Vie

Hoi, ik ben even ingelogd om pb's te beantwoorden. Ik heb de laatste dagen zoveel over me heen gekregen dat ik eigenlijk niet meer weet wat ik hier nog kwijt kan. In ieder geval is het voor mij, na dit gedoe, niet meer mogelijk om oprecht en zonder voorbehoud, dingen te vertellen over mezelf. Als ik niet veel vertel over de hodgkin, ben ik ongeloofwaardig. Als ik er wel iets over vertel, wordt er gezegd dat ik maar naar een forum voor hodgkin-patiënten moet gaan. Als ik vertel dat mijn vriend de wijn uit de kelder heeft weggedaan, schijnt dat raar te zijn. Hoe dan ook, in de 7 maanden dat ik nu op het forum schrijf, heb ik heel veel hulp en steun gehad. Veel van geleerd en veel kwijtgekund. En daarvoor dank!

Wil je ook antwoord op deze vragen Trees? Lijkt mij voor de anderen niet zo interessant, en dat is dan ook het laatste antwoord dat ik vandaag geef. Ik word er een beetje moe van. Peppa deed aan boogschieten. Dat leek mij leuk. Toen heb ik een boog gekocht. Niemand had het over een klooster, dat wil zeggen IK had het er over. Dat je daar nooit meer over hebt gehoord, komt omdat ik niet meer gezond genoeg was om erheen te gaan. Niemand had het over een motor. Ik heb indertijd een motor gekocht. Die heb ik weer weggedaan omdat ik er ten eerste het geld niet meer voor had en ten tweede de energie niet meer om er op de rijden. Dat ik in het ziekenhuis lag, wilde niet zeggen dat ik me voortdurend doodziek voelde. Moet dat dan? Dat is jouw eigen idee van kankerpatiënten waarschijnlijk. Ik heb me vaak genoeg verveeld, en gewensd dat ik weer buiten kon zijn. Dat heb ik ook allemaal eerlijk geschreven. Ik zat al jaren bij een gospelkoor. Toen Corinne over haar koor begon, heb ik daaraan gerefereerd. Ik heb vorig jaar een huis gekocht. Dat het onder monumentenzorg valt, was juist de aanleiding om het te kopen, omdat het financieel zo gunstig uitviel. In die tijd begon de hodgkin te spelen, en was het onzeker of ik daar in mijn eentje zou kunnen wonen. Omdat ik geen zin had om maandelijks bijna 750 euro op te hoesten (en dat ook niet kon met mijn flat in R'dam erbij), heeft mijn zus er voor gezorgd, via het bedrijf waar zij werkt, dat het verhuurd werd. Wie zegt er dat het verhuizen van mijn flat in Rotterdam naar het huis van mijn vriend vlekkeloos is verlopen? Je had eens moeten zien hoe de katten zich verzetten. En verder ben ik nog niet eens echt verhuisd met al mijn spullen. Dat gaat pas aanstaand weekend gebeuren. Gelukkig hoef ik daar zelf niets aan te doen. Maar wie interesseert dat nou? Goed, hier hou ik het dan maar weer even bij.

