cato39

Hai Lianne, Ik merk er niets van hoor, van de refusal. Integendeel, ik voel me schoner worden juist van binnen. Ik denk echt dat je er anders over moet gaan denken. En ik neem de tablet ook 's avonds in en merk niets van vermoeidheid. Misschien dat je je de eerste weken 'vies' voelt maar dat heeft volgens mij met ontgiften te maken. Drink veel water en eet veel fruit, dan help je je lijf een handje. Succes vandaag! Cato

Hai Kohtje Ik vind het wel prettig dat jij ook van de partij bent hoor. Ik beschouw je toch als een stabiele factor op dit forum en dat is iets, wat ik althans, als prettig ervaar. Momenteel ben ik zelf in wat woeliger vaarwater wat m'n emoties betreft, maar dat gaat ook wel weer voorbij, dat besef ik wel. Een nuchter leven is dus ook Nuchter, met een hoofdletter. Geen vluchten meer en roeien met de riemen die je hebt. Hoewel ik vaak te horen krijg dat onzekerheden bij het leven horen, ieder mens op gezette tijden daar last van heeft geld voor mij, en voor zovele anderen, dat ik nooit geleerd heb hier op een nuchtere manier mee om te gaan. Dus is het toch anders. Maar het is alleszins de moeite waard om nuchter te leven. Als ik nu huil dan voel ik verdriet en geen boosheid of frustratie. En ik voel opluchting als ik uitgehuild ben in plaats van somberheid. Dat is zo'n verschil. Ik laat het allemaal wel op me af komen, ik ga door, want ook al voel ik me nu klein en onzeker, als ik dit afgerond heb, en dan bedoel ik de opleiding, is mijn fundament verankert en daar gaat het me om. Een solide basis waar ik verder mee kan. Op mijn eigen manier, onafhankelijk en zelfstandig. Een heel normaal leven dus. Cato

Smorgens allemaal, ook van mij een fijne dag gewenst, Cato

Hey Sneeuwwitje, Goed dat je er weer bent meis! Jongens, ik ga ff plat op de bank voor de buis, er komen geloof ik slijtsporen in m'n tapijt door het lange zitten voor de pc vandaag! Hartstikke bedankt voor alle attenties aan mijn adres vandaag, ik ben blij dat ik er weer ben. Liefs, Cato

Oke Marieke, da's best spannend allemaal morgen. Maar wel ontzettend prettig voor je dat je nu met deskundigen samen naar je problemen kunt gaan kijken. Althans, ik ervaarde het als heel erg veilig indertijd. En mede doordat zij me serieus namen ben ik ook zelf eens serieus over mezelf gaan nadenken. Ik hoefde me niet meer te verantwoorden voor het feit dat alles zo'n zooitje was geworden, ik had een ziekte en dat moest, en kon, behandeld worden punt. Het was hard werken en op een bepaald moment zat ik op 3 verschillende plekken voor de behandeling, alles ambulant dat wel. Ik ben heel benieuwd hoe het gesprek gaat morgen, Alvast succes joh!

Hey Zeeman, trek je nog vanavond?

Op je tenen lopen zou ik zeker niet doen. Daar zijn wij, alcoholisten heel erg goed in, schuldbewust proberen goed te maken wat we aangericht hebben tijdens dronkenschap. Of de aanleiding nou wel of niet bij ons lag, we proberen het goed te maken. Althans, da's mijn ervaring. Kijk, als jouw partner besluit om verder te gaan dan kiest hij, of zij, voor jou. En niet voor de 'fouten' die je gemaakt hebt. En in mijn ogen hoef je dan dus niet op je tenen moeten gaan lopen. ( zit grammaticaal niet goed in elkaar weet ik) Bovendien vind ik ook echt dat wij ziek zijn. Lijden aan de ziekte alcoholisme. En ik vind ook dat niet alco's dat eens meer moeten gaan inzien. Ja en dan wrok, hoe lang duurt zoiets? Bij sommigen een leven lang, bij anderen helemaal niet. Als jouw partner van je houdt raakt hij dat gevoel wel kwijt denk ik. Je bent al een half jaar droog, proficiat ermee Pluim! En sterkte met je relatie. Cato

