Har

Kom op, Charlie! Stop vandaag..onze steun heb je. Sterkte.

Goed. Mijn ontbijtje zit erin en heb toch maar even mijn avatar veranderd, zo oud ben ik nou ook weer niet. Ziet er ook als een wijsneus uit die oude man en zo wijs ben ik nou ook weer niet. Over ouders. Ze hebben altijd goed voor ons gezorgd, we kwamen niets tekort. Mijn vader had een eigen zaak en verdiende goed. Mijn moeder zorgde voor het huishouden en mijn vader deed het werk; vrij normaal in die tijd (jaren 60 en 70). Ik was het nakomertje, de jongste van 5 kinderen (ik heb 4 zussen). Eindelijk had pa een zoon dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Maar dat viel dus tegen omdat ik een neurotisch manneke bleek te zijn die zich niet thuisvoelde in het gezin. Voor mijn moeder was ik er een teveel, ze had moeite dat grote gezin te runnen en ik kreeg dat op mijn dak. Ik moest niet met natte voeten thuiskomen want dan kreeg ik een ongenadig pak rammel. Ooit moesten mijn zussen daar tussen springen. Mijn moeder zat in de overgang en dat heeft ongetwijfeld aan haar hysterie bijgedragen. Ze was ook gefrustreerd om het feit dat ze ons alleen op moest voeden, mijn vader distantieerde zich daarvan. Mijn vader ken ik alleen maar als de man die zondag's het vlees sneed. Buiten de deur voelde ik me wel happy. Ik heb als kind veel buiten gespeeld; gevoetbalt en kattekwaad uitgehaald..toch had ik toen al iets destructiefs over me, zo maakte ik al mijn speelgoed kapot. Ik heb in mijn leven heel wat aan therapieën gedaan om de chaos in mijn hoofd een plek te geven. Ik was overgevoelig en had daarom de grootste moeite me in een groep te begeven. Daarom ben ik een tijdlang een einzelganger geweest die moeilijk voor de ander te doorgronden en bereiken was...puur om mezelf te beschermen. Natuurlijk was dat moeilijk voor mijn ouders. Ik presteerde ook ver onder mijn kunnen op school omdat ik me niet kon concentreren en wist niet wat ik qua werk wilde doen; besluiteloos omdat ik niet goed in mijn vel zat. Begeleiding was er toendertijd niet, of liever gezegd daar werd niet naar gezocht. Er is niets mis met mijn intelligentie daar lag het niet aan..ben onlangs nog op VWO+ niveau getest. Mijn ouders zijn beide overleden; mijn moeder in 1983, mijn vader in 2003. We, de kinderen hebben moeder het laatste half jaar van haar leven thuis verpleegd. In die tijd is het contact met mijn moeder wel veel beter geworden, eindelijk konden we eens met elkaar praten. Mijn vader was aanvankelijk blij dat ik een eigen zaak begon (ik deed dat hoogstwaarschijnlijk om erkenning van mijn vader te verkrijgen(!) ) maar toen het fout ging gaf hij niet thuis. Och, ik koester geen wrok naar mijn ouders ..het waren mensen van die tijd en van een generatie die nooit heeft geleerd met gevoelens om te gaan. Emotionele schade heb ik daardoor wel opgelopen in mijn jeugd maar ik ben inmiddels 52 en heb ondanks het geklooi met drank veel geleerd. Depressies heb ik niet meer. Wel heb ik me er de afgelopen jaren onder laten krijgen; de burnout en de onmacht tegenover instanties die me onrechtvaardig behandeld hebben waren de druppel. Nu dus geen druppel meer om die frustraties weg te drinken. Ik ga verder zonder om te zien. Ik kijk nog wel eens om als ik achter de computer zit om naar de foto's van mijn ouders te kijken die daar aan de muur hangen al is het alleen maar om te beseffen dat zij ook maar mensen zijn.

Tina, wat is JJW? Ik zal trouwens zo wat over mijn ouders vertellen. Ik heb zelf geen kinderen en ben nooit getrouwd geweest.

Morgen allemaal, het wordt een mooie dag vandaag. De zon schijnt hier in Eindhoven. Mooi weer voor een lange wandeling in de bossen..weg van het carnavalsgedruis. Zo eens een lekker ontbijtje..met eitje, geroosterd brood met jam en pate en een bakske Senseo

Zuurpruim Edit: ooh sorry, had deze onder filmpjes willen plaatsen.

