Holymoly Gipsy, wat een verhaal. Ik heb werkelijk geen woorden voor de houding van jouw hulpverlener(s).
Maar, wat schrijf jij toch wijs, helder en kalm. Ik heb het je volgens mij ook eerder gezegd, en ik krijg mijn vinger er niet precies op, maar mij lijkt het alsof iets is omgekeerd in je houding, op een positieve manier. Misschien zijn het de nare gebeurtenissen en alles wat je meemaakt; door ervaring noodgedwongen wijzer, zeg maar. Dat kan natuurlijk...
Hoe dan ook: