RJB

quote: Originally posted by: blacky bedankt om mij te lezen allemaal Geen dank, Blacky, ik lees U graag! Goed dat je de Gremlins kapot gestreken hebt! Iedereen een fijne ADB avond.. Ik ga de Queen Mumsy kijken op de Belg en dan op tijd naar bed! Sterkte met de slaap vanavond, Safi!

Gefeliciteerd, Corinne, met je contract! Wat heerlijk dat je nu echt af bent van al die sollicitatie stress.. Ik heb een heel rustige dag.. Ik was gordijnen, bak een cake en heb mijn post een beetje verwerkt en verder lees ik veel.. Voelt goed. Ik had de afgelopen weken steeds het gevoel dat ik - als begin van "alles goedmaken" - als een gek aan het werk moest en als dat dan niet of onvoldoende lukte, dan voelde ik daar nog slechter over.. Nu heb ik gewoon een dagje vrij -- en dat voelt gek genoeg ook heel prettig! Ik ga dat boek van August Willemsen lezen, denk ik.. Ik ben in elk geval gelukkig dat ik nu gewoon durf te zeggen (ook tegen mezelf) dat ik een alcoholist ben en dat dus de wederwaardigheden van andere alcoholisten mij interesseren.. Dat heb ik dan in elk geval geleerd.. Voor het overige: geen trek, geen gremlins, nergens last van op dat punt eigenlijk.. (En dat voelt ook wel raar.. Als het allemaal zo makkelijk was, waarom heeft het dan zo ver moeten komen?)

Ja Benthe, dat ken ik: niet ingaan op wat de ander zegt, maar direct proberen de ander ook - met iets ander te raken.. Of - waar ik ook goed in ben - helemaal dichtslaan en alles in mijn hoofd nog erger maken.. Ik ben tijdens mijn klinische behandeling wel erg vooruit gegaan, met name als het gaat om kritiek aanvaarden, er over nadenken en bezien wat ik er zelf mee kan doen.. Maar het is nog wankel, deze nieuwe verworvenheid... Dankjewel Haddock, voor de titel.. Ik zal eens bij de boekhandel langslopen (daarin zit ook vooruitgang.. Vroeger zou ik - uit vermijdingsdrang - geen boeken over alcoholisten gelezen hebben.. Als er weer eens zo'n herstelde alcoholist bij de EO langs kwam die vertelde dat hij of zij dankzij de Heer genezen was, dan flitste mijn televisie als het ware meteen op een andere zender.. Ik ben heus wel vooruitgegaan, in de afgelopen tijd.. Merk ik!)

Wel boek van August Willemsen is dat, Haddock?

Dag allemaal! Ik weet niet of ik je echt kan helpen, Gem.; het lijkt me dat het zo zou moeten zijn dat jullie je er beiden prettig bij voelen. In elk geval is het goed om voldoende uitgerust te zijn, lijkt me. Misschien is het ook gewoon een kwestie van wennen aan de nieuwe situatie! Na de redelijke prettige zaterdag, had ik weer een ouderwets sombere dag op zondag.. Mijn Geliefde was heel kwaad en die kwaadheid uitte ze al meteen na mijn ontwaken. Whammm! (ze zegt dan ook van die nauwelijk troostende dingen als: "meestal hou ik die boosheid in, om jou te sparen" (dus denk maar niet dat dit alles is). Voor mij geldt dat ik al zo gebukt ga onder het besef van mijn misdemeanors , dat het prettig is om daar af en toe aan te kunnen onstnappen. Maar ik snap haar boosheid heel erg goed. Ik sla er alleen volkomen dicht van.. En dat is dan ook weer niet goed.. Ik vind er dan helemaal niets meer aan. Goed, Benthe, dat jullie kennelijk elkaar alles recht voor zijn raap kunnen zeggen. Ik kan - helaas - (nog) heel slecht omgaan met boosheid.. Dit wordt één van de hoofddoelen in mijn therapie. Het voelt ook zo onvolwassen: zo klein worden als een ander - terecht - boos is.. Ik weet het, maar nog een lange weg te gaan .. Vandaag voel ik me al weer wat beter.. Bekeek net op Funda een aantal huizen die ik mogelijk zou kunnen gaan bewonen. Zie er ook wel naar uit: het werken aan mijn problemen, in mijn eigen tempo en in mijn eigen omgeving.. En wat de Latters onder ons opmerken over Latten, klinkt ook heel fijn en hoopvol: tijd voor elkaar hebben als je tijd hebt.. Alleen kunnen zijn als je daar behoefte aan voelt. Verantwoordelijk zijn voor jezelf en dan veel meer ruimte hebben voor de ander.. Ik wens iedereen een fijne ADB dag!

