Vie

Houtje ik ben het met je eens dat je eerst in het reine met jezelf moet komen voordat je verder kan. Moet? Nee, er moet niets, gelukkig niet zeg. Maar waarom vraag jij (of krijg ik de indruk dat je dat doet) om goedkeuring over jouw manier van denken? Net of je vraagt: ik denk zo, maar klopt dat wel? Dit is geen kritiek trouwens maar een oprechte vraag. Alsof je steeds toetst of het wel okee is wat jij denkt. Overigens vind ik het meestal hartstikke okee wat jij schrijft en denkt! Lalalalala, lalalala, loving you.... is easy... Als je dat nou eens tegen jezelf kon zeggen. (En als ik dat ook eens... )

Houtje ik word hier ook zometeen wreed in bed geschopt. Ik vind jouw manier om tot rust te komen erg mooi, al moest ik er wel een beetje om lachen. Het klinkt een beetje zoals: een dennenluchtje uit een spuitbus... Nee hoor, je schrijft het heel rustgevend. Wat vind jij dat er niet helemaal is overgekomen van wat je hebt geschreven? Maar alvast welterusten.

Ooit (32 jaar geleden) droomde ik dat ik met de man met wie ik nu wil trouwen, door een korenveld liep. De korenbloemen bloeiden. We liepen zomaar hand in hand en gingen zitten. We vatten elkaars handen en ik zag in zijn korenblauwe ogen. Ja ik zit wel te lachen terwijl ik het schrijf maar die heeft hij echt, korenblauwe ogen. We deden verder niets. We keken elkaar alleen maar aan. De zon scheen. Ik was volmaakt gelukkig. Dat is het ook al waard om nuchter voor te blijven. Iemand nog een droom?

An welterusten, ik zend jou een zoete droom. Waar zouden jullie vannacht over willen dromen?

BamBam wat doe jij ehhmm, agressief? Ik weet niet wat noedelik..enz is, en ja, zoals gezegd heb ik de vierde stap opgezocht. Vind je het zo erg dat ik daar een grap over maak? Waarom? Ik vind het niet leuk als jij "de vierde stap" aanbrengt alsof we dat allemaal zouden moeten weten. Daarom maak ik die vergelijking. Niet iedereen weet alles van de AA. Je zou het ook kunnen zien als: hee, blijkbaar hebben mensen daar interesse in.

Ja BamBam, zo ben ik ook op de vierde stap terecht gekomen, door te googlen. Maar stel dat ik nou nuchter blijf door Revnosvka te doen, en ik zeg tegen jullie, ik heb gisteren zoveel geleerd van knoetsjki, zonder verder uit te leggen wat dat is, dan werkt dat misschien niet helemaal voor de rest die er wellicht iets van op wil steken. Die fietsverhalen kende ik al wel zo'n beetje, maar ik weet nog steeds niet hoe het zit met dinges van de weerberichten die kennelijk iets heel grappigs schreef over een kip.....

Pssst, An, dat vertelt Corinne volgens mij altijd pas midden in de nacht, als ze denkt dat iedereen slaapt.... Als we nu heel stil zijn en allemaal uitloggen misleiden we haar misschien wel en vertelt ze iets over zichzelf.... Ik wil ook graag weten hoe het met je gaat Corinne. Dank je Corinne voor je antwoord. Ja, toen hij zong: "stay with me while we grow old..", voelde ik me alweer schuldig. Wat een muts ben ik toch.

Dat had ik begrepen An, en daarom wil ik het ook lezen. Omdat ik zelf nogal moeilijk ben geweest voor mijn naasten met mijn "gekte", wil ik ook wel lezen wat zij allemaal hebben meegemaakt. Ik ben dan niet precies een psychiatrisch patiënt, maar hoe dan ook, alles dat inzicht kan geven is nuttig.

