Vie

Als het beestje maar een naam heeft BamBam. Het eerste dat bij me opkwam voor die zucht naar drank en roken was craving. Ik denk wel dat iedereen heeft begrepen wat ik bedoel. Fijn dat het met jou goed gaat! Jozi zoals jij hamburgers van Mc beschrijft, is voldoende om er nooit meer trek in te hebben. Als iemand op die manier drank zou kunnen beschrijven, wordt meteen het aantal alcoholisten met de helft verminderd Overgens zag ik vanmiddag heel vluchtig Tapas ingelogd staan. Maar meteen was ze weer weg. Tapas hoe gaat het met je? Ook Karinneke heb ik alweer een paar dagen niet meer gezien.

Safi in Rotterdam is er zo'n soort kamp, het is het oude "quarantaine-gebied", ik weet niet of ik dat goed schrijf. Vroeger werden daar zeelieden opgenomen in barakken als ze aan iets besmettelijks leden. Een deel van deze barakken staat er nog, en is bezet door kunstenaars. Een vriendin van mij woont daar. Ik merk er niets van drank of drugs, wel hangt er een heel relaxte sfeer. Electriciteit hebben ze niet, ze koken op houtvuur of hebben zelf een soort aggregator gebouwd. Ze verbouwen er hun eigen groenten. Zo zou ik ook wel willen leven, misschien, als ik jonger was. Ik denk niet dat ik het nu nog zou kunnen. De tuin hier vind ik wel leuk, en zelf dingen kweken, maar ik ben toch wel erg gehecht aan mijn bad en centrale verwarming, een beetje luxe, dus. Het Rotterdams Havenbedrijf wil dit gebied innemen om er een nieuwe haven te graven, ik kan begrijpen dat de bewoners er alles aan doen om hun stukje natuurlijkheid te behouden. Het zal vast wel zo zijn dat de craving voorbij gaat. Dank voor je woorden, dat helpt mij weer. Ik denk nu nog elke dag aan drinken en roken. Sta er mee op en ga ermee naar bed, zeg maar. Gewoon maar geduld hebben, er zijn wel meer dingen waar ik niet los van kan raken. Zoals de dood van F. en dat ik niet meer met mijn moeder kan praten, daar denk ik ook nog elke dag aan. Maar wat wil ik dan? Ik heb er een half leven op zitten (optimistisch) en er zijn heel wat dingen gebeurd. Ook niet-fijne dingen. Er mee zien te leren leven is blijkbaar de kunst.

Hmmm, Jozi, ik heb met mezelf afgesproken dat ik geen vlees meer eet, maar ik zou nu zo een heel vette dikke hamburger op kunnen met bacon en gesmolten kaas. Maar fijn dat het allemaal zo goed ging. Corinne, ik heb ook niks tegen mensen die roken ofzo, als dit alleen mijn eigen huis zou zijn zouden ze ook best binnen mogen roken, maar mijn chum vindt dat zo smerig. Perfect zijn lijkt me ook heel vervelend, het is alleen, dat het zo fijn zou zijn om helemaal niet verslaafd te zijn en gewoon de keuze te hebben. Vroeger dronk ik op zaterdagavond twee glazen wijn, verder niet. Dat was leuk. Ook rookte ik alleen maar af en toe een sigaret, zomaar voor het lekkere. En ja, toen was het inderdaad lekker. Het is pas als je het niet meer kan laten dat het een probleem wordt. En ook al rook en drink je niet meer, als die drang er nog is, blijft het een probleem. Iets waar je steeds mee bezig bent, ook al doe je het niet. Waarom ben je trouwens niet tegelijk met mij gestopt met roken, znuffie, afgezien van de craving is het fijn om niet meer te roken. En ja ik weet dat je al heel veel geminderd bent. Kind ligt na verhaaltje in bed. Man kijkt toetsen na. Safi vorige week vroeg je of er iemand een plek voor een caravan wist in de buurt van Groningen. En toch zeg je dat je niet meer terug wil naar dat kampleven. Hoe zit dat? Of haal ik nu dingen door elkaar?

