Roberto

Ik krijg net een mailtje. Begin oktober kan ik terecht voor wat dagen retraite / detox op het platteland. Nu moet ik dat nog daadwerkelijk gaan doen.

Gisteren dacht ik, laat ik een paar weken naar de Jellinek op de Antillen gaan. Voor familie en vrienden is dat dan een vakantie, hoeven ze niet te weten. Blijken ze failliet te zijn...

Ik heb al ervaring met verslavingszorg door de jaren heen. Het eerste was wekelijkse gesprekken met een CAD maatschappelijk werker. Dat ging goed, totdat hij verongelukt is. Een paar jaar daarna ben ik anderhalf jaar bij de AA geweest, mee gestopt omdat het wekelijks dezelfde gesprekken waren en weinig meer opleverde. Toen langzaam weer terug gevallen. Vervolgens weer naar de verslavingszorg, met die hulpverleenster werd het niets, ben ik weggebleven. Ook nog bij een Freundeskreis geweest, overgewaaid uit Duitsland, alle verslavingen door elkaar. Vriendelijke mensen, maar heeft voor mij tot niets geleid. Vanwege die verpleegkundige heb ik 6 x een online autisme test gedaan. Ik scoor redelijk hoog, in ieder geval boven gemiddeld. De uitslag was wel 6 x verschillend. Kritisch als ik ben denk ik dat die vragenlijst niet deugd. Geeft ook slechts een indicatie. Ik sta nu op een wachtlijst voor een professionele autisme test op verwijzing van mijn huisarts. Aan de ene kant ben ik nieuwsgierig wat daar uitkomt. Aan de andere kant denk ik: wat moet ik dan met die uitslag? Door de jaren heen loop ik wel tegen zaken aan die wijzen op autistische trekjes. Dat zit hem soms in mijn manier van communiceren en associatief denken. Ik zie overal verbanden tussen, waar een ander geen touw aan vast kan knopen.

Mijn huisarts heeft mij gevraagd of ik de leverfuncties wilde laten controleren. Daarop heb ik nee gezegd, uit angst dat er iets niet goed is. Als ik op internet google wat je allemaal wel niet kunt krijgen, krijg ik ook alle klachten. Voor mijn slijmbeursontsteking had ik verschillende medicijnen. Ik heb alle bijsluiters meerdere malen gelezen. Alle mogelijke bijwerkingen kreeg ik ook last van. Ik heb soms ook last van hyperventilatie. Daar krijg je ook al die tintelingen in je lijf van. Het is allemaal dus een grote puinhoop en verwarring. Wat veroorzaakt nu wat?

Bij alle 3 huisartsen is mijn alcohol probleem duidelijk aan de orde geweest. Wat ik niet weet wat ze van elkaar lezen in mijn dossier. Daar worden alle gesprekken in bij gehouden. Overigens kwam ik bij de een vanwege een paniekaanval, bij de tweede vanwege een slijmbeursontsteking. Mijn vaste huisarts heeft mij de oxazepam voorgeschreven en mij verwezen naar de verpleegkundige. Die wil mij verwijzen naar de verslavingszorg, maar dat wil ik (nog) niet. Daardoor stokt het. Ik heb gekozen voor een privé coach en ook af en toe fysiotherapie. Bij de huisarts kom ik vanwege de lichamelijke klachten. De verpleegkundige is voor mij een beetje een praatpaal omdat ik de hele dag alleen thuis zit.

Het voorschrijven van Librium door een huisarts schijnt volgens een streng protocol te werken, wegens verslavingsgevaar. Ik heb zelf vorig jaar om die Oxazepam gevraagd. In eerste instantie slikte ik het af en toe. Ik deed toen vrijwilligerswerk, waarbij ik niet dronk. Of mijn vaste huisarts mijn hele verhaal weet weet ik niet. Ik heb afgelopen jaar met 3 huisartsen contact gehad, in totaal zijn er 4 in de praktijk. In principe kunnen ze alles in mijn dossier lezen.