Dank Kate, Corinne, Benthe, Safi en anderen voor de bemoedigende woorden en wensen! Het is een fijn forum dit: je schrijft een beetje waar je over aan het denken, peinzen of piekeren bent en er zijn lieve mensen met lieve en adequate reacties. Ook van jou, Rudy, heb ik veel gelezen - deels hier, deels via PB - waar ik heel veel aan heb. Gefeliciteerd met je mijlpaal! Het is mooi zo'n forum, waar mensen worstelen met dezelfde vragen en waar zo veel herkenning is. Ik had een fijne dag met mijn twee lieve kinderen. Vanochtend schreef ik nog dat ik het een beetje dubbel vond, omdat ze vandaag ook weer weggingen, maar het is eigenlijk precies de verkeerde benadering, voel ik nu: het is heerlijk dat ze er waren en als ik de goede dingen doe en blijf doen dan zijn ze er straks weer langer en vaker.. (ik wandelde vandaag met ze door ons dorp, de zon scheen en we hadden het heel gezellig; ik zag ons weerspiegeld in een etalage en dacht voor het eerst sinds tijden weer een beetje mild over mezelf: zie een vader met zijn kinderen: ze houden van elkaar. De vader heeft nog een hoop dingen op te lossen, te begrijpen, beter hanteerbaar te maken, maar daar is hij mee bezig - zie het is fijn zo...) Wat een goed moment om aan terug te blijven denken als ik in de komende tijd weer eens zo'n bui heb waarin ik gevoel heb dat mij lichaam van piepschuim is en mijn schedel met een lijmtang bijeengehouden wordt.. Wij - hier op dit forum - kunnen allemaal zulke dingen tegen ons zelf zeggen: Wij zijn geen slechte mensen die een puinhoop van ons leven hebben gemaakt, maar we zijn mensen die onze problemen onder ogen durven te komen en proberen een nieuwe weg in te slaan. We zijn geen mislukkelingen, maar we zijn mensen die onszelf durven bevrijden, geen mensen die blijven hangen in zelfaangericht leed, maar mensen die hun verantwoordelijkheid willen nemen. (als het me lukt, om zo over mezelf te denken, wordt het al een beetje beter. En makkelijker!). Ik wens jullie allemaal - op buurtfeest of elders - een fijne ADB avond!

Goedemorgen allemaal, Ik ben - relatief - vroeg op! Ga zo door de stromende regen naar de voetbalwedstrijd van mijn zoontje en daarna zijn de kinderen de hele dag bij mij! Dat voelt goed, aan de ene kant (heerlijk om ze weer te zien en dichtbij te hebben) aan de andere kant is het ook confronterend dat ze nu steeds een dagje bij me zijn en tot een maand geleden steeds de helft van de tijd.. Ik voel me wisselend. Een beetje als het weer. Soms heel zwaar en somber, soms een beetje blauw aan de horizon.. Daar hou ik me dan maar aan vast.. De dingen kunnen alleen maar beter worden, uiteindelijk. Het kost alleen heel veel tijd en ik ben zo ongeduldig.. Ik wens iedereen een goede ADB dag en feliciteer alle jubilarissen!

Goedemorgen allemaal! Blacky, van harte! Wat goed dat je dit achter je hebt en ook, dat je je nog zo goed herinnert hoe het een jaar geleden was. Dan kan je vergelijken met hoe en zien hoe goed het nu met je is! Wat een winst! Heel goed van je en heel goed voor je! Benthe, je schreef gisterenavond: ""Verder hoop ik van harte dat je somberheid weer overgaat. Het is moeilijk om een goede stemming vast te houden en verbazend makkelijk om in een nare stemming te blijven. Keuze of niet, wat denk je? En dit is niet sarcastisch bedoeld. " Ik weet dat je dat niet sarcastisch bedoeld. Je heb altijd hele goede feedback! Het rare is dat ik het met je eens ben dat het een keuze is, als ik me goed voel. Als ik me zo voel als gisteren en eergisteren dan kan ik gewoon niet vinden waar de aan-uit schakelaar zit.. Ik moet er dan gewoon op vertrouwen dat de dingen beter zullen worden.. En voorwaar: ik ben vandaag een stuk beter opgestaan! Het heeft alleen niet zoveel zin om op dit forum te schrijven als ik me zo voel: ik voel me dan - bovenop die stemming - ook nog een zeurpiet..

