Ellendig

Bedankt voor je bericht, Lars! @ kanarie, blij dat je een beter momentje gehad hebt! Ik heb gisteren ook een betere dag gehad. Heb wat afleiding gehad en dan gaat het wat beter. Vandaag is niet echt slecht, maar ook niet echt ok. Veel liefs, Ellendig

Ik ben naar avonden geweest van partners in autisme, helaas alleen. Heb boeken verslonden over autisme. Ook over partners in autisme. Vandaar dat ik bijna zeker weet dat mijn man ass heeft. Toen ik hem dit zei, vond hij dit zelf ook wel kloppen. Maar even later wou hij er niets meer van weten. Ik zie een duidelijk beeld van ass in zijn familie, maar ook zij doen alsof hun neus bloeit. Ik vind dit vooral erg voor onze kinderen, die zien dat hun eigen papa, grootvader, ... Ook ass hebben en er niet willen voor uitkomen. Ik vraag mij af of dit schaamte is, of niet willen aanvaarden,of... Mag ik vragen hoe het bij jou gegaan is? Je hoeft hier niet op te antwoorden, maar zou mss duidelijkheid voor mij brengen. Als je dit liever persoonlijk doet, mag je me mailen. Ik weet niet of ik hier ergens mijn mailadres mag plaatsen? Alvast bedankt voor de reacties! Ook jij succes bij je hulp! Het is heel knap van je om toch hulp toe te laten! Mijn respect heb je! Grtjs, Ellendig

Bedankt voor de reactie! Ik besef heus wel dat hij het zo niet bedoelt! Maar het is echt moeilijk om emotioneel alles alleen te moeten dragen! En vooral dat hij niet wil toegeven dat hij ass heeft. Ik zou mijn man nooit verlaten omwille van zijn ass! Ik heb twee kids met dezelfde stoornis. Als ik het zo mag noemen. Maar de alcohol neemt echt de overhand en hier kan ik niet mee leven. Hij verkiest alcohol boven mij en zijn kinderen. Hoe moet ik me daar bij voelen? Het is echt moeilijk om in deze situatie recht te blijven! Ik vind het heel erg voor je, dat je vrouw je in de steek gelaten heeft. Ik wou met mijn verhaal ook niemand aanvallen! Ik heb echt veel respect voor mensen met ass en besef maar al te goed, dat zij het moeilijk hebben! En het alcoholprobleem is er, maar als hij al eens bereid zou zijn om hier aan te werken, zou voor mij veel betekenen! Maar hij belooft altijd om te minderen, er aan te werken maar doet het niet! Ik voel me zo machteloos, verdrietig en kwaad hierom! Onze kinderen lijden hier ook onder! Ik wil niet liever dan er te zijn voor hem, maar hij moet het dan ook toelaten en hulp zoeken! Helaas wil of kan hij dit niet. Grtjs, Ellendig

Ik heb een slechte dag achter de rug. Voel me zo gespannen en angstig, depressief. Daarstraks had ik een enorme paniekaanval. Op dat moment denk ik echt gek te worden, gedachten drammen door! Ik had deze aanvallen vroeger helemaal onder controle. En nu zijn ze weer terug, nog eens zo hard! Ik ben op dat moment echt bang om de controle te verliezen, om echt gek te worden, om opgenomen te moeten worden. De aanval is over gegaan, gelukkig! Maar heb zo n bang dat dit nog terug gaat komen! Mijn man kan dit niet aan, hij heeft mij gewoon achtergelaten in deze toestand, hij is gewoon naar een feest van kennissen vertrokken en zei ik kan dit missen na een hele dag werken. Dit maakt mij echt verdrietig!!! Ik weet dat dit voor hem ook niet leuk is, dat ik constant iets heb. Maar mijn man drinkt ook heel veel, hierdoor voel ik mij emotioneel erg te kort gedaan! Ik weet dat hier ook mensen zijn met een alcoholverslaving en zou willen vragen of zij hun partner ook emotioneel verwaarloosde. Is dit echt het gevolg van de alcohol? Mijn man drinkt al van zijn 14 de, mar het wordt steeds erger. Er zijn bijna geen dagen dat hij niet drinkt en 4 van de zeven echt te veel gedronken heeft. Hij legt de schuld dikwijls bij mij. Omdat ik altijd ziek ben( cv's, fybro, hashimoto, ik denk dat deze ziektes van mijn stress komen) Als ik het niet ben, is het zijn werk wel. Als ik bijvoorbeeld niet boos ben of niks zeg van zijn drinken. Doet hij lief en is het iets op t werk geweest. Wij hebben twee kinderen mer ass, en ik denk dat mijn partner ook wel ass heeft en daarom drinkt. Ik heb al heel ons huwelijk mijn energie gestoken in het ass van de kinderen en in oplossingen te willen vinden voor mijn man. Maar hij wilt hier niks van weten. Ik weet dat hij mij ergens echt graag ziet, maar hij laat me in de steek, zonder het zelf te beseffen. Ik zie hem ook echt graag! Maar ik kan niet meer! Ik heb steun en vooral veel liefde nodig! Ik mis emotionele voeding om energie te hebben! En nu ik in de ontwenning zit van deze rotpillen, zie ik helemaal geen lichtpuntje meer! Sorry voor mijn lang verhaal! Maar ben alleen en moest dit van mij afschrijven. Ik wens iedereen zoveel liefde en sterkte toe om hier door te komen!!! Liefs, Ellendig