Ja Marieke, ik weet niet of ze librium wil voorschrijven. Ik kreeg ze altijd wel bij Parnassia, daar doen ze niet zo moeilijk over dit soort medicatie omdat het wel bekend is waar je tegenaan loopt tijdens je drooglegging zeg maar en de nasleep van langdurig drinken op mentaal gebied. Ik heb ze ook altijd zeer matig gebruikt, precies wat jij ook beschrijft. En huisartsen weten er toch minder over vandaar misschien die terughoudendheid van sommigen. Ik zou het zeker ter sprake brengen bij Bouman straks als je vind dat je ze nodig hebt. Wat het bloedprikken betreft, er staat op dat papier wat je meekrijgt waar ze op controleren maar dat heb je waarschijnlijk niet meer. Weet het verder ook niet. Nou ja nog een nachtje slapen..

Oke Katrina, we zijn niet de fouten die we maken, en dat geld ook voor jou. Ik heb jou ook gekwetst in een van mijn laatste berichten toen dat spijt me ook. Cato.

Ja BamBam leuk dat je er ook bent. En ik heb me dat ook allemaal te bedacht maar als ik 5 minuten in gesprek ben begin ik weer te stotteren en me te verspreken. Waardoor ik me nog dommer ga voelen. Het is niet bij elke collega maar bij een paar wel. En met hun heb ik het meest te maken want ze begeleiden me ook nog eens voor m'n stage. En het is ook hun reactie hoor, als ik dus zit te hanessen met het zoeken naar woorden blijven ze me alleen maar aankijken met een uitdrukkingsloos gezicht. Echt hopeloos, en soms moet ik ook gewoon zoeken naar de juiste woorden, deze opleiding is ook veel zelfreflectie en dat is allemaal nieuw. Een half jaar geleden wist ik niet eens wat zelfreflectie was. Wel van gehoord ofzo maar meer niet. En ik dacht dat het wel weg zou gaan als ik eenmaal gewend zou zijn maar niet dus, maandag had ik het weer. Zeg ik kerstman ipv sinterklaas, en dat gaat zo maar door. Puur van de zenuwen. Nee laat mij maar even chemisch kalmeren voorlopig. En hoe is het met jou dan?

Mijn tegenwoordige appartementje is piepklein, 53 vierkante meter maar heel goed ingedeeld. De woonkamer is 35 vierkante meter met een schuine wand met velux raam en als ik ik op de bank zit zie ik blauwe lucht met witte wolken, alsof ik door een schilderij kijk op een mooie dag. En dan heb ik ook een balkon in de woonkamer op het zuiden en een groot raam en mijn uitzicht is de polder, lekker vind ik dat. En de keuken is ruim genoeg voor een ronde grenen tafel met bolpoot, echt een fijne zitkeuken en ook weer uitzicht met bomen, oja, de zon komt op in de keuken, dat was genieten tijdens het ontbijt deze zomer. Zat ik met m'n zonnebril op te ontbijten; de klusjesman kwam een keer vroeg langs, deed ik open in m'n ochtendjas met zonnebril op hihi Ik mis wel een extra werkkamer maar ik heb een werkblad van 2,5 meter in m'n slaapkamer gemaakt en dat werkt ook wel lekker. Ik ben heel blij dat ik aan de rand van de polder woon en toch dicht bij de stad. 's ochtends wordt ik altijd gewekt door de vogels, heel relaxed allemaal.

HaHa, nee hoor collega schilder, je demotiveert me niet.

Kohtje, Wauw ik ben gek op oude panden. Ik loop ook altijd omhoog te kijken naar gevels en hoe het met het houtwerk gesteld is. Vind het altijd zo zonde als mensen voor kunststof kozijnen kiezen in een oud pand. Het haald de ziel weg uit een huis zulke kozijnen, zelfs als ze in oude stijl zijn gebouwd. Ik snap het ook niet, qua kosten ontloopt het elkaar niet veel of je nu hout of kunststof neemt, wel in onderhoud natuurlijk. Ik heb ooit eens een hele etage, compleet met schuifdeurseparatie, helemaal opgeknapt. Al het houtwerk kaalgebrand, schurenplamurenschurenplamurenschurengrondenschurengrondenengazonogmaarevendoor. Heel erg tof om te doen En om naar te kijken als het af is natuurlijk!