Dankjewel Safi, ook voor je lieve opbeurende woorden.. Ik ben niet in internet behandeling, dus daar heb ik weinig aan, vrees ik.. Mijn huisarts doet verder ook niet moelijk. Ik wil alleen graag aan de WERELD laten zien dat ik mijn pillen inneem..

Ja, daar slik je onder toezicht Refusal.. Dat doe ik daar omdat ik dan een vast contact heb daar, wat ik wel prettig vind en omdat ik mijn Geliefde niet wil belasten met het toezicht en ik het fijn zou vinden ook aan mijn ex te kunnen bewijzen dat ik het slik.. Maar als ze geen bewijs willen afgeven, dan heb ik er niet zoveel aan, want mijn Geliefde maakt zich dan grote zorgen.. Begrijpelijkerwijs (want vroeger slikte ik het ook wel eens niet terwijl ik zei dat ik het wel nam..).. Ik heb twee hele waardeloze dagen achter de rug. Vol somberheid.. Uitzichtloze somberheid. Op de been gebleven met het doen van klusjes die ons huis aantrekkelijk maken voor kijkers. Ik vind er echt niets meer aan, zo voelt het.. Gek hoe de stemmingen wisselen en hoe ik bijna niet kan terug grijpen op eergisteren, toen ik weer redelijk in mijn vel zat.. Alof dat nooit zo was. Maar het was wel zo, dus het zal ook wel weer beter worden.. Morgen, hoop ik!

Tapas, wat heerlijk dat je kat er weer is!

Safi, Ik denk dat jij hebt ontdekt wat ik een maand geleden ook ontdekt heb: NOOIT meer! Het is nergens goed voor, en heeft alleen maar voor ellende gezorgd! Het is goed als je je daar nu - nog - bewuster van bent! Denk ik!

Dag! Heeft iemand hier ervaring met het onder toezicht van de verslavingzorg innemen van Refusal en dan een bewijs krijgen dat je het hebt ingenomen? Ik nam de refusal onder toezicht van mijn Geliefde die het heel onveilig vindt als ze niet weet dat ik het ingenomen. Zit nu bij de Refusal Poli, maar daar geven ze zulke bewijzen niet, omdat zij vinden dat het mijn eigen verantwoordelijkheid is.. Tsja, tsja..

Dat is inderdaad een mooie tekst, Houtje! Ik denk herkenbaar voor vele verslaafden! En ik denk dat in de liefde voor jezelf (genoeg hebben aan jezelf) inderdaad de sleutel zit tot een gelukkig, vrij en evenwichtig leven. (ook, inderdaad, Benthe, om anderen te kunnen zien voor wat ze zijn: daar hoort een soort onvoorwaardelijkheid bij en een soort vertrouwen dat je pas kunt geven als je "at ease" bent met jezelf! Je schreef dat al eerder: en het is volgens mij heel waar! Hongeraars naar liefde zien niet wat de authentieke behoeften zijn van anderen -- en voorzover ze die wel zien, denken ze dat zijzelf de minst geschikten zijn om daaraan tegemoet te komen.. Een tragische toestand...) (Ik graaf zorgvuldig om de bolasters heen, Benthe!)

