JoAnn73

Na 2 shitty days, veel emotionele en fysieke pijn vind ik t wel weer mooi geweest. Het lijkt of ik overdreven reageer de laatste tijd of is dat de New Me? Ik moet nog wennen aan de new me geloof ik. Maar aan de andere kant ben ok heel blij dat ik emoties kan ervaren zonder erbij te denken 'dat is de kater die spreekt' of 'je bent emotioneel omdat je hebt gedronken'. Ik hield me dus in Veel gevallen in. Eigenlijk altijd als ik erover nadenk. Ik ben in het verleden een soort van gehersenspoeld door iemand in mijn omgeving die mij altijd vertelde hoe het moest, wat ik moest denken en voelen. Het zit er dus nog heel erg in om zo te denken. Rekening houden met de ander (invullen voor een ander dus), kijken wat het met jou doet (teveel naar jezelf kijken, de schuld bij jezelf zoeken). Een mooie theorie (psychologie) die bij mij dus verkeerd uitpakte omdat ik het teveel te vaak toepaste en niet meer mezelf was. En een soort van ontwijkende persoonlijkheid ontwikkelde. Nu is gelukkig vastgesteld dat ik geen persoonlijkheidsstoornis heb, maar trekken ervan heb ik wel. In mijn familie is dit ook te zien, omdat diegene ook veel invloed op mijn naasten had. Iedereen gaat dus in mijn beleving heel raar met elkaar om. Mantel der liefde erover en hup, niet meer over praten. Als er eens iets pijnlijks naar boven komt, snel een ander onderwerp, of er wordt niet echt op ingegaan. Nu zijn er wel mensen die dat doorbreken, maar ik reageer daar hetzelfde op, te pijnlijk, geloof het niet, andere kant laten zien (positieve), maar niet hoeven voelen wat er echt speelt. Terwijl ik dit schrijf denk ik weer 'overdrijf ik niet heel erg?'.. ik laat het staan, ik schrijf dit niet aan iemand die het moet af-of goedkeuren. Dit is wat ik voel.

Hoi Mari, ik lees je draadje mee, omdat ik het een bijzonder verhaal vind tussen alle andere. Ik vind het oprecht stoer dat je het aandurft om zo eerlijk op te schrijven hoe je deze tijd ervaart. Blijf schrijven, ik denk dat je veel mensen stof tot nadenken geeft! En succes op je pad!

An, samen doorracen? We zijn goed onderweg..... trots!

Goedemorgen, Blondie wat is een POH? Ik zit gemiddeld ook op ongeveer 8 sig per dag maar weet dat ik er geen 1 kan/wil missen. Ik werd ook beroerd van naltrexon icm mijn andere medicijnen dus ben bang dat medicijnen voor stoppen met roken mij niet gaan helpen. Succes vanmiddag! Ik hoor het graag

Helaas, voor mij mislukt. Denk de angst om terug te vallen met alcohol of het 'enige wat ik nog over heb' gevoel (gek eigenlijk, ik heb ook nog een eetstoornis om op terug te vallen). Toevallig vandaag ook een gespreksonderwerp bij ADB, ik vind deze verslaving echt heel moeilijk te nekken.. maar bij nieuwe 'poging' (beter ook niet meer zo noemen) meld ik me weer. Succes Blondie, ben oprecht benieuwd wat je ha zegt. Zag al wat tips voorbij komen.

Jeeej! Dankjewel! :)

Hoi, wil ook graag aan het jaarpact meedoen! Mijn stopdatum is 19-04-2015

Goeiemorgen, ik ga ook weer eens een poging wagen om te stoppen. Wilde me gister al op het dagpact zetten maar durfde niet (bang om mezelf teleur te stellen!). Gister dus wel gelukt?! Hele dag niet gerookt. Ik bekijk t maar per dag, net als met alcohol. Dus vandaag rook ik niet! (Zit me toch af te vragen of t verstandig is, zo vlak na het stoppen met alcohol, iemand hier ervaring mee? Dit is wel mijn 12e stoppoging ofzo, been there done that) Dagpact: JoAnn

Sterkte!

On topic dan: bij elke conversatie een smintje nemen, vooral 's morgens. Een stap naar achter doen als iemand te dichtbij stond. In paniek raken als ik ze niet bij me had, en ze dan voor mn werk nog ergens gaan kopen. Als het onverwachts kwam, zo'n gesprek, dan heel binnensmonds gaan praten of heel zacht, met het risico dat ze je dan niet verstaan en t harder moet herhalen. De angst dat iemand er toch iets van zou zeggen.

