Indigo

Dag lieve mensen, lang gelee! Wil hier graag eea delen, misschien herkenning bij andere vrouwen? Ben 46, aantal jaren gelee burn-out gehad, daarna aanhoudende depressieve en angstklachten. Enfin, alcohol leek een middel om de ellende te verdoven. Not, alleen maar meer problemen. Ben nogal van het onderzoeken, lezen op internet van vergelijkbare verhalen etc. Pas na een tijdje viel het kwartje, na veel lezen over perimenopause, wat het inhield, ontelbaar veel verhalen over burn-out en andere problemen in leeftijdscategorie rond 40-50 kon ik er eigenlijk niet omheen: zo ontzettend veel vrouwen die grijpen naar pillen en/of alcohol, zoveel vrouwen gaan door de zwaarste tijd van hun leven. Vooral degene die pms, pnd doormaakten in hun leven. Ik wil natuurlijk niet alles over 1 kam scheren! En dit is puur mijn verhaal. Therapie helpt, maakt zaken duidelijker en meer hanteerbaar, sowieso is stap 1 alcohol laten staan, maar voor mij kwam het grote verschil toen ik progesteron voorgeschreven kreeg. De depressieve, zwaar op de hand toestanden zijn verdwenen. En t belangrijkste voor mij; behoefte om te verdoven gezakt naar praktisch nul. Als er even een mindere fase is kan ik het makkelijker laten om naar alcohol te grijpen, tis beter hanteerbaar.Enfin, als er maar iemand is die hier ook baat bij zou hebben.. mijn zoektocht heeft veel stappen gekend, waaronder antidepressiva, supplementen, mindfulness, therapie (laatste zaken super waardevol en nog hard mee aan de slag) Maar het aanvullen van 1 hormoon bracht eindelijk meer rust in mij. Mocht het je interesseren, Google eens, kijk ook eens bij oestrogeen dominantie, premenopause. Er ging een wereld voor me open. En voor mij zo gerelateerd aan alcohol want al die moodswings, nare stemmingen waren voor mij directe aanleiding tot drinken en verdoven.. Sorry guys, geklets over hormonen. Maar jullie zullen waarschijnlijk wel onderschrijven dat hormonen bij vrouwen een rol spelen op een niet altijd fraaie manier ahum

❤️

❤️

Toch maar even inloggen. Ben eigenlijk de laatste tijd te lui om te schrijven/reageren. Neemt niet weg dat ik regelmatig even bij lees. En op de dagdraad zie ik regelmatig jouw humor voorbij komen als een frisse wind. Dank je voor regelmatig een grijns. Nadia, herken alles. ‘Wandel’ sinds begin vorig jaar rond op forums. De eerste keer dat ik meemaakte dat zaken niet klopten/niet fair waren, dacht ik dat het lag aan het feit dat ik op een forum zat zonder moderator. Na goed rondkijken besloten naar AdB over te stappen, wánt met duidelijke regels en mods. Maar ook dat valt blijkbaar te omzeilen. Wat wil ik nu eigenlijk zeggen met dit verhaal… Mmm. Ben gevlucht van het ene forum, en vorig jaar bijna weer na alle toestanden hier. Zat weer te veel ‘erin’, te betrokken, te te… whatever. Heeft bij mij bewerkstelligd dat ik ging leren iets meer afstand te nemen. En, hoe moeilijk ook, leren scrollen. In een forum gezogen worden gaat snel, ja verslaafd zelfs aan frummen als ik voor mezelf spreek. Maar een stapje terug doen is mogelijk. Gooi het kind niet gelijk weg met het badwater zoals ik deed met het eerste forum. En tuurlijk bijt ik af en toe nog op mijn tanden, wil wat zeggen over dit of dat. Zoals: ‘Alles wat je niet onder eigen identiteit durft te zeggen is het daglicht niet waard’, en nog veeeeel meer zaken. (Ha heb ik toch nog iets erover gezegd). Maar bedenk me keer op keer waarom ik hier eigenlijk ben. Om te leren. Om het droog te houden. En dan lees ik weer mooie berichten, lieve berichten. En ben weer blij dat ik het vandaag droog mag houden. Hoe ik ook soms kan balen van zaken, zonder forum was ik niet waar ik nu ben. Niet meer constant in gevecht met alcohol, wel/niet, wanneer kan het weer. En het kán mbv dit forum. Met een klein beetje afstand soms, scrollen waar nodig. En vooral telkens focus houden op het goede. Elke keer weer. Zo, voor iemand die weinig schrijft, klets ik toch weer een eind weg nu. Hoop je weer te lezen. Zou de glimlach missen. En meende te lezen dat ook jij er veel aan had/hebt om het niet alleen te hoeven doen. Maar uiteraard moet je nu vooral doen wat goed is voor jou Nadia

