Eef123

Hey LJ, herkenbaar dat patroon. Tja die paar kilo, ik krijg ze er ook niet af. En wat ik al schreef aan Etty, ik ben er ook niet uit of ik nu probeer te voldoen aan een slank plaatje, óf dat die wens tot slank zijn echt uit mezelf komt. Ik eet trouwens geen suiker, dat scheelt wel. Na verloop van tijd worden zoete dingen dan te zoet, wel fijn hoe die ontwenning daar werkt.

Welkom Bert. Dit is een goede plek. Ik hoorde -van mijn therapeut- dat er een verschil is tussen schaamte en schuld. Schaamte gaat over jezelf, en is niet okay, het verlamt je in zekere zin. Schuld gaat over iets dat je hebt gedaan waar je niet achter staat en wat schade toebracht aan ofwel jezelf ofwel een ander. Voor schuld kunt je je excuses aanbieden (aan die ander of aan jezelf) en van daaruit weer verdergaan, het verlamt je niet. Ikzelf heb erg te kampen met schaamte. De laatste jaren ben ik daar actief mee bezig en het inzicht dat schaamte alleen maar destructieve kanten heeft, heeft de schaamte toch langzamerhand iets minder gemaakt. Ik denk omdat ik mijn problemen ben ga aankijken, en ze uiteindelijk heb aangepakt. Zo ook het drinken. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. In elk geval veel succes op je pad Bert!

Hey Vasja, dank! Je zegt 'je gaat je alleen maar beter voelen', dat is lichamelijk zeker waar! En wat is dat fijn zeg. Alleen na verloop van tijd ga ik me tussen m'n oren juist niet beter voelen, want dan komt het duiveltje weer. ,,Het gaat nu al zo'n tijd goed, nu kun je er best 1 nemen, of 2, net zoals normale mensen dat doen...'' En dan gaat het weer mis. Ik moet scherp en alert blijven, als het langer goed gaat, omdat ik dan juist in de moeilijke periode kom waarbij ik denk dat ik van m'n verslavingsprobleem af ben. Geloof dat Els Noorlander daar ook iets over zegt in haar filmpje, dat je hersenen heeeeel snel weer in de oude stand schieten zelfs als je maanden niet hebt gedronken.

Hee Lars, sterkte en goede moed gewenst

Oja, en ik herken zo dat we er hard voor moeten blijven werken. Niet fijn he. Steeds maar de goeie dingen lezen, jezelf op het rechte pad houden. Het is maar goed dat we in zekere zin toch elkaar een beetje hebben, als lotgenoten.

Hey Basta, knappe stoere dame, you did well!!

Zo'n opluchting. Ik nam gisteren de eerste niet. Het kostte me moeite. Stress, gedoe, donderdag voor familiegesprek naar kliniek pa. Brrr, eng, angst. En nu heel blij dat ik het bij thee heb gehouden.

Zit weer in een goeie flow. Er is zowaar verbetering merkbaar, vriend neemt meer verantwoordelijkheid op zich na goeie gesprekken. Ondanks dat ie een chaoot is, is ie wel heel erg lief Verder probeer ik te luisteren naar m'n lichaam en rust te nemen. Ik probeer ook tussen m'n oren iets te doen aan dat arbeidsethos. Dit weekend zelfs helemaal niet gewerkt! Alleen maar leuke dingen gedaan. Wandelen, film, slapen, naar een parenclub ( ), lummelen, lekker koken.