quote: Originally posted by: CPAS @Struik, Nogmaals welkom. Laat ik je even waarschuwen, dronkemanspraat wordt hier niet op prijs gesteld. Wel kletsen we je erdoor als je vreselijke trek hebt (wordt hier last hebben van gremlins genoemd). Uiteraard wordt nuchtere humor wel gewaardeerd. Ik kan je wel vertellen dat het grootste en mooiste cadeau dat ik mezelf heb geven, het stoppen met drinken is geweest. Het heeft me moeite gekost, maar het is gelukt, nu al bijna 10 maanden. Ik ben niet gestopt voor een ander, maar echt heel egoïstisch voor mezelf. Oeps zit ik alweer een traan te laten. Ik zou trouwens ook zo iemand als je zus willen hebben. Uiteraard CPAS. Geen dronkemanspraat hier, daar schieten we geen van allen iets mee op. Als ik last van gremlins heb zal ik dat melden. Tot morgen beste mensen, ik heb vandaag weer tot volle tevredenheid droog gestaan

Hoi Rob. Welkom hier. Goed van je dat je deze stap gezet hebt. Ben hier vandaag ook voor het eerst en sta nog maar 10 dagen droog. Ik heb ook een lang verleden met alcohol waaronder opname in een kliniek. Heb ook zo'n 7 jaar niet of nauwelijks gedronken en ben de afgelopen maand flink afgegleden. Zo te lezen, wil jij dat voorblijven. Mijn complimenten daarvoor. Ik hoop je hier vaker tegen te komen. Succes!

quote: Originally posted by: rvanth Om dan na 50jaar voor het eerst te horen dat iemand zegt van je te houden is wel even schrikken. Nee, het is me wel eerder gezegd door mijn familie maar ik kon het nooit echt binnen laten komen. Nu dus wel! Mijn vriendin houdt van mij en ik van haar, dat staat als een paal boven water. Desondanks hebben we beiden gekozen voor een latrelatie, maar dat is weer een ander verhaal.

Ga eens even wat anders doen. Later!

quote: Originally posted by: pippi Struik m.i. is dat geen zelfspot of cynisme, maar puur jezelf voor de gek houden...Da's weer wat anders. Liegen en bedriegen tegenover jezelf en anderen. Fijn dat je zo'n zus hebt! Wees er gek mee! Als je jezelf en de ander voor de gek houdt neem je jezelf en de ander niet serieus en dat wringt natuurlijk. Je kunt beter gezonde kritiek hebben op zowel jezelf als de ander. Zelfspot heeft een negatieve bijklank, daarom trek ik die vergelijking.

quote: Originally posted by: pippi Tja ik zie het als zelfspot wanneer ik mijn blunders vertel, kan ik er zelf ook weer om lachen.. Een ander ziet het als dat ik mezelf naar beneden haal... Ik vind dat tegenwoordig ook alles wat moet lijken, vooral alleen maar de suxes verhalen vertellen en voor de rest gebeurt er niets... Nou het is hier niet alleen maar een suxes verhaal. En ik weet zeker bij veel meer mensen niet... De mensen die dat ook er en herkennen lachen dan ook mee merk ik. De rest gaat een beetje zuur doen. De eerste dag dat ik stopte met drinken was vreselijk (23 januari). Trillen van de honger en drankonthouding en een zelfwaardering van 0,0. Ik kom hier nooit uit, dacht ik. Moet dit me nu weer overkomen dat ik strijd moet gaan leveren om van die verdomde drank af te komen? Goed, ik kon niet meer terug want ik had mijn familie al op de hoogte gebracht. Wat me het meest pijn deed was dat ik weer iedereen voor de gek had gehouden, die dachten immers dat ik beheersbaar kon drinken. Ik dronk dan ook gewoon op feestjes zonder dat het uit de hand liep. Maar eenmaal thuis gekomen moesten er nog altijd tig achteraan. Over zelfspot gesproken, wat heb ik de ander en mijzelf voor de gek gehouden...en dat deed nog het meeste pijn. De tranen liepen continu over mijn wangen zonder echt te huilen maar het kwam er igg. uit. 's Avonds stond onverwacht mijn oudste zus aan de deur. Een sterke tante die niet van poespas houdt. Ze heeft me alleen maar vastgehouden, gekust, bemoedigende woorden gesproken en gezegd dat ze van mij houdt. Dat heeft me zo enorm geholpen omdat dit de spot die ik met mezelf en de ander gedreven heb, door niet de waarheid onder ogen te zien, verdreef. Ik kon nu eindelijk eens accepteren dat ondanks mijn problemen er van mij gehouden wordt en dat is echt een eyeopener geweest. De spot met jezelf drijven is dus imo het onderwaarderen van eigen kunnen. Natuurlijk heeft een ieder zijn sterke en zwakke punten maar je zult ze beiden moeten accepteren. Je kunt ook met een glimlach om de mond naar je gebreken kijken en verder gaan op je pad. Ze heeft me enorm geholpen door niet te oordelen en te zeggen dat ik het kan. Dat had ik nou net nodig. De dag erop voelde ik me al stukken sterker en heb vooral veel gepraat met familie en vrienden. Het AA motto: Geef mij kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, moed om te veranderen wat ik kan veranderen en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken is hier zeker op zijn plaats.