Ha die Koh ik had helemaal je reactie niet gezien op de vorige pagina, soms gaat ut echt snel ! Ja joh, werd jij ook een beetje eigelig vanmiddag, vanmorgen toen het forum onbereikbaar was?! Ik ook joh, OeiOei. En m'n nood was wel een beetje hoog, kon opeens nergens terecht met m'n rotgevoel. En ja, je hebt gelijk hoor over m'n onzekerheid, dat is ook zo, ik moet daar echt in groeien nog en daarom zit ik ook op school. De laatste jaren heeft het me zo bezig gehouden, dat ik nooit een echt vak heb geleerd. Voelde me daar echt minder door dan anderen. En het is me door m'n laatste partner ook meer dan eens voor de voeten geworpen, dat het nooit meer iets met zou worden en dat heeft er best ingehakt bij me. Maar de zenuwen die ik voel op m'n werk zijn hinderlijk en ik heb ook echt uiterlijke verschijnselen zoals trillen en hortend praten enzo. Terwijl ik daar ergens anders dus echt geen last van heb. Ik kom zelfs heel zelfverzekerd over, da's natuurlijk deels ook wel een houding maar deels ook niet. En het lijkt me geen kwaad kunnen om toch maar wat 'zenuw' pilletjes te gaan gebruiken in geval van nood. Ik ben daar wel heel gevoelig voor en volgens mij al zou het een placebo zijn helpt het me ook al. Gewoon de gedachte ofzo..klinkt dit raar? Liefs,

Goed gedaan Zeeman laat die pc maar overuren draaien vandaag! Vind je dat geen vervelend uitzicht Kohtje? Die dichte rolgordijnen waar je de hele dag tegenaan kijkt? Elke 2 weken de vitrge wassen Pfff, wat veel maar ik heb mijn oma wel eens horen vertellen dat ze vroeger de bomen elke maand schrobten, tegen de mos... Jaja, tijden veranderen...

Ja, ik heb even gegoogled en het heet ALANON

Beste MKB, Dit is een heel moeilijke kwestie. Het is me duidelijk dat je veel geeft om je vrouw en heel bezorgd bent om haar gezondheid. Ik begrijp dat je haar al eerder hebt geconfronteerd met verstopte flessen die je vond? Het lijkt mij dat ze in een ontkenningsfase zit, in ieder geval naar de buitenwereld toe en confronteren roept alleen maar meer spanningen op ( althans, zo was het bij mij), niet alleen bij je vrouw maar ook bij jezelf. Ik vind het wel heel goed van je dat je hebt besloten zelf geen drank meer in huis te halen. Betekend dit dat je ook niet meer drinkt? Want in dat geval gaat het bij je vrouw wel meer opvallen dat ze veel drinkt denk ik. Ik bedoel, als zij drinkt en jij niet dan valt dat gewoon wel op. En verder bestaat er een forum voor partners van alco's. Ik ben vergeten hoe het heet maar misschien weet iemand anders het wel. En zit je echt met dringende vragen dan is er ook zoiets als ALANON, volgens mij is dat voor partners en kinderen van alco's. Heel veel sterkte in ieder geval. Hartelijke groetjes, Cato

HiHi Zeeman, ja joh, zeer gestructureert en doordacht allemaal, nietwaar? Afspraken zorgvuldig om katerdagen heen plannen enzo. En maar vinden dat je zo goed bezig bent, ja, in het geheim houden van alcoholisme.. Wat een leeg leven, Pfff Mijn grootste angst was de verveling; hoewel ik me kapot verveelde toen mijn dagen er nog zoals boven uitzagen, zag ik erg op tegen een leven zonder drank. Ik had het namelijk beregezellig tijdens de eerste fles met mezelf, muziekje, lekker internetten, klussen in m'n appartement (inspiratie joh als ik zat ben) en dat ik tijdens de tweede fles last kreeg van drankjank ach, maakte ik niet bewust meer mee dus... En nu, de afgelopen maand, ik heb me niet verveeld, ik onderneem nog niet zoveel want ik heb best een vol programma maar begin steeds meer te ontdekken waar m'n interesses liggen. Of wat ik vroeger leuk vond weet je wel. Al die ondergeneeuwde herinneringen komen weer boven. Erg prettig en ik begin weer de beste vriendjes met mezelf te worden en dat is m'n allermooiste beloning van het niet drinken. Nu nog die rotzenuwen die af en toe de kop op steken de baas worden.

