Vie

Ik heb mijn toetsenbord een tandenborstelbeurt gegeven. Ja nee ik zit altijd mijn boterhammen boven het toetsenbord op te eten dus na verloop van tijd blijft er wel eens een toets hangen. Daar heb ik speciaal een oude tandenborstel voor liggen. Nu loopt alles weer iets soepeler geloof ik. Overigens, voor wie zaterdag belangstellend heeft gereageerd, de ruzie met mijn zus is weer redelijk opgelost. De situatie is nog wat gevoelig, we draaien een beetje om elkaar heen alsof het bij elk verkeerd woord weer kan ontploffen, maar we praten tenminste weer. Het bleek dat er veel meer achter zat, veel dieper gelegen dingen. Houtjemetouwtjemevrouwtje, ik kan toch wel met Orleando meevoelen hoor, ook al heb ik geen kinderen. Is het niet zo dat alco's allemaal iets kinderlijks in zich hebben behouden? En dan bedoel ik niet alleen het grappige speelse, maar de pijn die ons heeft verhinderd om verantwoordelijke, matige, verstandige, volwassen mensen te worden. Ik kan mijn "kleinkinderen" ook moeilijk iets weigeren en voel me algauw schuldig, en ook mijn diertjes moeten van mij alles mogen. Ik zeg niet dat dat goed is, wat discipline is vaak veel beter, maar ik snap dat het een soort compensatie is, van het gemis uit de eigen jeugd. Voor mij is het, mezelf iets terug proberen te geven door middel van anderen die van mij afhankelijk zijn, te verwennen. Ik vind het zelf nog steeds moeilijk om de evenwicht hierin te vinden. Bij te veel verwennen voel ik me niet goed en wordt er over me heen gelopen, bij te streng zijn voel ik me een kreng en ben ik ook vaak veel te streng. Overigens, dank nog voor de tip van indertijd, heb ik de agu-jas naar de stomerij gebracht, daar wisten ze er wel raad mee.

Jozi hebben ze bij Brijder bloed afgenomen? Dat is namelijk de nauwkeurigste manier om te bepalen in hoeverre je lever schade heeft opgelopen. Een lever kan overigens veel hebben. Maar waarom geen bloed laten prikken? Dan ben je zelf misschien ook weer wat geruster. Brijder is waarschijnlijk vergelijkbaar met de Boumannstichting in regio Rotterdam. Daar ben ik geweest toen ik voor het eerst met drinken wilde stoppen. Net als jij vond ik het niets. Precies wat je zegt, alle verslavingen worden op een hoop gegooid.

Orleando wat allernaarst als je daar zo van wakker ligt. Maar ik denk dat Charlie wel gelijk heeft, je kinderen ben je niet zomaar kwijt, daar moet je het wel erg bont voor maken. Toen ik voor de eerste keer de hulpverlening belde omdat ik hulp wilde bij mijn drankmisbruik heb ik nogal bondig gezegd: ik drink teveel, daar heb ik problemen mee en ik wil er graag hulp bij om er van af te komen. Verder hoef je niets te zeggen, de vragen komen vanzelf. Je hoeft geen speech te houden of meteen alles uit te leggen. Veel succes. Charlie, schokkend! Heel confronterend ook. Maar wat had je kunnen doen? Ik heb wel vaker verteld dat mijn beste vriend zich zomer 2006 heeft doodgedronken. Voor die tijd heb ik hem begeleid naar dokters en klinieken, ik heb psychologen en andere hulpverleners voor hem gebeld, en hem bedolven onder boeken over alcoholisme en zelfhulpboeken. Ik denk zo, als iemand van de drank af wil, weet die de wegen wel te vinden, en zo niet, dan kan je hemel en aarde bewegen maar dan sta je als "tweede persoon" met lege handen. Het is hard, maar wel waar. Ik begrijp jouw twijfel wel heel goed, "als ik nou...", "maar misschien..." Zelfs nu ik met mijn verstand weet dat ik F. niet kon helpen als hij dat zelf niet wilde, heb ik nog steeds die gedachten. Had misschien toch meer dit of minder dat.... Ja, prachtige sneeuwstormen hier, afgewisseld met een zonnetje.