Ha Basta, ga ik naar kijken, naar die worksheets. Thnx! X

Tja. Ik werk veel, run een eigen onderneming met pittig werk dat veel van me vraagt. Maar ik krijg er ook veel voor elkaar, het leidt tot mooie resultaten. Reis door het hele land. Ik merk dat ik het zwaarder vind worden, qua belasting. Vind het reizen zwaar en merk dat mijn geduld naar 'lastige klanten' afneemt. Ik werk al meer dan 20 jaar minstens 5 dagen per week en merk dat het vaatje leeg begint te raken. Dat maakt me verdrietig. Verder doe ik thuis alles. Dat is een groot conflict tussen mij en mijn partner. Hij is een eigen onderneming aan het opzetten, al 2,5 jaar, wat nog geen winst oplevert. Hij werkt daarnaast 1 dag per week betaald. Zijn idee is dat zijn onderneming winstgevend gaat worden. Maar ik verdien dus ons inkomen. We hebben geen gezamenlijke financien maar ik betaal meer aan de vaste lasten dan hij. Dat is eigenlijk tegen mijn zin, ik vind dat hij ook een substantieel deel van het inkomen moet inbrengen. Gesprekken hierover zijn lastig, hij ervaart dan dat ik hem niet steun in zijn missie. Verder ligt alles qua huishouden, verhuizen, ouders, vrienden, administratie, vakanties bij mij. Vriend komt alleen in actie als ik aan de bel trek, en dan eenmalig. Veel geprobeerd: het zelf niet meer doen, gesprekken, taakverdeling. Toch lukt het niet echt om het beter te verdelen. Het blijven een soort van instrumentele oplossingen die niet echt beklijven. Hij vindt dat ik maar moet zeggen wat er moet gebeuren maar dat voelt als een moederrol en daar krijg ik echt de kriebels van. Al met al voel ik me leeg, moe, alleen in m'n struggle, en ben bang om te vallen waardoor de inkomsten wegvallen. Ik overweeg een coach te zoeken die me kan helpen (tips hierin welkom! hoe kan ik een goed iemand vinden?). Verder gaan we samen een partner-weekend doen, waar je leert naar elkaar te luisteren en weer echt in contact te komen. Ik hoop dat dat ons weer meer in contact brengt hierover.

Ohw jongens, ik voel me zo belabberd. Droog, dat wel. Ik voel me somber, en overbelast. Het klinkt klagerig, en dat is niet mijn bedoeling. Meer even hart luchten.

Sterkte Quinn.

Nou jongens, het zelfonderzoek is weer in volle gang. Mijn uitglijder zat 'm weer in het bekende verhaal. Me gespannen voelen, me overspoeld voelen, me onveilig voelen. Soms voelt het alsof ik in een harde wereld leef vol ongevoelige en luidruchtige mensen, die over alles een oordeel hebben. Een wereld met een hoog tempo, een ratrace. Ik verlang dan zo naar stilte en alleen zijn, naar rust, naar de natuur. Als ik dit niet meer trek, grijp ik naar de drank. Dat ontspant namelijk. Nu weer op het rechte en droge pad, gelukkig. Het geeft me echt te denken. Over mijn leven, mijn levensstijl, ritme. Het is goed dat ik ga verhuizen (naar de natuur). Bedacht me ook dat ik het contact met mijn vrienden bij wie ik me prettig voel, wil aanhalen. Voor ik het weet heb ik die weer maanden niet gezien. Activiteiten doen waar ik van opbloei, ipv activiteiten die me energie kosten.

Hey Quinn, ik was even van de radar, maar goed te lezen dat je een therapie gestart bent. Als dat een beetje iets voorstelt (de kern raakt), heb je daar ongetwijfeld veel (de rest van je leven) iets aan.

Ja, MG, ik heb ook die rust nodig. Na een dag/avond vrienden en gezelligheid, wil ik weer alleen zijn. Eigenlijk heb ik veel alleen-zijn nodig, en doe dat ook. Als ik een uitnodiging krijg voor een 'gezellig feest van een weekend, met z'n allen in een huisje', sla ik dat bijna altijd af. Too much. Er zijn gelegenheden waarin ik me zo prettig voel met anderen, dat het anders is. Een paar vrienden daar voel ik me heel ontspannen bij. Geen oppervlakkige uitwisseling, maar echt contact. Mag ook gaan over minder prettige dingen, het mag ook stilvallen. Met die mensen kan ik prima een weekend doorbrengen (ga dat ook doen deze zomer, zeilen met z'n 15en). Maar een avond met praten-praten-praten, uitwisselen van informatie, vaak ook veel geoordeel over van alles en nog wat, dan loop ik leeg. In de kern voel ik me niet veilig in zo'n setting. Niet veilig om mezelf te laten zien. Dat zit in mij, dat realiseer ik me.