Gut Ziza, ik heb nog nooit gesnoven, misschien moet ik dat ook nog even gaan doen om zo te kunnen lachen als jij. Fijn voor je dat je zo bevrijd bent. Vandaag had ik idioot veel trek in een sigaret. Orale fixatie. Ik heb voor mijn doen veel gesnoept en op luciferhouten geknaagd. Voor het zelfde geld was het trek in wijn geweest. Ergens ben ik nog nergens vrij van, de trek blijft. Dat vind ik wel iets om alert op te blijven. Vorige week was hier iemand van de AA in Hellevoet. Een ontzettend aardig mens met een doorrookte stem, die meteen een sigaret op wilde steken. Toen ik te kennen gaf dat er hier in huis niet gerookt mag worden, alleen buiten of bij heel slecht weer in de bijkeuken, stopte ze haar pakje weer in haar tas, maar wel zag ik dat ze steeds met haar vingers friemelde en naar haar tas bleef kijken. Het gesprek was best helpend en heel lief, maar ik dacht toch: lieve mens je bent zelf nog hartstikke verslaafd, al kan je de drank dan laten staan. Het zou best heerlijk zijn om echt vrij te zijn, niet te hoeven drinken of roken of snoepen, niks te hoeven doen wat de realiteit verbloemt. Ik heb nu acht en een halve maand niet gedronken en ik rook niet meer sinds 11 november, maar ben ik nou eigenlijk ergens vrij van? Zolang de trek naar middelen blijft, zeg ik: nee, ik ben geen haar beter dan toen ik twee pakken sigaretten per dag rookte en anderhalve liter wijn dronk. Het gaat nu allemaal op verstand en discipline, en ook omdat ik nu steeds in gezelschap ben van iemand die niet rookt en maar heel weinig drinkt. Maar oh als je mij weer op mijn eentje in een flatje zou zetten. De overtuiging van binnnen uit is er dus nog niet, en ik vraag me af of ik dat ergens kan vinden. Mocht er iemand een idee hebben...?

Charlie ik heb de test gedaan, en zoveel mogelijk met "nee" beantwoord, maar de eerlijkheid gebiedt, volgens de test ben ik ook een hsp'er. Natuurlijk denk ik meteen, ze willen alleen zoveel mogelijk boeken verkopen. Als ik testen doe over borderline (sorry borderliners) ben ik ook altijd een borderliner, verder lijd ik aan zware depressies (volgens de testen) en spoor ik in het geheel niet. Vroeger trok ik me daar iets van aan. Nu denk ik: so what? Ik weet dat ik een nogal complex innerlijk leven heb, maar daarin ben ik niet de enige. Ik ben het een beetje zat om me in een hokje te (laten) zetten. Dat helpt toch niet. Zo lang je geen seriemoordenaar bent of anderzins schadelijk voor je medemens, kun je gewoon zeggen: ik ben ik, een beetje gek misschien, ik pas niet helemaal in het algemeen aanvaardbare beeld. Maar dat kan ook je kracht zijn. Omdat je dan de dngen vaak van uit een ander perspectief bekijkt. Hee Charlie ik heb wel erg gelachen om jouw pindaboompje, heb je het al gezaaid?

Pfff, gelukkig is man weer thuis en bezig met kleindochter. Schat van een meid, echt waar, en de paniek-koeken waren gezellig en leuk, al zit het deeg tot aan het plafond, maar ik merk dat ik na al die jaren alleen, totaal niet meer gewend ben om mijn aandacht constant naar buiten te richten. Zus is geweest, ze heeft leuke kleren meegenomen, precies mijn smaak. We waren eerst heel even op onze hoede met elkaar, maar dat was snel over. Blacky veel sterkte en knuffels. Mijn zwartwitte boerenkater kreeg toen hij vijf maanden was, blaasgruis. Dat heb ik niet meegemaakt want ik kreeg hem pas toen hij al twee was. Maar ik had hem nog maar een jaar toen de blaasgruis weer terug kwam. Zelfde verschijnselen als die jij beschrijft. Hij heeft toen (na veel medicijnkuren enzovoort, wat allemaal niet op de lange duur hielp) een penisamputatie gehad, sorry heren, maar sindsdien gaat het al jaren goed met hem. Ik hoop voor jou dat de dierenarts een goeie is en ontdekt wat er nu eigenlijk aan de hand is. En dat jij je Yang heel gauw weer gezond in je armen kan sluiten. Verder een voor alle lang-gestopten, net-gestopten en andere kanjers.