Beste Koh, je vraag was niet aan mij gericht en een oudere zus ben ik niet, noch een raadgeefster en ik heb een hekel aan kleine zogenaamd volwassen jongetjes, maar met sigaretten gaat het net als met drank: je gooit ze weg zodra je die verslaving niet meer wil. Dus is de vraag aan jou: wat wil je met je verslaving aan wat dan ook? Je mag ook best wel volwassen worden hoor. Daar is niets tegen. Een volwassen, zelfstandige man die iets kan betekenen voor zichzelf en voor anderen. Zou dat jou iets lijken, of niet? Of wil je liever het schattige jongetje blijven dat altijd en overal vergeven wordt? Ik schrijf dit omdat ik zelf zo vaak in die fout ben vervallen, Vie die altijd grappig en lief was, iedereen vergaf haar wel, het kleine zusje, ik kon overal mee weg komen. Op die manier heb ik me bijna doodgedronken, want er was toch niemand die me terugriep? Altijd lief en klein en grappig en so cute! Hou op, het wordt echt tijd om verantwoording te nemen. Je bent niet meer lief en cute. Ik weet niet hoe oud je bent Koh, maar vast wel over de veertig, en dan wordt het wel eens tijd om te bedenken dat er niet meer voor je wordt gezorgd maar dat je het zelf moet doen. En dat, wat je ook aan een ander te bieden hebt, niet bestaat uit je schattige voorkomen. Zo, het bad staat klaar, ik ga er in. Morgen lees ik de verdere draad wel.

J.C., (dat is netjes voor jeses kristes) ik heb vanavond meer zakdoeken nodig gehad dan in alle maanden hiervoor. Echt zeg, door het lint. Niemand heeft het gezien, gelukkig. Voor mijn zus heb ik een gedicht geschreven, nou ja, een liedje dan, ik hoop dat ze het goed oppakt. Morgen zal alles er wel anders uitzien. Vandaag heb ik een hekel aan mezelf. Een paar maanden geleden was dat een reden om naar de drank te grijpen. Op zich is het wel fijn om nuchter te constateren dat ik een hekel heb aan mezelf. Mijn paastafel ziet er overigens wel grappig uit morgenochtend. Van T-mobile kreeg ik een kadootje voor mijn verjaardag. Een knalroze tafelkleed waar op met grote letters staat: FEEST!!!! Een wanstaltig ding, maar ik ga mijn man er morgen wel mee verrassen. De eitjes zullen ook wel smaken. Welterusten alvast, ik ga in bad en even afkoelen van de dingen van vandaag.

An, even over verslaving II, roken. Hartstikke goed dat je er mee stopt. Even wat ervaringen delen, als dat mag op een alcoholforum. Ik ben in november afgelopen jaar gestopt met roken. Daar had ik het relatief gemakkelijk mee omdat ik toen naar Amerika ging met een niet-rokende zus en omdat ze daar toch al raar tegen rokers aankijken. Ik weet nog, dat we 's morgens een keer over het terrein van het hotel liepen op weg naar het ontbijt, en dat er buiten een van de kamers een vrouw in ochtendjas een sigaret rookte. (Je mocht daar op de kamers helemaal niet roken, alleen buiten.) Dat vond ik zo'n triest gezicht, dat iemand buiten in een miezer-regen gaat staan omdat ze het niet kan laten, dat ik dacht: ook als ik terug ben van vakantie begin ik niet weer. Ik heb dus op zich een gemakkelijke stoptijd gehad. Maar even een tip: stoppen met roken is net als met drinken. Het trekmoment gaat voorbij. Ga iets doen, even buiten lopen, stap in bed, maar doe iets, als je maar niet rookt. Je beloning zal groot zijn! Je ademt vrijer, je stemming wordt over het algemeen beter (echt waar!) en, wat mijn ervaring is, na een paar weken denk je niet eens meer aan roken. Ik weet niet wat het is, maar roken lijkt mij een minder diepe verslaving dan drinken. Het boek van Allan Carr kan je daarbij wel helpen (ik weet niet of ik het nog heb, maar zo ja, mag jij het hebben), gewoon even een steuntje in de rug als je het even niet ziet zitten. Doe het maar hoor, niet meer roken! En als ik het kan, kan jij het ook. Het is trouwens wel merkwaardig dat jouw man je wel meteen helpt met niet roken, maar niet, met niet drinken. "De notoire echtgenoot gooide alle rookoir de deur uit", hihi.