Succes Pippi, ben hier vandaag ook voor het eerst. Besef dat je je nergens voor hoeft te schamen. We hebben hier immers ieder zo ons eigen verhaal waar schaamte een onderdeel van is maar dat maakt ons juist tot gelijken. Vertel wat je op je hart hebt, ik weet zeker dat er naar je geluisterd zal worden. Hug, Struik Edit: ik zie nu dat je al langer op het forum bent. Bedoel je de stap te zetten om niet meer te drinken?

quote: Originally posted by: rvanth Struik welkom op het forum. Humor heeft mijn leven in moeilijke situaties er dikwijls weer bovenop geholpen. Cynisme was me niet vreemd tot ik bemerkte dat ik mezelf daarmee vernederde. Definitief stoppen met drinken heeft uiteindelijk een einde gemaakt aan deze manier van zelfdestructie. Ik hoop je regelmatig te lezen. Wat je zegt ja. Cynisme was vaak onderdeel van mijn humor omdat ik nu eenmaal gefrustreerd rondliep. Alcoholgebruik heeft wel degelijk invloed gehad op mijn gedrag en zelfs een karakterverandering veroorzaakt. In weze ben ik een optimistisch mens die het goede in het leven wil, maar ben verzuurd in de jaren dat ik de problemen niet nuchter onder ogen wilde zien. Ik wil nu anders met tegenslagen omgaan en die zeker niet met een cynisch ondertoontje benaderen, want daar kan ik nu de humor niet meer van inzien.

Dank je, Trees. Zo, die frisse neus heb ik binnen. Even over forum- annex alcoholverslaving. Heb me uitgelogd op een forum waar ik de afgelopen 2 jaar vaak in beschonken toestand de paljas heb uitgehangen. Heb er verdorie zelfs een borrelpraat topic geopend zodat ik als het ware thuis voor mijn computer op een barkruk zat. En hahaa..wat was is toch grappig. Als ik de post terug las in nuchtere toestand stond me het schaamrood vaak op de kaken. Meerdere forummers hebben zich dan ook aan mijn gedrag geërgerd. Ach, niets verkeerds aan humor maar je moet het wel nuchter doseren. Dat forum was dus onderdeel van mijn verslaving; zat uren achtereen me blind te staren op mijn "grappigheid". Met uitloggen heb ik trouwens wel aan de forummers meegedeeld dat werken aan mijn verslaving(en) de reden is. Heb daar wel waardering voor ontvangen. Zo, nu ben ik dus hier. Weer een forum. Ik zal ervoor moeten waken dat ik hier ook niet te lang blijf plakken. Grote verschil is natuurlijk wel dat ik dat nu geheel nuchter kan bepalen plus dat de info die we hier met elkaar uitwisselen van groot belang is voor ons herstel. Ach, als ik hier dan eens de paljas uithang heeft dat met een gezond gevoel voor humor te maken...humor kan zo relativerend werken immers. Hoop hier dus ook lol te beleven, maar dat gaat wel lukken als ik zo de posts lees

Zo, nu ga ik eens efkes wat frisse lucht snuiven. Later!

Dank Benthe, Spud en Tapas. Ik ga ervoor en hoop zo jullie ook te kunnen ondersteunen.

Haaa..prachtig dit! En zo van toepassing om je als verslaafde aan vast te houden; Ik Hou Van Mij

Yep, ik kwam er zelf al achter. Heb zojuist mijn bericht geplaatst. Dank!

