Vie

Gefeliciteerd Corinne! Opgenomen op CD! Wat leuk zeg, is dat ook te koop? En Morgen je laatste refusal. Daar gebeurt heel wat voor jou. Een grote voor jou.

Har ik vind het een interessant onderwerp wat je daar opent. Dankjewel. Ik ben zelf baas geweest van een (klein) bedrijf. Als ik vond dat mijn werknemers zaten te emmeren, werd ik de autoriteit waar ik zelf wellicht een hekel aan zou hebben. Het was ONS bedrijf en ik verwachtte dezelfde inzet van de anderen als van mij. Ze werden er niet slecht voor betaald, en we moesten er toch allemaal van leven? Toen het bedrijf door scheiding van mijn man en mij gesplitst werd, heb ik ook te maken gekregen met UWV en SoZaWe. Daar heb ik wat mee te stellen gehad. Zelfs in die mate dat mijn zus en zwager me hebben behoed voor een zwerversleven omdat ik geen inkomen meer had en UWV niet vond dat ik daar recht op had. Maar een autoriteitsprobleem heb ik geloof ik niet. Wel een probleem met bureaucratie, maar dat is weer wat anders. Jij en degenen die er op hebben geantwoord, het lijkt zo duidelijk WAT nou voor jullie eigenlijk een autoriteitsprobleem betekent. Willen jullie dat uitleggen? Want dat wil ik graag weten. Het is zo'n "term", een autoriteitsprobleem, maar voor iedereen kan dat wel weer wat anders zijn. En dit is absoluut geen oordeel maar iets waar ik graag jullie mening over wil.

Heb je dat vaker gehad Trees, een bloedneus? Ik dacht dat dat door hoge bloeddruk kwam en niet door lage. Wat naar voor je. En dat je de volgende dag zelf alles schoon moest maken. Ben je zelf naar het ziekenhuis gereden of heeft iemand je gebracht? Is het nu wel weer helemaal over?

Dank voor je antwoord Albi. Ik vind het zelf ook verwarrend allemaal. Gelukkig dat hier een klankbord is. Terugkijken doe ik wel, anders zou ik denk ik niet voort kunnen. Wat ik ben dat ben ik ook door mijn verleden. En daarbij ook alle klunzigheden die ik zelf heb gedaan. Ik ben ook wel bang voor de toekomst, inderdaad, "hoe moet ik dit allemaal weer voor elkaar krijgen?" In drankperiodes wordt het allemaal zo'n puinhoop, zie er maar weer eens wat van te maken. Je zou er bijna weer van naar de fles grijpen. Maar ja, dat helpt ook niets.

Albi paniekaanvallen zijn heel erg. Die heb ik zelf ook nog niet onder controle gekregen. Ik ken bijna niets engers dan dat, zo'n griezelig gevoel dat je over je krijgt en waarvan je niet weet wat het precies is. Ik weet wel dat het een heel eenzaam gevoel is. Denk je zelf dat het te maken heeft met het stoppen van de kalmeringsmiddelen? Dat is alweer drie weken geleden. Het enige wat ik kan denken is: deze gevoelens heb ik nu al sinds mijn vierde, die angst. Ik ben al duizend keer dood gegaan in mijn gedachten. Deze aanval van angst zal ik dan ook wel weer overleven. Want doodgaan kan je maar een keer, maar de angst voor doodgaan (= volgens mij de angst voor controleverlies, of levensangst) kan je leven keer op keer op keer weer zuur maken. Wat zou het fijn zijn om geen angst te hebben!

