegaan en vlieg zowat tegen de muur op. Pijn in mn harsus, mn ogen zitten bijna dicht. Nooit zo erg geweest. Ik probeer alle mechanismen die ik geleerd heb om het dragelijk te maken maar het is rete zwaar. pfffffff

Ik begrijp je helemaal. Het afbouwen is ook een zoektocht. Voor iedereen is het anders dus het is heel lastig om soms vragen van mede lotgenoten te beantwoorden. Ik heb het eerste stuk ook vrij eenvoudig kunnen afbouwen en nu ik aan de laatste mg-en bezig ben is echt soms loodzwaar. Maar ja, de moed er maar inhouden met elkaar hier :-)

ow jee, dat maakt heel zeker uit volgens mij. Mensen die cold turkey stoppen of heel snel, hebben heel vaak veel heftigere klachten dan ls je bv 10% per 2-4 weken afbouwt. Je lichaam krijgt steeds de gelegenheid zich in ieder geval enigszins te herstellen en te wennen aan de nieuwe situatie. Het kan nog steeds een hele zware rit zijn maar het is volgens mij echt beter om af te bouwen op een manier die je lichaam niet een te grote oplazer geeft. Het welbekende Ashton Manual, een hele goede leidraad, adviseert ook om niet sneller te gaan dan 5-10% per 2-4 weken. De ellende is wel dat heel veel artsen er vaak niet aan willen of het niet begrijpen, ik heb gelukkig een arts die zegt: het maakt me niet uit hoeveel je afbouwt, ALS je maar afbouwt. En dat doe ik. En begrijp me goed ik voel me soms echt vreselijk hoor, echt afschuwelijk, maar als je het mechanisme begrijpt dan valt het misschien iets beter te verteren.

Yep, klopt helemaal. De benzos hebben allerlei processen van je zenuwstelsel beïnvloed. Je lichaam is het, als je afbouwt, gewoon verleerd om allerlei dagelijkse processen op een normale manier te verwerken. Dus wordt je overspoeld met gevoelens die volledig op hol geslagen zijn. De kunst is dan om te kunnen denken dat al die brei aan akelige klachten echt voor een groot deel het gevolgd zijn van een foute bekabeling in je zenuwstelsel. dat is het verraderlijke aan dit alles, je interpreteert heel veel van benzo ontwenning als zijnde psychische klachten, terwijl het eigenlijk gewoon je lijf is dat helemaal in de war is. En dit moet zich herstellen, dat kost tijd, bij de één langer dan de ander. Daar valt helaas niet over te zeggen. Iedereen moet helaas de rit uitzitten.

@DikkieIk heb ook een enorme onrust in de ochtend, dus zoals cyclad al aangeeft is het ook voor mij heel herkenbaar. Mijn arts vertelde mij dat dit te maken heeft met het coltisolniveau in de bloed. Die is 's morgens hoog. Voor een 'normaal mens' is dit heel hanteerbaar en bedoeld om wakker te worden en aan de dag te beginnen. Bij ons is deze cortisolspiegel verstoord. Dit stress hormoon levert je dus een angstig gevoel op. Je zou dus kunnen zeggen tegen jezelf: ik ben ziek en dit is een symptoom. het is geen echte angst maar men noemt het chemische angst. Angst die veroorzaakt wordt door opspelende hormonen die niet in de pas lopen met je gedachtes. Vervelend genoeg natuurlijk maar misschien voel je je iets minder angstig met deze wetenschap. Het is echt een heel herkenbaar fenomeen bij benzo afhankelijkheid.

Top! Klinkt veel belovend. Ben echt blij voor je. Je lijf hersteld zich kennelijk goed. Dat slapen komt ook wel weer denk ik. Ik zou er niet te veel van wakker liggen. :-)

Dat komt me wel heel bekend voor @Davy1982, en zo te lezen heb je het nodige te verwerken gehad (en nog, de zorg voor je moeder zal best wat van je vragen) maar heb je ook best heel goed aan jezelf gewerkt. Knap hoor.Ik denk dat je best wat kan leren van een goede psycholoog. Ik kom er ook, eerst wekelijks, nu 2 wekelijks. In het begin zal het niet meevallen. het duurt altijd even voor het kwartje valt, zeg maar. Gedachtes ombuigen en vervolgens je gevoel daarbij veranderen, is best lastig als je een bepaald patroon jaren lang hebt gevolgd. Maar als je je grenzen herkent dan is de eerste stap al gezet :-)

Wel dapper @Davy1982, ik hoop dat je jezelf er doorheen kan trekken. Misschien valt het inderdaad mee. Echt niet iedereen ervaart zo veel klachten als je hier soms leest. Ik zou me niet al te druk maken op voorhand. Angst voor de angst is heel begrijpelijk maar probeer daar doorheen te kijken. Het is een slechte raadgever. Luister alleen naar je lichaam en niet naar al die 'wat als' gedachten. Het komt zoals het komt.