Nou, vooruit dan maar. Van mij hadden die bans ook niet gehoeven en ik wil er meteen bij zeggen dat ik over niemand een "klacht" heb ingediend. Ik ben gewoon gisteren uitgelogd en heb verder alleen zojuist de draad van vandaag gelezen. Kijk, ik kan de "wantrouwenden" wel een kopie van mijn trouwboekje toesturen, of van mijn medische dossier van de afgelopen maanden. Of zelfs een foto van mij in de tuin met de sauna op de achtergrond (en die is nog steeds niet klaar), maar wat helpt dat? Ook die dingen kan je na (laten) maken. Het enige dat ik kan zeggen is dat ik de afgelopen 7 maanden zonder voorbehoud of valse bijgedachten de dingen heb geschreven die in mijn leven gebeurden. Ik weet ook eerlijk gezegd niet wat er nou zo bijzonder of ongeloofwaardig is aan wat ik heb verteld. Ik ben gestopt met drinken. Ik ben ziek geworden. Ik ben getrouwd geraakt. Ik ben verhuisd. En ik heb kippen, een hond en katten. Wat is daar zo raar aan, eigenlijk? Dat ik van naam (Benthe = Vie) ben veranderd heb ik officieel via de moderator laten doen en ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik liever onder mijn eigen naam schreef. En verder ben ik nu niet alleen verdrietig voor mezelf, omdat ik voortaan gewoon niet meer weet wat ik nog wel over mezelf kan vertellen zonder ongeloofwaardig over te komen, maar ook voor de mensen met wie ik het eerder goed kon vinden (tenminste dat dacht ik toch) en die nu twijfelen. In ieder geval, wens ik iedereen een droge dag toe. En ik hoop dat ik gauw weer mijn eigen plek onder de forumleden mag innemen.

Zo voelde ik het dus ook, hier mijn ziel en zaligheid blootleggen. Blijkbaar is het niet gewaardeerd. Dat ik zelfs onder mijn eigen naam ben gaan schrijven voelt blijkbaar aan als een sprookje voor diverse mensen. En dan wil ik niets afdoen aan de mensen die mij veel hebben geholpen en wel normaal vrienden van me zijn geweest. Ferry, dat je op de vingers bent getikt door de moderator heeft niets met mij te maken. Dat je me gisteren narcistisch noemde, daar kon ik alleen maar even om lachen. Maar nou is het me teveel geworden, dat wantrouwen, en wat ik nu allemaal over me heen krijg. Hier heb ik geen zin in. Ik log voorgoed uit. En uiteraard wens ik iedereen, geen enkele uitgezonderd, een leven zonder akeligheden met drank of wat dan ook.

Lamaar. Ik zit veel op het forum omdat ik toch al de hele dag de pc open heb staan vanwege mijn werk. Dat heb ik ook al eeuwen geleden uitgelegd. Mijn vriend heeft gelukkig zijn eigen besognes, op die voorwaarde zijn we getrouwd, dat we elk ons eigen leven zouden kunnen blijven hebben. Dat zijn onze voorwaardes. Jij doet dat blijkbaar anders met je man, ieder haar of zijn manier. Ik begrijp dit echt niet. Je wist al van te voren dat ik niet naar de meeting zou komen? Ben je zelf wel geweest dan, en ben je daarom ineens een niet-bestaand persoon? Nou, ik kom over een paar dagen wel weer eens aanwaaien, als de gesprekken weer wat minder paranoïde zijn.

Goh, hee, Sammy, dat doet mij nou pijn. Voel jij dat echt zo? Ik huil niet gauw, maar nou krijg ik toch even de tranen naar mijn ogen. Wat heeft in hemelsnaam een sauna met een verslaving te maken? Ik ben altijd blij als iemand anders iets leuks overkomt. Het is allemaal al moeilijk genoeg om van de drank af te blijven en te kampen met depressies en angsten die bij je binnenkomen als je niet meer drinkt. En bovendien wist mijn partner wel dat ik dronk. Dat heb ik een tijd geleden ook al gschreven, dat ik het moeilijk vond om hem dat te vertellen, en dat hij toen antwoordde dat hij dat allang wist, maar mij er niet mee wilde confronteren. Waarom denk je anders dat hij die wijnflessen vandaag heeft weggedaan? Ik weet gewoon niet wat ik hier mee aanmoet. Jee, zo'n reaktie had ik echt niet verwacht. Ik kan van alles aan, maar dit niet. Dat ik de hele tijd alles heb gedeeld wat er in me omgaat en wat er gebeurt en dan zoiets. Dat vind ik wel hard, ja. Blijkbaar mag ik geen gevoelens hebben of dingen vertellen. Nou, ik weet niet wat ik verder nog moet zeggen.