Ja Stien, dat idee heb ik (een beetje jaloers) ook wel eens. De kinderen worden zo bij alles betrokken, hebben zoveel inbreng, ze worden bijna als volwassenen behandeld. Allemaal prinsjes en prinsesjes. Ja ik kreeg vroeger ook te horen van: jij hebt niks in te brengen dan lege briefjes. In onze cultuur wordt jong zijn zo verheerlijkt. Als je dan bedenkt dat je vroeger je kop had te houden en je eigen sores maar op moest lossen zonder dat er meteen een leger van opvoeders voor je klaarstond... tja ik weet niet wat er beter is. Had jij zelf meer begeleiding gewild toen je jong was? Of een opvoeding zoals nu tegenwoordig gebruikelijk is, waarbij de ouders vaak ondergeschikt zijn aan hun kinderen? Overigens, nog even over drank: ik vind het leuk als mensen meedoen met mijn sapjes en hapjes, maar ze mogen van mij best drinken. Ik wil er alleen niet de nasmaak van hebben en ik merk dat ik me afkeer van mensen die het op een zuipen zetten in ons huis. Of van die verhalen van: tjonge gisteren weer zo gekeild, ik heb me toch een koppijn, alsof dat stoer is. Soms wil ik nog wel eens zeggen: maar dan drink je toch gewoon niet, en ze handvatten aanreiken. Maar dat gepreek werkt toch niet. Nu laat ik het maar zo en ga alleen voor mezelf. Kind is weer terug, moe, ze moet even een slaapje doen en straks gaan we paniek-koeken bakken, hihi, dat is haar woord voor pannenkoeken. Tot straks.

Hier wordt alleen drank in huis gehaald als er bezoek is. Iets te vaak naar mijn zin, bezoek dus, maar als je met iemand samenwoont moet je je een beetje aanpassen. Ik heb er geen moeite mee als mensen drinken waar ik bij ben, mijn struikelblok zit 'm in alleen zijn. Dus gieten we alles wat is overgebleven, meteen weg als het bezoek verdwenen is. Als er nog volle flessen zijn, zet man die meteen in zijn auto en geeft ze de volgende dag weg. Tenminste, dat denk ik, voor hetzelfde geld zet hij ze in zijn schuurtje of is er een schatkuil in de tuin vol flessen wijn. Daar denk ik verder maar niet over na, te gevaarlijk. Toen ik nog alleen woonde, zei ik tegen visite altijd dat, als ze wilden drinken, ze het zelf mee moesten nemen en na afloop de rest ook weer mee terug nemen. Als dat gek werd gevonden vertelde ik kort en bondig dat ik alcoholiste ben en dat drank voor mij niet veilig is. Ik heb zelden gemerkt dat dit op weerstand stuitte, de meeste mensen zeiden dan dat ze met me mee deden, thee drinken of water. En achteraf kreeg ik dan leuke reakties, dat ze een avond zonder drank eigenlijk veel leuker vonden en dat het nooit bij ze was opgekomen dat je ook een leuke avond zonder drank kan hebben. En ja, ik ben ook wat vrienden kwijtgeraakt omdat ik niet meer wilde drinken, maar dat zijn dan geen echte vrienden, denk ik maar. Er is geen reden tot schaamte. Het gaat toch om JOU en het feit dat je van de drank af wil blijven? Dat lijkt mij veel belangrijker dan jezelf in gevaar brengen door het valse idee dat je drank moet serveren. Dat is toch bij de wilde konijnen af, als je er echt over nadenkt? Ik serveer altijd heerlijke zelfgemaakte hapjes en sappen uit de sapcentrifuge, daar doen ze het maar mee. Har, als je dit nog leest: ik kon me helemaal vinden in jouw antwoord van gisteravond. Het tot drie tellen (en liever nog tot tien) is met het drinken verminderd. Nu ben ik altijd wel een tamelijk impulsief mens geweest, maar wat ik de afgelopen jaren heb geflikt af en toe, met uitvallen, dat heeft mij ook niet gelukkig gemaakt. Leerpuntje, dankjewel. Een balans vinden is nog steeds niet altijd gemakkelijk.

