Ja Marieke, Ik vond dat doodeng, dat ongeinterresseerde gevoel. Ik heb ook een periode achter de rug dat ik er heel gelaten over was, dat was een paar maanden geleden, voor ik besloot via minderen te stoppen, Toen heb ik echt rondgelopen met de gedachte, ik drink, ik moet drinken en er is toch niets aan te doen, het hoort bij mij.... Maanden heeft dat geduurd, heb een lange zomervakantie gehad, bijna 3 maanden en ik ben dus alleen maar in de lorum geweest toen. Dat was heel erg eng en het is dat ik met een nieuwe baan zou beginnen in september, waardoor er ergens nog het besef zat dat ik niet op die manier kon beginnen daarmee, Ik heb mezelf letterlijk van die rand van de afgrond vandaan weten te sleuren. Ik heb hier ergens een stukje gelezen van iemand die zei, jongens wat er ook gebeurt, betaal je huur! Dan komt alles op z'n pootjes terecht. Wat een herkenning. Die schrik zit er bij mij echt in; ben jarenlang afhankelijk geweest qua wonen, inwonend geweest, samengewoond in zijn huis, vandaar naar een kraakpand, weer op kamers en nu dus m'n eigen appartement, goh, wat er ook gebeurt, ik raak mijn huis niet kwijt!!! Vandaar nu de Ref. Echt voor m'n eigen veiligheid, ik vertrouw mezelf eenvoudigweg niet snap je? Wat fijn joh, dat je niet meer drinkt, en een heel verstandige beslissing om voorlopig door te gaan met helemaal niet drinken, petje af hoor! En trouwens voor iedereen die zijn/haar doelen bereikt, en het maakt toch niet uit hoe je het doet? ALS je het maar doet! Hartelijke groeten, Cato