Om nog even terug te komen op de boeken die de ggz-verpleegkundige mij aanraadt om te lezen: dat heeft te maken met haar indruk dat ik symptomen van autisme / asperger vertoon. En er schijnt ook wel verband te kunnen zijn met asperger - alcoholisme. Mijn coach, die in principe geen advies geeft, maar luistert en teruggekoppeld, heeft mij geadviseerd om mij zelf geen etiketje van autist op te plakken. Alle mensen zijn verschillend, iedereen heeft zo zijn of haar eigen eigenaardigheden, karakter, of hoe je het ook wilt noemen. Dat vind ik zelf ook. Het Wonderbaarlijke Voorval met de Hond in de Nacht is een leuk boek, geeft wel een goed beeld van een autistische jongen. Ik herken echter weinig in zijn extreme gedag. (extreem bang voor vreemde mensen en situaties, verstoppen in een kast, wiskundige hoofdberekeningen gaan maken om tot rust te komen)

Ik heb net een mailtje gestuurd naar een rustige plek, met de vraag of ik daar terecht kan voor een weekje 'detox'. Geen idee wat voor reactie ik krijg.

Ik zoek ook zoiets als een weekje detox. Ik denk dat ik dan al een stuk verder ben. Langer wil ik niet, vanwege privé redenen. Ik wil geen opname waarbij alle contact met de buitenwereld voor 1 of 2 maanden afgesloten is. Dat heeft voornamelijk te maken met schaamte.

Stoppen met alcohol. Maar die verpleegkundige maakt mij bang. Zegt dat ik niet in een keer moet stoppen. Risico's op epileptische aanvallen, delirium, et cetera. Ik woon alleen, heb nauwelijks sociale contacten. Half stoppen kan niet.

Ik denk dat je de term 'alcoholist' voor je zelf moet gebruiken en eventueel voor 'medealcoholisten'. Verder niet. En dan bedoel ik 'alcoholist' als iemand die niet overweg kan met alcohol en gevoelig is voor verslaving. Dat kun je een ziekte noemen, maar daar hoef je niet mee te koop te lopen. Terugval is menselijk, hoort daarbij, maar 'ik kan er niets aan doen' is geen excuus. Je kunt er wel wat aan doen, ook al is dat soms beperkt. Zelf ben ik 'chronisch alcoholist'. ( begonnen met 13 jaar, ben nu 58, tussendoor 5 jaar droog) Amfetamist, cocaist, heroist, cannabist noemen we samenvattend gewoon junkies. Alcoholisten zijn ook junkies. Al jaren geleden was ik bij de AA, daar maakten zij een onderscheid tussen probleemdrinkers en 'echte' alcoholisten. Die grens is vaag, maar ik denk dat daar een wezenlijk verschil tussen zit.

Wat ik eerder al schreef. Mijn huisarts is zeer terughoudend in het voorschrijven van Librium en Diazepam. Daarnaast doen zij zelf niet aan verslavingsbehandeling/begeleiding, maar verwijzen door. R-alfaliponzuur legt ze voor aan de arts of dat voor mij zinnig is. Verder nog een tweede leestip: Rosie project. Haar eerste leestip: Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht, heb ik al uit. Best een interessant boek, met vage herkenning, maar ik ben niet zo extreem als de hoofdpersoon in dat boek. Thema: autisme / asperger

Op testen scoor ik een 1 voor besluiten nemen en een 10 op kritisch zijn.

Mijn sterke punt is: kritisch zijn. Daardoor faalt elke officiële hulpverlener vroeger of later voor mij en heb ik op eigen kosten een privé coach zzp ingehuurd. Dat werkt voor mij, maar is behoorlijk prijzig.

Om 13.45 had ik een afspraak met de verpleegkundige, ben nu weer thuis.