Ja, ik heb toch nog even de reacties gelezen, wat lief. Dank jullie wel. Het is altijd ontroerend als je iets schrijft en dat er dan mensen zijn die met je mee denken. Dank! Ik vertel dit niet aan J. omdat hij toch altijd lacht en zegt, maak je toch niet zo druk! Mijn zus N. zal ook wel bijdraaien, nu is ze laaiend op me. Het is inderdaad schokkend als je iets uit het diepst van je hart naar iemand stuurt omdat ze daar om heeft gevraagd, en je dan te horen krijgt van bekijk het maar. Terwijl ik steeds tegen haar heb gezegd, dit wil jij niet weten want het is veel te confronterend voor jou. En zij weer van: ja maar ik wil alles van je weten, gun me toch een blik in jouw binnenkant. Ik heb hier twee dozen vol dagboekschriften, van 1972 tot ongeveer 1999, die wil ze ook hebben als ik te overlijden kom. Ja, beetje moeilijk nu. Enfin, ik denk maar zo, de wereld vergaat niet, het is maar een ruzie en een afwijzing. Afwijzingen zijn niet gemakkelijk maar wel te dragen, zeker als je ze met forumvrienden kan delen. Voel me al weer beter. Safi vanavond drink ik niet, doe jij ook niet "een paar biertjes maar"? Vandaag drinken we niet, ook al is het zaterdag, bijna pasen, een rotdag, een fijne dag, of wat ook. Vandaag drinken we NIET!!!!!

Ja! Dank Safi, zo is het ook. Zij is net als ik in haar reacties. Iedereen die ons samen ziet zegt altijd, zo, zussen hè? Alleen zij is veel verstandiger en rijker dan ik. Hè. zie je wel dat ik even naar het forum moest komen om van de drank af te blijven. Jullie woorden zijn als balsem. Gewoon even de boel de boel laten. An ik vind niet dat je iemand iets moet verbieden. Dat werkt niet. Je kan hooguit vragen of er begrip is voor jouw situatie. En dan zelf de beslissing nemen of je daarin wil blijven leven. Wat ik hier op het forum heb geleerd is dat je steeds keuzes hebt. En nu moet ik weer een sociaal gaan zijn in real-life. Kusjes!

Pippi je heb echt een zesde zintuig. Ja het gaat over mijn zus. En ik heb me nu te verantwoorden voor de dingen die ik gedaan heb toen ik dronk. Eigenlijk wil ik zeggen, ja maar toen was ik mezelf niet! Daar kon ik niets aan doen! Maar ja, ik heb het wel gedaan. Zij verafschuwt verslavingen, want ze is twintig jaar lang door een alcoholverslaafde man in elkaar geslagen. Wel vroeg ze naar mijn alcoholdagboek, omdat ze zei dat ze alles van me wilde weten. Ik heb haar dat gestuurd. Dat viel niet in goede aarde. Ik kreeg een mail dat ik het maar moest bekijken en dat ze verder geen aandacht meer aan me zou besteden. Slik.... Ik zit nog steeds een beetje met mijn hoofd te schudden van: huh? Ik ga dit niet aan mijn man vertellen, want zij en hij mogen elkaar graag. Gelukkig dat ik het hier even kan vertellen, want morgen is de soep vast iets minder heet.

