Menja42

Hoi Bigrt, Heftig om zingevende dingen in je leven bijna kwijt te zijn/raken. Waarom we zo onhandig zijn? Het is een ziekte, zo moet je het zien zoals hierboven al is gezegd. Ongeneeslijk, maar de symptomen kunnen, zelfs met medicatie, behandeld worden. Wees blij dat je het met je man kan delen en dat hij je wil steunen. Bij mij werkte een relatie ook als prima rem, maar vanwege het emotionele geweld van de liefde, waar ik eigenlijk nooit tegen heb gekund ik ben dan ook gaan drinken door een verliefdheid, heb ik dat moeten afzweren. Dat is heel tegennatuurlijk en zeker niet goed, voor welk mens dan ook. Vermoedelijk schaam je je erg naar je man toe, maar je kunt zelf bepalen in hoeverre je hem wilt laten helpen. Vaak is het gezonder voor de relatie om de hulp van een onafhankelijk derde in te roepen en je leed te delen met lotgenoten, die zullen je niet veroordelen en begrijpen je als geen ander. Kijk anders de film When a man loves a woman of 28 Days eens, dat zijn inspirerende films, vooral de eerste op jouw situatie van toepassing. Succes!

Zo, daar ben ik weer. Met een nieuwe laptop. Andere is gestolen. Door een inbraak in mijn huis. Bizarre ervaring. Vooral, omdat ik eigenlijk al die tijd er nooit echt rekening mee heb gehouden dat zoiets ooit zou gebeuren. Laptop had geen dus toegangswachtwoord. Zo stond de laptop vol met persoonlijke info, vastgelegd over meer dan 15 levensjaren. Als dat maar nooit op het web komt, mijn grootste angst!! Maar ook al mijn foto's weg, verhalen, boekhouding, enz. en je gelooft het niet, een stapel boxershorts?! Gek genoeg voelt het ook als een bevrijding. Ik kan de ellende nooit meer nalezen ;-) Ook al moet ik nu constant letten op hoe ik mijn woning achterlaat, ik heb het tot nu toe 'overleefd' en dat geeft een gevoel van kracht. Het heeft me wakker geschud. Ik moet niet alleen letten op mijn spullen, maar ook op mijzelf. En wegblijven van het forum helpt daar niet bij. Zwembad dicht door zomervakantie, maar dan wel weer lekker hardlopen om de conditie te verbeteren. En dat ga ik dan nu ook maar doen! Goede zondag allemaal

Hoi Esther, Ik heb weinig toe te voegen aan de wijze woorden en harten on de riem die hierboven staan. Hoop dat je hier iets kunt vinden dat je helpt. Van de week las ik nog een artikel dat fora als deze werken als onthoudinggmotivatie, die kunnen we in onze zak steken! Succes

Hoi JD, Erg herkenbaar wat je schrijft. Helaas moet ik bekennen dat ik dat idee ook heb. Ik kan me niet voorstellen hoe ik mijn leven moet inrichten zonder drank. Niet omdat het mijn leven dan leuker of minder leuk wordt, maar het idee om niet meer mee te doen met wat als sociaal gedrag wordt gezien. Terwijl ik toch op feestjes vaak met de auto ga en dan niet drink (ik drink dan als het moet wel thuis, zoals Gerrit het ergens schreef). Dan heb ik een andere avond, maar niet beter of slechter. Uiteraard valt er een grote last van mijn schouders, zowel qua fysieke aspecten als psychisch, op de momenten dat ik mij aan mijn eigen verlangen en afspraken houd, maar als de rest van mijn levensinvulling niet wijzigt zoals Hanneke hierboven schreef... Ik was anderhalve week op vakantie, ben door een lichte ontwenning heengegaan, mede door gebrekkige nachtrust in een vreemd vakantie bed. En nu, na twee weken weer te hebben gewerkt ben ik gisteravond van de wagen gevallen. Werd gek van mijn suizende oren en van dat vervelende werk, feest op het strand en ik ging meedoen met de rest. En eerlijk gezegd heb ik er nog geen seconde spijt van. Dronken ben ik niet geworden, ik kan me de hele avond nog herinneren en het was een topavond. Ik geniet nog na. Het enige wat ik nu denk: ik las een bericht van River, die zich na jaren weer heeft aangemeld en die meldde dat ze er destijds blijkbaar nog niet aan toe was, ben ik er dan ook niet aan toe? Wat een rotsmoes! Erger, mijn oren suizen minder... da's geen goed nieuws. Volgende week wel een afspraak met een behandelaar. Het forum helpt me zeker om te matigen, maar lange termijn stoppen vergt toch wat meer! Dat is voor mij maar weer eens bevestigd...