Beste Benthe, Xienix en andere lief-gevonden-willen-worders, Ik herken wel wat jullie schrijven... Die permanente drang naar liefde en warmte.. Ziekelijk is het! Ergens iets te kort gekomen vroeger en dat een leven lang koste wat het kost willen compenseren! (Love covers all things... Het is net drank!).. De ironie - althans in mijn geval, ik hoop dat het bij jullie meevalt - is dat hoe bezetener je de liefde zoekt, hoe meer je ervan verliest. Een mens kan nu eenmaal niet zoveel liefde en warmte ontvangen en de maskerade die nodig is om alsmaar lief gevonden te worden, stoot mensen af en maakt jezelf dood- en doodmoe.. Er zijn een paar mogelijke strategien: de eerste is: aanvaarden dat nu eenmaal niet alles lief, warm, mooi, gezellig, harmonieus en geweldig is! Alles is beperkt: dus ook de liefde. En aanvaard ook dat je niet altijd lief hoeft te zijn: dat is ten eerste ongeloofwaardig en ten tweede uitputtend. De tweede strategie is: op zoek gaan naar de liefde in jezelf: naar de liefde ook voor je jezelf. Ik heb het zo driftig buiten mezelf gezocht, dat ik nooit echt heb geleerd van mezelf te houden. "Wat een leuke man ben ik eigenlijk!", dat zou ik mezelf wel eens willen horen zeggen! Jezelf lief vinden, jezelf genoeg vinden, jezelf aanvaarden zoals je bent met je zonnige en donkere kanten: dat is volgens mij de truc. Daar ben ik nog lang niet: maar als doel vind ik het mooi genoeg! En ook het doel geeft energie! (Die ik tot nu toe vooral heb besteed aan stofzuigen, afnemen en het onkruidvrij-maken van de oprit..)

Beste Xienix, Welkom op dit forum. Ik denk dat je er veel aan kunt hebben.. Ik kan je natuurlijk geen advies geven over hoe jij het beste ADB kunte blijven.. Mijn ervaring is wel dat "minderen" geen echt effect heeft.. Dat kan je dan even en dan opeens drink je weer net zoveel als daarvoor.. Als het echt de spuigaten uitloopt, zoals je schrijft, moet je misschien drastischer dingen doen.. Ik weet niet of je je al aangemeld hebt bij de Internet Behandeling, maar daar hoor ik - hier - veel goede dingen over.. Misschien kan je daar veel aan hebben! Succes, sterkte en nogmaals welkom!

Dag Allemaal! De dag komt een beetje aarzelend op gang.. Heb net een beetje bijgelezen. Goed dat de PB-lucht geklaard is (al duurde het bij mij een hele tijd om te achterhalen wie nu precies van wie een PB had doorgestuurd en waarom dat dan zo erg was). Ik denk dat het goed is om ons te realiseren dat we hier allemaal zoeken naar steun en hulp en die allemaal kunnen geven en krijgen en dat daarbij ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is: net het echte leven, zeg maar. Daarom is het hier ook goed toeven.. Safi, ik heb jouw berichten met ontroering gelezen. Het is ook elf jaar geleden dat mijn alcoholische moeder stierf en ik denk vaak aan haar. Zij was wel heel anders dan je vader, heb ik de indruk: zij was zacht, somber en labiel.. Ik zou ook niet zeggen dat ik dankzij haar alcoholist ben geworden, maar ze zal haar erfelijk materiaal wel aan mij hebben doorgegven (ook de Psoriasis komt van haar! Dankjewel nog!) en ik had een tamelijk ingewikkelde jeugd, met haar - mijn moeder - en mijn, niet verslaafde maar wel veeleisende en tamelijk liefdeloze vader. Squeezed.. Zo voelde ik me vaak. En opboksend tegen zoveel verschillende verwachtingen dat ik een jongleur werd met mijn eigen leven.. Enfin, stof voor therapie. Het is toch mooi om te zien, Safi, dat je ondanks die bagage nu zo'n sterke vrouw bent en de dingen zo goed aanpakt en verwoordt! Dat moet je toch ook vrolijk stemmen. Ik gebruik nu zelf Refusal en het stelt kwa bijwerkingen niets voor. Je krijgt er wel een onbekende smaak van in je mond: maar daar wen je wel aan. Het werkt wel als extra steun bij je eigen voornemen. Mijn Gremlins waren denk ik - grotendeels onbewust - misschien toch vooral van het type "misschien kan het nog een keertje", en Refusal helpt om een eventuele impuls daartoe krachtig te onderdrukken. Zo hoef ik me geen zorgen te maken. Ook voor mijn omgeving (mijn Geliefde en mij ex - de moeder van mijn kinderen) brengt het rust. Een aanrader dus, zou ik zeggen! Met mij gaat het verder redelijk. De ergste grauwheid hebben we gehad. Het leven kan zo uitzichtloos lijken op sommige momenten.. Nu heb ik overwegend een gevoel dat het me wel gaat lukken. Dat ik nu de goede dingen doe.. Dat het geen zin heeft me alsmaar schuldig te voelen, dat ik weet waaraan ik nog keihard moet werken. Ik wens iedereen een mooie ADB-dag!

