"Of, zoals zoon het uitdrukt, om weer te lachen met m'n ogen en boven de radio uit te zingen."
Jémig, wat prachtig, en wat een kado van hem, om zo de spijker op z'n kop te slaan.
Hoe kom je er nou toch weer bij dat het je eigen schuld is. Als je voor een zware depressie opgenomen zou worden, zeg je toch ook niet: eigen schuld?
Heb je trouwens gelezen hoe het met Albertremmo gaat? Die rust die hij ineens heeft, vertrouwen, optimisme... niet te geloven.