Allemachtig, het is nog maar net tien uur en ik ben nou al doodmoe. Kleine kinderen om me heen vind ik wel uitputtend, zeker als ze in de "waarom?"-fase zitten. Nu is ze met mijn hondenuitlaatster mee, dus ik heb even een uurtje rust. Morgen is man vrij, dan mag hij het leeuwendeel op zich nemen. Interessante verhalen over honden plukken. Ik borstel Max elke dag, dat schijnt genoeg te zijn, maar maak me nu wel enigzins bezorgd dat dit te weinig is. Ja, het is dan ook mijn eerste hond dus veel ervaring heb ik er niet mee. Toch maar eens even googlen op zijn "ras". Blacky wat je beschreef van Yang leek mij ook op nier-insufficiëntie. Laat je nog weten hoe het verder ging? Charlie dank je wel voor de tekst van "waarom...". Heel mooi lied eigenlijk. En verder wens ik iedereen een droge dag met veel innerlijke kracht en een beetje plezier in het leven en in jezelf.

Ik had net een heel verhaal getypt over stoppen met drinken, maar ik heb het toch maar weg gedaan. Besefte ineens dat ik te boos was en te betrokken, en dat het toch alleen maar weer commotie zou geven. Nu weer vrede in het hoofd. Kritiek geven of ergens op reageren is niet altijd verstandig, heb ik inmiddels geleerd. Je kan wel iemand een kleffe zak patat zonder zout en mayonaise vinden, maar zoals jij al zegt Har, je ziet alleen maar de woorden, niet de persoon erbij. Ik bedoel dus niet jou. Blijkbaar heb jij meer respect voor mensen dan ik. Dus beter maar kop houden en er niet op in gaan. Ik ben blij dat ik gestopt met met drinken. Vind de gevoelens nog wel lastig en de neiging om de roes te zoeken is er nog. Morgen komt kleindochter A bij ons logeren, dan is er niet eens tijd om aan drank te denken. Moet ik weer allerlei dingen gaan beantwoorden als: Waarom dit en waarom dat. Ik denk dat ik haar het liedje ga leren van die blinde zanger, kom. hoe heet die, Ik zou wel eens willen weten....? Ik ga slapen, welterusten alvast en ik zie jullie over een paar dagen wel weer. Hou het droog!

Corinne dank je wel voor je antwoord. Weet je, ik maakte me een beetje zorgen. Ik wens jou heel veel succes met de therapie, want dat gaat vast wel wat opschudden in je hoofd. Maar na alles wat je hebt doorstaan kun je dat vast wel aan. Vanavond steek ik een kaarsje aan voor jou, voor An, en voor alle lieverds op het forum. Jozi snoepen is geen oplossing, maar wel heel begrijpelijk. Je voelt het alsof je iets kwijt bent met niet drinken dus je wil compenseren. Ook je lichaam is gewend aan de suikers van alcohol, dus dat vraagt steeds: suiker, suiker! Neem maar een lekkere douche of een bad. Hou je van lezen of een film kijken? Verwen jezelf. Alles beter dan vluchten in de roes.