Hey Spud, ja, het is opgelost met het meisje dat hier steeds kwam aankloppen. Dank nog voor je raad. Had ik eerder moeten doen. Ik heb haar verteld dat ik het heel lief vind dat ze zoveel met Max loopt, maar dat ik vaak moet rusten momenteel. En Water, ik heb met haar het "time-out"-gebaar afgesproken, dat ze weet wanneer het genoeg is geweest, en dat vindt ze nog leuk ook. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar hier is een wonderlijke mooie, rood/oranje zonsondergang. Sammy, veel sterkte met de pijn. Blacky, wat is het precies dat je erg vond, dat de keuringsarts zei dat je nog wel 8 weken thuis kon blijven? Voelde je je niet gehoord?

Corinne, veel plezier met je koorrepetitie, shout it out sistah! Dat mis ik trouwens wel hoor, mijn gospelkoor. Vanmiddag is de zwager van mijn vriend gekomen om alle wijn op te halen. Verdere drank is er niet in huis. Toen ik al die flessen het huis zag verlaten, dacht ik toch even: owwww! Maar het is ook onzin. Als ik drank wil, kan ik er toch wel aan komen. Voor mij had het dan ook niet echt gehoeven, maar ja, de direkte verleiding kan maar uit de buurt zijn. Bij mij zijn de drankgedachten nog lang niet weg. Daar moet ik dan maar vrede mee hebben. Als ik me er tegen ga verzetten, worden het net hulken: steeds groter en groener en kwaaier. Ik verlang dus dagelijks nog wel eens naar drank. Jammer dan! Het zij zo. Verlangen naar is nog geen doen. Pippi, bedoelde jij met jouw bericht over dat indekken en achterbaks zijn enzo, soms dat ik in 1 bericht schreef dat ik Safi een mail had gestuurd en dat ik internetstoring had? Het een had niets met het ander te maken hoor. Die storing ontstond vanmorgen pas, terwijl het over een mail van gisteren ging. En zoals je kunt lezen, heb ik dom genoeg Safi gemaild op een adres dat we normaal gesproken niet gebruiken. Als je dit tenminste bedoelde. Ik schrijf dit op de draad omdat ik niet wil dat anderen hier voor wegblijven. Albi, als je nog mee leest, heel veel beterschap en ik hoop toch dat je de positieve dingen van het forum weer kan ervaren. Want daarvoor kwam je tenslotte hier.

Dikke lunchboterham: 1 blikje mais 2 tomaten, in blokjes Teentje knof, gehakt 10 champignons, gesneden 1 ons kaas (geraspt) naar smaak Kleine eetlepel sambal, ook naar smaak 4 bruine boterhammen. Bak de tomaten, knof en de champignons op zacht vuur. Voeg de kaas toe en laat smelten. Op het laatst de mais en de sambal erbij, even laten meewarmen. Verdeel over 2 boterhammen en klap dicht met de andere 2. Voor niet-vega's: gebakken spekjes zijn hier ook heel lekker bij.

Strak plan Safi. Goed dat je die wijn niet hebt gehaald. Ik ga het eerst eens even over lunch hebben, maar die zet ik wel op de receptendraad. Latersss maar weer eens.

Zo, en om nou helemaal even met de billen bloot te gaan, voor wie het interesseert en anders scroll je maar: ik ben ook niet helemaal kosher tegenover Safi geweest, om haar pas gisteren te vertellen over mijn huwelijk. Het komt omdat mijn prognose momenteel nog niet duidelijk is, dat we het huwelijk vervroegd hebben. Daarom voelde het voor mij puur als een formaliteit. Als we bij wijze van spreken even naar de notaris waren gegaan om mijn huis op mijn vriend zijn naam te zetten, voor het geval dat, had dat net zoveel emotionele impact op me gehad. Ik ben egocentrisch geweest door te veronderstellen dat het daarom voor Safi meteen ook onbelangrijk zou zijn. Mijn oprechte excuses Safi, jij hebt je helemaal nergens over te verontschuldigen. Jasper welkom op het forum. Dag acht alweer! Intrigerend werk heb je, leraar engels op een school in het buitenland. De internettherapie is echt goed, veel succes.