An ik heb het besteld, mijn creditcard wordt nog arm van je. Ik ben blij voor je dat je je zo blij van dit boek voelde, en eindelijk erkenning kreeg. Dat is niet niks! Ben heel erg benieuwd. Zelf ben ik ook al een uur aan het huilen. Dat doe ik anders nooit. Mijn vriend was hier en hij zong voor me (en hij kan niet zingen, dus hij moest er zelf ook om lachen) "loving you is easy 'cause you're beautiful". En hij houdt helemaal niet van sentimentele liedjes. Eigenlijk heb ik altijd liever een afkatting of een snauw, daar weet ik mee om te gaan. Zoiets liefs, dat maakt me week en ik wil niet week zijn, durf niet week te zijn, dat is ENG! Charlie fijn dat het goed met je gaat.

An, geef in ieder geval de titel asjeblieft. Ik weet niet of ik dit aan kan, zelf een beetje gek zijnde met een partner die supergezond in zijn hoofd is, maar misschien kan ik mezelf dan weer wat meer onder de loep nemen ten opzichte van anderen. Heet het "lotsverbondenheid"? Dan ga ik even zoeken.

Albi wat jij beschrijft heb ik nog nooit gehad, maar wel andere dingen. Zoals bijvoorbeeld een keer dat ik heel de vragenlijst helemaal niet kon openen. Dan schreef ik dat aan mijn behandelaarster en de volgende keer kreeg ik dan de lijst wel goed toegestuurd. Misschien moet je dan even geduld hebben. Is wel naar als je met volle moed aan het antwoorden gaat, en de boel dan vastloopt! BamBam ik heb net even op internet gekeken wat stap vier is. Dat verduidelijkte jouw verhaal.

Het is geen recept maar wel een tip: je hoeft vis niet te zouten en maar weinig te kruiden als je het in zilverfolie verpakt en daarna in de oven. Dan stooft het in het eigen vocht gaar en behoudt de eigen smaak. Heel klein beetje olijfolie op het folie smeren aan de binnenkant. Dit doe ik met zalmforel, zalm, eigenlijk met alle vis. Koop verse zalmmoten met de graat er nog in. Vul ze op met dilletakjes en teentjes knof en wat peper uit de molen. Verpak ze met wat olie in folie. (Dat rijmt wel leuk.) Leg voor een uur in een voorverwarmde oven van 200 graden. Eet met aardappeltjes en groente waar je trek in hebt.

Albi ik zal je geen Rin tin tin meer noemen. Kooohhhhhhhh.... zucht nou toch weer! DOE dan eerst iets voordat je aan de wijn gaat in plaats van achteraf hier te komen. Ezeltje prik dat je bent! Leeuw ik heb me niet gestoord aan je beursbericht hoor. Het was nogal lang, dat wel, maar zo kon ik vanmiddag mijn vriend die "beurst" met een heel eigenwijs gezicht een tip geven. Hij keek me aan of het me in de bol was geslagen, omdat ik nog nooit iets met aandelen enzo gehad heb. Bi-Bam, Bi-Bam, allways look at the.... hoe gaat het met je?

Rin-tin-tin (nieuwe naam voor Albi) volgens mij is iedereen aan het siëstake gegaan of van schrik aan het nadenken. Ik ga even aan mijn middagbezoek, tot later!

Dank je An. Weet je het hoeft niet vrolijk en blijmoedig te zijn, maar ik herken wel erg veel in alle medeschrijvers die zeggen: wie was ik eigenlijk ook al weer? Er is zoveel verloren gegaan in de drank. Zijn we soms bang voor onszelf? Bang voor je boosheid of voor je "nare" eigenschappen. Bang om niet geaccepteerd te worden, terwijl het er eigenlijk om gaat, dat je niet eens de moeite doet om jezelf te leren kennen en te accepteren. En met "je" bedoel ik dus in het algemeen. Dat je een soort model gemaakt hebt, deels door je omgeving en je verleden voorgeschreven en deels door jezelf, waar je aan moet voldoen. Helpen, groot zijn, verstandig zijn, mooi zijn, slank zijn, vooral in dat model passen. Ik wil graag weten wie ik zelf ben, zonder drank. Dus ik ben heel benieuwd of er ook iemand zo denkt en hoe dat te bereiken.