Jozi dat is juist inherent aan stoppen, dat het allemaal door je lijf gaat gieren. Toen ik net gestopt was, heb ik een week in bed doorgebracht, ik had mezelf vrij gegeven van werk. Elke keer als ik naar de super wilde rennen voor drank, ging ik gauw weer in bed, want daar was het veilig. Maar ik besef wel dat niet iedereen die luxe heeft om het zo te doen. Ik heb ongeveer drie dagen van ontwenningsverschijnselen gehad. Trillen, zweten, enzovoort. Ik dronk toen heel veel groene thee en at veel fruit. Daarna voelde ik me erg vermoeid en kwamen de emoties heel hard op me af. Dat was eigenlijk veel moeilijker dan de lichamelijke verschijnselen, die emoties die je dan moet verhappen. Lichamelijk afkicken is het moeilijkste niet, het is je hele leven dat dan ineens nuchter voor je staat en waar je mee moet zien te dealen. Voordat ik in juli (tot dusver) definitief stopte, heb ik heel veel pogingen gedaan om niet te drinken. Dat lukte toen niet omdat ik veel te bang was voor de gevoelens. Alles wat er fout was gegaan in mijn leven, hoe moest ik dat nou allemaal weer recht maken? Aan de verwachtingen van anderen had ik niet voldaan en ook niet aan mijn eigen verwachtingen. Alle gevoelens deden pijn. Ik had niet de energie om dingen te veranderen, want als ik dat zou doen, zou ik mijn hele leven op zijn kop zetten. Veel gemakkelijker om het allemaal maar te laten aansudderen en te blijven drinken om de onvrede niet te voelen. Ik kan je 1 tip geven Jozi: begin bij het begin. Vergeet je relatie even, of andere dingen die niet goed gaan. Het gaat nu alleen om jou. Vergeet je zorgen, die zijn er volgende week ook nog wel. Begin gewoon met: ik drink niet. Geef dat jouw prioriteit. Voor de rest kan je een simpel dagschema maken voor de dingen die gedaan moeten worden, koken, eventueel kinderen, maar hou het heel simpel en basaal. Jij bent nu heel belangrijk. Geef het een dag en nog een dag en nog een dag.... net zo lang tot je ontdekt dat je iets meer aan kan en zonder drank een breder perspectief krijgt. Ik gun dat jou van harte! Probeer het maar.

Corinne je vertelt weinig over je therapie. Laatst schreef je, dat je moest afleren om steeds zo groot en sterk te zijn. Ik neem aan dat je het daar met je psych ook wel over hebt. Hoe denk je daar nu over? Ik vraag het omdat het ook mijn probleem is, altijd vrolijk en opgewekt en een super angsthaas om mijn echte gevoelens te laten blijken. Ze zouden wel eens last van me kunnen hebben, of me niet aardig vinden. Ondenkbaar! Hoe denk jij daar over? Jozi ik weet niet of je alleen ervaringen wil van net-gestopte mensen, maar als je wat vertelt over hoe jij het ervaart, weet ik zeker dat je veel herkenning zal vinden. Ik ben juli vorig jaar gestopt, dat is eigenlijk ook nog maar net op een score van ongeveer 20 jaar. Vraag en vertel. Wat ervaar jij nu zelf? Lukt het allemaal en wat zijn je gevoelens daarbij? Je hoeft dat niet te beantwoorden, maar ik heb gemerkt dat het wel helpt als je beschrijft hoe het voelt om te stoppen.

Corinne, de fysio is ongeveer dertig en ik denk dat hij gay is. Trouwens waar is Mercedes toch gebleven? De oorbel zal wel ergens in bed liggen, daar verlies ik ze meestal. Oorbel in bed = speld in een hooiberg. Charlie wat een leuke relaxte dag heb jij, heb je plantjes voor in de tuin gekocht? Wij hebben hier in de buurt een tuincentrum, daar loop ik wel eens met Max aan. Het wordt beheerd door een jongen (nou ja, een man) met wie ik vroeger nog op school ben gegaan. Die heeft ook zo'n soort bastaard als ik heb, en dan spelen ze samen. Ik weet niet wat het is, maar ik vind altijd rust in tuincentra. Was ik maar veel eerder in een dorp gaan wonen, het is stukken minder gestresst, meestal. Hij heeft ook een pratende beo, die heel vleiend: Hallooooo?, zegt, en nog meer dingen. Nu ben ik eigenlijk tegen het houden van dieren in kooitjes, maar het is wel grappig. Ben je weer een beetje over de schok van de zelfmoord van je plaatsgenote heen? Kom, weer genoeg gepraat. Mijn zus belde dat ze het erg druk heeft op haar werk en dat ze de kleren morgen komt brengen. Mijn lief is vanavond naar familie. Ik hip een beetje in het rond, kan mijn draai niet goed vinden.

