RJB

Waarom zouden wij van jou verlost willen zijn, Soothe?

O ja, weet iemand een forum - net zo nuttig, fijn en ondersteunend als dit - voor partners van verslaafden?

Dank, iedereen, voor de lieve en steunende woorden van gisteren.. Ik vind het een zegen, dit forum. Omdat er zoveel aardige mensen zijn, omdat die mensen zoveel verschillende invalshoeken hebben en omdat we allemaal besloten hebben onszelf en elkaar te helpen: vrij te zijn in plaats van slaaf. Het is inspirerend om in een omgeving te zijn waar mensen gekozen hebben voor het leven, in plaats van voor de - zekere - ondergang... En die keuze houdt - ook - heel veel strijd en worsteling in. Maar we worstelen niet alleen! Kaia, wat heb je dat geweldig doorstaan! Voel je hoe goed het is, om zo trots op jezelf te zijn? En Quear ook! Het lijkt me heel lastig samen te leven met iemand die zo vorbijgaat aan je probleem. Kunnen jullie er wel goed over praten? Ik had gisteren een heerlijke dag met mijn kinderen. De voetbalwedstrijd ging met 6-4 verloren, maar mijn zoontje scoorde er DRIE en juichte drie keer mooier dan alle pindakaasreclames. Ik heb ze - mijn kinderen - verteld van de verhuisplannen en ze reageerden heel positief. Mijn Geliefde was allerlei huizen gaan bekijken en kwam heel somber terug. Toen voelde ik even dat schuldgevoel (als ik niet zo was, dan woonden we gewoon hier), maar als vanzelf voelde ik ook hoe zinloos dat was: de dingen zijn gewoon zo als ze zijn. We hadden verder een heel lieve en rustige, maar knikkebollende avond.. Ik maak, door de berichten van gisteren, vandaag ook kennis met Anjo. Anjo, ik heb heel erg met je te doen. Je klinkt als iemand in diepe nood! Heb je hulp? Ik bedoel: echte hulp? Die zou ik onmiddellijk inschakelen. Je hebt veel te dragen, en er zijn instellingen die je daar bij kunnen helpen. Gun jezelf dat alsjeblieft. BBQ bij Haddock in de tuin: klinkt als een idylle! (Ik kan heel goed met chocola overweg!)