Lijkt veel, snap ik. Maar aan de andere kant, wat is 100 dagen op een mensenleven?! Met 'dag voor dag' kom je al snel een heel eind. hang in there. jij ook Agnieta! Niet meer terug naar af joh

Als je het filmpje van Noorlander kent; na 3 maanden gaan de hersencellen zich herstellen. Na 100 dagen wordt ook de verslaving minder (bij mij). Gun ik iedereen

Dan kan ik je dat aanraden Lars..... 100 dagen. Wens eenieder dat mee te maken. Het verschil. Minder hoeven knokken. Nieuw gevoel van vrijheid. Oké, wat langere adem, maar dag voor dag maakt het haalbaar. Uitstellen, op wat voor manier dan ook, zooo de moeite!

Mooi, Urania Wat ik nog vragen wil; de mensen die nu knokken met alcohol, wel/niet drinken. Hebben jullie ooit honderd dagen niet gedronken? Is voor mij namelijk een soort 'gouden drempel'. Daarna wordt het voor mij makkelijker. Minder trek, minder gedachten over drank. En als die gedachten komen, kan ik ze veel makkelijker parkeren. In dat opzicht lijkt het een kwestie van 'een langere adem'. Maar kan natuurlijk heel persoonlijk zijn

Nadia, zal voortaan aan je denken op zondagochtend, gedeelde smart en zo. Niks raars aan hoor tomtom. Op vakantie geniet ik ook van, bijvoorbeeld, een apart gerecht. Wordt anders als dat gerecht je telkens door de keel gedouwd wordt. Ik was ook om tien uur te mopperen, mot dat kerkje nou echt zo dicht bij mijn huis staan?!

Fleurtje, zo veel mensen, zo veel gebruiksaanwijzingen. Kan alleen maar uitgaan van mezelf, na mijn uitglijder strafte ik mezelf enorm. Als daar nog meer zwepen aan te pas gekomen waren had ik de draad waarschijnlijk niet weer gelijk op kunnen pakken. Wat voor de een werkt, pakt voor een ander totaal anders uit. Juist door de fijne reacties kon ik mezelf vergeven, en weer door. Ha lieve Smart, ben niet zo vaak online, klopt. Lees nog wel regelmatig hoor, maar lang niet altijd de energie om te schrijven. Mis Kohtje ook...

'Hopelijk doet het pijn' gaat mij een stap te ver. Het was al duidelijk dat tomtom enorm baalde.

Blijf vooral dan hier tomtom. Weet je, je kunt nu het verschil maken tussen een uitglijder, of terugval. Mijn ‘scores’ zijn ook niet perfect, heb 1 x gedronken de afgelopen 15 maanden. Maar staat niet in verhouding met alle dagen die ik niet gedronken heb. Het proces gaat door, voor mij waren ook een aantal HALT factoren de crux. Ik heb ervan geleerd. Zie nu zaken aankomen waarbij ik heel erg moet gaan opletten, jij weet nu ook weer wat meer over jezelf, en waar op te letten. Gewoon weer vandaag. Altijd weer vandaag. De enige dag die telt - edit, zie dat Nancy precies hetzelfde zegt. Dan zal er toch waarheid in zitten hè

Tomtom, toen ik in november uitgleed, kreeg ik fijne, steunende reacties. Komt deze je bekend voor? - ........ Ik heb er ook tijden over getwijfeld. En langzamerhand ook begrepen dat een leercurve niet zo: maar zo: werkt, ................Het gaat automatisch weer omhoog na zo'n tegenvaller en je bent niet terug bij af maar je hebt al een hele afstand afgelegd...en het volgende punt komt dan weer in zicht. Zo'n dipje in de lijn kan van alles zijn, een alcoholische terugval maar ook een niet alcoholische waarbij je, zonder te drinken, in je eigen, oude valkuilen valt................. Jouw eigen woorden, Tomtom, en zo waar. Inmiddels ben ik weer vijf maanden verder en zit weer stevig in het zadel. Jezelf nu straffen is het ergste dat je kunt doen, maakt de cirkel rond. Zelfverwijt - drinken - nog meer zelfverwijt - drinken - etc. Mild zijn naar jezelf. Het is niet terug naar af, het is een leermoment. Gewoon weer vandaag. Vandaag niet. Je kunt het!

En hier nog eentje.... inderdaad een zoektocht, na het stoppen met drinken. Ik oefen met je mee Jannigje, milder worden. Dank je dat je schrijft

Is ook mijn ervaring Erik, daten voelt geforceerd. Mijn relaties begonnen in 'real life', ongedwongen en spontaan. Wens je een heerlijke vakantie