Kanarie

Benzomeisje? Ben je hier nog soms? Hoe gaat het nu met jouw?

Elske? Ben je hier nog? Hoe is het nu met jouw?

Het is prachtig weer. En ongelooflijk misselijk. Behalve al de klachten die hier al herhaaldelijk opgesomd zijn doet het ook pijn te beseffen dat de wereld heel mooi is en dat je er niet van kunt genieten. De jaren gaan voorbij ...Twee hartinfarcten gehad ...dus een paar maanden is vermoedelijk al een groot percentage van de tijd die ik hier nog heb.... Maar zo hebben jullie ongetwijfeld ook wel om spijt te hrebben van het voorbijgaan van de tijd zonder ervan te kunnen genieten En dan de opmerkingen van de omgeving " Je hebt een mooie tuin en een mooi huis geniet ervan" Dubbel pijnlijk als je beseft dat je dat wel graag zou willen maar niet kunt "geniet van je kleinkinderen" Ik zou dat zo graag doen...... Ellendig , shakemarieke ,sneeuwhoen en de vele anderen , bedankt voor de steun. Gaba , eveneens bedankt en ik vind het zeer mooi dat je ondanks het feit dat je van alle miserie vanaf bent (denk en hoop ik toch) toch nog de mensen op dit forum blijft steunen

Dank je wel voor jullie steunende berichtjes. Deze morgen super misselijk wakker geworden. Pijn op de borst , verdriet , krop in de keel ...allemaal weg en vervangen door een enorme misselijkheid. Om gek van te worden. Geen kat die begrijpt hoe het zo voortdurend kan wisselen. Ik heb gisteren telefonisch vernomen dat ik op de wachtlijst sta voor een opname in een kllniek voor angst en stemmingsstoornissen. Hoe lang dat ongeveer duurt weten ze niet. Ik hoop lang , zodat ik ondertussen zou verbeterd zijn en dat ik kan weigeren. Ik weet ook nog niet ALS ik me laat opnemen als ik dan een antidepressivum zou aanvaarden. En ik weet ook niet ALS ik weiger of ze me dan nog willen opnemen. Allemaal onzekerheden die het niet gemakkelijker maken. Het is een ongelooflijke strijd. Benzoduddies heeft me inderdaad wel wat moed gegeven gisteren , maar die is momenteel weer helemaal weg.

Als ik jou was zou ik niet meer diazepam nemen. je hebt nu al die moeite gedaan om te stoppen. Je mag dit niet weggooien! Dit is tenminste mijn idee. En ik ben geen arts maar enkel ervaringsdeskundige. Ik denk dat de meeste ervaringsdeskundigen op dit forum je hetzelfde advies zouden geven. En ik denk dat ervaringsdeskundigen het meestal wel beter weten dan artsen. Artsen schrijven maar en beseffen niet hoe lastig het afbouwen is. Maar het is verschrikkelijk . Ik leef met je mee. Moed! en hopelijk gaat het vlug beter. Kanarie

Bang , bang , verdriet,verdriet ,radeloos , wanhopig , “ruzie”, pijn op de borst, krop in de keel, hyperventilatie , paniekaanvallen,bang voor de dromen en paniekaanvallen eenzaam Ik kan niet meer! Nog nooit zo erg. Sorry voor steeds datzelfde…niemand die daar nog iets moet van weten

Het kan verkeren . Brederode

Dag Ellendig Alles wat jij schrijft over je slechte dag en je paniekaanval zou ik ook kunnen schrijven. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt deze morgen. Ook mijn vrouw heeft me in deze toestand achtergelaten. ze kan het ook niet aan . Ze begrijpt het niet. "Ademt gewoon doe normaal " is haar reactie. Maar...nu 13h30 voel ik me weer veel beter. dat gebeurt niet veel. Dus , en dat is ook een troost voor jou en voor velen hier op dit forum: Hoe slecht het ook is hoe verschrikkelijk je zich ook voelt ....morgen is het wellicht beter. En morgen bedoel ik niet noodzakelijk letterlijk . Binnen een paar uur voel ik me misschien weer ellendig en kan ik troost zoeken uit wat ik hier zelf geschreven heb

Arie , je bent niet alleen! Rivotril is een vreselijk medicijn , maar heb geduld en vertrouwen en je komt er. Ik wens je veel moed en doorzettingsvermogen.

