Har

Las net dit op Nu.nl: Wijn beschadigt brein meer dan bier Uitgegeven: 17 maart 2008 15:31 Vooral het drinken van wijn verkleint de hippocampus; het hersendeel dat betrokken is bij geheugen en ruimtelijke oriëntatie. Bij bier zijn deze effecten minder sterk. Vooral vrouwen lopen de kans op een verkleinde hippocampus, zij drinken namelijk het meeste wijn, denkt het team psychiaters van de Göttingen Universiteit in Duistland. Ook mensen van middelbare leeftijd drinken veel wijn, vanwege de positieve effecten die wijn op de gezondheid zou hebben. De onderzoekers vergeleken de hersenen van gediagnosticeerde alcoholisten met gezonde proefpersonen. Mensen die helemaal geen alcohol drinken, hebben de grootste hippocampus; een inhoud van 3,85 milliliter. Bierdrinkers hebben een hippocampus van 3,4 milliliter, ook al drinken ze twee keer zoveel bier als de wijnliefhebbers. Mensen die sterke drank drinken moeten het doen met een hippocampus van 2,9 milliliter en bij wijndrinkers is het hersendeel het meest geslonken; tot 2,8 milliliter. De hippocampus is één van de eerste gebieden in de hersenen die aangedaan is bij de ziekte van Alzheimer. Het drinken van wijn heeft ook positieve bijkomstigheden. Tot nu toe wordt aangenomen dat matig drinken de kans op hartziekten, herseninfarcten en sommige kankersoorten verlaagt. Tsja, achteraf kunnen we er niet zo veel mee. Maar ja, ik wil niet meer voor de feiten weglopen en dus al die feitjes voor waar aannemen. Dat helpt me om blijvend te stoppen; stok achter de deur na jaren van misbruik.

quote: Originally posted by: pippi Mamma is boos! Juist Pip! Laat ze zien wie de baas is! Hang deze maar op posterformaat op hun kamer, zal ze leren

quote: Originally posted by: Soothe Har, wel degelijk een hond. Een ratten killer, een Cairn Terrier. Power in a small package! Een gebit niet te geloven. Dek je maar in. Aah..mooi, dan is deze de koning van de Cairn Terriers

quote: Originally posted by: Soothe Even een foto van woef, dan worden we allemal vrolijk. Hij heeft geen zorgen! http://img530.imageshack.us/img530/9919/jimmybk3.jpg Da's toch geen hond Soothe, maar een knuffeldier

Kop op Spud! Goed dat je even je twijfels benoemt. Ga er maar onbevangen in en zeg niet ja als je nee bedoelt (voelt). Werk is niet zaligmakend...al helemaal niet als het niet bij je past. De meerwaarde is niet dat je werk hebt maar dat je werk naar tevredenheid kunt houden. Tsja, je weet het nooit van tevoren maar gebruik je intuïtie, die lijkt me bij jou goed ontwikkeld

Houtje: fantastisch wat je schrijft, je spreekt uit ervaring Laat het binnenkomen Orleando, dit is werkelijk de moeite waard

quote: Originally posted by: orleando Jullie mogen eerlijk tegen me zijn hoor, ookal zijn het soms harde woorden, maar dat geeft niet. Ik vraag hier toch ook wat te doen... Misschien is het een idee, dat ik eerst zelf met iemand ga praten (en dan niet de huisarts, maar maatschappelijk werker of zo) , net als toen m'n moeder overleed en dan maar wel de vuile was buitenhangen? M'n ouders kunnen me nu niet tegenhouden...Ik zou het doodeng vinden, maar dan ziet manlief toch, dat ik weer een stap zet om er goed en gezond uit te komen. Want dat ik zo niet verder kan zie ik ook wel in.. Goed plan Orleando Is verdorie niet mis wat je aan bagage met je meedraagt. Erken dat de oorzaken van jouw gedrag een kopie zijn van de misdragingen van je ouders. Daar moet je echt aan gaan werken, breng het aan het licht! Knok voor jezelf meid, je bent het waard

Orleando, ik ben het met Houtje eens dat relatietherapie wel eens nodig kan zijn voor jullie beiden als je niet meer tot een goed gesprek kunt komen. Denk je dat de bereidheid daarvoor bestaat? En heb je hem wel eens op de man af gevraagd waarom hij je niet ondersteunt? Het laatste wat je kunt gebruiken is wel een partner die je tegenwerkt ipv ondersteund. Misschien zit hij nog met veel kwaadheid die hem in de weg staat, dus hoe dan ook pak dit aan! Het is onderdeel van je herstel. Ik zeg het misschien erg cru, maar ik hoop alleen dat jullie er samen uit kunnen komen. Sterkte!