Goedemorgen allemaal! Ik hoop dat iedereen nog lekker slaapt. Zelf werd ik gewekt door de wekker, nadat ik vanacht tot drie uur niet kon slapen (ik probeer me meestal niet druk te maken over niet kunnen slapen, anders lig je daar ook nog een keer wakker van). Maar vanochtend voetbalt mij zoontje weer en ik haal ze straks beiden op bij mijn ex-schoonouders (soms doet mijn leven een beetje denken aan een tekening van Peter Verstraten) en dan gaan we naar de wedstrijd en daarna zijn de kinderen weer de hele dag bij mij. Heerlijk! De "discussie samenvatting" is een soort wise crack, ik weet niet meer van wie, waaraan ik moest denken, toen ik las dat allerlei lieve mensen gisteren zo lief schreven over mij en mijn kinderen, en in het algemeen - de laatste dagen - over hoe ik bezig ben.. Voor een deel is dat een misverstand, omdat ik - na een jaar klinische opname en heel veel nadenken over mezelf, mijn verslaving, de rol die die verslaving in mijn leven speelt, de verwoestingen die ik heb aangericht, ook wel de neiging heb om er makkelijker over te schrijven, dan in het de praktijk voor mij IS. Dat is ook een van mijn valkuilen. Aan inzichten ontbreekt het niet. Ja en in theorie ben ik best een lieve vader, maar in de praktijk stapte ik anderhalve maand geleden met mijn kinderen in een auto, terwijl ik onder invloed was. Mijn Geliefde wil graag dat mijn "drankverleden" een onderdeel wordt van ons gezamenlijke verleden door er veel over te praten. Ik vind dat heel erg lastig, omdat die gesprekken het verloop hebben dat ze gisterenavond ook weer hadden. "Weet je nog dat ik destijds die training volgde in de "grote stad A", negen maandagen was dat, en dat ik iedere maandag doodsbang was dat je stomdronken zou zijn als ik thuiskwam. En dat je dat ook iedere keer was. Dat ik bijna niet naar A. durfde te vetrekken, de nacht ervoor al niet sliep. En dat je dan loog dat je niet dronken was, of over hoeveel je gedronken had, en dat je dan boos werd als ik confronteerde. En zo onredelijk. En dat ik me dan voornam om meteen rechts om keert te maken, als je dronken was, maar dat ik dan dat niet deed, omdat ik dat zielig vond voor jouw kinderen". "Ja, liefste, dat weet ik. Ik vind het verschrikkelijk dat ik je dat allemaal heb aangedaan". Wat meer kan ik ervan zeggen? En alle andere dingen die ik deed, of niet deed door mijn verslaving en waar jij en anderen (mijn kinderen!) de dupe van zijn geworden. Die vind ik ook verschrikkelijk. We hebben - denk ik minstens nog wel 365 avonden die we op deze manier kunnen vullen, en het voelt als nagels over een schoolbord. "Ik heb doorstaan om met jou samen te leven terwijl hij dit allemaal deed, dan moet je dit ook maar kunnen doorstaan", zei mijn Geliefde. Doel: al deze ellende wordt onze gezamenlijke geschiedenis. Hoe hebben jullie dit alle gedaan en doorstaan? Ik wil natuurlijk niets liever dan mijn Geliefde terzijde staan en helpen, en ik vind ook dat ik een morele plicht heb dit te aan te gaan. Maar het is bijna niet te doen. Ook omdat het alle energie gisteren opgedaan, weer meteen lijkt te vernietigen. Ik lig er wakker van, met gevoelens van zelfhaat.. Hetgeen niet wegneemt dat ik best goed ben opgestaan. En wel zin heb in de dag. In de kliniek hadden we vroeger een ochtend bijeenkomst waar iedereen kon vertellen hoe het met hem of haar was. Standaard zei een aantal mensen: "Nou, goed geslapen.. Nou, ik zit er goed bij.. Nou, zin in de dag.. Nou, dat was het wel". Dus, sorry voor de zware dag-opening. Het helpt mij alleen erg om te schrijven. En - trouwens ook - om te lezen. Gisteren begonnen in De Val van August Willemsen.. Gruwelijk mooi. gruwelijk herkenbaar! Fijne dag, allemaal! (nog wat type foutjes verbeterd)