Mijn zwakke punten zijn: - duidelijk en overtuigend zijn - laten zien wat ik wil - planning - doelstellingen

Mijn huisarts is zeer terughoudend in het voorschrijven van Librium en Diazepam. Daarnaast doen zij zelf niet aan verslavingsbehandeling/begeleiding, maar verwijzen door. Zelf doe ik het liever bij de huisarts, maar dat kan dus niet.

Ik heb de medische tips, samengevat, per mail doorgestuurd naar de verpleegkundige ter bespreking.

Mijn huisarts / verpleegkundige wil mij verwijzen naar de verslavingszorg. Daar heb ik weerstand tegen. Ik heb zelf ooit in de verslavingszorg gewerkt, preventie / voorlichting. Ik heb geen zin om ex-collega's tegen te komen: schaamte. Ik heb wel regelmatig fysiotherapie / massage, maar dat heeft volgens mij weinig zin, zolang ik die oxazepam slik. Ik heb ook een persoonlijke coach ingehuurd. Die gesprekken gaan over wat wil ik? Wat belemmerd mij?. Hoe activeer ik mij zelf? Et cetera. Die coach kan goed luisteren en sluit duidelijk aan bij mijn vragen. Tot nu toe niet over verslaving. Ik wil geen contact met verslavingszorg, omdat die ingaan op zogenaamde achterliggende problemen. Voor mij is de verslaving zelf een autonoom lichamelijk probleem. In het verleden heb ik wel baat gehad bij lichaamswerk, actieve meditaties, en dergelijke. Niet teveel gepraat, daar ga ik alleen maar van piekeren = stress = alcohol = stressreductie. Overigens drink ik het meest als er iets leuks is / positieve stress, niet vanwege een probleem.

Ik heb vannacht slecht geslapen. Vanochtend weer 2 ipv 1 oxa geslikt. En nu een halve liter bier. Ik heb straks een afspraak met de verpleegkundige.

Ik heb in het verleden contact met verslavingszorg gehad, zonder succes. Jaren geleden met behulp van de AA van de ene dag op de andere radicaal gestopt. Na 5 jaar weer langzaam begonnen. Dat ging jaren goed totdat ik mijn baan vorig jaar kwijt raakte en de hele dag de tijd heb om te drinken. Ik ben nu bang voor de ontwenningsverschijnselen.

Bedankt. Vorig jaar is mijn bloed al geprikt op suiker en nierfuncties, was oke. Mijn bloeddruk is een tijdje geleden gemeten, was oke. Het komt dus voornamelijk door de alcohol. Mijn klachten zijn wel verergerd sinds ik die oxazepam slik. Ik heb niet overmatig dorst en veel plassen, behalve van bier. Wazig zien ook niet, ik heb staaroperaties gehad, zie super scherp.

Mijn klachten, vooral 's morgens: - prikkelingen in de voeten, al jaren, volgens mijn huisarts is dat psychosomatisch - prikkelingen in de benen - gesuis in mijn hoofd, volgens mijn huisarts is dat een vorm van tinnitus, niets aan te doen - hartkloppingen - soms zweten - spierspanning in nek, schouders, hoofd, gezicht. - duizeligheid De oxapam verlicht al deze klachten, behalve mijn voeten. Verder heb ik een vitamine D tekort, slik extra Mijn depressie is in een jaar wel verminderd.

Behalve die oxa is dat al jaren zo. Mijn lichaam houdt het niet meer vol. Volgens mijn huisarts / verpleegkundige ben ik depressief, ben ik autistisch /asperger, heb ik neuropathie, et cetera. Voldoende redenen om door te blijven drinken. De poes is jarig of de poes is dood, er is altijd wel een reden om te drinken, zo zei een lotgenoot van mij ooit eens.

Ik heb zo net Divisun en Thiamine geslikt, Oxazepam laten liggen, ga nu wat eten.