@ Kanarie, Ik heb idd maar 5 mg tranxene genomen, met op het laatst ook wel temesta, door paniekaanvallen. Ik voel mij vooral depressief en angstig, ween constant, zoals ik al zei. Pff wat heftig, een opname? Je moet doen, waar je denkt dat je je het best bij voelt! Ik zelf zou mij niet laten opnemen, idd ook wel uit angst om andere medicijnen te moeten nemen en mij nog slechter te voelen uit mijn eigen omgeving! Ik heb hier twee kinderen lopen en zou hen niet kunnen missen! En ik denk idd ook dat de angst een ontwenningsverschijnsel is! Ik had idd hiervoor ook wel eens angst, maar niet in deze mate! Als je gaat lezen over benzo ontwenning, zie je dat angst een van de langste ontwenningsverschijnselen zijn en dat door die angst de ontwenningsverschijnselen erger zijn. Serlain is een antidepressiva, denk ik? De depressie vind ik eigenlijk zelf het ergste, naast de angst ( die ik ook heel erg vind hoor). Je wil vooruit en kan niet, al mochten ze je een miljoen euro aanbieden, het gaat gewoon niet. En daar word je zo moedeloos, zelfonzeker, hopeloos, nog angstiger en nog depressiever van. En dit cirkeltje moeten we doorbreken! Maar hoe he? Ik wil het niet met antidepressiva, omdat ik zoveel bijwerkingen krijg bij de start en dit zelfs van een vierde van de startdosis. En ik wil ook niet meer afhankelijk zijn van een of andere drugs, want dat vind ik van al deze medicijnen nu! Dus zal ik het anders moeten doen. Ik ga proberen om elke dag op tijd uit mijn bed te komen en op tijd te gaan slapen, ik ga proberen om gezond te eten, veel water te drinken, even buiten te komen, al is het in de tuin, een beetje zelfzorg ( mij aankleden en beetje opmaken, ipv een halve dag in pyama te lopen), wat structuur in mijn dagen brengen. Het zal een hele opgave zijn, maar ik moet deze cirkel doorbreken! Maar jij voelt zelf wat het beste voor je is! Wat je ook besluit, ik wens je veel sterkte en moed! En vooral niet opgeven!!! Liefs, Ellendig

@ kanarie Niemand wens je deze toestand toe! Maar het kan wel deugd doen om mensen rondom je te hebben die weten wat je doormaakt! Dus hou ik me vast aan dit forum. Ik ben 73 dagen benzo vrij, maar ben ineens gestopt, zonder af te bouwen. Ik heb wel al wat betere momentjes gehad hoor! Ik ben veel alleen thuis, wat het er niet beter op maakt, omdat ik constant lig te letten op alles wat ik voel en denk. Ik denk dat afleiding iets zou kunnen doen. Alleen kom ik niet graag onder mensen nu en kan ik niet tegen drukte. Ik ben ervan overtuigd dat dit alles ontwenningsverschijnselen zijn, maar denk dat ik het erger maak door er altijd met bezig te zijn. Een cirkeltje waar ik niet uit geraak. En die schuldgevoelens naar mijn kinderen en man, omdat ik hier zit gelijk een klein kind dat nergens durft te komen en zich steeds slecht voelt. Pffff..... Wat een ellende!!! Ik denk ook dikwijls als ik hier uit kom, schrijf ik een boek, of wil ik me inzetten om anderen te behoeden van deze ellende! Maar we moeten volhouden, er hebben anderen het ons al voorgedaan en zij zijn er ook uit geraakt. Ons lukt het ook! We geraken er wel! Liefs, Ellendig