Ja ik snap het nu beter Albi, wat je bedoelt met "overkomen". Wat is het naar dat we nou juist gekozen hebben voor een verslaving om de pijn te ontlopen. Ik ben jaloers op mensen die hun pijn zonder wat voor middel dan ook kunnen doorleven. (Nou ja, mèt een middel doorleef je dus helemaal niets.) Wij verslaafden moeten nu niet alleen van alles verwerken maar ook nog eens een verslaving te lijf gaan. Zelf voel ik me daar zwak mee, dat ik het moest ondergieten en vergetelheid zoeken. En omdat ik kwaad op mezelf was dat ik er niet zonder drank aan durfde te denken, ging ik nog meer drinken. Het is nu voor het eerst, sinds een paar maanden dan, dat ik nuchter aan van alles kan denken. De eerste maanden dronk ik dan wel niet, maar toch was het allemaal nog niet echt. Je hersens hebben blijkbaar wat langer tijd nodig om te wennen aan een nieuwe situatie dan je lijf. Nu weet ik vaak ook niet wat ik aan moet met al deze gevoelens en gedachten. En even off-topic: ik wil zo graag de kans nog hebben om dit allemaal te onderzoeken, dus nog even door-leven asjeblieft. Daar heb ik vannacht om gebeden, al ben ik niet zo'n geloofsmens. Ik ben bang, verward, nieuwsgierig, ik wil nog zoveel, en de kans hebben om dat te onderzoeken. Ik weet ook wel dat ik het misschien van een andere kant bekijk. Als je aan mij zou vragen: wil je nog tien jaar door leven met de depressies en de angsten? Dan zeg ik, nee vriendelijk bedankt, asjeblieft niet. Zo'n nare tijd wil ik niet meer, dat grijze, stroperige door het leven waden, elke dag weer een onmogelijke opgave. Naar buiten toe een vrolijke lach, van binnen kapot en een gevoel van gebrokenheid. En toch maar doorgaan. Maar ik heb het idee dat het anders kan. En dat is wat ik geloof en ook zo graag mee wil delen (haha, de domina). Dat je doel in het leven is, dat mooie in jezelf weer terug te vinden. Zo, amen!

Nou Albi, dan heb ik misschien niet altijd mijn boerenverstand bij de hand maar soms ook wel eens wat gevoel Weet je, ik vind "wat je overkomen is" altijd wat omstreden. Wat je als kind mee maakt, daar kan je niks aan doen. Maar nu kunnen we er wel wat aan doen. Dat ik op mijn 40ste ging zuipen, is mijn eigen schuld, vind ik. Ik heb toen de keuze gemaakt, al was het niet zo bewust of opzettelijk, om de pijn en de onzekerheid onder een laag alcohol te zetten. Daar kan ik echt niemand anders de schuld van geven. En dat vind ik een positief gegeven, want dat houdt in, dat ik er ook zelf weer mee kon stoppen. Wat tot dusver (even een kruisje slaan) nog is gelukt. Whooohhh, ik heb zat mensen kwaad gedaan, zeker in mijn drankjaren. Oeioei, als ik er nog aan denk wat een gemene rotdingen ik heb gedaan, heb gelogen en bedrogen! Om maar te kunnen drinken. En om het anderen maar niet te laten merken dat ik dronk. En nu ben ik nog steeds aan het betalen, letterlijk en figuurlijk, voor de stommiteiten die ik in die tijd heb uitgevreten.

Blacky wat jij mee hebt gemaakt kan ik niet eens proberen te benaderen. Toch is het ook niet zo dat ik de dingen gemakkelijk 1-2-3 loslaat hoor. Wat ik wel altijd gedaan heb, is de dingen anders aanpakken zodra ik merkte dat een situatie niet goed voor me was. Daar ben ik dan wel vrij rigoureus in. En dat is geen waardeoordeel ten opzichte van een ander, iedereen pakt de dingen aan zoals die bij haar of hem horen. Ik vertel hier ook maar gewoon over mezelf, hoe ik de dingen voel. Niet om ze aan een ander op te dringen of mezelf op de borst te kloppen. Want heus, als ik het allemaal zo goed had gedaan.... was ik dan aan de drank verslaafd geraakt, bijvoorbeeld? Ik dacht het niet.