Albi hoe gaat het met het nare gevoel dat je vanmorgen had? U'name fijn dat je toch Campral gaat proberen, en dat Lana er een betere uitleg aan gaf. Ik ben er mee begonnen toen ik nog maar net 1 dag was gestopt met drinken, vandaar misschien dat het voor mij niet werkte. Zegt je therapeut alleen maar tegen je dat je moet stoppen met dat gezuip? Gaat zij/hij niet verder in op de onderliggende redenen waarom je dat doet? Hihi, An, dan zijn er veel mensen schizo. Ik denk toch dat dat een andere aandoening is dan wanneer je met jezelf in strijd bent. Laatst bijvoorbeeld, toen mijn vriend me vroeg om te trouwen (is maar gewoon een voorbeeld) heb ik wel wekenlang gewellesd en genietesd tegen mezelf. En dat had niks met drank te maken. Je moet wel een held zijn van een Amerikaanse heldenserie om meteen precies te weten wat je beslissing is en nooit te twijfelen. Lijkt me trouwens ook erg saai. Maar vanavond drink je dus niet!!!!! We zijn bij je hoor!

An, dat tweegesprek van binnen is inderdaad uitputtend. Ik zou willen dat Rudy nu even op het forum was. Die heeft laatst een mooi stuk geschreven over dat heen-en-weer in je hoofd, tenminste ik dacht dat het Rudy was. Dat bericht zou eigenlijk bij tips en adviezen moeten staan. Ik weet ook niet hoe je dat kan uitschakelen, al dat gekakel van binnen. Het zijn net twee kleuters die welles-nietes zitten te doen, vind je niet? En van zulke kinderen kan je ook doodmoe raken. Misschien helpt dit: als je die tweespalt nu even zag als twee ruzieënde kinderen, en je was zelf de wijze volwassene, wat zou je dan tegen ze zeggen?

An, nee ik ben weer naar mijn luxe hotel. Nog tot vrijdag en dan moet de kuur voorbij zijn. Hee, je denkt er wel om hè? Nog maar een paar uurtjes dan is deze dag voorbij. Denk aan morgen, hoe blij je zal zijn dat je niet hebt gedronken. Dat je er alweer een dag aan vast hebt geplakt, aan de niet-drinkende An die je toch wil zijn!!!!! Ik zou je wel bij je lurven willen pakken. Het heeft toch allemaal geen zin joh, je wil het niet echt. Wat is er dan dat je zo'n trek hebt? Grooooote knuffel. Trees hoe is het met je?

U'name, heel naar voor je dat je weer zo'n trek kreeg. Campral helpt echt niet tegen de trek (zei de ervaringsdeskundige). Het zorgt er alleen voor, dat je, wanneer je drinkt, niet dat roes-effect krijgt. Bij mij had dat tot gevolg dat ik mijn pogingen om die roes te verkrijgen, verdubbelde. Niet zo best dus. Hoeft natuurlijk bij een ander niet zo te zijn. Van alleen medicatie kun je het sowieso niet laten afhangen. Ik bedoel, het zijn hulpmiddelen, geen wonderpilletjes. Het kan heel goed werken zoals bij Corinne. Maar als Corinne had willen drinken, had ze waarschijnlijk met die pillen gesjoemeld, zoals Rudy ook al voor zichzelf aangaf. (Als ik jullie even als voorbeelden mag aanhalen, C. en R.) Voor de mensen bij wie refusal/antabus lichamelijk werkt (m.a.w. je wordt na je eerste slok ziek), zit hun kracht er denk ik in, dat ze elke dag die pil (durven) slikken. Ik denk toch meer dat je bij jezelf op geestelijk vlak moet beginnen, als ik zo vrij mag zijn. Als je diep in je hart niet wil stoppen, helpt daar niks aan, want dan drink je toch wel. Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je er samen met je therapeut uitkomt.

Har hoe heb jij dat verzoek ingediend bij tactus? Ik wil namelijk ook liever onder mijn echte naam schrijven (Benthe is mijn tweede doopnaam) maar mijn verzoek is blijkbaar niet aangekomen. En verder nog voor iedereen een prettige rest van de dag, en voor wie het moeilijk heeft veel sterkte.