Vreemd. mijn modem geeft een foutmelding, maar ik kan nog gewoon online. Enfin, 't zal wel goed zijn. Charlie ik heb mijn vriend ("mijn man" krijg ik echt de strot niet uit) leren kennen toen ik 14 was, en hield al meteen van hem. Vanwege het leeftijdsverschil (hij is 13 jaar ouder) is het toen niets geworden, tenminste, wel een goede vriendschap maar verder niets. We gingen elk ons weegs, hij trouwde en kreeg kinderen, ik trouwde ook, enzovoort. Bijna vier jaar geleden zijn we elkaar weer tegen het lijf gelopen en dat was meteen weer: pats! Dat leeftijdsverschil is nu niet meer van belang. Samenwonen heb ik lang tegengehouden omdat ik toen nog wilde drinken, en dat leek me moeilijk in combinatie met een full-time relatie. Dat euvel is nu ook uit de weg geruimd. (Deo Volente, even afkloppen, hihi.) En ondanks dat ik het trouwen puur als een formaliteit beschouw, zijn we erg blij met elkaar. Ik denk dat Safi haar berichtje heeft weggehaald omdat we met pb's even wat hebben rechtgezet. Blacky laat je ons nog weten hoe het bezoek bij de arts was?

Dat is inderdaad heel lullig Charlie, maar blijkbaar komt het door een communcatiestoornis. Ik had Safi een mail gestuurd die kennelijk niet is aangekomen. En nu ben ik er even uit want mijn internetverbinding doet raar. Even resetten.

Houtje dankjewel voor het Geweldig Mooie Hart!!!!!! En ook de anderen voor de felicitaties. Maar nogmaals, het was een formaliteit om bezittingen veilig te stellen. Geen feest, niks bijzonders. Zelfs de getuigen waren geen bekenden van ons, maar mensen van het stadskantoor. Voor iedereen een prettige maandag, hou het droog. En Tasseke, veel succes met het wegbrengen van de kratten. Lijkt me een acrobatische toer!

Jullie zijn schatten, echt waar. De felicitaties zal ik vanavond even aan J. laten lezen, als dat mag van jullie. Pippi we zitten elkaar wel eens in de haren. Wat mij betreft een vriendschappelijke hand. En de volgende keer dat we het weer niet eens zijn: sommige naturen zijn niet altijd even gemakkelijk voor elkaar. Ik geloof ook best dat jij me het beste toe wenst, en ik hoop ook dat jij gelooft dat ik niks verkeerds in de zin heb. Je kan het gewoon maar even niet eens zijn. Water ik geloof er nou helemaal niks van, dat je dat romantisch vindt. Volgens mij zit je me steil in de maling te nemen. Hee kiddies, welterusten allemaal, ik ga er van tussen.

Dank Pippi. Maar zoals gezegd, het was een formaliteit. Ik heet nu officieel V.T. Vrije Tijd? Vrouwelijk Teuten? Het is nu tijd voor warme melk met honing en tijm. En daarna ga ik in mijn schone bed. Oh ja, ik wil tweemaal in de week schoon beddengoed omdat ik dat lekker vind om in te slapen, niet omdat er hier zoveel gore dingen plaats zouden vinden. En jullie dank ik allen weer voor het goede gezelschap, leerzaamheid (ook al is dat niet altijd prettig) en inzet naar elkaar. Dank je Corinne... help! Het was maar een formaliteit! Toch maak je me weer aan het lachen.