Morge beste Adb'ers! Corinne sterkte bij de psych, Spud succes met soliciteren, Orleando way to go Soothe, het wordt alleen nog maar kouder Goh, Safi ben reuze benieuwd naar dat boek. Is er hier eerder op het forum al wat meer over verteld? Ik heb wel het draadje gelezen maar daar staat inhoudelijk niet veel in. Succes iig! Floortje, ik ben inmiddels ook zo ver dat de beslissing gaat vallen of ik aan deel II kan beginnen (we zijn tegelijkertijd begonnen volgens mij). Het houdt me op een goede manier bezig. Vanmiddag heb ik een afspraak bij de verslavingsarts n.a.v. het bloedonderzoek. Ben benieuwd hoe ik ervoor sta (best wel spannend). Fijne droge dag allemaal, ik ga er weer voor!

hier staat de verwarming op twintig en een half

quote: Originally posted by: An Bij de AA destijds, voelde ik me vooral thuis, omdat er mensen zaten die diepgang hadden. Iedereen had al zoveel meegemaakt en iedereen heeft noodgedwongen een keuze moeten maken. Bewust gaan kiezen, voor het leven! Mee eens An. Gisteravond was een verslavingsarts te gast bij de groep. We vroegen haar na afloop hoe ze de avond ervaren had. Haar antwoord was zo ongeveer: "Het valt mij op dat de mensen hier zo bezig zijn met zinsgeving aan hun leven. En dat lijkt me een waardevollere bezigheid dan 's avonds voor de TV te hangen"

quote: Originally posted by: houtje Nogmaals, ik refereer niet aan de HM van de AA. Alleen aan mijn eigen ervaring. Hahaa..volgens mij heeft de AA niet het patent op de hogere macht en wat je zegt; die hogere macht zit ook in jezelf als je maar in jezelf kunt geloven

Marjo wat de AA betreft je hoeft natuurlijk niet als voorwaarde in God te geloven, maar dat weet je ook wel. Velen halen juist de kracht uit het met elkaar delen zoals we dat hier op het forum ook doen en zien de groep als een hogere macht. Sommigen voelen zich mede gesterkt door het besef dat er voor hun een God bestaat waaraan je je onmacht kunt overgeven; allemaal prima, ieder zijn voorkeur. Ik heb in het begin na mijn stop een spirituele ervaring gehad (als ongelovige) die ik hier heb omschreven, dus ik ga er maar vanuit dat mocht er een God bestaan we in zijn/haar ogen gelijk zijn. Ik heb dat moment in mijn hart gesloten en ben dankbaar voor die steun maar ben niet gelovig geworden door een religieus pad te gaan volgen. Ik schaam me daar niet voor omdat religie voor mij niet DE waarheid is, maar een weg waarin sommigen wensen te geloven. De 12 stappen zijn prima handvatten voor mij om alles op een rijtje te zetten. Ik zie het als een vorm van therapie die trouwens ook vaak in therapieen wordt toegepast. De mensen van de groep zie ik als belangrijke reisgenoten; als je valt wordt je opgetild, bij geestelijke nood krijg je raad en de telefoon is de praatpaal voor onderweg als je met stukken komt te staan. We zijn gelijk aan elkaar en hebben hetzelfde doel om de bestemming te bereiken. Je hoeft het niet alleen te doen en als je de kameraadschap toelaat, ben je niet meer alleen. Ik hoop dat je deze stap zet Marjo, want ik gun je die kameraadschap correctie: formulering

Wij zien als Brabo's de zon gewoon wat vaker schijnen Soothe al helemaal sinds de dranknevel is opgetrokken