Hihi, Corinne, welke wat? Je bedoelt natuurlijk welk stripfiguur, maar met dat ik je berichtje lees voel ik dat ik een oorbel kwijt ben, dus bij het woord "welke?" wilde ik meteen antwoorden: de linker! Ken je Asterix bij de Belgen? Daarin staat een plaatje van een koerier, die heel snel moet gaan berichten aan Ceacarreke dat er een wedstrijd gaat worden gehouden. Je kunt zo aan zijn houding zien dat het een wielrenner is, maar in die tijd hadden ze nog geen fietsen, dus loopt hij hard.

Hoi hoi, ik kom ook weer even langs. Trees vandaag was ik even in mineur, maar om jouw 40 kamelen moest ik zo lachen dat ik me verslikte in de thee. Hè, altijd goed, even het gekke van iets inzien. Pippi ik heb geen 2 huizen verkocht, was het maar waar. De flat waar ik uit ben getrokken was een huurflat en het huis wat ik heb, zit in de verhuur. De opbrengst daarvan gaat naar mijn zus, zolang ik schuld bij haar heb. Je hebt wel gelijk dat ik in de tang zit, maar ja, daar heb ik mezelf in gebracht. Had ik maar niet zoveel moeten zuipen, want in nuchtere toestand ben ik vrij verstandig. En allen, dank voor het meedenken. Mijn fysiotherapeut is langs geweest, voor de nekhernia. Ik kon mijn lachen haast niet inhouden want hij lijkt op een stripfiguur uit Asterix. Maar: we drinken niet!

Safi.. Auw! Precies in de roos. Het vervelende van het verhaal is, dat zij mijn schulden heeft afbetaald, en ik nu een schuld van 6000 euro bij haar heb. Ik vind dus wel dat ik haar iets verplicht ben. Maar wat je zegt over J. en mij, dat hij er niets van weet, daar heb je helemaal gelijk in. Mijn aarzeling om het hem te vertellen is, dat hij dan waarschijnlijk zegt: ach meid dan betaal ik dat toch? Dat wil ik niet, het is een stommiteit die ik zelf heb begaan en waar ik nu voor wil boeten, juist om er van te leren en, ja ik weet niet, ik wil niet dat hij dit voor me oplost. Dat zou te gemakkelijk zijn. Zo, ik ga me even bezighouden met een laat ontbijt/vroege lunch, ik sta toch alweer teveel in de picture, nu iemand anders weer. Safi heel veel plezier met je koor! Bij het gospelkoor heb ik veel mooie momenten gehad, ik hoop dat jij er net zoveel aan ontleent. Samen zingen doorbreekt allerlei barrières tussen mensen.

Blacky je schijnt wel te kunnen aarden aan de kust in je podovan. Heb je niet heel veel zin in de aankomende zomer? Ik ben een beetje jaloers, al is het hier ook niet slecht. Maar dat vrijbuiterige van een caravan aan zee, dat trekt me wel. Ha, ja dat kan ik me voorstellen Pippi, ik ben erg goed in het uitzoeken van kadootjes. Als ik toch eens rijk was... lalalaaaaa.

Ja Pippi, haha, maar zo deed ik het ook niet. De meeste dingen die ik kocht, waren kadootjes voor anderen, die ik dan (kan het nog gekker) per koerier liet bezorgen. Hoezo, liefde kopen, pffff! Maar ja in die tijd wilde ik bijna niemand zien, want dan zouden ze zien dat ik aan de drank was en ik schaamde me zo verschrikkelijk. Dus kocht ik het op die manier af.