Hee Corinne, nu heb ik toch wat gemist. Wanneer ga je op vakantie en waarheen? Ik snap dat dat voor jou een angstgedachte is, omdat je de vorige keer na je vakantie zo op je kont bent gegaan. Overigens, voor de geïnteresseerden, ik ben afgelopen donderdag getrouwd. Dat was vroeger dan volgens plan, maar dat heeft te maken met redenen die jullie ook wel snappen. We hebben er verder geen feestje van gemaakt (nou ja, we hebben samen gezellig gekookt) en het had ook niet zoveel om het lijf, gewoon een formaliteit. Mijn vriend wilde er toch een speciale datum van maken, dus werd het Valentijnsdag. Ik voel me nu niet anders dan eerst.

Ja, Water, toen jij stopte met alcohol heb je natuurlijk het hele idee van flessen met doppen uit je systeem geblokt. Dat is niet dom, maar slim. Ik vul altijd een lege Spa-fles met water, die zet ik een uur voor het slapen gaan in de vriezer. Lekker koud voor je keel, en verfrissend. Ik schrok ook toen ik een paar jaar geleden hoorde dat maar 4% van de alcoholisten het redt. Ik geloof er niets van. Want als je rekent dat volgens de statistieken 40% van de Nederlandse bevolking een probleem met drank heeft, dan zou dat betekenen dat nu al 20% niet meer aanspreekbaar zou zijn door Korsakov en andere drank-kwalen. Laten we het op 100% houden die het lekker wel redt, zonder JWW.

Water, ik wist zelf niet dat ik slaap-apneu had voordat ik afgelopen november met mijn zus op vakantie ging. Die schrok zich 's nachts wezenloos als ik een hele tijd niet ademde en dan ineens een enorme snurk gaf. Sedert die vakantie ben ik gestopt met roken, en blijkbaar is die apneu daarmee ook minder geworden. Rook jij? (ja dus, zie ik in je laatste bericht.) Ik weet wel dat apneu een aanslag op je lichaam is, en je je dan inderdaad 's morgens katerig kan voelen, ook al heb je geen alcohol op. 's Nachts heb ik altijd een fles water naast het bed. Geen bubbels, vanwege de gassen waar je dan maar weer wakker van wordt. (Burp.) Ik slaap over het algemeen wel beter sinds het niet roken. Heb je al heel veel cd'ees gevuld met oude elpees?

An en Tina, daar kan ik me ook helemaal in vinden. Vorige week met mijn stiekeme slok maar weer gemerkt hoe dun die scheidslijn is tussen wel en niet drinken. Tuurlijk zijn die slingertjes en gelukwensen op het forum leuk als je weer een mijlpaal hebt gehaald. Maar ik heb ook van mensen gehoord die al 10 jaar niet meer dronken en weer voor de bijl zijn gegaan. (Ja sorry Albi, jij dus eerder ook, maar ik hoorde toevallig van mijn nichtje gisteren, dat haar vader, de ex van mijn zus dus, na 10 jaar droog, weer helemaal aan de jenever is.) Dus ik heb ook niet zoveel op met hoelang iemand al niet drinkt. Of dat iemand die al veel langer niet meer drinkt, wijzer zou zijn dan iemand die nog maar een week is gestopt.

Oeps, je zou bijna nog bang worden om te reageren. Soms vertel je niet genoeg, dan ben je weer te open, dan weer narcistisch (prima typering Ferry, ik zit hier dan ook de hele dag voor een levensgrote spiegel mezelf te bewonderen. Grappig dat je het zo stelt.) en dan is het weer dit of dat. Ik heb daar momenteel geen zin in. Voor zover ik weet kom ik hier om iets te leren van anderen, of iets kwijt te kunnen over mijn manier om van de drank af te blijven. Je kan het niet iedereen naar de zin maken. Toch wil ik even dank zeggen voor de tips wat betreft mijn hondenuitlaatstertje. Daar kan ik wel wat mee.