Voor zover ik weet zijn B en BB allebei naar die conventie Ziza. En nu wens ik jullie van ganser hart een prettige avond toe, helemaal zonder jww, alweer een dag gewonnen, kanjers! Mijn vent heeft zijn bardienst geskipt, belde hij net, dus ik ga weer eens genieten van zijn nuchtere aanwezigheid. Jullie ook een fijne avond.

Zelf harissa maken. Ingrediënten 850 gram gedroogde rode chilipepers 10 teentjes knoflook zout 1 theelepel karwijzaad 1 1/2 theelepel gemalen komijn 2 theelepels korianderzaad 1 theelepel gedroogde muntbladeren twee eetlepels suiker of honing Drie gekookte, gepelde en fijngestampte tomaten olijfolie Voorbereiding Deze hete chilisaus wordt ook in Algerije en Tunesie gebruikt en dan vooral in groenten of vlees tagines (stoofschotels) bij couscous. Ook wordthet aan tafel als toekruid gebruikt, net zoals bijvoorbeeld de Indonesische sambal. De saus kan in kleine blikjes gekocht worden, maar u kan ze gemakkelijk zelf maken - ze is ongeveer 6 weken houdbaar als u ze in de ijskast bewaart. Bereidingswijze Haal de zaadjes uit de pepers en scheur de pepers in stukjes. Laat ze ongeveer 20 minuten in warm water weken, zodat ze zacht worden. Giet ze af en stamp ze fijn in een vijzel of gebruik een keukenmachine. Knijp de knoflook met een knoflookknijper fijn. Voeg een beetje zout toe. Stamp of mix dan alle ingrediënten tot een pasta en voeg dan 15 - 30 ml (1 tot 2 eetlepels) olijfolie toe. Doe het mengsel in een glazen potje met deksel, bedek met een laagje olijfolie en bewaar de saus in de koelkast.

Hihi, An, een hele zak M&Ms? Hoe groot ben jij met hoeveel kilo? Fijne avond! Volgens mij ga jij weer op eigen pootjes verder vanavond. In het begin toen ik niet meer wilde drinken, heb ik dat letterlijk gedaan: mijn eigen pootjes verzorgd. Schuren, vijlen, insmeren met olie. Ja, dat waren immers de pootjes waar ik zelf op verder moest. Soms heb je van die kinderachtige dingen nodig om een moment van trek door te komen. Ik heb mijn ouders niet zo goed gekend. Wel heb ik spijt dat ik ze allebei niet heb kunnen bijstaan toen ze stierven. Mijn vader, dat was plotseling, daar kon niemand wat aan doen. Mijn moeder, toen werd ik net afgelost door mijn twee halfzussen. Ze zou het nog wel een nacht en een dag uithouden. Die nacht is ze doodgegaan. Ik ben wel blij dat ik geen wrok hoef te hebben ofzo. Dat lijkt me heel naar en verdrietig.

Cal, wat naar voor jou. Ik kan me dat zelf niet voorstellen, maar het lijkt me heel hard voor jou dat je je zo moet voelen over je ouders. Dat lijkt me heel erg. Dan ben je wel sterk dat je nu zo voor jezefl opkomt en het beter wil doen voor jouw jongens. Ik ben jouw verhaal van wandelen in de herfst niet vergeten. Ik heb vriend naar tennis gestuurd, hij wilde thuisblijven maar ik wil niet dat hij zijn leven overhoop gooit. Toch een beetje de regelneef, ikke. Bovendien heeft hij bardienst. Gelukkig lust hij geen pils.

Nou An dan wil ik jou alvast een compliment geven dat jij hartstikke verstandig bent om eerst op het forum te schrijven en je gedachten te ventileren voordat je iets doet wat je niet wil. Dat vind ik knap! Dat geeft zo te kennen dat je om jezelf geeft en ik ben zo blij dat je dit eerst doet. Dus nu heb je ook een goede daad gedaan door mij blij te maken.