Mieke gefeliciteerd met je verjaardag & Marion gefeliciteerd met het geweldige vonnis! Wat een opluchting zal dat voor je zijn! En alle jubileurissen ook, van harte! Blacky, jij gecondoleerd! Wat een verschrikkelijke week heb je op dat gebied! Ik bewonder je, omdat je - ondanks dat - zo stevig op je benen staat! Gem., je hebt vanochtend een heel belangrijke vraag gesteld. Ik heb er de afgelopen weken al veel over gschreven. Mijn kinderen zijn ook nog klein (8 en 5) maar ze hebben zeker veel van mijn verslaving meegemaakt. Niet alleen, zoals jullie weten, eind juli, maar ook daarvoor. Ze hebben vanzelfsprekend meegemaakt dat ik opgenomen was in een kliniek. Daar kwamen ze overigens heel veel op bezoek. En ook logeren (wat heerlijk was; mijn dochtertje schepte zelfs op het schoolplein: "Ik heb drie huizen: mama''s huis, papa's huis en papa's ziekenhuis"). Ik denk dat er een paar dingen belangrijk - maar moeilijk zijn. De eerste is: EERLIJKHEID. Ook al zijn de kinderen klein, ze hebben van alles in de gaten. Kinderen zijn van nature geneigd alles op zichzelf te betrekken, of zichtzelf de schuld te geven. Daarom is het zo belangrijk op open te zijn en zo goed mogelijk uit te leggen wat verslaving is. Ik probeer daarnaast ook heel veel ruimte te hebben voor de boosheid, of het verdriet van - met name mijn zoontje. Die is - OOK - erg loyaal en ik wil dat hij zich zoveel mogelijk kan uiten, ook dat hij teleurgesteld is in mij. Toen hij mij - toen ik nog opgenomen was - vertelde dat hij in de kring over mijn verslaving had verteld, kon ik wel huilen van ontroering en opluchting. "Dit wordt geen kind met een Groot Geheim - zoals ikzelf destijds met mijn verslaafde moeder - maar hij durft er gewoon over te praten". Voor het overige had ik vandaag een therapeutisch dagje. Vanochtend Pesso, waar ik altijd veel aan heb (vooral veel energie krijg ik er van), vanmiddag langs op de kliniek waar een van mijn mede-bewoners afscheid nam. Daar had ik ook een afspraak met mijn favoeriete socio-therapeute van tijdens mijn opname. Haar advies; ga op je kracht zitten. Je bent niet mislukt omdat je gedronken hebt, maar je bent een talentvolle man met een veslaving. En je doet de goeie dingen. Dus niet "in je mand en schaam je!", maar op je benen gaan staan en de goede dingen blijven doen. Dat was een prettig advies, dat ook aansluit bij wat ik de laatste week probeer. Op de terugweg - Haddock! - langs de boekhandelaar waar August Willemsen, De Val, klaarlag. Daar ga ik zo in beginnen. En dan morgen weer een heerlijke dag met mijn lieve kinderen.. Yettsi en Tori, wat goed dat jullie meteen al zo actief zijn op het Forum! Sterkte met de strijd, en jullie zien: je bent niet alleen! (sorry dat ik me in de naam vergist heb, Marion.. ik wist wel dat jij het was, heb het nu aangepast, bedankt Safi..)

Welkom Tori! Goed dat je de internet behandeling volgt en goed dat je mee komt doen op het Forum! (Over schuldgevoelens kan ik bladzijden volschrijven, maar de meeste van ons wel). Wees een beetje mild voor je zelf. En trots! Je doet nu de goede dingen!

Rudy, ik moest - eerlijk gezegd - ook wel lachen om je wc-verhaal (maar zeker niet uitlacherig!). Ik bewonder je dat je zulke dingen kunt! (Ik kan zelf helemaal niets kwa klussen. Met een IKEA Billy Boekenkast ben ik zo al een hele zaterdag in de weer en dan nog zit er van alles scheef... Ik ben - zoals Paul de Leeuw zei - meer een Laat-het-doener dat doe-het-zelver). Maar ik herken wel dat gevoel dat alles tegen lijkt te zitten. Ook dat nog! (dat gevoel) Kaia, mooi dat je meedoet op de dagdraad! Daar is-ie voor bedoeld. Ik hoop - zoals ik op de Wie is Wie pagina''s al zei echt dat je iets zult hebben aan dit forum. Ieder verder een mooie ADB avond. Ik ga De Wereld Draait Door kijken en daarna het vervolg op "Beperkt Houdbaar" (VPRO thema avond, Sunny Bergman). typfotje vebbetert

Welkom Yettsie, je bent hier aan het juiste adres! Aan het forum - en naar ik begrijp ook aan de internetbehandeling - kun je heel vee hebben! Je bent welkom op de dagdraad, daar praten we met elkaar over wat ons bezighoudt! Ik ben wel benieuwd waarom je er vandaag achter gekomen bent.. Hoe dan ook : een leven waarin je je verslaving de baas bent is erg de moeite waard! Veel succes en sterkte!

Najib gemist, helaas, kan je me de link PB-en? En o ja, borstrokken: mijn oma breide vroeger altijd hemdjes voor ons. Die moesten mijn zus en ik dan aan, als we naar hun toegingen. Een hele dag kriebel... (Mijn oma controleerde ook daadwerkelijk of wij de hemdjes aanhadden). Er was nog iets merkwaardigs aan die bezoekjes. Mijn opa en oma woonden in Rotterdam en daar kwam - in verband met de vervuilde Maas ongetwijfeld - vies water uit de kraan. Dus wij namen altijd water mee in van die grote 5-liter flessen badschuim.. Daardoor smaakte het water bij mijn opa en oma altijd naar dennennaalden.. (Goed voor levenlang blijven hangen in de orale fase, zulk water... )