Ik ben een beetje stil.. Ben ook in de tuin aan het werk -- geen trek & steeds een helderder beeld van wat me allemaal nog te doen staat.. Ik voel me ook weer sterker .. Ik geloof dat ik het zelf moet doen, en ik geloof dat ik het kan .. en ik doe de goede dingen, geloof ik: ik loop niet weg, ik ga intensief verder met therapie, ik sta open ook voor negatieve feed back, ik drink niet, ik belazer de boel niet, ik kabbel een beetje voort. Ik ben er nog. Geniet allemaal van dit weekeinde. Het is buiten echt lekker nu! Geen flessenen openen, maar een kalm gemoed zoeken en mild zijn voor jezelf!

Gefeloiteerd Corrinne! Wat gewelddig voor je!

Goedenavond allemaal! Het dochtertje van mijn Geliefde is er weer -- Confronteert me heel erg met de afwezigheid van mijn eigen kinderen... En dan komt dat gevoel opzetten van niet te stuiten verdriet... Geliefde zelf is ook heel wankel. Slaapt slecht van alles wat er gebeurd is, en van alles wat er nog moet gebeuren (behalve natuurlijk het aanschaffen van Bolasters en Pompoenen.. ) en ze heeft allemaal lijstjes in haar hoofd van al die dingen... Ze zei dat ze wilde dat het allemaal voorbij was, nu we besloten hebben de boel te verkopen.. "Ik vind het nu extra zwaar om met jou in één huis te wonen", zei ze. Het draagt allemaal bij aan dat loodzware gevoel.. (Ik bedoel: ik weet ook dat we de goede beslissing hebben genomen, maar het voelt voor mij allemaal nog zo vers.. Als we eenmaal apart wonen, en het loopt goed (ook met mij in therapie en daardoor tussen ons ook weer) dan is het allemaal veel beter dan nu.. Maar nu voelt het ook als het begin van een afscheid.. - Terwijl het dat niet is, want we hebben afgesproken een relatie te willen houden... Het voelt zo erg als afbreken, in plaats van opbouwen. Als dat laatste in beeld is, dan gaat het vast wel beter).. Ik heb last van mijn Psoriasis, precies onder mijn ogen dit keer. Dus als ik huil, brandt het.. It's a festive season!

Ja, Benthe, het is ook nog wel een tamelijk vreemd woord: bolaster... maar de associatie met een nep-vogelkooitje met een strik eromheen lijkt me wel de juiste associatie. Dat zijn dingen waar ik echt depressief van kan worden: lelijke, nutteloze dingen zoals een nep-kooi-waar-een-nep-vogel-in-zit. Voor wie is dat soort gezelligheid eigenlijk bedoeld, vraag ik me dan af.. Voor nep-mensen, denk ik.. (Overigens zei mijn stiefdochtertje laatst tegen mij: je bent niet mijn echte vader, he. je bent mijn stiefvader, dat is zoiets als een nep-vader.. Dat woord proefde ik en toen dacht ik, ja dat klopt: ik ben een nep-vader en toen werd ik heel verdrietig..) Houtje, zonnebloemen zijn ook heel erg. Vooral als ze het niet meer doen, maar omdat je al weet dat ze meteen verleppen zijn ze eigenlijk meteen al erg. Ik probeer mantra's te ontwikkelen tegen schuldgevoel. Zoiets als "ik heb het niet expres gedaan", dat helpt wel een beetje. Soms, Corinne, vind ik het gewoon te moeilijk om in mijn huidige toestand iets positiefs te zien: zelfs het overeind krabbelen geeft mij dan geen voldoening. Wat wel een beetje helpt is tegen mijzelf te zeggen dat ik niet moet denken "ik ben een klootzak", maar "ik ben een aardige man, met grote problemen en daar ga ik nu wat aan doen", niet denken "ik ben mislukt", maar denken "er is wel veel mislukt, maar ik kan zelf ook een heleboel veranderen". Niet denken "ik ben bang", maar denken "ik heb last van angsten en die ga ik onderzoeken". Met al dat soort gedachten is natuurlijk niets opgelost, maar het voelt een beetje hanteerbaarder, allemaal...