Is ook zo Pippi (trouwens volgende week word ik reeds 48, whaaaah!) maar zij is 10 jaar ouder dan ik en het is gek hoe je oude rolpatronen (grote zus - klein zusje) tot in het oneindige lijkt te blijven behouden. Ja, ook weer een puntje om aan te werken. Alles goed bij jou?

Dank je Houtje, lief dat je het zegt. Ik ben gestopt met kopen per internet omdat ik me daar in mijn dranktijd verschrikkelijk mee in de nesten heb gewerkt, waar ik nog steeds voor aan het betalen ben. Dan zat ik weer met mijn zatte kop van alles te bestellen wat ik me helemaal niet kon permitteren. Aanmaningen gooide ik gewoon meteen de vuilnisbak in. Toen ik een tijdje droog stond kwamen die consequenties wel heel hard aan! Ik heb dit indertijd met mijn zus besproken en zij beheert nu mijn geld, zelfs mijn creditcard heb ik aan haar afgegeven. Dus als ik extra dingen nodig heb, moet ik dat altijd met haar bespreken. Een wat dubbele regeling, die onze gelijkwaardigheid zeker heeft aangetast vanuit mijn gevoel, maar ook wel weer goed omdat ik me nu aan een vast budget hou. Mijn chum weet hier overigens niets van, tot nu wisten alleen ik, mijn zus en haar man dat. Jij heel veel sterkte met je waslijst, het zou Houtje niet zijn als er niet ergens een was in voorkwam...

Mogge luyden, Jozias, gefeliciteerd met dag 2. Voor je het weet heb je een hele reeks dagen aan je droge-dagen-ketting geregen. Toen ik pas gestopt was, greep ik van alles aan om het dag bij dag vol te houden. Ik had een vel met grappige stickertjes gekregen en voor elke droge dag plakte ik weer een sticker in mijn agenda. Ja, heel kinderachtig, ik weet het, maar toen ik na 14 dagen ofzo ineens verschrikkelijke drankzin kreeg, vond ik het zo zonde om de stickertjes-ketting te verbreken dat ik de fles heb laten staan. Mij hielp het in ieder geval om mezelf beloningen te geven. Trouwens, het heldere hoofd dat je terug krijgt voor niet drinken is al een beloning op zich. Nicky, het is echt de moeite waard! Sterkte! Corinne, beterschap, is je relatie met de pot inmiddels al iets bekoeld? En voor alle anderen ook sterkte, kracht en een Spud, blij voor je dat je een baan hebt gevonden waar je het naar je zin hebt. Vanmiddag komt hier mijn zus, zij heeft wat nieuwe kleren voor me gekocht omdat ik de laatste maanden zo ben afgevallen. Ik lijk wel een vogelverschrikker in de kleren die ik heb. Ben benieuwd wat ze heeft gekocht, haar smaak is iets minder casual dan de mijne. Ook wel een beetje nerveus, want het is de eerste keer na de ruzie dat ik haar live zie. De afgelopen dagen ging het "praten" via de mail. Enfin, even door de zure appel, het zal wel weer meevallen. Het is wel merkwaardig dat ik een beetje bang voor haar ben en (grrrr) nog steeds naar haar goedkeuring hengel.