Zoals steeds, eigenlijk, ben ik het helemaal eens met Rudy.. Er is geen ontkomen aan dat onderzoek en evenmin aan het "goedmaken" van het leed dat ik heb aangericht. Ik zet "goedmaken" tussen aanhalingstekens, omdat er zoveel dingen zijn gebeurd, die niet meer te herstellen zijn. Goedmaken is dan vooral het onderzoek en inzien waaruit je misdragingen voortkwamen, om dat in de toekomst te onderzoeken, maar ook: op zo'n manier begrijpen dat je in staat ben om met degenen die onder mij geleden hebben de dingen die gebeurd zijn onder ogen te zien, te bespreken, een plek te geven als het ware. (Ik schrijf dat nu wel zo makkelijk op, maar dit is het theoretische model.. In de praktijk zal het nog een lange weg en een zware worsteling zijn) Vanochtend een goed gesprek met mijn Geliefde. Ik geloof dat het voor haar heel goed is geweest om eergisteren al haar woede naar mij te uiten. Voor mij was het goed dat het aankon, dat ik begrip kon hebben voor haar woede, zonder zelfmedelijden, zonder vluchtreflexen en zonder trek in drank. We - mij Geliefde en ik - leven wel in een aantaal merkwaardige paradoxen. Ik voel me schuldig, maar wil me niet alsmaar schuldig voelen, omdat dat zo'n totaal nutteloze state of being is. Mijn Geliefde kan daar ook helemaal niet tegen. Maar zodra ik me iets sterker voel, krijgt zij meteen de neiging om tegen mij te schreeuwen "In je mand, ga je schamen!". Daar komt bij - zij ze vanochtend - dat ze deels onbewust, deels onuitgesproken, ook altijd blij was sterker te zijn dan ik. Uit angst mij kwijt te raken, als ik haar niet meer nodig had. Nu we gaan Latten, en ik in al die therapie zit, is die angst bij haar nog groter".. Als ik, denkt zij, straks op mezelf woon en me beter ga voelen en sterker wordt, heb ik haar helemaal niet meer nodig, is de angst dan.. Toen ze dat zei realiseerde ik me dat ik me de afgelopen jaren ook - onbewust - steeds geschikt heb in de rol van gepamperde. Voordat wij een relatie hadden, was ik, behalve dat ik toen ook al alcoholist was, veel krachtiger. Die kracht weer terugvinden en vandaaruit, vanuit onze eigen huisjes een relatie opbouwen. Dat wordt de opgave. Met mijn ex correspondeer ik over het verleden en de toekomst (vooral wat betreft de kinderen). Ook daar geldt wat Rudy schreef: het is zo belangrijk eerlijk te onderzoeken wat er mis is gegaan, en te proberen dingen te herstellen. Dat vordert de laatste tijd ook. We - mijn ex en ik - gaan bovendien praten onder leiding van een systeemtherapeut. Met als doel dat - als alles goed gaat - de kinderen ook weer gewoon bij mij zullen kunnen wonen. Dat zijn lange, pijnlijke en confronterende processen. Maar absoluut nodig om vrij te worden en te helen..

Houtje, Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! (Het was niet zo aardig van me: eerst informeren waar je was, en dan er vervolgens zelf niet zijn.. Maar ik zie dat je weer hele mooie bijdragen had... Vrolijke, ook!). Iedereen een fijne ADB dag gewenst!

Beide, eigenlijk, Benthe.. Ik dacht dat ze misschien net als Saskia op vakantie was gegaan ofzo, en dat ik dat gemist had...

Welkom Kaia, Goed dat je hier bent! Dapper van je om je probleem onder ogen te zien en er iets aan te willen doen! Op de dagdraad wordt iedere dag door mensen geschreven. Schrijf zelf ook mee als je zin hebt. Je zult merken dat je heel veel aan het forum kunt hebben: steun en (h)erkenning. De internetbehandeling schijnt ook heel goed te zijn. Die heb ik zelf niet gevolgd. Ik heb vorig jaar een klinische behandeling gehad en had in juli een tamelijk ernstige - eendaagse - crisis. Nu weer vastbesloten op de goeie weg. Ik hoop dat je die ook vindt, met hulp van iedereen hier. Hartelijks!