Eline, dat heb ik ook een paar keer gedaan en het is echt zooo gaaf. Ik was de eerste keer euforisch blij. En idd ook gevraagd voor de eerste sessie wat ik aan moest maar dat bleek 'niks' te zijn. Als t goed is ben je ook alleen in die ruimte

Potverdorie ik wist begin dertig ook al dat ik niet goed bezig was en heb t nog tien jaar weten te ontkennen! Echt heel stoer dat je dit al zo helder ziet. Je functioneert prima zeg je, maar hoe fijn zou t zijn als je je écht goed voelt? En écht voelt? Je hebt een moedige stap gezet door hier te schrijven. En het gaat je lukken ook, dat stoppen.

Je hebt ook nog 'Ik ben Lois en ik drink niet meer', 'Hallo Muur' en 'Tonic', alledrie nog niet zolang uitgegeven. Die schrijvers Google je er zelf wel even bij toch? (laatste titel is al in de bibliotheek te lenen zag ik, die andere twee heb ik gekocht.

Goedemorgen allemaal Dagpact: Blondie Akkordeon Stippie JoAnn Gefeliciteerd Ploffie, top! Vandaag op dagpact als extra motivatie want heb een groot feest/ geef surprise party dus de hele dag spannend.

Ik begrijp je heel goed hoor @Ronja! Ik lees er gewoon een beetje overheen en begrijp de strekking van je verhaal. Ik ben al heel blij dat je de moeite neemt om mij dit te vertellen. Ben blij met alle reacties, zijn allemaal erg helpend en voel me erg thuis op het forum. Zo fijn dat ik dit heb ontdekt. Doordat het anoniem is durf ik me kwetsbaar op te stellen en dat werkt heel goed voor mij. Ik zie ook veel overeenkomsten met jou @Indigo, heb jouw draadje ook doorgelezen, en soms denk ik hetzelfde bij jou als mensen ook over/tegen mij zeggen: 'oh meid, zie je nou zelf niet hoe goed je bezig bent? Verontschuldiging je niet voor een 'wat minder positief' bericht. Net of ik mezelf hoor praten als ik jou lees. Alsof t altijd goed moet zijn.. ik heb ook altijd het gevoel dat het niet goed genoeg is. Gek hè. Zelfs bij de therapeut tijdens het onderzoek ging ik huilen omdat ik bang was dat mijn voorbeeld (ze vroeg om een voorbeeld) niet het juiste was.. heel grappig dat ze daarop direct zei: is dit een goed voorbeeld? Het gaf direct aan dat altijd afga op degene die voor me zit en niet op mijn eigen gevoel. Ik moest daar ook wel om lachen toen. Ik denk dat wij hier best wat aan elkaar kunnen hebben! En elkaar omhoog kunnen tillen, want dat is wat ik graag wil.

@Indigo Jaaa heb wijn veel gebruikt als ik zenuwachtig was, besef ik nu achteraf. Ook als iets de volgende dag spannend was waardoor ik het fijn moest doorstaan met een kater, wat t vaak alleen maar erger maakte natuurlijk. Ik voel me nu vaak kwetsbaar zonder alcohol, het was mijn pantser tegen de buitenwereld. Met alcohol kon ik de mensen wat beter handelen dacht ik. Maar ik geloof nu dat ik mn mannetje beter sta zonder alcohol omdat ik échter ben, en geaard en scherp. Het vertrouwen heeft moeten groeien maar elke dag dat het lukt is er weer 1 toch?

Leuke stad is dat hè! Veel plezier

Niet denken en piekeren is mijn grootste wens Monster! Zou mindfulness toch iets voor mij zijn? Ik ben alleenstaande moeder van een hoogbegaafde zoon van 10. In het dagelijks leven praat ik daar nooit over maar het leven met een kind dat zich anders gedraagt dan de meeste is niet altijd makkelijk. Ik heb gister dus een therapeut bij mij thuis gehad (vanuit verslavingszorg) om mij te helpen met vragen en dingen waar ik tegenaan loop met de opvoeding. Heel verhelderend en prettig gesprek. Gezien het gegeven dat ik voor mezelf al met issues loop vind ik het ook nog steeds lastig om te zeggen dat hij zo intelligent is. Omdat ik zo gevoelig ben en bang voor kritiek, moet ik eerst goed aftasten wie ik voor me heb om erover te kunnen praten. Ik heb in het verleden best vaak rotreacties gehad, in de trant van dat ik maar blij moest zijn dat hij er zo makkelijk zou komen in de maatschappij, dat ik liep op te scheppen, of dat hun kind ook zo slim was (dat laatste zou kunnen, maar die van mij maakt elke citotoets foutloos). Misschien ligt het aan mij maar dat vind ik pijnlijk. Ik ben er daardoor heel voorzichtig mee geworden maar daardoor krijgt hij misschien niet de begeleiding die hij nodig heeft. De therapeut raadde me aan om me aan te melden bij iets van ouders met hoogbegaafde kinderen. Om daar herkenning te vinden. Zou fijn zijn. Toch even erbij vermelden dat ik heeeel blij ben met dit leukste kind van de wereld , waarmee ik ontzettend kan lachen (geweldig gevoel voor humor), samen zeer analytisch (bijna volwassen niveau), we op onze manier de dag heel fijn kunnen doorbrengen met lezen en praten en t gewoon een heel lief mannetje is!

Erg fijn en steunend deze reacties (en likes geven hetzelfde gevoel!). Ik heb inmiddels het gesprek gehad, viel erg mee alleen dat ik zoooo moe zou zijn daarna had ik niet verwacht. Blijkbaar heeft dat praten over jezelf veel impact en kost het mij erg veel energie. Ik heb sterk het vermoeden dat uit haar onderzoek gaat blijken dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb, ik maak me nogal druk daarom.. is het slecht om een persoonlijkheidsstoornis te hebben? Ik blijf wie ik ben en mijn vrienden en familie ziet me nog steeds graag. Gister ook een gesprek gehad met mijn broer, die zelf ook in therapie is. Hij zei dat ik moest uitkijken dat ik er niet naar ga leven als dit eruit komt, omdat ik daar nogal de neiging toe heb volgens hem. Ik weet nu niet of hij gelijk heeft en dat ik het niet wil zien dat ik dat altijd doe, of dat ik het er niet mee eens ben. Ik heb volgende week weer een afspraak en dan kan er een soort behandelplan besproken worden. Ik ben heel benieuwd. Wil alleen het stempel niet. Of ben bang dat de behandeling heel gericht gaat zijn omdat ik nu in dit hokje word geplaatst. Of ga ik nu teveel af op meningen van anderen die vinden dat dit niet het juiste plan voor mij is? Ik hoorde mezelf toch gister zeggen dat ik me hier goed bij voelde? Voor de duidelijkheid (en voor oplettende meelezers is t naar aanleiding van mijn verhaal misschien al duidelijk ), mijn vermoeden is OPS.

Ik heb je net even gelezen, dag 24! Gaat goed! En heel positief.

Even mijn lijntje omhoog halen om eens wat dingen voor mezelf op een rijtje te zetten.. Vandaag heb ik weer een intake, dit keer bij de psycholoog. Natuurlijk dwarrelen de gedachten als een malle door mijn hoofd. Ik ben nu gestopt met drinken en eerlijk gezegd niet eens trots. Omdat het in mijn beleving iets is wat 'normale mensen' ook kunnen. Zie ik niet in dat het een verslaving is? Heb ik die nu overwonnen? Ik moet keihard aan de slag om de rest van mijn verslavingen te doorbreken/ overwinnen/ verslaan. Ik zie nu wel dat ik alles gebruik om niet te voelen. Is het gen alcohol is het wel eten. Gek genoeg zijn nu pas mijn ogen geopend terwijl ik al met een eetverslaving loop sinds mijn 15e. Omdat ik ook 'normale' periodes had is t mij niet opgevallen of wilde ik het niet zien. Ik ben bang, bang om te falen, bang om kritiek te krijgen (het ergste: van mezelf), bang om iets fout te doen, bang om niet geaccepteerd te worden, bang om op te vallen, bang om uit de toon te vallen, bang om mijn eigen mening te laten horen, bang om nee te zeggen. Ik voel me alleen maar ben niet alleen. Ik denk dat het echt tijd wordt voor therapie. Ik vind t heel spannend en hoop dat ze me zien zoals ik ben. Of hoop ik dat ik kan laten zien wat ik voel en denk? Het is nogal een streng type die therapeut, die triggert juist mijn onzekerheid en dan ga ik dus mezelf verdedigen en bijdehand zitten doen. Ik weet t ook ff niet, ik laat t maar over me heen komen, ze zijn er tenslotte om mij te helpen (alleen dat gevoel heb ik nu even niet).

Haha dankje Gerrit, zzzzz...

Zal ook wel wegtrekken en misschien is t nu wat anders.. ik ga zo maar weer ff slapen. Das ook niet gek, gebeurt bijna elke vrije dag nog.

Na een heleboel goeie dagen, gister een heel slechte dag.. had yoga gedaan maar een voor mij heel nieuwe vorm: kundalini. Hele dag verder vreselijke hoofdpijn en in slaap gevallen op de bank. Was blij dat ik alleen was maar had wel een leuke afspraak die ik moest afzeggen. Ik denk dat ik t voortaan maar weer houd bij mijn bodybalance en poweryoga. Ik heb t even opgezocht en werd er zelfs een beetje bang van. En dan komt gelijk weer het schuldgevoel en boetedoening, zie je eigen schuld, had je je maar in moeten lezen. Nu nog hoofdpijn en een heel naar gevoel.. hoop dat dat een beetje wegtrekt in de loop van de dag. (Iemand die hier ervaring mee heeft? Zou heel fijn zijn om reactie te krijgen daarover )

We zijn vergeten een voetenfoto te maken! @NBW