Tjemig, ik ben vandaag zo verdrietig als ik bijna nog nooit ben geweest. Familieperikelen, en ja, natuurlijk heb ik daar zelf ook schuld aan. Zoveel pijn heb ik in jaren niet meer nuchter meegemaakt. Het valt niet mee om daarmee om te gaan zonder een middel. Hard zeg! Auw!!!! Ik wil alle kanten wel opgaan, tegen het plafond of voor mijn part naar Timboektoe of Verweggistan, maar de pijn blijft en ik kan niet weglopen. Drank is geen optie, dat zou het vroeger wel zijn geweest op korte termijn, maar voelen is zo, hoe moet ik het zeggen, het voelt zo naakt. Ik kan me niet meer verschuilen achter grappen of een lach. Ik moet er iets aan doen, aan de dingen in mijn leven. Veel te lang heb ik me verscholen achter grapjes, ook toen ik alweer maanden lang niet meer dronk. Verantwoordelijkheid, daar gaat het om. Wat je doet en wat de gevolgen daar van zijn. Pfff, ik krijg vandaag wel een harde les, maar het is vast ergens goed voor. An als er hier in huis drank zou zijn, zou ik meteen naar de fles grijpen. Ik vind je sterk dat je het een hele tijd niet heb gedaan. Is er nu echt geen optie dat de drank helemaal uit je huis wordt verbannen? Zo kan je toch niet doorgaan? Jij wordt wel als de kat op het spek gebonden. Het lijkt me een onmogelijke situatie, drank in huis hebben als je alcoholverslaafd bent. Kun je echt niet vragen om begrip van je man en zeggen dat drank in huis voor jou een tijdbom is?

Dank Rudy, zo is het maar net. Waarschijnlijk zijn er ook mannen die zich moesten aanpassen, of in het algemeen het gevoel dat je je moet aanpassen. Ik heb nu zo'n pffffff-uitblaasgevoel van gelukkig dat anderen dat ook herkennen. Ja, van huis uit meegenomen patronen, lief en in de situatie toepasbaar zijn. En als dan iemand aan je vraagt: wees dan eens je zelf?, dan weet je niet eens meer wie of wat dat was. Zo was je bezig met voldoen aan een beeld. En dan ontdek je nuchter, dat je alleen maar zelf dat beeld had opgebouwd en dat je weer overnieuw kan beginnen.

Ja, stom hè Charlie, maar zo is het. Zo ben ik opgevoed. Als hij zegt: spring, dan spring ik, en het gekke is, hij wil het niet eens. Hij wil juist dat ik ben wat ik ben. En dan zijn we weer bij de kern van de zaak: maar wie ben ik? Het klinkt dramatischer dan het is, we hebben veel plezier en we houden veel van elkaar. Het is alleen het rare gevoel dat ik steeds het idee heb tegenover hem: "Je hebt nu een vrouw getrouwd die lichamelijk niet in orde is en die nog alcoholiste is op de koop toe". Voor mezelf heb ik zo'n idee dat ik moet compenseren, grappiger en liever moet zijn dan ik ben. Floor ik heb het met (best veel) moeite nu al 8 maanden volgehouden, het is allemaal niet gemakkelijk. Een pact sluiten in het begin helpt wel. Bijvoorbeeld, een team vormen met anderen die ook net gestopt zijn. Kom, je kan het, het is echt de moeite waard! Ondanks alle onzekerheden die je dan weer op je pad krijgt. Dat is eng hoor, als je stopt, al die emoties die je dan nuchter moet ondergaan. Ik weet nog, de eerste week van stoppen had ik mezelf vrij gegeven van werk. Mijn grote valkuil was 's morgens als ik de pc ging aanzetten. Meestal ging ik dan meteen naar de toko op de hoek om wijn, geen idee waarom. In die eerste stopweek las ik alleen maar mijn mails en dan ging ik gauw weer in bed met een boek en de zapper in mijn hand. Ik heb toen echt een hele week op bed gelegen, alleen maar er uit gegaan om de katjes te verzorgen en de nodige boodschappen te doen. En als ik trek kreeg in drank (vergetelheid) ging ik gauw weer terug in bed. Daarna kreeg ik een hondje in huis, dat hielp om me nuchter te houden. Wat ik maar wil zeggen, het is echt de moeite waard om jezelf de kans te geven on te ontdekken wat je zelf bent, zonder drank.