Haddock, Ik heb vandaag bij mijn boekhandelaar De Val van August Willemsen besteld.. Komt vrijdag al aan begreep ik.. Ik betrapte me toch een beetje op een lichte gene toen ik de bestelling plaatste (alsof die mevrouw zou zeggen: "Heel goed meneer, ik ben blij dat U de waarheid eindelijk eens onder ogen ziet..", of: "wat moet U nu met een boek van een alcoholist, U lijkt me zo'n keurige man") maar ik "verheug me" op good reading. Van de hier veel geprezen Geurts heb ik wel het Rookboek gelezen, maar ik rook nog steeds.. Is dat andere boek een aanrader? Ik weet niet of iemand het eerder door mij geposte gedicht van Elizabeth Bisschop begreep.. Het zat al de hele dag in mijn hoofd, daarom stuurde ik het.. Het is ook wel een mooie gedachte dat je de kunst van het verliezen kan leren, misschien zelfs wel MOET leren, om uiteindelijk de kunst van het behouden onder de knie te krijgen.. Of slaat dit nergens op?

Waar is Houtje eigenlijk? Of heb ik wat gemist?

Dankjewel Safi! Ik ben niet bij de AA hoor.. Ik heb een jaar in een kliniek gezeten en heb ik pesso therapie en - sinds de crisis van eind juli ook individuele therapie.. Ik noemde de AA net alleen als een mogelijkheid. Ik zelf wel een paar keer bij Buitenveldert geweest. Op dit moment heb ik het gevoel dat dit forum genoeg tegemoet komt aan mijn lotgenotenbehoefte.. Ik heb er erg veel aan. Vooral omdat we allemaal verslaafd zijn en dus elkaar begrijpen, of in elk geval begrijpen dat het moeilijk te begrijpen is, allemaal.. Hartelijks, RJB

Verdrietig voor je, Blacky! Ik denk aan je!

Mooi geschreven, Safi! (De valkuilen van de alcoholist doen denken aan het verhaal van Jezus die Petrus voorspelt dat hij - voor de haan kraait - drie maal zal verloochenen. Petrus ontkent dat heftig, en verloochent Jezus toch drie keer, en dan hoort hij de haan kraaien. "Und er (Petrus) ging hinaus und weinte bitterlich", zingt de evangelist dan in die Goddelijke Matthaus Passion van Bach -- zo is verslaving: "nee, ik doe het nooit meer.. tot dat... Het beste is ECHT beslissen dat je wil stoppen, en dan voortdurend alert blijven. Alcoholisme is een chronische ziekte, dus steeds bewust blijven van de risico's, steun zoeken bij lotgenoten, hier bij Buitenveldert of bij de AA, leren praten over je verslaving, terugdenken aan al die keren dat je jezelf beloofde dat je zou stoppen en het niet deed, alert blijven, alert blijven alert blijven..) En wat die oud-nieuw tegenstelling betreft: ik glimlach er een beetje om. "Vroeger stelde nostalgie tenminste nog wat voor.."

Toeters en bellen voor Bambam

En voor ik vergeet: BamBam en Tapas, gefeliciteerd met jullie mijlpalen! Alle anderen die iets te vieren hebben ook! Ik heb een rustige dag.. Probeer wat kracht te putten uit goede gedachten Gisterenavond ben ik HEEL heftig geconfronteerd met de kwaadheid van mijn Geliefde - die zei ze steeds te hebben ingehouden.. Tot mijn verrassing bleef ik heel rustig.. Ik kan wat gebeurd is niet ongedaan maken, ik begrijp haar woede en teleurstelling, maar kracht kan ik alleen putten uit wat ik WIL: niet meer drinken, mijn problemen onder woorden brengen en behandelen, de dingen herstellen die hersteld moeten of kunnen worden.. Ik wil NIET blijven hangen in dat gevoel dat RJB alles verziekt en verpest heeft; ik wil leven met het gevoel dat RJB er iets van kan maken.. Dat laatste geeft gek genoeg troost en energie.. Ik heb een ellendige maand achter de rug, maar er gloort ook een horizon -- al is die nog ver en al is er nog heel veel werk te verzetten.. En ik heb gisterenavond overleefd, zonder drank, zonder zelfmedelijden, maar met een kalm gemoed.. Zullen we een beetje aardig zijn voor elkaar op dit Forum? En elkaar niet steeds de maat nemen? Dat zou fijn zijn! Veel hartelijke groeten voor iedereen!