Idd blij om te horen dat je geen nieuwe medicijnen neemt! Goed van je!!! @gaba Ik vind het echt fijn dat jij steeds goede moed geeft aan zij die het nodig hebben. Ik ben momenteel een emotioneel wrak. Ik ween heel de dag, heb heel depressieve gevoelens, gedachten die niet weg gaan, .. Ik word er gek van! Dit is niet ik! Ik zou zo graag terug mezelf zijn! En durf het niet vertellen aan mijn familie. Die zouden ook zeggen om een antidepressiva te nemen, maar dat wil ik absoluut niet. Ik ben momenteel ook erg verkouden en heb een enorme druk in mijn hoofd, wat alles nog eens erger lijkt te maken. Angst, angst, angst,... Het is al beter geweest en telkens die terugslag, precies nog erger. Het maakt je zo moedeloos! Liefs, ellendig

Het is inderdaad raar, dat de klachten steeds veranderen, wegblijven, terugkomen, beter worden, slechter worden. Maar dit hoort echt wel bij de ontwenningsverschijnselen. Een daarvan is serieuze angst en vanuit die angst, krijg je weer vele andere symptomen, hyperventilatie, misselijk, maag en darmlast, moeilijk ademen,hoofdpijn, .... Een hele lijst! En dit hebben mensen met angsten, zonder enig benzo gebruik ook. Vandaar dat dokters en psychiaters al snel zeggen dat dit geen ontwenning meer is. Maar dat is het wel. Want die extreme angst is echt door benzo ontwenning! Het is heel moeilijk dat de omgeving geen begrip toont! Hierdoor wordt je angst nog groter. Ik hoop dat je sterk genoeg zal zijn vandaag om geen andere medicijnen te laten voorschrijven! En hoop dat je een begripvolle psych hebt, die wil luisteren naar je verhaal en die de moeite wil doen om eens naar verhalen te luisteren of te lezen van andere mensen die door deze hel gaan. Veel succes vandaag Kanarie! Grtjs, Ellendig

Hoi Kanarie, Hopelijk voel je je ondertussen al iets beter! Probeer vol te houden! Wij weten allen hoe jij je voelt, maar we komen er wel!!! Ook jij!!! Grtjs, Ellendig

Dokters en psychiaters denken echt dat je maar twee weken ontwenningsverschijnselen kan hebben. Mss moet je jouw psychiater deze site eens laten doornemen als je bij haar bent. En echt zeggen dat je bang bent om terug een of ander medicijn te moeten nemen. Haar vragen of er geen andere manier is om het een beetje leefbaar te houden! Is het echt de hyperventilatie waar je last van hebt? Dan zou ik therapie gaan volgen, ademhaling, relaxatie , leren ontspannen, ... Mss Bach bloesems zoals shakemarieke al aangaf. Of heb je nog last van andere dingen? Ik heb ook al heel mijn leven last van hyperventileren, vooral in perioden met veel stress! Ik weet niet wat jou geschiedenis en persoonlijke toestand is, maar mss moet je hier ook naar kijken. In perioden met minder stress, kan ik het goed onder controle houden. En natuurlijk heb je nu veel stress, door de ontwenning. Een goed boek is, hoera ik heb hyperventilatie en hyperventilatie ontmaskerd. Mss moet je deze eens lezen. Hoop dat het wat steun kan bieden! Liefs, Ellendig