Floor ik kom net weer binnenvallen. Ja natuurlijk kun je wat kwijt. Bedoel je dat je weer hebt gedronken, of wat? Hoezo en waarom en hoe kwam het en waarom? Vertel dan wat, dan weet ik ook iets. Charlie en Corinne, ik heb vandaag ook zo'n grijns. Afgezien van de hagelbui. Je kan er maar mee opstaan. Koesteren die glimlach! Ik eet vanavond alleen, dus een raar mengsel van: toast met garnalen en mayonaise, brie, spinaziesoep met yoghurt, enfin, dit is de kookdraad niet. Wel leuk om vaak alleen te zijn, maar opmerkelijk dat ik de zelfde fout maak als al mijn vrouwelijke bloedverwanten: de man is De Grootheid, moet altijd ontzien worden, verwend, gekoesterd, ik moet zijn zoals hij wil, enzovoort. Dat zegt hij niet, dat zegt een hele sliert van tantes, oma's en andere vrouwelijke voorgangsters. Alweer iets om over na te denken. Mijn chum vindt het vreselijk als ik volgzaam ben, dus wat doe ik? Ik speel de zelfstandige. Want dan ben ik zoals hij dat wil. Het is toch krankzinnig? Dat ik mezelf, 48 jaar oud, nog steeds als een kind plooi naar een ander, die dat niet eens wil, om goedkeurig te krijgen? Als hij zegt dat hij niet wil dat ik goedkeuring krijg, zal ik me ook weer gedragen als iemand die geen goedkeuring wil. Nou ja, nuchter zijn is ook niet alles, dan krijg je ineens met jezelf en je eigen gektes te maken.

Hallo Lonchi, Gefeliciteerd met je 6 droge weken. Her is niet raar als je heel lang nachtmerries of levendige dromen blijft houden. Ik heb nu meer dan 8 maanden niet gedronken en ik heb ze nog steeds. Het is een verwerkingsproces van de hersenen. Je moet niet vergeten dat je met drank op, weinig of niets verwerkt. Dat moet je nu allemaal inhalen. Als je iets over jezelf wil vertellen kan je dat doen bij het onderwerp wie is wie. Als je mee wil praten over van alles en nog wat, kan dat op de dagdraad. Veel succes!

Rudy en anderen, toen ik nog dronk kon ik twintig dingen tegelijk oppervlakkig aan. Nu merk ik dat ik me niet eens meer tot meer dingen tegelijk kan diverteren, maar me tot een of twee dingen geconcentreerd hou. Ik ben niet meer multifunctioneel maar gecentreerd. Vind ik iets nieuws om te ontdekken. Zo vind ik die hele reis van drank naar niet-drank best interessant. Ja ik neem daarin wat afstand tot mezelf hoe ik toen was (en hoe ik toen was, blijft dat dan niet altijd een deel van jezelf, wat moet ik anders doen met die gloeiende schaamte van mijn dranktijd?) De gloeiende schaamte van wat ik toen heb gedaan, dat kan ik nog niet goed plaatsen. Je kan niet zeggen: ja maar het kwam omdat ik aan de drank was, of: ja maar iedereen was zo naar voor me. Zelfbeschikking is voor mij een concept dat alleen maar zonder drank te bereiken is. Anders blijf je toch afhankelijk van iets of iemand. Hier heeft de hagel heel wat schade aangericht in de tuin.

Dag dag lentekinders. Even de laatste dagen vlug doorgelezen, niet heel zorgvuldig. Hier gaat alles wel best, erg druk gehad met fysiotherapie-oefeningen en stapels boeken die ik nog wilde lezen. En verder wat rustig zelfinzicht, dat mag ook wel eens. Dat hoofd van mij draafde maar door, nooit eens een moment van stilte in mezelf. Alle mijlpalers nog van harte, ik vind het nog steeds een goed gevoel (ondanks alles wat in nuchtere toestand op je af komt) om niet te drinken. Ik hoop dat jullie dat ook zo ervaren. Safi wat je schrijft over, dat je op jezelf wordt teruggeworpen nu je man er vaker niet is, treft me. Het is heel raar, want toen we nog apart woonden, had ik daar helemaal geen last van. Ik merk toch dat ik me heel snel op een ander richt. Mijn chum is een erg actief type. Dat leek me juist een voorwaarde om samen te gaan wonen/trouwen, niet op elkaars lip zitten en de eigen dingen te blijven doen. En nu al na zo'n korte tijd samen betrap ik me er op dat ik wacht op zijn terugkomst. Irritant vind ik dat zelf. Voor jou is het natuurlijk anders, omdat jullie al zo lang echt samen zijn. Fijn bericht trouwens van Tactus/het boek. Iedereen een fijne dag toegewenst.