Ik heb dit stukje gisterenavond als reply op Ziza geplaatst maar nu achteraf meen ik er goed aan te doen het nogmaals te plaatsen omdat ik vaak merk dat mannen over het algemeen sterker het rationele standpunt innemen dan vrouwen. Ik ondervind dat ook elke keer in de AA groep en hier op het forum. Ik wil alleen maar aangeven dat beide standpunten (het emotionele en rationele) niet zonder elkaar kunnen: Ziza, ik waardeer je bijdragen zeer. Ze zijn voor mij geen onbekend leesvoer omdat ik wekelijks de AA meetingen bijwoon, maar 1 ding valt me toch op: je hebt in mijn ogen de neiging om emotionaliteit en rationaliteit op 1 lijn te stellen terwijl het 2 verschillende invalshoeken zijn waarvanuit je gedrag kunt verklaren. Je kunt bijvoorbeeld gevoelens wel beredeneren maar daar neem je de lading niet mee weg. Zo kunnen bepaalde gevoelens je overvallen terwijl je dacht ze al verwerkt te hebben. Gevoelens liegen niet, ze laten een imprint achter die mede door je karakter bepaald wordt. Om gevoelens met leugens te vergelijken of van listig gedrag te beschuldigen gaat alleen op als je vlucht in de drank om maar niet te voelen. Een gevoel dient zich niet zomaar aan en ik zie het dan ook als mijn taak om juist in dat gevoel te gaan om te leren er (nuchter) emotioneel mee om te gaan. Juist de oude pijn herleven die in ons ieder aanwezig is hoort bij het herstelproces, zo leer je met de "nieuwe" pijn omgaan. Wie is een mens zonder emoties? Zo blijft ook de vraag over wat was er eerder? Het probleem of de alcohol? Ik kan voor mezelf met alle duidelijkheid stellen dat mijn heftige emoties er eerder waren dan de alcohol; ze hadden namelijk met onderliggende gedragspatronen te maken waar LOS van mijn alcoholprobleem naar gekeken moest worden; ze waren namelijk al in de kindheid ontstaan. Voor de duidelijkheid; natuurlijk heeft alcoholmisbruik aan het verergeren van die problemen bijgedragen maar dat neemt niet weg dat ze qua oorzaak zuiver waren...ze verdienen nog steeds mijn aandacht! Alcohol heeft er alleen maar angst en boosheid en alles wat niet deugt aan toegevoegd, maar in de kern blijft over wie ik ben (karakter en persoonlijkheid). Jww is de dempende factor en idd de leugenaar die je de deur moet wijzen, maar Ziza veroordeel je gedrag niet tot in de kern want daarin ben jij aanwezig. Uit het rationele ontstaat toch vooral de wilskracht, uit het emotionele de diepgang. Wat vinden jullie?

Morge allemaal, thu sun is schaining Ga zo eens de huisman uithangen, naar de kapper, flink eind wandelen en de admi doen. Alle werkenden, thuiszitters, stoeiers en zieken een fijne dag. Ik hou het droog, zekers te weten! Latersss

Truste meiden, ik ga op een oor (ben niet zo'n kletser

Ziza, ik waardeer je bijdragen zeer. Ze zijn voor mij geen onbekend leesvoer omdat ik wekelijks de AA meetingen bijwoon, maar 1 ding valt me toch op: je hebt in mijn ogen de neiging om emotionaliteit en rationaliteit op 1 lijn te stellen terwijl het 2 verschillende invalshoeken zijn waarvanuit je gedrag kunt verklaren. Je kunt bijvoorbeeld gevoelens wel beredeneren maar daar neem je de lading niet mee weg. Zo kunnen bepaalde gevoelens je overvallen terwijl je dacht ze al verwerkt te hebben. Gevoelens liegen niet, ze laten een imprint achter die mede door je karakter bepaald wordt. Om gevoelens met leugens te vergelijken of van listig gedrag te beschuldigen gaat alleen op als je vlucht in de drank om maar niet te voelen. Een gevoel dient zich niet zomaar aan en ik zie het dan ook als mijn taak om juist in dat gevoel te gaan om te leren er (nuchter) emotioneel mee om te gaan. Juist de oude pijn herleven die in ons ieder aanwezig is hoort bij het herstelproces, zo leer je met de "nieuwe" pijn omgaan. Wie is een mens zonder emoties? Zo blijft ook de vraag over wat was er eerder? Het probleem of de alcohol? Ik kan voor mezelf met alle duidelijkheid stellen dat mijn heftige emoties er eerder waren dan de alcohol; ze hadden namelijk met onderliggende gedragspatronen te maken waar LOS van mijn alcoholprobleem naar gekeken moest worden; ze waren namelijk al in de kindheid ontstaan. Voor de duidelijkheid; natuurlijk heeft alcoholmisbruik aan het verergeren van die problemen bijgedragen maar dat neemt niet weg dat ze qua oorzaak zuiver waren...ze verdienen nog steeds mijn aandacht! Alcohol heeft er alleen maar angst en boosheid en alles wat niet deugt aan toegevoegd, maar in de kern blijft over wie ik ben (karakter en persoonlijkheid). Jww is de dempende factor en idd de leugenaar die je de deur moet wijzen, maar Ziza veroordeel je gedrag niet tot in de kern want daarin ben jij aanwezig.

Goede wacht Charlie en nog bedankt voor je eerlijke ontboezemingen eerder deze week (ik loop een beetje achter) je hebt veel losgemaakt Weltrusten mensen

Marjo, jij hebt het volste recht om op jouw rem te gaan staan. Vaak is het zo dat die ander dat niet begrijpt maar dat is geen reden om je schuldig te voelen. Wekelijks stoot mijn vriendin op onbegrip vanwege haar vele ziek zijn. Nog steeds wordt dat niet begrepen op een enkeling na, die zelf de rust heeft in weten bouwen. Zelfs haar kinderen gaan eraan voorbij juist omdat ze continu door moeten om alles bij te kunnen benen; juist voor de renners in deze maatschappij is dit moeilijk te bevatten. Blijf voor jezelf opkomen een ander zal dat niet voor je doen. Sterkte met je hoofdpijn @druppeltje Slaat werkelijk nergens op waar je mee bezig bent, hou eens op met die flauwe insinuaties.