Ik heb net de arts van Parnassia aan de lijn gehad om te vragen hoe dat nou zit met die refusal en ik. Nou dat is duidelijk, na drie dagen is de werkzame stof uit je lichaam. Dus omdat ik woensdag de laatste had genomen en zaterdagavond weer had moeten slikken en heel lang over die twee glazen had gedaan zaterdag kon het zo zijn dat ik er niets van merkte. Nu moet ik weer gaan opbouwen een week en daarna om de dag een tabletje nemen. He gelukkig zeg. Er valt weer een last van m'n schouders. Hij vond het ook een goed idee om aan de huisarts librium te vragen voor m'n zenuwen. En ze kon altijd bellen naar hem als ze meer info wilde. Het gaat helemaal goed komen nu. BlijBlijBlij !!!

Ja dat klinkt heel bekend. Bij mij nam het zulke extreme vormen aan dat ik geen sociaal leven meer had. Puur en alleen omdat ik niet aan de supermarkt voorbij kon gaan zonder wijn te moeten kopen als ik ergens geweest was. Durfde niet meer naar de stad omdat ik bang was in een cafe te belanden om dan later weer naar de super te gaan. In het weekend naar twee supermarkten, 's middags en vlak voor sluitingstijd weer,dan hoopte ik dat het niet op zou vallen. Ik voldeed aan mijn verplichtingen en verder deed ik niets, behalve drinken, drinken, drinken... Kom maar hier afzien hoor, ik ben soms/vaak ook niet van het forum af te slaan. Vond ik in het begin een beetje raar maar er zijn er meer die het doen en bovendien, het helpt me dus van die gedachte ben ik heel snel afgestapt.

Hoe gaat het nu met je eigenlijk?

Geen dank Zeeman, ik vind het leuk dat je erbij bent, Cato

Ellie, ja dat ken ik ook wel hoor, je een paar dagen down voelen en dan gaat het weer weg. En helemaal als je niet drinkt. Waar ik zelf eigenlijk het meest last van heb nu zijn zenuwen. Ik denk dat het nog een nasleep is van vroeger. En daar heb ik dan nog het meest last van op m'n werk. Ik kijk best op tegen de kennis van sommige mensen en dan wordt ik nerveus. Ik bedoel, ik val best op met m'n 39 jaar als stagiaire en dan ook nog een voltijds studie. Zij weten ook best wel dat er ergens iets niet 'goed' zit en daar wordt ik onzeker van. Waarschijnlijk is het nergens voor nodig en ik heb geprobeerd er anders over te denken maar die rotzenuwen joh. Daarom ga ik morgen naar de dokter, 'kga om librium vragen voor als ik voel dat het weer begint. Hoop maar dat ik ze meekrijg. En een praatgroep ja, zit er wel eens over te denken, heb dat ook wel gedaan in het verleden. MMM het moet maar net klikken dan, kzou er zelf wel een willen starten denk ik wel eens. Gewoon thuis en dan rouleren weet je wel?

Hoi Zeeman Van mij ook nog een warm welkom hier. Ik heb je voorstelstukdraadje gelezen en je bent op het juiste adres beland (of aangemeerd hihi). Schroom niet om je gedachten op schrijven, dit moet je wel kunnen natuurlijk. Door het opschrijven van m'n gedachten ben ik veel te weten gekomen over m'n drinken, soms zelfs al terwijl ik schreef. En door de feedback die van verschillende kanten komt ben ik op belangrijke punten anders gaan denken waar ik al jaaaren hetzelfde over dacht. Groetjes,

Dank je wel Ellie, ik kan echt wel even wat steun gebruiken nu. Ik merk dat ik enorme behoefte heb om gewoon te praten en in mijn omgeving zijn er nu eenmaal geen mensen met wie ik over m'n onzekerheden kan praten. Best wel moeilijk heb ik het daarmee. Hoe is het eigenlijk met jou? Ik las dat je een beetje down ook bent? En kun jij de gremlins van je af houden?