Las jouw reactie over de onrust Huttula. Hoe manifesteert zich dat? Hooggevoelige hersenen, die slecht zijn in het verwerken van prikkels, waardoor je een sterkte fysieke reactie krijgt? Al vanaf je jong was? Maar het is geen ADD of ADHD? Ben benieuwd!

Zo te horen vergaat het je steeds meer naar wens Yogajuf?! Jaren geleden ben ik ook eens bezig geweest met een online behandeling, maar over wel en niet iets mogen drinken staat me niets bij. Mogelijk is de huidige dan toch wat anders dan ik dacht. Ik zal het uit gaan zoeken. Nu dus in het buitenland? Veilige situatie zoals je zelf zegt, maar het lijkt mij toch wel eenzaam. Hoop dat je daar je draai kunt vinden. Hoe lang mag je er werken? Succes!

Vakantiedip lijkt langzaam op te lossen, ook omdat er weer leuke dingen in het verschiet liggen. Vandaag NSJ in Rotjeknor, geen last van eventuele regen (hopelijk). Oorsuizen lijkt iets af te nemen, maar blijft mijn gemoed toch nogal naar beneden halen. Zal er tijdens de muziek geen last van hebben :-)

Hoi Yogajuf, Angst, ja, dat is niet leuk. Vooral ook omdat de angst veel heftiger voelt juist als je drinkt. Het versterkt emoties, terwijl we vaak drinken om die emoties de kop in te drukken. En de angst slaat om. Na een periode van droogte, heb ik i.i.g., ben ik bang voor wat er gebeurt als ik wel wat zou drinken. En als je niet drinkt, dan ben je echt blij met jezelf, omdat je je wél aan je eigen afspraken houdt. Succes!

Dat klopt, dit zal dan ook het gevolg zijn dat mijn blik helder is en ik het volgende werkpunt ben tegengekomen. En wat ik bedoel met verwachtingsmanagement, ik verwachtte destijds van een antidepressivum dat ik me daar zo goed door ging voelen dat ik geen behoefte aan drank meer zou hebben, dat bleek een verkeerde verwachting. Dat geldt ook voor de Campral, therapieën. Ben er niet slechter van geworden, zeker niet, maar ik denk dat ik rijk als mijn fantasie is, steevast teveel van alles heb verwacht in dit leven. Nou ja, ik heb net een idee op papier gezet om dat werk eens tegen het licht te houden met mijn teamleider, want zo gaat het wat mij betreft niet. Ben ik die lading even kwijt. En ja, ik heb een therapeut gevonden, oud verslavingsbehandelaar en een verwijsbrief bij de huisarts geregeld. Heb een consult gehad en dat kost 250 euro, waarbij ik nog niet weet of het überhaupt wordt vergoed. Ik kan dat niet, 500 p/mnd, uit eigen zak betalen, helaas. Dus dat moet ik afwachten eer ik verder ga. Heeft een van jullie wel eens een peut geraadpleegd die werd vergoed en effect had?

Zaadjes, tja, nou houd ik van tuinieren en regen hebben we gehad deze week! Maar na regen komt zonneschijn. Zoals vandaag is dat bij mij bijna niet te waar te nemen. Ik voel me echt niet senang. Post-vakantie-dip en een rare gedachte, niet ik heb geen zin meer in mijn werk, nee ik heb geen zin meer in werken! Ik heb er genoeg van. Heel zwaar: van alles, geef mijn pijp maar aan Maarten.... Als een soort overspannenheid, noem het hoe je wilt. Nou is dat proces me niet vreemd, maar met de jaren wordt het wel steeds heftiger. En dan denk ik aan een collega. Zij heeft kort na de verhuizing van ons bedrijf zichzelf ziek gemeld. Ze kon niet tegen alle veranderingen op het werk en kon er niet meer van slapen. Ziektewet en al maanden niet meer gezien of ze terugkomt? Jaren geleden heb ik vanuit de WW ook in de ZW gezeten. Toen heb ik op het punt gestaan me te laten opnemen, het was allemaal geregeld totdat bleek dat mijn uitkering zou worden stilgezet door de opname. Wat een domper was dat. Bureaucratie op zijn top. Wel heb ik een life style programma gevolgd bij een verslavingszorg en ben ik een half jaar in ambulante psychotherapie geweest. Wijste les? Motivatie (en verwachtingsmanagement, haha), beide heb ik moeten bijstellen. Heel eerlijk? Ik ging in therapie om het UWV te ontlopen en niet te hoeven werken. Ik ging in therapie om van mijn toenmalige vriendin af te komen. Het life style programma vond ik stom, ik wist alles al. Ik kreeg Campral, naast anti-depressiva. Jaar later? Bij de arts van het UWV, mooi, u bent genezen, dus aan het werk! Relatie beëindigd, nog steeds werkloos en aan de fles en aan een anti-depressivum. Paar maanden later? Nieuwe baan, nieuwe vriendin, extra pillen, want bloeddruk te hoog. Dat heeft zich enkele keren herhaald, ook steeds meer hartmedicatie. Nu al bijna 6 jaar dezelfde baan, maar geen vriendin meer, ik zie een causaal verband En dat vind ik erg, weglopen van de potentieel mooie zaken van het leven, zoals de liefde, omdat het zo'n desastreus effect op me heeft. En nu? Ik weet het even niet meer.

Wijze woorden weer. Vaak heb ik dat gedacht: hoe ga ik daarmee om als ik ben gestopt? Waarom lukte me dat niet eerder en nu wel? Wat ben ik daardoor misgelopen, heb ik niet bereikt, vul zelf maar in. En eigenlijk wist ik al de antwoorden op die vragen al. Studie nooit af weten te ronden en hoeveel pogingen heb ik niet gewaagd dat toch te doen. Maar een studie kiezen die zo niet bij mij paste, dat kenmerkte zo mijn persoon en die valt niet af te ronden als het een molensteen om de nek wordt. Jij klinkt daarin al veel verstandiger, wijzer. Ooit liep ik tegen de term: verwachtingsmanagement aan. Daar ben je nu hard mee bezig, schrijf het op zou ik zeggen. Wat verwacht je van de huisarts, wat verwacht je van jezelf, van de vakantie, van de studie, vul maar aan. Maak er korte en lange termijn doelen van, dat geeft houvast en voldoening als je ze haalt. Ja, ik weet het, dat klinkt allemaal gemakkelijk en als tegelwijsheid, maar een slimme meid :-)

Rike, Zeer herkenbaar verhaal, had het zelf kunnen schrijven, tien jaar geleden ook al, toen ik jouw leeftijd had. Goed dat je hulp zoekt, dat is lastig, maar het gaat om jou. Zie het niet als knieval, maar als overwinning. Over een tijdje, mits het levert wat je ervan verwacht, zal je erom lachen en jezelf afvragen waarom je het niet eerder hebt gedaan. Succes!

Mooie tekst. Vooral de eerste zinnen. Want nee, ik ben daar vrijwel nooit toe in staat geweest, ik heb niet kunnen 'spelen in de speeltuin als kind' om te leren wie ik was. Ben nu 43 en het begint langzaam te komen. Net eerste werkweek achter de rug na vakantie en het viel me zwaar. Waarom? Ik kan het niet langer, niet langer poppenkast spelen dat ik mijn werk ook maar enigszsins leuk vind. Nou weet ik dat een recent versterkt fysiek ongemak (oorsuizen naar een niveau dat het niet meer wordt overstemd door de dagelijkse geluiden), me bijna tot onmachtige paniek drijft (met suïcidale gedachten), maar door het niet kunnen nemen van goede beslissingen voor mijzelf ben ik terechtgekomen in de situatie dat mijn levenswandel lang geleden een pad op ging dat niet mijn ambitie was. En toen was er nog lang geen sprake van drank(misbruik). Dus steeds meer krijg ik het gevoel dat het inderdaad niet van egoïsme getuigt het roer in handen te nemen en voor mijzelf op te komen. Zolang ik stilzwijg zal de buitenwereld niet weten dat ik lijd en zal er niets veranderen. Gelukkig vind ik hier luisterende oren en bemoedigende woorden, waarvoor dank. De tijd is gekomen om de buitenwereld in te varen op mijn koers, mogelijk met rigoureuze gevolgen, maar drinken heeft een nog veel rigoureuzer effect op mensenlevens, vooral negatief!