@ Gaba Ik heb niet afgebouwd, de dokter zei dat ik hier ineens mee kon stoppen. Dat dit echt een dosis was, die te vergelijken was met homeopathie. Toen hij het me voorschreef, heb ik uitdrukkelijk gevraagd, dat deze medicijnen toch niet verslavend waren. Hij verzekerde mij van niet. En dat hij soms 4x 50 mg voorschreef bij mensen die stoppen met hun drankverslaving. Hij wist dat ik heel bang was, voor medicijnen die verslavend werken, ik wou dan ook absoluut geen antidepressiva, waar ik niet ineens mee kon stoppen. Hij wist dat ik gevoelig reageer op medicijnen. Zo kreeg ik ooit sulpiride, daar kreeg ik melkuitscheiding in de borsten van, ik dacht dat ik zwanger was toen, maar kwam door deze medicijnen. Hij lachte hier eens mee en zei, tja, een op de honderd krijgt hier last van. Ook bij antidepressiva gaat het telkens mis, ik nam een vierde van sipralexa 10 mg en kon hier al niet tegen. Ik ben super gevoelig voor vanalles. Ben hsp. Dus ik heb een half jaar tranxene genomen van 5 mg en de laatste twee weken nam ik af en toe nog een temesta bij, ben in een keer gestopt met de medicijnen, door onwetendheid. Moet wel zeggen, ik durfde af en toe een tranxene vergeten en deed er gevoelsmatig soms wat uit, zodat het geen 5 mg meer was. Ik was me echter niet bewust van de gevolgen hiervan. Hierdoor zal ik waarschijnlijk de angstaanvallen gekregen hebben, waardoor ik dan weer temesta kreeg. Ik ben in ieder geval blij, dat ik niet de 15 mg nam. Die hij mij eerst voorschreef en daarna wou hij nog clozan bijschrijven, maar heeft dit op mijn verzoek toen veranderd naar diazepam. Maar heb dit niet meer dan twee keer ingenomen. In het verleden heb ik ook wel eens xanax ingenomen, maar dat was dan echt alleen bij een paniekaanval, nog niet eens maandelijks. Hier nooit geen last van gehad. En daar zijn deze medicijnen ook voor bedoeld. Om ze in te nemen als het echt nodig is, niet om dagelijks te gebruiken, laat staan maanden, jaren aan een stuk. Het staat op de bijsluiter en toch schrijven dokters dit maandenlang voor. En achteraf doen ze dan nog precies of je gek bent! Wat kan ik mij hier boos om maken!!! Al die mensen, die hulp nodig hebben en nog verder in de miserie, HEL geduwd worden. Dringend tijd voor bijscholing voor de artsen op dit gebied. Als ik me wat beter voel, zal ik mijn verhaal helemaal noteren bij even voorstellen! Groetjes, Ellendig

@ shakemarieke Helpen de Bach bloesems jou? Ik zou het graag proberen, maar twijfel. Alvast bedankt voor het antwoord. Grtjs, Ellendig

Beste iedereen, Wat een hel, waar we door moeten! Ik ben al 67 dagen benzo vrij. Ik nam sinds 5 a 6 maanden tranxene 5 mg. En op het einde af en toe een temesta, die de dokter me gaf, omdat ik angstaanvallen kreeg. Die waarschijnlijk al te maken hadden met ontwenning! Hoe dan ook, ik ben veranderd van huisarts! Omdat de arts die mij dit gaf, niet geloofde dat ik ontwenningsverschijnselen had en dat dit gewoon mijn angstaanvallen waren. Ik vind het zo spijtig en verschrikkelijk erg, dat artsen hier niet van op de hoogte zijn! Ik kan niet geloven dat hij nog nooit eerder iemand met dezelfde klachten gezien heeft na benzo gebruik. De eerst twee weken waren vreselijk op lichamelijk gebied, zweten, bed niet uitkunnen, brainzaps, niet meer slapen, paniekaanvallen ( die nog nooit zo erg waren), niet tegen geluid kunnen, shocks door lichaam, maag en darmlast, ... . Daarna zijn deze symptomen wat afgenomen, maar voel ik me vreselijk depressief, wat ik het ergste vind! Ook angst is nog aanwezig, maar vele minder. Niet tegen drukte kunnen, mezelf opsluiten, ik word hier zo kwaad van! Chronische hyperventilatie heb ik al heel lang last van, maar was onder controle voor ik aan de benzo ging. Ik kreeg de benzo, omdat ik overspannen was, ik in een moeilijke situatie zit thuis. Heel,even bracht het verlichting, maar niet lang! Ik heb een paar dagen mezelf beter gevoeld, mss was dit een window? Maar voel me nu toch al een hele tijd terug ellendig! Ik let zo op mijn lichaam, wat het mss nog erger maakt. Ik hoop dat jullie allemaal snel beter worden! En ik hoop dat als deze ellende voorbij is, ik een hulp kan zijn voor anderen! Want niemand wens ik deze hel toe! Veel liefs, Ellendig