Goed gedaan, Benthe!

The art of losing isn't hard to master; so many things seem filled with the intent to be lost that their loss is no disaster. Lose something every day. Accept the fluster of lost door keys, the hour badly spent. The art of losing isn't hard to master. Then practice losing farther, losing faster: places, and names, and where it was you meant to travel. None of these will bring disaster. I lost my mother's watch. And look! my last, or next-to-last, of three loved houses went. The art of losing isn't hard to master. I lost two cities, lovely ones. And, vaster, some realms I owned, two rivers, a continent. I miss them, but it wasn't a disaster. ---Even losing you (the joking voice, a gesture I love) I shan't have lied. It's evident the art of losing's not too hard to master though it may look like (Write it!) like disaster. -- Elizabeth Bishop

Ook geen hond.. Vroeger thuis hadden we ze wel (ik had zelfs een overbuurhond die Max heette), maar nu heb ik er onvoldoende tijd voor.. Ik zou wel een Cavalier King Charles willen hebben, als ik oud ben.. Kleine stukjes wandelen en dan gezellig op een plaid op schoot.. Maar dat duurt nog heel lang!

Misschien Charlie, kan je een paar nieuwe mantra's aanleren. Zeg niet "ik ga maar eens wat eten voor de vorm", maar in plaats daarvan "ik ga wat eten om ik de moeite waard ben om goed voor te zorgen".. Jij vond net Benthe cynisch, en dat is natuurlijk je goed recht, maar ik vind dit soort redeneringen cynisch en gevaarlijk omdat ze eigenlijk zeggen "ik vind mezelf er helemaal niet toe doen". En daarmee doe je jezelf te kort.. Ik lijk nu misschien een heel verstandige wijsneus nu, maar ik herken jouw houding, en als ik er in verval, dan helpt het mij als iemand zoiets tegen mij zegt, als in nu tegen jou. Ik bedoel: ik vind mezelf ook heel vaak niet de moeite waard, ik heb zelfs vaak een enorme hekel aan mezelf.. En mij helpt het dan als iemand tegen mij zegt dat dat onzinnig is. Daarom zeg ik dat nu tegen jou!

Beste Koh, Ik weet niet precies wat ik je moet zeggen... Voor mij geldt in elk geval dat de strijd - eenzaam of niet - alleen zin heeft al je een echt besluit hebt genomen om die strijd aan te gaan. Als je niet echt besloten hebt om vrij te willen zijn en niet meer (ver)slaaf(d), dan blijf je onvrij (en dan zeg je, zoals jij doet, ja, dat is de schuld van de verslaving.. Er zijn inderdaad dingen waar we niets aan kunnen doen: onze erfelijke aanleg voor verslaving bijvoorbeeld en iedereen hier weet dat het niet meevalt om te stoppen met gebruik... Maar het einde van deze worsteling is pas in zicht als je ZEL:F het BESLUIT neemt om het gevecht aan te gaan.. Anders lijkt het mij hopeloos. (Volgens mij bedoelde Benthe dat ook, en dat vond ik helemaal niet cynisch!). Ik heb een droge, intensieve dag achter de rug.. Misschien schrijf ik daar later nog wat over, misschien ook niet.. Ben een beetje moe, namelijk! Alle jubilarissen van vandaag: gefeliciteerd! Corinne, ik ben benieuwd naar je eerste werkdag! Iedereen, Hartelijk Gegroet!