Mijn vrouw weigert daar iets over te lezen. En ik durf niet. ik ben bang daar te lezen dat het vele maanden duurt vooraleer de symptomen milderen. Ik kan niets meer aan dat me hoop zou ontnemen. Er kan me nochtans weinig hoop ontnomen worden. Ik heb er geen meer.Maar er moet niet veel gebeuren of ik geef het op. Dit is onmenselijk afzien. Hoe lang nog?

Ik woon inderdaad in Belgie. Ik weet ook pas maandag of ik opgenomen zou "moeten" worden.En ik hoop geen Sertraline te moeten nemen . maar ik voel me zo ongelooflijk slecht (verdriet ,hyperventilatie, moedeloos ) en steun nul dat ik vrees dat ik overstag zal gaan.Ik ben nu dertig dagen gestopt en het wordt steeds erger. Vandaar dat men denkt dat ik een angststoornis heb.Ik weet echt niet of ik dit nog uithou.Na dertig dagen nog steeds geen verbetering. Is dit nog wel normaal? Dat het nog niet over is ..ok ..maar geen verbetering ...integendeel! Verschrikkelijk en ook vreselijk eenzaam. Ik vrees dat de grenzen van wat ik aankan bereikt zijn

Ellendig, 73 dagen gestopt en nog steeds afzien. Zomaar ineens gestopt , zonder afbouwen? Ik kan het bijna niet geloven. Waarschijnlijk dan toch van een kleine hoeveelheid?Ik ben ook veel alleen thuis en let waarschijnlijk ook teveel op wat ik denk en voel. Afleiding zou voor mij ook zeer goed zijn , alleen is er niets dat mij kan afleiden.Ik kom nu ook niet graag onder de mensen. Ik kan hun gesprekken niet volgen en je kan toch ook niet altijd over je eigen problemen babbelen. Je kan ook niet altijd overal beginnen schreien. Het gevolg is dat ik ook heel eenzaam ben.Nog een gelijkenis met jou is dat ik ook van plan ben om een boek te schrijven als ik hier ooit uit geraak. Deze morgen ben ik met mijn vrouw naar een relatietherapeut geweest. Voor mijn vrouw is dat natuurlijk ook moeilijk. Maar een normale goede relatie is niet mogelijk zolang ik die ontwenningsverschijnselen heb.Ik ben ongelooflijk opgejaagd en verdrietig. Relatietherapie is totaal zinloos en als de ontwenningsverschijnselen ooit over zijn is relatietherapie overbodig want dan zal de relatie automatisch wel weer in orde zijn.Er is niets aangenaams aan mij. En omdat dit niet meer te dragen is , omdat dit onhoudbaar is is voorgesteld dat ik me zou laten opnemen. Maandag ga ik gebeld worden met een eventueel aanbod om in een angst en stemmingskliniek opgenomen te worden.Er wordt gezegd dat ik een angststoornis heb. Ik geloof daar niets van , maar ik heb nauwelijks de moed om daartegen te protesteren.Ik geloof dat het ontwenningsverschijnselen zijn. Zeker nadat ik alles hier op dit forum gelezen heb. Benzo's zal ik niet moeten nemen , maar misschien zal ik wel een of ander psychofarmacum moeten aanvaarden.Ik wil dat eigenlijk niet maar waarschijnlijk heb ik geen keuze.Ik ben verplicht om te luisteren! Als het thuis niet meer te houden is en ik opgenomen wordt zal ik me moeten schikken en moeten slikken wat zij zeggen.Ik zou 3 maanden opgenomen worden en er is sprake van dat ik best Serlain zou nemen. Als ik na 3 maanden beter ben zal men dan beweren dat serlain geholpen heeft en dat ik een angststoornis heb. Maar zonder opname en zonder pillen zou het natuurlijk vermoedelijk ook wel opgelost zijn.De wet van de sterkste geldt . als je zwak bent heb je niets meer te zeggen. Ik ben momenteel super opgejaagd en verdrietig. Ik weet niet wat doen of waar kruipen. ook in bed kan ik niet blijven liggen. Het is een nachtmerrie.En ik ben zeker dat dit ontwenningsverschijnselen zijn.Ik hoop dat ik tegen maandag al wat beter ben ik ik voldoende hoop en wilskracht heb om te zeggen dat ik niet hoef opgenomen te worden. Mijn vrouw zegt "als je overtuigd bent dat het ontwenningsverchijnselen zijn dan moet ge toch maar rustig zitten afwachten tot het over gaat!". En ze is kwaad dat ik dat niet doe. Ik zou dat nochtans graag doen! De buitenwereld verstaat daar niets van . Ik ben hopeloos en wanhopig en dank jullie allemaal voor de steun. Dit schrijven heeft me een beetje afgeleid.