Tijd voor een klein rondje met het hondje. Waarbij ik even wil stilstaan op tact. Mischien dat iemand er de gedachten over wil laten gaan. Omdat ik momenteel lichamelijk niet zo in staat ben om Max lange einden uit te laten, heb ik een jongedame uit de buurt "ingehuurd". Zij verdient hier een zakcentje mee. Zij heeft het syndroom van Down. Ze is ontzettend gek met dieren en gaat ook heel leuk met Max om, hij is ook gek op haar. Het nadeel is, dat ze hier om de haverklap komt aankloppen, wel drie of vier keer per dag, en dan maar blijft kwebbelen. Ik weet niet hoe ik haar tactvol moet vertellen dat ik dat teveel van het goede vind. Ben af en toe echt in staat om naar de fles te grijpen, want bovendien praat ze nog eens heel onduidelijk ook, zodat ik al mijn energie moet aanwenden om te begrijpen waar ze het over heeft. Maar goed, misschien heeft iemand een idee.

Tapas, jij hebt tegenwoordig een hondenbaan! Wat een monnikenwerk.... Hihi! Safi, wat je er ook voor draai aan geeft, het komt er op neer dat jij de keuze maakt hoe jij verder wil leven. Je kan wel zeggen: ja maar dit ben ik altijd al gewend geweest. Maar is het daarom wenselijk voor jou? Juist jij, met je flexibiliteit om het beste van de dingen te maken (en dan heb ik het alleen nog maar over dat je op de gekste momenten toch nog aan eten wist te komen) zou niet zo bang hoeven te zijn voor verandering. Of zie ik dat nu zo verkeerd? Steeds al schrijf je dat je best terug zou willen naar je zigeunerleven. Maar wat vroeger was, is nu niet meer zo. Spanje is anders dan toen, Griekenland zit ook niet meer vol hippies, kortom, alles is gewoon anders. Je kunt gewoon niet meer blijven hangen in het verleden. Doe een beroep op jouw eigen gevoel van orginaliteit, warmte en beweeglijkheid. En maak daarmee je toekomst. Dat kun je.

Pippi, als je privé met iemand mailt, lijkt me dat je elkaar de echte namen geeft. Dat is een soort ongeschreven hoffelijkheid ten opzichte van elkaar, dunkt me. Als die ander het gek vindt dat jij je aangetast voelt in je vertrouwen, zou ik inderdaad nog maar eens twee keer nadenken. Jij stelt je eigen regels toch? Aan de andere kant, ik mail hier ook privé met diverse mensen. En ik ga niet controleren of zij hun echte naam opgeven. Het gaat om het gevoel. Ik kan wel mailen met ene Jantje die Pietje blijkt te heten. Of ik kan zelf wel een Jacoba zijn terwijl ik voorgeef, Vie te heten. Je weet het maar nooit. Overigens weet ik het nu zeker van sommige mensen omdat ik ze aan de telefoon heb gehad. Op een bepaalde manier anoniem willen blijven, daar vind ik niks mis mee, maar dan moet zo'n contact dat ook wel eerlijk aangeven. Risico's van het virtuele leven meid.... Toen ik in de psychiatrische verpleging werkte kregen we als motto mee: "optimale toenadering met behoud van distantie". Dat betekent dat je nooit het achterste van je tong moet laten zien voordat je zeker weet dat het vertrouwd is, maar zonder dat je je daarmee afzondert of verbitterd raakt. Hoe dan ook, het lijkt er op dat "geschonden vertrouwen"voor jou momenteel een belangrijk item in je leven is.

Safi, wat een nacht! Prettige verrassing ja, de tafel ondergep*st. Als je therapie overweegt, denk dan eens aan Annazorg. Ik heb me daar ingeschreven vanwege angsten die ik al mijn hele leven heb. Sinds ik niet meer drink, zijn ze weer in behoorlijke mate teruggekomen (toen ik dronk had ik ze ook, maar daar goot ik dan heel gauw weer wijn overheen). Ik vind hun benadering prettig, zoiets als de Tactustherapie. Je kunt er ook vrij snel terecht. Hier een en een