Dank lieve mensen. Het forum is mij zeker tot steun. Het is net een spiegel, of een dagboek. Houdt me gemotiveerd en bij de les en door het schrijven krijg ik inzicht. Wat heb ik dat toch nodig. Als ik terugkijk op de Kerst, denk ik dat het me veel teveel was. Ik ga dan kopje onder, en probeer te overleven. Ondertussen beschadig ik eigenlijk mezelf, ik voel dat ik roofbouw pleeg om mezelf en ben totaal leeg na afloop. Niet okay. Mijn vader is nog steeds opgenomen, maar helemaal medicijn-vrij. Voor het eerst sinds tientallen jaren helemaal clean. Het viel mee. Maar nu begint het: de echte problemen aanpakken. Hij gaat in therapie, dus dat is positief. Fijn hier weer te zijn.

Ha allemaal. Na een tijdje stilte, ben ik er weer. Ik was een paar weken op vakantie. Drinktechnisch niet goed gegaan. Het was een vreselijke kerst voor ik ging, zoveel geclaim en onrust en stress en oude patronen en ruzies. Was echt helemaal total loss ervan. Doe dan nooit meer zo. Ik voel me verdrietig. Er is maar 1 weg nu: opnieuw beginnen. Dit hier melden is weer een stap.

Heel goed van je!! Fijn he! :rose:

Hey Lars, fijn.... en wandelen ja dat praat makkelijker, herkenbaar...

Heel goed! Maar loehoeiii-druk met werk. Deadlines, race tegen de klok voor kerst. En net een huis gekocht, jawel. Op Droomplek! Ah jongens, so happy. Kerst is helaas 1 grote stresstoestand, met het bekende claimgedrag van familie. Ik weet dit jaar weer waarom ik ook al weer een Kerst-allergie heb. Rij weer van hot naar her, 3 dagen lang dit keer. Ben er toch weer ingetuind, na jarenlang streng regime waarin ik mijn grenzen goed aangaf. Even de teugels laten vieren en ik ben weer iedereen blij aan het maken behalve mezelf. Nou ja. Volgend jaar beter. Enige parallel met drinken zie ik wel: als ik de teugels laat vieren, gaat het mis. Maar het gaat goed en ik ben een gewaarschuwd mens.

Hey Lars, wat naar, wat een pijn. Ik kan het me heel goed voorstellen. Accepteren en loslaten, wat is dat moeilijk en waarschijnlijk (denk ik) verlang je er ook naar (klopt dat?)... Nou Lars, het is heel taai en heel pijnlijk en ik vind het heel erg naar voor je, echt. Ben 't wel met Erik eens dat praten ook maar praten is en fysiek je uiten ook heel helend kan zijn. Als je lijf zich prettig voelt, dat gebeurt er ook wat tussen de oren toch? Voor mij is het wandelen, soms sport, maar ook in de tuin bezig zijn en met dieren bezig zijn. En knuffelen natuurlijk (dus hierbij maar een digitale) Probeer je maar een hart onder de riem te steken en wat goede moed. Je bent niet alleen Lars, er geven mensen om je. Om wie jij bent.

Niemand dronk! Dat is inderdaad wel apart. Uhm, ik bedoel, komt niet zo vaak voor. En toch vaker dan ik dacht.

Overgave is niet hetzelfde als lijdzaam ondergaan! Overgave is voor mij meer me openstellen voor anderen en hen vertrouwen, en zelf oppakken wat me te doen staat. Sterke Lars

Gisteren feestje vriendin. Zowel vriendin als een van de gasten, beide leuke mooie zelfstandige dynamische vrouwen en zeker niet het prototype/vooroordeel alcoholist, waren gestopt met drinken. Dronken dus ook veel te veel, elke dag, just like me. Gisteren 'voor de gelegenheid' niet. Ze dronken aan 1 stuk door. Nog 1, en nog 1 en nog 1. Ik zag het gebeuren, en herkende het hele proces helemaal. Niet kunnen stoppen na 2 drankjes. Zo gaat dat dus. Het hele gezelschap dronk er trouwens stevig op los. Sjeez wat een hoeveelheden wijn. Vanachter mijn kruidenthee vond ik het tot op een zeker moment ontzettend gezellig, en had het op een zeker moment gehad. Vrij vroeg naar huis gegaan. En heel blij niet de eerste te hebben genomen. Overigens is het zeker niet makkelijk. Ik voel de verleiding. Al helemaal toen de gestopten zeiden dat ze best een dagje een uitzondering konden maken. Toen ik glas 5 naar binnen zag gaan, voelde ik een enorme opluchting dat ik voet bij stuk heb gehouden!! OPLUCHTING.....

Ha Meya, wat een herkenning! Fijn om te lezen.