Prima Albi, ik wilde je ook niet opjagen en ik wist niet dat het bij jou een en ander in gang zet. Doe maar rustig aan. Ja, ik dronk zo'n beetje vanaf mijn 25ste ook soms teveel maar nog niet echt zorgwekkend. Tenminste niet op die manier dat ik mijn werk ervoor moest verzaken bijvoorbeeld, dat is pas naderhand gekomen. Toen was het nog "leuk", geen hot item. Als er niks in huis was dacht ik er niet eens bij na. Pas na mijn veertigste kwam dat rare verslaafde gevoel, dat je er constant mee bezig bent en je bijna in paniek raakt als er niks in huis is. In die tijd is ook het plezier in de dingen verdwenen waar ik eerder echt van kon genieten, zoals tekenen en schrijven en zeilen. Ik deed het nog wel, maar met de gedachte: als ik dit af heb of gedaan heb, kan ik gaan drinken. Er was nog maar 1 ding en dat was drank. Dat begint nu voorzichtig terug te komen, het plezier in de dingen bedoel ik. Vorige week toen ik thuis was, heb ik een middag in de tuin gewerkt. Gewoon een beetje spitten en wieden. Toen heb ik urenlang totaal niet aan drank gedacht. Maar het gaat met kleine stukjes en beetjes. Blacky wat jij daar schrijft, dat is zoiets waar ik stil van word. Wat is drank toch een duivel! Een knuffel voor jou.

Albi, had je daarvoor nooit last van een depressie gehad? Pas op de 35ste voor het eerst? Was er toen iets speciaals gebeurd dat die depressie triggerde? Of wil je dat niet vertellen? Bij mij kwam het zo'n beetje na mijn veertigste, toen ik begon te denken: geen kinderen, mislukt huwelijk, wat heb ik nou eigenlijk helemaal met mijn leven gedaan? Dat is ook de tijd geweest dat ik het serieus op een zuipen begon te zetten. En toen had ik dus geen gevoel meer om die depressie te doorleven. Maar de neiging tot zwaarmoedigheid heeft er altijd wel ingezeten. Wat mij denk ik gered heeft, is dat ik altijd weer om mezelf kan lachen. Dan zit ik me van alles in mijn hoofd te halen, doemscenario na rampenplan, en dan denk ik, wat zit ik nou verschrikkelijk self-important te doen, ik ben maar een molecuul in het heelal. Tegenwoordig ben ik wat gemakkelijker met mijn gevoel, meer zoiets als: tja, het is nou eenmaal zo, ik kan me er druk over gaan maken maar dan heb ik er nog een probleem bij. Alleen die paniekaanvallen, dat gaat nog niet zo goed, om die weg te relativeren. Maar ik heb goede hoop. Albi waar blijft het sleuteltjesverhaal, of heb je geen inspiratie?

Mais non, ik werd om halfzeven alweer uit bed geschopt hoor. Ze zijn hartstikke streng hier. Niks uitslapen. Vond het trouwens wel komisch van die ABS, ik weet ook niet wat het is. Algemeen Beschaafd Stoppen? Automatisch Borrelloos Stuiteren?

Goeiemorgen (kan nog net). Blacky wat een beslissingen ineens! Dat zijn grote stappen die jij maakt. Ben heel benieuwd hoe dat verder gaat.

Truste meiden!

Corinne ik heb mijn eerste pasjes aan jouw hand gedaan, en ik ben er altijd voor jou om ook passen te doen, al geloof ik niet eens dat jij die nodig hebt. Zullen we samen een paar pasjes doen af en toe? En soms ook even huppelen? Jemig het is inderdaad al bijna half twee, dat is toch niet normaal!

Ge zijt een vieze Pippi! Tapas: De keizerin duidt op een conflict tussen bewust en onbewust. Je hele psychische ervaring bewerkt bij jou een bewuste wens die je nog niet helemaal durft te uiten. Er is bij jou nog een grote afstand tussen wens en werkelijkheid. Je durft nog niet geliefd te worden. Toch zul je hier binnenkort aan moeten, want "Venus treedt hier eigenmachtig en zelfstandig op". Jouw voorwaarde om alleen te kunnen zijn is de voorwaarde om lief te kunnen hebben en liefgehad te worden. Tja Tapas, ik kan het ook niet helpen, de kaart voorspelt jou liefde.