Hoi Albertina, dit is geen chemo hoor, gelukkig niet, dus ook geen misselijkheid. Het is een middel dat de kankercellen tegen elkaar op moet gaan zetten zodat ze elkaar vernietigen in plaats van de gezonde cellen. Het is nog een beetje in de probeer-fase, maar alles wat er te proberen is vinden wij een goed idee. Af en toe moet ik wel naar het ziekenhuis voor bloedafname of een scan, maar ik hoef er niet meer voor een hele nacht naar toe, voorlopig. Safi een hele tijd geleden heb je me een vorm van het houtsmullerdieet aangeraden. Hier hou ik me deels aan, in ieder geval geen vlees en wel veel verse groenten en aanvullende vitamines. Volgens dit dieet moet je een halve verse ananas per dag eten, nou dat komt me inmiddels wel de neus uit. Niet roken bevalt me wel goed. Soms vind ik het moeilijker dan niet drinken. In het begin als je stopt met drinken, kunnen je gevoelens soms van hier naar daar gaan en dan weer terug. Mee eens? Je weet soms niet goed waar je staat of wat je wil of wat je nou weer allemaal overkomt. Het is allemaal nieuw en beangstigend en je moet een plaats zien te vinden. Hier is het vaak een bad van herkenning. Ik ken Orleando voor de rest niet, maar ik denk wel dat ze hier heeft geschreven omdat ze het moeilijk had en troost en herkenning zocht, net als iedereen hier. Wat maakt het jullie of mij uit of ze dan weer wel steun krijgt van haar man en dan weer niet, ik heb dat zelf allemaal niet zo gevolgd. Ik zie een vrouw die vecht en soms bang is en haar angsten hier schrijft. Wat mij betreft verdient ze net zo goed onze steun als wie dan ook. Ze heeft niemand aangevallen of beledigd, alleen maar geschreven wat haar bezighoudt. Ik had zojuist een tamelijk amusante, maar ook confrontrende mailwisseling met mijn zus over minderwaardigheidscomplexen. Zij en ik zijn van oudsher tamelijk hard tegen elkaar, waaronder een heleboel leed zit. Soms kun je dus onder harde woorden veel duidelijk krijgen, als je je maar niet meteen aangevallen voelt. En nu duik ik even in de vriezer want we moeten ook nog iets eten.

Ik weet een grappig/triest verhaal van toen ik nog rookte, maar het lijkt ook heel veel op de tijd dat ik nog dronk. Ik wilde stoppen met roken. Stoppen met drinken was me immers in die tijd ook al 3 maanden gelukt, dus dat roken moest er ook uit. Alle asbakken werden geleegd in een vuilniszak, maar toevallig was het ook tijd om de kattenbakken te verschonen. Vloeitjes had ik nog wel. De volgende morgen werd ik om zes uur wakker, nog geen winkel open en heb ik alle peukjes uit de vuilniszak gevist, al stonken ze naar kattenpis, om er nieuwe peuken van te draaien. Hoe verslaafd kan je zijn? An en Pippi, om nog even terug te komen op vormen van verslaving. uiteraard is elke verslaving een vorm van afhankelijkheid. Ik vond het bij de Boumannstichting toch niet fijn om in een wachtkamer te zitten tussen zenuwachtige heroïneverslaafden die op hun middelen zaten te wachten. Dat is geen kwestie van "je beter voelen dan een ander", maar wel dat je wil dat je situatie in wat privacy wordt behandeld. Houtje ik dacht niet dat hier enig Korsakov-koppie zat, daarvoor zijn we allemaal veel te scherp. Ik vertel hier niet veel over de hodgkin omdat me te verstaan is gegeven dat dit een ADB-forum is, en dat heb ik me goed in de oren geknoopt. Dus ik vertel er alleen iets over als er ecpliciet iets over wordt gevraagd. En verder wil ik het ook liever over het overwinnen van jww hebben. Har ik vond die foto van jou wel grappig, aaarrggghhh, we hebben hem plat!

Dank Pip, ik hoefde niet naar het ziekenhuis, de nieuwe kuur is wel vandaag begonnen maar onder begeleiding van de huisarts. Hoe gaat het met de twee overgebleven lammekens? Ik voel me op zich wel goed, vaak duizelig en ergerlijk zwak, net of ik een flinke kater heb. Vanmorgen was het zo erg dat ik dacht: nou ja, waarom drink en rook ik eigenlijk niet meer, ik kan het net zo goed wel doen. Maar ja, dat maakt het alleen maar erger. De verslaving is er zeker nog wel. Zo'n "ach barst!"- gevoel dat je denkt, stort in elkaar, de wereld draait echt wel rond zonder mij, ik ga me bezatten! Maar dan denk ik maar weer van dag tot dag. Wat niet roken (en andere verslavingen) betreft, voor wie er nog mee wil stoppen weet ik een leuk (griezelig) verhaal: "Quitters Inc." van King. Hoe dat in het Nederlands heet weet ik niet.