I love you... well well... volgens mij is dat van die ouwe Beatle met zijn vrouw. Ja Fruitvlieg, de ene doet dit om van de drank af te komen en de ander dat. Een paar dagen geleden vroeg ik aan de vrienden hier of ze me iets wilden schrijven over hun kinderen van rond de 8 jaar. omdat ik een boekje moest schrijven voor kinderen van ongeveer acht jaar. Ik heb heel veel reakties gekregen, dank daarvoor. Dat heeft me erg geholpen. Het boekje moest gaan over communicatie tussen horende en slechthorende mensen. Ik dacht ook, soms is er tussen horende en drinkende mensen een heleboel communicatieverschil. En vaak is er ook tussen "gewone" mensen een heleboel communicatieverschil. Dus ik heb in het boekje de overeenkomst gelegd tussen mensen.

Ja Kate, dat denk ik ook, dat het mijn manier van overleven was. Nu raak ik mede door het forum toch wat dichter bij mezelf en daardoor bij anderen. Dat is alweer een stap gewonnen. Wat is jouw manier? Volgens mij gewoon vertellen hoe het jou dag per dag vergaat. Albertina, volgende maandag gaan we weer aan de nieuwe kuur, dankjewel voor de belangstelling. Ik heb er momenteel niet zoveel zin in, dat klinkt raar misschien. Ik zou wel weer eens normaal willen zijn. Maar gelukkig heb ik nog enige dagen respijt. Heb vreselijk veel zin om te swingen en om zorgelijke dingen achter me te laten. Valk-uilen zijn dat, niet aan toegeven. Nu ga ik even kleine patatjes bakken.

Kate: mijn zus schreef laatst aan me, dat ze niet snapte dat ik grapjes kon maken als ik depressief was. Ik denk dat een depressie een erge buiten- en binnenkant kent. Ik kan alijd grapjes maken en de boel bagatelliseren. Nu ben ik niet eens op mijn ergst, maar zelfs toen ik elke dag aan zelfmoord dacht, wat ik aan niemand vertelde, kon ik nog aan de buitenkant grapjes maken. Ook wist niemand van mijn drankgebruik, alleen maar merkten ze dat ik niet zoveel mensen wilde zien. Maar dat wist ik ook wel weer zo te draaien dat ik het bijvoorbeeld veel te druk had of dat ik even op mezelf wilde zijn. Hoe heb jij dat dan gedaan in je drankperiode? Maar gelukkig vertel jij de dingen ook zoals jij ze ervaart. We hoeven toch niet alles van elkaar te begrijpen. En nu ik het schrijf, denk ik dat mijn buitenkant-grapjes juist erger worden naarmate ik me gedeprimeerder voel. Dan gaan de binnen- en buitenkant verder uit elkaar.

Albertina mijn zus zegt altijd tegen me, doe vandaag maar gewoon vrolijk hoor! Ze heeft op een bepaald vlak wel gelijk, in je ellende blijven zitten heeft ook geen zin. Ik vind wel dat het zin heeft om uit te spreken wat je dwars zit, zodat je verder kan. Je kan dat meestal niet tegen mensen die niet de depressie kennen, of het alcoholmisbruik. Ik begrijp dat ze zeggen: nou iedereen voelt zich wel eens naar, denk je soms dat je de enige bent die wel eens in een dip zit? Dat is kwetsend als iemand in een depressie is. Want dat is geen "dipje". Vroeger kon ik daar laaiend om worden, dat soort opmerkingen zoals van mijn zus. Nu denk ik, hee, fijn voor die anderen dat zij geen depressie of verslaving kennen. Maar dan ga ik er verder ook niet op in tegenover die mensen. Want zij kunnen dat niet begrijpen. Daarom vind ik het fijn om met jou en met de anderen hier te praten, want ook al hebben we elk onze eigen situatie, we begrijpen wel wat alcoholverslaving en depressie is.