Dank je, Corinne ik bloos ervan :$ Wat me zo opvalt als ik je lees is dat je voor rust kiest en jezelf de rust gunt; dat spreekt me zo aan Nu ga ik eens even bijlezen, ben veel tussendoor weggeweest de afgelopen dagen.

Grappig Floortje, dat je daar zelf het initiatief in neemt. Maar niet gaan zoeken he? (ik deed dat vroeger altijd bij sinterklaaskadootjes ) Welkom Bliksem! Hoop je hier vaker te zien

Schaduwland. Heftig verhaal Tina, je bent erg diep gegaan. Het doet me pijn om te lezen dat de dictatuur van Koning Alcohol je zo in de greep heeft gehad. Zijn demo(n)cratie maakt vele slachtoffers en ik ben dan ook blij dan je hier voortaan deel uitmaakt van de vrijheidsstrijders, die deze koning van zijn troon willen stoten. We zijn allemaal in zijn listen getrapt. Zijn mooie beloftes om te mogen regeren over ons eigen stukje land zijn weliswaar uitgekomen, want we hadden het rijk voor ons alleen. Maar de belasting die we daar voor hebben moeten betalen was buiten proporties, er bleef niets voor ons over. Sterker nog, hoe meer we ons best deden om het hem naar de zin te maken des te kleiner werd onze beloning. Niets was van ons, alles werd van hem. We gingen zelfs zo ver dat we ons vrijwillig opsloten in zijn gevangenis om ons geborgen te kunnen voelen. We werden angstig en vreesden zijn regime. Zijn katers hielden de wacht om na gedane plicht te verdwijnen..maar ze kwamen dag na dag weer terug om over onze gehoorzaamheid te waken. Die koning heeft zich nog nooit vertoond, dus zou je eigenlijk kunnen zeggen dat ik de koning was over mijn eigen schaduwland. Want: Ik was die koning belust op macht die mijn omgeving heeft ontkracht Ik maakte mijn eigen wetten en sprak hoog van mijn troon Ik voelde me sterk en listig want bedrog moest gewoon Mijn wereld had recht van bestaan want groot onrecht was mij aangedaan Ik moest mijn weg gaan banen want ongeluk bracht mij bittere tranen Ik plaveide mijn weg met trots houwde de stukken uit een rots niemand kan mij nog raken! ik regel voortaan mijn eigen zaken! Ik kwam niet ver op die harde keien want was alle dagen zat op en neer aan het rijen ik hobbelde razend over die ruwe brokken wilde vooruit als een held op sokken mijn Ego heeft het niet gehaald ik had toch veel voor die kar betaald! ben door de as gezakt had de boel te zwaar bepakt nu wil ik aan de wandel, licht van geest wat me heeft bezwaard is geweest heb er genoeg van voor hard te gaan wil met zacht gemoed op eigen benen staan die harde wereld is maar klein als je er van jezelf mag zijn zo hoop ik dagelijks wat meer te groeien Jww daar niet meer mee hoef te knoeien mijn leven is veel te kostbaar om te verspillen wil niet meer als rietje van angst en boosheid trillen ga liever fluitend samen op pad zwaarmoedigheid alléén, ben ik zat ik hoop te kunnen delen met dit gedicht dat het niet alleen aan mij is gericht samen sta je sterker onderweg vandaar dat ik dit alles zeg kijk niet teveel vooruit naar morgen want ook gisteren waren er zorgen ook vandaag hoef ik niet te regeren want ik zou mezelf nog bezeren mijn koninkrijk ligt in mijn hand is aan mijn gedachten verwant hoef alleen maar positief te denken wat ik mezelf nuchter wil schenken jullie mijn beste dorpsgenoten hoop ik nog veel te kunnen kwooten om als teken van herkenning te beamen dat we veel sterker staan samen! Haha...doe maar eens gek op een druilerige zondagmiddag. Pffff...ben al uren online, maar zit nu pas weer achter de computer. Ik hoop dat jullie mijn warrig verhaaltje hierboven kunnen waarderen. Gnah..gnah tiepfout

quote: Originally posted by: tapas je mag mijn forumnaam wel gebruiken hoor Har.. oeps Harry (hehe)

Hahaa..Marjo, mooie zelfanalyse Zo, ik ga maar eens mijn grens bewaken....in bed, want ik val om Zal morgen op je reageren Dani, bedankt voor de (h)erkenning