kruidenthee67

Nederigheid en eerlijkheid.

Ik ben uitgegleden. Van vrijdag op zaterdag. 

Niet verwacht dat me dat zou gebeuren. Achteraf, analyserend waren er wel signalen. Die heb ik genegeerd, niet serieus genoeg genomen. 

Niet fijn. 

Ik kwam weer op een plek waar ik NIET meer wil zijn. Dat is me heeeeeel helder geworden. Ik voel geen schaamte, wel teleurstelling, verdriet. Ook wel een soort relativering..kan dat niet goed verwoorden.

Gelukkig is het de volgende ochtend meteen uitgesproken. Ook opgemerkt dat er iets niet in de haak was. Klinkt gek, maar ik ben blij dat ik daarin 'gezien' ben. 

Mijn uitdaging na deze misstap is, geen drama maken maar ook niet bagatelliseren. Daar zit iets tussenin, dat is kijken naar hoe het zo kwam, en helder maken wat ik volgende keer moet doen. Bedankt ook maatje.

Laten we het er op houden dat mijn emmertje aardig vol was gelopen en ik mijn selfcare verwaarloosde.  Het gekke is dat het op zich ook wel weer een stuk beter met me gaat...dus wat het nou precies is geweest? Toch een drang naar 'verdoving'...niet voelen. 

To do:

- Communiceren.  Maatje bellen als ik merk dat de drang te groot is. Die split second die er wel is op de noodknop drukken.

- Communiceren ook hier thuis. Ik heb wel genoemd dat ik die open fles zag staan een paar weken terug, maar ook gezegd dat ik het wel kon handelen. Niet dus. En ergens verwachten dat mijn partner dat wel oppikt. Nee, dat is niet zo. En mijn verantwoordelijkheid uiteindelijk.

- Wandelen

- Schrijven

- Beeldend weken

- Rust nemen

- Leuke dingen ondernemen

- Begrenzen, nee zeggen, agenda goed bewaken

- Goed voor mezelf zijn. Compassie

Ik baal van de vijf jaar. Ik weet dat ze niet weggegooid zijn. Ze zijn de basis om het nu weer gewoon op te pakken. Dat is opnieuw een besluit.

Vandaag drink ik niet.

Keep up the good work