Ajakkes An, uitbrekend zweet. Dan stap je toch even lekker in de douche? Is trouwens erg goed tegen drankdippen. Laat die vierders nou maar vieren. En vier jij het op jouw eigen manier. Zonder drank dus. Ik snap wel wat je bedoelt, ik wil ook wel weer eens los. Maar je weet wat het met je doet. ik heb meteen de hele open haard al aangestoken met een kaars ervoor. Als de boel uitfikt stel ik jou verantwoordelijk, goed? Nee, je weet wel wat ik bedoel. Morgen ben je blij met jezelf als je niet hebt gedronken. En dan kan je heel trots tegen jezelf zeggen: zo, dat heb ik toch maar mooi geflikt! Want dat ben je waard.

An, we gaan er wat aan doen. Ik bedoel: zullen we er wat aan doen? Jij gaat vandaag niet drinken. Vanavond gaat An niet drinken Vanavond gaat An niet drinken, Vanavond gaat An niet dri-inkeeeeen En morgen ziet ze wel weer. Maar vanavond doe je het niet. Kom, die paar uren nog maar, dat kan je wel. Promise? Please? Water dat is ook niet niks, als je vol vertrouwen bent en je krijgt dan de kous op je kop.

Interessant gesprek. Het heeft mij, wat mijn relatie betreft, 34 jaar gekost om het idee te krijgen: hee, blijkbaar ben ik gewoon goed zoals ik ben. Hardleers? Hmmm, nee hoor, valt best mee. Pfff! Ik ga daar verder maar niet op terugkijken, al die jaren dat we door mijn onzekerheid niet bij elkaar waren en min of meer aparte levens hebben geleefd. Dat we allebei met een ander getrouwd zijn geraakt waren en daar niet erg gelukkig mee zijn geweest. Ik vind het zeker niet gemakkelijk om hem te vertrouwen. Het is ook zijn taak niet om mij hem te laten vertrouwen, want hij is ook maar die hij is. Het is wel een nieuw, prettig gevoel om (heel vaak) zomaar te kunnen "weten" dat ik okee ben, dat ik er mag zijn. Dat heb ik van vroeger ook niet mee gekregen. Ik weet wel dat ik hem nooit en nooit de last zal opleggen om mijn gevoel te bepalen. Ik heb ook de angst, dat het niet goed gaat. Dat heeft weer andere redenen: hij is een stuk ouder dan ik, stel dat hij ziek wordt en er niet meer zal zijn? Ik weet ook wel dat het onzin is om in die sfeer te denken. Hij is stukken dapperder dan ik, gaat nota bene trouwen met iemand die elke dag wel omver kan vallen. Daarom probeer ik maar te genieten van wat er nu is. En geen tijd verspillen. Dit is trouwens weer eens geen waarde-oordeel over hoe een ander het voelt of doet, ik vertel alleen hoe ik dat voel. En verder wens ik iedereen smakelijk eten. Ik krijg een vispotje vanavond.

Rudy dan wens ik jou de beste beslissing die je maar kan nemen voor jou en je vriendin. Als jullie er niet zeker van zijn of dat goed is, doen jullie het toch niet? Ik heb geen idee of de zorgverzekering in België minder is dan hier. Word je dan ook meteen Belg als je gaat verhuizen? Maar als je blij wordt van fulltime samen te gaan wonen met je vriendin... enfin jullie hebben al besloten dat jullie het niet meteen aan gaan. Ik twijfelde heel erg toen mijn vriend zei dat hij het wilde. Wist niet of ik wel goed genoeg voor hem was, ziek en wel, en dan ook nog met mijn drankverleden. Wat ik heb gedaan is hem vertrouwen. Dat was moeilijk. Dat hij me bij zich wil hebben, helemaal met al mijn fouten die ik heb, dat was eerder niet goed te behappen. Daar deed ik hem tekort mee, omdat ik hem dus niet helemaal vertrouwde. Nu zeg ik ja, met alle risico's. En dat heeft niets met saai te maken, maar wel met: ik wil deze man en hij wil mij. Heel eng. Maar wel erg waardevol. Voor mij dan tenminste. Ik wens jou veel sterkte in je beslissing. Die blonde pruik was maar een overdrachtelijk voorbeeld hoor, doet er verder niet toe.