Heb net al mijn 1e post op het forum geplaatst. Wil hier nu wat over mezelf vertellen zodat jullie weten "waar ik vandaan kom". Ik heb dit bericht al op het Jellinek forum geplaatst vandaar dat ik het hier maar even neerplak. Ik zal nu wat meer over mijzelf vertellen. Ik ben een man, 52 jaar oud. Al mijn hele leven (vanaf mijn 22e) stoei ik met alcohol. De erkenning dat ik een alcoholist ben kwam na een periode van (te) hard werken gecombineerd met overmatig alcoholgebruik, in 1993. Ik heb een eigen zaak gehad van 1983 t/m 1991 waar ik 24/7 mee bezig ben geweest; de alcohol zorgde ervoor dat ik 's avonds "tot rust" kwam. Ik had in die tijd een latrelatie met een manisch depressieve vrouw, dus de privesituatie was ook niet rooskleurig. Toen ik die zaak met verlies verkocht in '91 was ik helemaal op..fikse burnout. Ben toen schoonmaakwerk gaan doen tot '93 toen de bom barstte, omdat mijn alcoholgebruik alleen maar toenam. Ik had er genoeg van en besloot eindelijk toe te geven naar familie en vrienden (ik dronk stiekum) dat ik een vet probleem met alcohol heb..uiteraard tot opluchting van mijn vriendin, die natuurlijk wel beter wist. Ik heb toen voor opname in een kliniek gekozen en een therapie te volgen die 9 maanden duurde: Therapeutische Gemeenschap Leefdael in Beek en Donk. Na 4 maanden heb ik dat afgebroken maar besloot wel nuchter te blijven en hulp te zoeken bij de AA. Van "93 tot 2000 heb ik de AA wekelijks bezocht. Van die zeven jaar heb ik de laatste 2 jaar droog gestaan; de andere jaren had ik gemiddeld zo'n 2 keer per jaar een terugval door 1 avond gruwelijk door te zakken. Had er dan zo'n spijt van, dat ik ook meteen weer stopte. Van 2000 tot 2003 ben ik weer gaan drinken maar zeer matig. 1 of 2 keer per week 1 glaasje wijn samen met mijn nieuwe vriendin; ik was gelukkig met haar en dacht mijn alcoholgebruik in de hand te kunnen houden. Nee, dus. Toen er allerlei problemen op mijn pad kwamen vanaf "03; ontslag vanwege faillisement, weer een burnout, overlijden vader en ruzie in de familie, mislopen van WW uitkering door procedure fouten UWV, strafkorting bijstand van 20% omdat ik te snel zou ingeteerd hebben op vermogen en mijn vriendin kreeg migraine..wekelijks lag ze 2 dagen op bed. Ik zorgde wel goed voor haar, maar niet voor mezelf omdat ik weer steeds meer ging drinken..heimelijk. Aangezien ik in een reintegratie traject zit en niet hoef te werken ben ik vrijwilligerswerk gaan doen februari vorig jaar. 3 Dagen in de week, op een werkplek waar ik het aanvankelijk uitstekend naar de zin had met uitzicht op vast werk. Maar dit kaartenhuis is inmiddels ingestort..de werksfeer wordt namelijk verziekt door een nieuwe aanpak waar niemand tevreden over is en er is enorm veel onrust ontstaan waardoor steeds meer vrijwilligers afhaakten, waaronder ik december jongstleden. Ik viel in een enorm gat wat ik besloot op te vullen door maar van de wereld af te zijn. Ik heb tot 23-1 een (klein) kratje bier gedronken per dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Ik kwam niet meer van de bank af..volledig apatisch. Op de 23e besloot ik dus weer te stoppen, ik wil leven verdomme en mezelf niet naar de kloten helpen. Ik heb mijn familie ingelicht en ben de volgende dag naar de huisarts gegaan met een verwijzing naar Novadic tot gevolg (zie eerdere post). Ik krijg trouwens erg veel steun van mijn familie en mijn vriendin waar ik eerder vorig jaar het contact mee verbroken had omdat ik besefte dat mijn spanning voor een migrainepatient niet goed is. Ze heeft zelf weer contact met mij opgenomen. Ik sta nu een week droog en dat voelt erg goed. Ik heb besloten het verleden te laten voor wat het is en koester het begrip en de ondersteuning die ik nu van mijn naasten mag ontvangen. Eindelijk kan ik dat eens ontvangen zonder me schuldig te voelen of af te vragen of ik die steun wel waard ben..dat is voor mij zo helend. Ik heb een zwaar leven achter de rug maar ik wil absoluut mijn alcoholgebruik NIET rechtvaardigen. Het alcoholprobleem wat ik heb moet los komen te staan van de andere problemen. Het vereist een speciale aanpak. Naast de 12 stappen van de AA volg ik nu een internetprogramma van de Jellinek kliniek met daarin elementen waarmee ik dagelijks aan de slag kan; ondermeer een dagboek en allerlei opdrachten. Phoeh..het is een lang verhaal. Ik hoop alleen maar dat er herkenningspunten voor jullie inzitten. Voor mijzelf is het goed om al schrijvend alles weer eens op een rijtje te zetten om er vervolgens afstand van te nemen. Ik wil immers verder, niet terug. Met de ambulante hulp en het bezoek aan de AA denk ik dat het deze keer gaat lukken, ik voel me immers mentaal veel sterker dan in eerdere periodes waarin ik gestopt ben. Ik houd jullie op de hoogte. Vriendelijke groet!

Hoi, beste mensen. Ben hier vandaag voor het eerst. Sta nu 10 dagen droog en voel me sterk; ben 2 keer naar een AA meeting geweest en heb veel steun van familie en vrienden. Wil graag wat meer over mezelf vertellen in het Wie is Wie topic maar weet niet hoe daar te posten. Wie weet raad?