Inderdaad, noem het hoe je wilt. Als jij er last van hebt, heb jij er problemen van. Verslaving wil dan zeggen dat jij de regie niet meer hebt, dat heb je inmiddels in de gaten. Sociaal drinken? Onder bepaalde condities kan het dus voor 10%, maar het is voor de overige 90% dus verstandiger zich daar niet aan te wagen. Zelf had ik er geen moeite mee, juist omdat ik dan mensen om me heen had, maar ik hield er mijn verslaving wel door in stand. En als ik dan alleen was 's avonds... En zo zijn er vele varianten van verslavingsproblemen, maar de kern blijft: de regie kwijt zijn. Succes

Dank je Gerrit!! Het is inderdaad anders, lichter, vrijer, blijer!

Hoi Suusje, Je bent er vroeg bij en dan bedoel ik met jezelf deze kritische vragen stellen. Gelukkig ben je nog jong, dat is gunstig voor je herstel en aanpassen van je gedrag. Zo te lezen sta je aan het begin van een ontdekkingsreis op meerdere fronten, het hoe en waarom en vervolgens waar je heen wilt en wat daarbinnen de mogelijk- en onmogelijkheden zijn. Als ik jou was zou ik i.i.g. deskundige hulp inroepen, want als je zo doorgaat kun/zal je inderdaad geestelijke en fysieke schade ontwikkelen en geloof me, wat je kan overkomen wil je niet zelf krijgen. Dus kom op, je geeft zelf al aan dat je inziet dat je een probleem hebt, wat maakt het uit of daar wel of niet een label aan gehangen kan worden, het gaat erom dat je nu je nog zo jong bent je de kwaliteit van je leven voor de toekomst beter gaat maken! Succes!

Zo, terug van vakantie. Vakantie nieuwe stijl. I.i.g. anders dan de vakantie 1,5 maand ervoor, ook al was ik toen al aan het minderen. En net als toen, door niet te liggen in mijn eigen bed was slapen geen sine cure. Met een verschil dat na iedere nacht een paar uur te hebben geslapen, de spanning in mijn lichaam steeds meer afnam gedurende de vakantie. Ook had ik hulp van een ademhalingsapp, dat werkte aangenaam om de cortisol huishouding goed te krijgen. Aanrader! De laatste nacht, weer in een ander bed op de tussenstop naar huis, heb ik zelfs bijna de hele nacht door geslapen, ook al werd ik niet uitgerust wakker. Waar het om ging was dat ik de angst niet te kunnen slapen niet meer had. Al voor de vakantie had ik al enkele nachten nuchter geslapen en toen sliep ik heel aardig, dat was een goede start. Terwijl ik t/m de een na laatste vakantie toch wel had gezorgd voor een slaapmutsje. Meegenomen, op Schiphol gekocht of in de super in het land van bestemming. En dat heb ik nu ook niet gedaan. Ook leuk was dat het 'schuldgevoel' t.a.v. eten snel was weggeëbd. Ik heb dan ook goed gegeten en ben niets aangekomen. Nu mijn lever rust heeft gaat die zich weer lekker bezig houden met het goed verwerken van eten. Daarnaast was ik minder in mijzelf gekeerd en kreeg ik behoefte aan contact leggen op het amoureuze vlak, maar dat was waar ik zat geen optie ;-) Aan de andere kant heb ik misschien stiekem toch gehoopt op meer dan er blijkbaar op deze korte termijn in zat. Echt genoten heb ik niet, het toch fijne vakantiegevoel en het weer dingen willen ondernemen, het kwam niet. Zij het beperkt, ik heb geestelijk enkele slechte ochtenden gehad. Mijn maag heeft vooral 's ochtends en aanvankelijk ook 's nachts veel moeite met eten. Gelukkig had ik rennies bij me. Gastritis heeft echt veel tijd nodig om over te gaan, dus ook al is het opgeblazen gevoel afgenomen, mijn buik zit nog steeds vol lucht. Vooral de laatste dagen waren deprimerend, omdat mijn oorsuizen in niveau toenam, juist door de abstinentie. Had ik ook al eerder ontdekt, maar het geluid is nu snerpend. Echt heel vervelend en allesoverheersend en het pulseert nu op mijn hartslag. Heb wel gelachen om hoe mijn hoofd aan de slag ging met het bedenken van smoezen en heb ook wat valkuilen moeten ontwijken, maar toch kwam er op een gegeven moment rust. Kortom een pril begin van een structureel ander leven!