Van harte gefeliciteerd Albi. Lang zal ze leven, lang zal ze leven.... Trees hoe gaat het inmiddels met je zoon op zijn reis?

Nou, dan zal ik jullie een geheim verklappen. Altijd heb ik lang haar willen hebben, maar het was te fijn en te warrig om het te laten groeien. Geen gezicht. Nu heb ik geen haar meer (ja sorry dat ik het zo zeg, maar dat doet een chemokuur) en heb ik me een heel mooie pruik aangeschaft. Blond haar, met golven, tot halverwege mijn rug. Als ik nu in de spiegel kijk of mijn "haar" uit mijn gezicht schud, dan vind ik dat zo bijzonder. Het is net alsof dit veel beter bij me past. Zo denk ik ook wel eens (denken jullie dat nooit?), wat past er nou eigenlijk bij me? Is het aangepast doen, of is het schoppen, of wat? Ik ben daar zoekende in, en dat is niet eens een naar gevoel. Hier op het forum heb ik van jullie al heel veel geleerd. (Veel dank dat jullie er zijn!) Het is wel gek om op deze leeftijd nog te moeten verzinnen wie je eigenlijk wil zijn. Die drankjaren hebben er geen goed aan gedaan. Toen stond het hele voelen en denken toch stil, op een bepaalde manier. Charlie roer vooral je mondje. Jammer dat je niet van die duivel afgebleven bent. Dat vind ik jammer voor jou, en ik hoop toch dat je op zeker moment de knop voor jezelf om kan zetten. Als je dat wil. Veel sterkte.

Hihi, Pippi, Max is wel een tweedehands occasion, ik kreeg hem toen hij al ruim drie jaar was. Maar bevalt me uitstekend, past overal bij (zwart met goudbruine streepjes en een roze neus). En dan heb ik nog een zwartwitte kater plus een heel bejaarde poezendame van wel 20 jaar, die alle kleurtjes heeft, een lapje dus. En tegenwoordig ook een helemaal zwarte kater. Vloekt dat erg bij elkander? Spud als je de behoefte hebt om te schrijven, dan doe je dat toch? Is het zo erg om prominent aanwezig te zijn? Je kan er maar gewoon zin in hebben. Maar misschien heeft het te maken met wat je laatst schreef, dat je wat minder met het forum wil bezig zijn en wat meer met het "echte" leven.

Dat kan ik me voorstellen Spud, dat je niet in een dierenzaak wil werken. Ik zat ook zo te denken aan assistente in een dierenartsenpraktijk of een dierenasiel. Al zou ik zelf tegen dat laatste niet goed kunnen. Als je mij aan het huilen wil krijgen, laat me dan afgewezen dieren zien. Wat jij zegt, van een huisdier aanschaffen omdat het zo leuk bij de bank past, of van die mensen die ineens een Dalmatiër moeten hebben omdat daar zo'n leuke tekenfilm over is, verschrikkelijk! Hihi Tapas, maar jij hebt dan ook een echt jachthondje. Max geeft niks om de kippen. Moet ik er wel bij zeggen dat hij ermee opgegroeid is.

Haha, Spud, die kippen zijn een ietwat te groot voor de katten, en het was maar een klein fazantje. Een eenhaps-fazantje, zeg maar, een hapklaar brokje....

Spud, heb je daar ook in gewerkt? Lijkt mij wel een erg leuke baan hoor. Kun of wil je daarmee niet meer aan de slag?