Zo is het Houtje en andere mederstrijders vast ook wel, we gaan door. Meiden (en jongens) van stavast. Want wat kan je anders doen? Dat zijn we toch, die mensen van stavast? Zeg nou zelf, wie durft er voor uit te komen dat ze het vaak niet aan kan? Dat is op zich al heel sterk, vind ik. Om dat te durven bespreken. En dan kunnen we het toch weer aan, een dag, een uur, weken. Ik vind dat ik hier een waardevolle diepte van denken heb ontmoet. Zo, en nu me ik me toch echt even met de groente bemoeien. Jawel, erwten doppen. Vinden de katten leuk. Tot straks.

Corinne, het opschrijven van dingen kan erg helend maar ook zo pijnlijk zijn. Jij veel sterkte en ik hoop dat je ontpannen slaapt. Ik weet zelf ook niet goed wat ik met pijn aan moet. Mezelf uitlachen lijkt me vaak een optie. Dat is ook wel soms goed, relativeren. En met mezelf spotten is ook altijd weer goed om de dag aan te kunnen. Soms is het niet meer te doen. Als de dag zo innerlijk grijs aanbreekt en je zelf niet snapt waarom je nog op zou staan. Het is een gespleten gevoel. Natuurlijk kan ik wel opstaan en iedereen vrolijk te woord staan. Dat doe je toch gewoon? Dat hoort toch zo? Iedereen kent me zo. En de andere zijde wil niet meer en alleen maar op bed liggen of "er niet meer bij zijn". Ik kies nog steeds voor de levende zijde, maar misschien is die levende kant wel depressief en wil die niet meer meedoen. Maar ik vind het lastig om daar anderen mee te belasten, dus dan doe ik maar weer vrolijk. Ja, de lammetjes zijn lief.

Jahaa, zit ik net een heel verhaal te schrijven, alles weg. Katje springt op toetsenbord. Concratiulations voor iedereen die weer een mijlpaal heeft behaald. Het voelt goed, toch? Bij de overbuurman zijn gisteren lammetjes geboren. Die zijn niet voor de slacht maar voor de fok. Het zijn van die langharige Engelse schapen, iedereen die wel eens in Cornwall heeft rondgelopen weet wat ik bedoel. Deze schapen zijn meer voor de melk (en dus kaas) dan voor het vlees. De lammetjes zijn leuk, en gelukkig is er per moederschaap (zijn 2 moederschapen) niet meer dan een tweeling geboren, dus dat gaat allemaal wel goed. Van de week mogen ze naar buiten. Verder gaat het hier best goed. Ik blijf de strijd tegen de drank een strijd vinden, wat iemand er ook van mag zeggen. Heel vaak verlang ik nog naar de vergetelheid. Maar ik verlang niet meer naar dat nare gevoel van een kater en smoezen verzinnen en het gevoel dat ik oneerlijk tegen mezelf ben geweest. Dus ik doe vandaag weer met jullie mee.

An dat vind ik een bericht dat me erg aangrijpt. De crisisdienst heb ik ook eens gebeld, toen alles helemaal om me heen draaide en niets meer leek te kloppen. Dat is erg, als je zo hulpeloos op hulp ligt te wachten, zo helemaal in paniek en bang en alleen. Het gekke is dat man nu thuiskomt met Max. Nieuw kleinkind moet morgen nieuw bloed, waarom doen ze dan ook in Zuidamerika steeds bij een compleet gezonde vrouw een keizersnee? Dat is toch absurd! Geen wonder dat zo'n kindje het dan te kwaad krijgt! Maar ik ga me nu even bemoeien met man en warme chocomel.

Corinne, je bedoelt omdat jenever uiterlijk zo op water lijkt? Dus net zo als wodka? Dat dronk ik trouwens wel, maar dan met tomatensap met worshestersaus. Dan leek het net alsof ik alleen tomatensap dronk en naar mijn gevoel riekte ik dan ook niet zo uit mijn strotje. Dat ik de volgende morgen min of meer bewusteloos op mijn bed bleef liggen, daar had ik dan ook wel weer een smoes voor.