Nee, wel op vakantie. Dus de huisarts dan wel mijn cardioloog liggen nog in het verschiet. Afgezien van weer toegenomen oorsuizen, gaat het goed. Dank je en nu ik weer terug ben ga ik wel weer schrijven! Opgezwollen benen of enkels heb ik niet, alleen voeten en of dat minder is geworden? Heb alleen slippers gedragen. Vandaag had ik er i.i.g. geen last meer van met normale schoenen. En het brandende gevoel waar ik dit voorjaar in mijn onderbenen plots last van kreeg is al een tijdje geheel verdwenen. Dus ik denk dat ik toch nog steeds de huisarts dan wel mijn cardioloog eens moeten laten controleren op hartfalen.

Dank je Gerrit, blijf vooral roepen!

Het feit dat ik daar al jaren mee bekend ben maakt het eigenlijk nog dommer ermee door te zijn gegaan...

Gerrit, Je hebt helemaal gelijk, ik rommel wat aan nu. Ik zit in een experimentele fase van doelen definiëren en uitzoeken wat ik nou echt wil en hoe ik daar ga komen. Door actief te zijn op het forum en jullie ervaringen en tips te lezen worden mijn routines en rituelen sterk onder de loep genomen (vooral door mijzelf) en verander ik mijn gewoonten. Zowel gisteren als vandaag ben ik boodschappen gaan doen en dat deed ik op een ander tijdstip dan normaal, niet om 21:45 u, maar om 18 uur. Vandaag was dat toevallig, maar om kwart voor tien gaan shoppen doet natuurlijk denken een zekere gewoonte en het is alweer meer dan een week geleden dat ik dat voor het laatst heb gedaan. Voor mij is dat teruggaan in de tijd, de tijd dat ik nog iedere dag wilde vechten. Ook al kostte het me destijds meer geld (waar ik toen veel minder van had dan nu), want ik ging dan uiteindelijk naar de avondwinkel, omdat ik gek werd van het gevecht. Op een gegeven moment dacht ik: tja als ik toch zinloos aan het vechten ben, dan maar naar de super, dan heb ik rust in mijn hoofd. En dat kreeg ik er ook van, op dat punt kreeg ik tijd om mijn leven wat invulling te geven. De strijdlust is dus nu weer terug. Ik eet ’s avonds meer dan ik gewend ben, om het gevoel van verzadiging langer te laten doorwerken. En ook al is het resultaat misschien nog niet wat het meest handig of verstandig is, er gebeurt wel wat. Dus Gerrit, sorry dat deze periode wat rommelig overkomt (ik weet dat ik geen sorry hoef te zeggen, want het gaat om mijn welzijn, dus zou ik sorry tegen mezelf moeten zeggen), maar het is even (niet even natuurlijk) pittig en wennen. Eind volgende week ga ik een lange week op vakantie, dan ben ik 24 u p/dag onder de mensen en daar kan ik dan mooi van profiteren om mijn geestkracht te laten aansterken. Fijne avond