Dag ellendig, Je bent niet alleen! Ik ben ook een emotioneel wrak en ween ook de hele dag. Ik zou ook dolgraag weer mezelf zijn...rustig en evenwichtig. Ik ben nu nochtans een maand gestopt en ik had gedacht dat het maar een paar weken ging duren. Ik ben ook moedeloos.Hoe lang nog? Wanneer de eerste signalen dat het aan het beteren is? Ik leef mee met jou. Ik moet daar dus helemaal geen moeite voor doen. Ik voel letterlijk hetzelfde.Ik ben wanhopig

Mijn psychiater heeft me geen nieuwe psychofarmaca voorgeschreven. Ik kan daar dus niet van klagen. Ik ben wel hopeloos. ik heb hopeloos verdriet Weet niet waar kruipen weet niet waar naartoe...

Een ongelooflijke rare "ziekte" . Tot eergisteren alle dagen en nachten hyperventilatie. Gisteren de hele dag onhoudbaar verdriet. Vandaag reeds de hele dag zwaar misselijk en nog klein beetje hyperventilatie.Voor mijn omgeving totaal onbegrijpelijk. Het is altijd wat...en altijd wat anders...Het is niet direct van aard om begrepen te worden! Om gek van te worden. Ik heb de indruk dat ik het eigenlijk al ben.

Ik ben gewoon wanhopig...mijn hyperventilatie is weg en is nu vervangen door een onhoudbaar verdriet. En behalve van jullie , dank daarvoor , niets van steun integendeel.

Verschrikkelijk.... ik hou dat niet meer uit eenzaam...niemand ...

Volgens mijn psychiater (telefonisch) is dat niet meer het afbouwen. Dat ontmoedigt mij nog meer . Dinsdag heb ik een afspraak...ze zal me een ander psychofarmaca voorschrijven en ik zal de moed niet hebben om weigeren.Ik geloof wel nog in het feit dat het nog ontwenningsverschijnselen zijn. Zeker na al wat ik al op dit forum gelezen heb. Ik ben trouwens "nog maar 23 dagen gestopt en op veel websites spreken ze toch van een maand.

Ik heb de psychiater gebeld.. ze kan er uiteraard niets aa doen...Ik word gek

Dag Gaba, Dank je wel voor de steunende reactie.Nee ik voel me niet beter , integendeel . Ik heb inderdaad waarschijnlijk paradoxale reacties.Ik voel me verschrikkelijk schuldig. IK had dat niet mogen doen. Deze nacht om 2h hyperventilerend wakker geworden en (nog iets waar ik me schuldig over voel) een pils gedronken (één maa!) en met de auto gaan rondrijden in het dorp om afleiding te vinden. Ik ben inderdaad paniekerig en geagiteerd.Verdriet , verdriet verdriet.... Ik kan nergens gaan want overal begin ik te schreien. Verschriikelijk.Ik denk dat ik aan het gek worden ben.In paniek heb ik daarjuist mijn psychiater gebeld . Om 15h mag ik haar bellen. Maar wat kan zij daaraan doen. Ik heb er weinig hoop op!

Ik ben hervallen ...ik heb 3 mg Diazepam genomen!!! IK kon en kan niet meer ...hyperventilatie...Zou al mijn afbouwen nu voor niets zijn??? Verdriet eenzaam...ik kan niets verzinnen dat mij kan afleiden....

Bij mij gaat het met niets over...en ja...ik kan niet elkedag naar de huisarts gaan. Ik ben zondag naar de spoed geweest en het was niets...enkel hyperventilatie dus. Het is mijn 23 ste dag dat ik gestopt ben...en het is nog nooit zo erg geweest . het verbetert niet het verslecht...is dat nog wel normaal???

Het is in elk geval schandalig!

Dank je wel....Ik hyperventileer al de hele dag...het stopt niet..hopeloos! Ik zal zo een app downloaden

De ontgoocheling is er inderdaad....vreselijk hyperventileren wakker geworden om 5h en het gaat niet over... verdriet...