Hallo iedereen, Het is hier vrij rustig de laatste dagen, hopelijk betekent dat goed nieuws en hebben jullie niet al te veel last van ontwenningsverschijnselen. Ik zelf heb echt slechte en betere dagen. Waar ik momenteel het meeste last van heb is een depressief gevoel, depersonalisatie en lichte angstaanvallen. Ook mijn spieren doen pijn. Loop al drie weken bij de kine, maar merk weinig beterschap. Vooral de spanning in nek en hoofd, waardoor drukkende hoofdpijnen, is lastig. Ben natuurlijk blij dat ik soms iets betere momenten heb! Maar vraag me toch steeds af hoe lang dit nog gaat duren. Het neemt zoveel energie weg! Energie die ik al niet heb, door de ziekte van hashimoto. Ook ben ik hsp, daar heb ik nu een coach voor om hier beter mee,leren om te gaan. Hoop dat het met jullie goed gaat en nog eens iets te horen van jullie! Groetjes, Ellendig

Hoi Snoes, Leuk dat je toch even reageert! Oh ja, niet tegen geluid, licht en aanrakingen kunnen, was ik vergeten te vermelden. Is idd iets dat verschrikkelijk is. Ook drukkende hoofdpijn vind ik ellendig. Ik heb hier twee pubers lopen die enorm veel kabaal kunnen maken. En de radio en tv steeds luid zetten. Ik voel me dan schuldig om te zeggen dat ik daar absoluut niet tegen kan. Ik heb heel veel hulp van mijn mama, want zou dit niet alleen kunnen trekken. Zij helpt mij momenteel om mijn gezinnetje recht te houden. Groetjes

Ik lees met jullie mee. Ben zelf 6 weken geleden gestopt met tranxene 5 mg, die ik 5 a 6 maanden genomen heb. De eerste week was een hel! Zweten, brainzaps( deze had ik ook bij gebruik, achteraf gezien, omdat ik wel eens een dag durfde overslaan), paniekaanvallen, angsten, spierpijnen, maag en darmlast, depersonalisatie,bang om gek te worden, depressief, onrust vanbinnen, .... De eerste week ben ik mijn bed bijna niet uit geweest. De tweede week, kon ik al enkele uren beneden zijn in mijn zetel. Ik voel mij nu na zes weken, zeker nog niet goed, maar oh zo blij dat de verschrikkelijkste symptomen geminderd zijn. Ik heb soms redelijke momenten, om de dag erna weer een rotdag te hebben. De arts die mij dit medicijn gaf, omwille van overspannenheid, geloofd niet dat dit ontwenningssymptomen zijn. Het kon niet dat ik van 5 mg, na een half jaar ontwenning kon krijgen. Ik ben ondertussen terug bij mijn vorige huisarts en deze bevestigd dat dit echt wel ontwenningsverschijnselen zijn, alsook een psychiater die ik een mail gestuurd heb met mijn verhaal. Ik lees al een hoe tijd mee met jullie en vind hier heel veel steun! Ik wens jullie ook allemaal snel beterschap! En hoop dat deze middelen niet zo snel meer worden voorgeschreven, want dit wens ik mijn grootste vijand nog niet toe! Vroeg me ook af Joe het met Snoes zou gaan, al hele tijd geleden dat ik van haar hier iets gelezen heb. Ellendig

Ik denk dat ik op een verkeerd forum zit. Ik ben gestopt met benzo. Heb nooit een alcoholverslaving gehad. Toch bedankt voor het antwoord.

Hallo, Ik ben sinds zondag ook gestopt met tranxene 5 mg, was dit reeds 5 maanden aan het innemen. De dokter gaf het me omdat ik overspannen was. Heb in het verleden ook hyperventilatie, paniekaanvallen en angsten gehad. Sind maandag heb ik ontzettend veel ontwenningsverschijnselen gekregen. Huisarts gebeld en deze zei me dat dit niet kon! Het waren gewoon mijn angsten? Zweten aan handen en voeten, drukkende hoofdpijn, niet meer kunnen slapen, brainzaps, paniekaanvallen die nog nooit zo erg waren, depersonalisatie, maaglast, ... Ik heb toen mijn vorige arts gebeld en hij zei dat dit wel ontwenningsverschijnselen waren en dat dit wel enkele dagen kon duren. Ook heb ik mijn psych gemaild en zij zei ook dat dit zeer waarschijnlijk ontwenningsverschijnselen zijn. Nu is het zweten heel wat geminderd, maar vooral de paniek slaat soms hard toe! De druk in het hoofd is ook angstaanjagend, waarbij het depersonalisatiegevoel. En niet slapen is een hel! Kan iemand mij wat opbeuren? Alvast bedankt!