Stoppen is zeker (s)topsport ;-) Heb inmiddels 30 baantjes in het zwembad achter de rug, ging redelijk. Bloed lijkt snel zuurstofarm, waardoor ik stevig moet doorademen, dat is nieuw dit jaar sinds ik in januari weer ben gaan zwemmen. Had al een paar weken niet meer gezwommen (wel gejogt), maar had sportschoenen op werk laten liggen, daar loop ik tijdens de lunch. Ben gisteren uitgegaan en dat was heel lastig en heel dubbel. Ik zat met iemand te praten over mijn verslavingsproblematiek, iemand die er ook last van heeft, maar we dronken wel een biertje, hij rode wijn dan. Echt waanzinnig!? Uiteindelijk heb ik 5 fluitjes gedronken en dat maakte me zo moe, had net mijn 1e schone nacht van dit jaar achter de rug, dat ik naar huis ben gegaan en ik bed ben gaan liggen om, om 10:30 uur weer wakker te worden, met spijt!!! Vond er eigenlijk geen zak aan en vond het zonde, omdat ik net 1 nacht nuchter had geslapen. Los van dat het een idee-fixe is dat ik ooit gecontroleerd zal kunnen drinken, blijkt dat dus voor mij geen enkele waarde te hebben. Dat is een wijze les! Vervolgens boekhouding gedaan, wasje, toen gaan zwemmen. Ben benieuwd hoe zijn nacht is vergaan, hij ging nog even alleen door in de kroeg. Leuke combi sociale-angst-rem-medicatie en alcohol, want dat is bij hem de truc. En de ellende is, omdat hij last heeft van bingen, dat hij dan zaterdagavond of zondagochtend pas stopt, wel thuis gelukkig. Ik moet daar echt niet aan denken!! Fijne zaterdag!

Ooit ben ik mee gegaan met een vriend, inmiddels kennis, naar de AA. Daar was iemand die al een tijdje clean was en die adviseerde, dat kan ik een grote stad, om een paar weken lang iedere dag een AA bijeenkomst bij te wonen. Dat vind ik logistiek lastig, maar die man maakte wel een punt. Door dat te doen doorbreek je allerlei eigen cycli en krijg je een berg aan stimulatie. Dus ook al zou het een aantal keer per week zijn voor een maand of zo, dan kan je volgens mij structurele verandering aanbrengen in jouw motivatie en gedachten. Alle beetjes helpen :-)

Hoi Appeltje, Als je eerlijk bent, is alcohol dan overal de boosdoener van geweest die periode waar jij het over hebt? Je zult toch ook een boel dingen wel hebben bereikt, ook met de alcoholproblematiek? En kijk om je heen, dan zie je toch ook dat mensen stuklopende relaties hebben of hun baan kwijt raken of de verkeerde studie blijken te hebben gekozen, etc, zonder verslavingsproblemen? Dat zijn er meer dan met! Dus ik denk dan '15 jaren stil hebben gestaan' wel wat kort door de bocht is, misschien bedoelde je het niet letterlijk? Ik vind het prachtig dat je de grootste stoorzender van je ambities hebt weten te beteugelen, dat is echt dikke winst, maar ik geef de anderen hierboven gelijk met dat er geen walhalla voor de 'hel' in de plaats komt. En dat weet ik uit eigen ervaring. Wat er wel voor in de plaats komt is een groeiend zelfrespect en het idee dat je weldegelijk recht hebt op een leuk(er) leven. Daar heb ik me ondanks mijn doorsudderende verslaving na mijn laatste dramatische relatie enkele jaren geleden dan ook op gefocust. En dat is deels gelukt. Baan is verre van ideaal, maar ik ben wel voor mezelf opgekomen om er verbetering in aan te brengen en dat is gelukt. En geen financiële zorgen meer!! Ben cursussen gaan doen die ik écht leuk vind en dat geeft oprechte voldoening, heb een leuke vriendenkring opgebouwd waardoor ik mij niet meer alleen voel, ben gaan reizen, conditie verder verbeterd door structureel te sporten. Eigenlijk is mijn verslaving nu nog het grootste struikelblok om de grauwe mist die rond mijn gemoed en gezondheid hangen te klaren. Als het me lukt net zoals jij en de andere inspirerende mede-forumleden, structureel de stoppen dan wil ik nog een poging wagen mijn studie af te ronden, want zonder drank kan ik weer begrijpen waar het over gaat en het ook onthouden. En wie weet weer eens afspreken met een leuke vrouw, want daar begin ik steeds meer zin in te krijgen :-) Fijne zaterdag allemaal!