Mijn situatie:
Maart 2014 kreeg mijn man een ernstige aandoening, hij kon overlijden, gelukkig gebeurde dat niet, hij heeft 4 maanden gerevalideerd in een kliniek.
Hij heeft nu een Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik heb hem alles weer moeten leren vorig jaar.
Ik maakte een heftige en onzekere tijd door, wist niet waar we samen uit zouden komen.
Ik ben kostwinnaar met een fulltime baan, om alles door te gaan kreeg ik Oxazepam van huisarts, hij vond me te voorzichtig, advies: 2 keer dgs 1 Mg Lorazepam en dus verslaafd geraakt. Bij een andere arts terecht gekomen, moest direct stoppen met Lorazepam, na gebruik benzo gedurende 9 maanden. Dat was hel. Nu ben ik wekenlang aan het afbouwen geweest, kwart Mg per 2 weken.
Wist niet dat het zo zwaar zou zijn. 12 dagen geleden laatste kwart ingenomen en ik heb veel last van onrust en angst. Mijn man kan me niet helpen, ik voel me heel alleen, geen steun van een arts.
Niemand heeft me gewezen op de mogelijkheid via Diazepam af te bouwen.
Niemand heeft me gewezen op deze site (ik neem aan dat verslaving de baas zichzelf goed kenbaar heeft gemaakt bij huisartsen en specialisten).
Ik had graag E-Health ondersteuning gehad.
Dank zij dit forum ontdekte ik de site van professor Ashton.
Ik ben heel erg geschrokken van wat ik las: de consequenties van langdurig benzo gebruik.
Ze gaan als zoete broodjes over de toonbank van de apotheek, herhaalrecept via Internet is geen probleem.
Wel ben ik blij met de goed onderbouwde, duidelijke informatie van dr. Ashton.
Het steunt me om door te gaan.
Ik wist niet dat de ontwenning zo lang zou duren.
Mijn vraag: ik kreeg advies van iemand om alsnog Diazepam te vragen aan de huisarts, omdat ik het zo moeilijk heb.
Is dit nu nog zinvol, of kan ik beter op mijn tanden bijten en doorzetten ipv weer een pam te slikken?
Iedereen die aan het ontwennen is: veel sterkte gewenst.
Lariepam