Dag Benthe, ik weet eerlijk gezegd ook niet wat een bolaster precies is, maar het klinkt zo eng dat als ik ergens een huis zou willen kopen en er stonden er één (naast een paar pompoenen ook nog), ik meteen van de koop zou afzien.. Bolasters, anjers, chrysanten, gezelli, gezelli! Houtje, ho even, voor je al te veel gaat 'denkeren': ik heb niets gezegd over derpressie en ik vind het over het algemeen heel verstandig om aardig te zijn voor jezelf. Dus wees dat alsjeblieft! Ik had het alleen over schuldgevoel. Dat is één van de gevoelens waar ik het meest last van heb. Me voortdurend schuldig voelen over alles. En dat gevoel is nutteloos (wie heeft er wat aan, per slot van rekening?) en slap. Degenen die - terecht - boos op je is, heeft er ook niets aan. Die wil je eens lekker op je gezicht timmeren, maar je ligt al op de grond (dit alles overdrachtelijk bedoeld, vanzelfsprekend). Je wijkt, geeft mee (zoals schuimplastic) en beschermt jezelf niet met iets positiefs, maar met iets negatiefs. (Nu ja, je ziet: ik weet er wel wat van, maar dat helpt verder ook helemaal niets, want ik heb er onverminderd last van..)

Goedemorgen allemaal. Heb net alles bijgelezen. Ik voelde me gisteren zo beroerd dat ik niet eens kon schrijven.. Ik ben blij voor het advies dat de huisarts je gaf, Corinne. Hopelijk denken ze er bij het UWV ook zo over.. Ik weet zeker dat je met meer rust je beter zult voelen en - en daar gaat het uiteindelijk toch om - dat je sneller een baan vindt waar je je prettig in voelt.. Ik hoop dat je kat vandaag terug komt Tapa's.. Sommige katten zijn gewoon wel eens even weg (misschien ook uit een soort "belediging"omdat jij in Instanbul zat..) en meestal komt het gewoon goed. Knap dat je die avond bij je ouders zo sterk geweest bent... Ikzelf heb helemaal geen last van Gremlins, Ik had gisteren vooral last van mezelf.. Alsof ik het leven uit mijn tenen moet tillen.. Alsof ik helemaal roerloos ben van apathie.. Alleen nog maar een lichaam dat zich traag voortbeweegt. No use to anyone.. Er kwam gsteren een mevrouw langs die ons adviseert over hoe ons huis eruit moet zien als we het willen verkopen.. "Dan kunt U hier het beste twee pompoenen en een bolaster neer zetten", en zo babbelde ze maar door. Ik had het gevoel dat ze van een andere planeet kwam. Mijn huis, ons huis verkopen -- ik proef dan dat soort woorden en ik weet dat het - ook - voelt als zo'n enorme nederlaag. (Maar dat alles landt dan al in een bodem van verdriet en zinkt..). Vandaag voel ik me - Godzijdank - weer wat beter. Ik weet ook niet hoe dat komt. Het zij de stemmingswisselingen, waar we het hier al eerder over hadden, denk ik. Gisteren kreeg ik ook nog een uitvoerig antwoord van mijn ex. Ik had haar zondag uitgebreid gemaild over hoe het met me is, op dit moment (dit in het kader van het herstellen van vertrouwen, ook met mijn twee kinderen). Ze schreef heel mooi. Ze vertelde me dat haar grootste angst was, de angst voor mijn schaamte. Je bent een alcoholist, dus dan is het logisch dat je af en toe terug kunt vallen, maar als je je daar minder voor had geschaamd, dan had je mij gewoon gebeld voordat je terugviel.. En ze heeft gelijk. Zowel in de Pesso therapie als in mijn gewone therapie, wordt het één van de hoofdpunten. Minder schaamte, minder schuldgevoel (in feite het meest egocentrische gevoel wat er bestaat: het gaat niet om het verdriet van de ander, maar om het eigen leed) en meer openheid: over alles wat ik ben: licht en donker, lief en boos, sterk en bang.. Voor ik het vergeet: iedereen die zo dapper doorvecht en een mijlpaal bereikt: heel erg gefeliciteerd! Ik wens iedereen een fijne, droge ADB-dag!

Je bent hier op zich prima, Lisa! Van harte welkom.. Als je mee wilt praten of iets nieuws wilt inbrengen, dan kan dat hier. Als je je echt wilt voorstellen, dan kan dat het beste door een nieuw topic te starten onder "Wie is Wie", maar hier is - volgens mij - ook prima!

En jij ook, bedankt Fauve, voor je aardige woorden! Ik vind het heel dapper van je, en van ons allemaal eigenlijk: de weg die we gaan!