Kohtje

Zie je wel, nance?

Wat dát betreft kun je dit forum, dat wel eens een kippenhok genoemd is, ook beschouwen als een volière met voor (alweer bijna) elk wat wils.

Nou ja, je moet maar zo denken, Nancy: voor (bijna) ieder oor is er wel een vogeltje dat precies goed gebekt is.

Dat haalde ik er niet uit, nancy. Ik heb vaak meer woorden nodig, zowel om iets te begrijpen als om iets uit te leggen. Té veel woorden snap ik echter vaak ook weer niet. Het komt ook nog regelmatig voor dat ik iets met precies de juiste hoeveelheid woorden tóch niet begrijp. En, om het plaatje compleet te maken, een enkele keer snap ik iets zonder dat er een woord gevallen is..

Wit met rode kruisjesuitslag.. (?)

Niets, maar dan ook NIETS kan ons ervan weerhouden om te drinken. Maar we kunnen wel onszélf overtuigen om niet meer te drinken. Eventueel met hulp. Van AA, of wie of wat dan ook. Het alom bekende: zélf maar niet noodgedwongen alléén. Handvatten zijn er genoeg, je moet ze wel oppakken en er sturing mee aan je leven geven.

@Quinn, 't lijkt wel of je daar meteen meespeelt in een Amerikaanse serie of film.. i.p.v. mee gaan om te zuipen naar de Eej Eej.. Knap besluit, hoor. Hoe vond je het?

De kans is groot dat je dat inderdaad al geplaatst had en dat ik weer eens wat gemist heb. Dat gebeurt me met grote regelmaat. Dat neemt niet weg dat zoiets flink AUW AUW doet en erg frustrerend is. Ik loop zelf al bijna 30 jaar met scheve schouders na een aandoening en heb daardoor spier- en zenuwpijnen in m'n armen en handen waar niets aan te doen is. Alleen pijnstilling geeft wat verlichting. Sterkte, Claudius. En ja, goed dat je nog een tijd min of meer verbonden blijft aan de kliniek. Al ga je dan niet met reuzenstappen vooruit, probeer niet te gaan drinken want dan ga je in één keer weer met een reuzenstap áchteruit. En dat zou je niet moeten willen.

Hoe gaat het nu met je spierpijnen? Al wat meer bekend over de oorzaak daarvan?

Proberen jullie Delarope nu verbaal weg te bombarderen? Ik denk dat het allemaal te groot gemaakt wordt, terwijl onderhand wel duidelijk is dat Delarope tegelijkertijd van gewapend beton is, dus niet kapot te krijgen, als dat ie van water is, en dus overal wel een kiertje vindt om (weer) doorheen te sijpelen. Door z'n naamsverwisselingen te accepteren (al kost het me altijd even voor ik dat in de gaten heb), te accepteren dat hij tijdens dronkenschap van vervelend tot grof tot beledigend wordt (dan negeer ik z'n berichten), kan ik het regellmatig wel met z'n nuchtere berichten eens zijn. Niet dat ik de manier waarop nou altijd even fraai vind, maar wel scherp. Erg ego-doorprikkend. En dat is pijnlijk, erg pijnlijk meestal. Ik ben hier in het verleden meerdere keren behoorlijk in m'n kuif gepikt, op m'n tenen getrapt, voor gek gezet, beledigd en noem maar op. Tenminste, zo kwam dat op me over. Dat had verschillende oorzaken. Maar het kwam altijd neer op denken dat ik gelijk had, vinden dat er tegen me samengespannen werd,vinden dat ik medelijden verdiende en vooral vinden dat ik niet serieus genomen werd. Dan nam ik een tijdje afstand van het forum, vol wrokgevoelens, zelfs met vurige haat naar meerdere forumleden, ervan overtuigd dat ik hier nooit meer zou terugkeren voordat die bepaalde personen hier verdwenen zouden zijn. Onderwijl wel overdenkend hoe zoiets nou kon gebeuren en proberen verder te kijken dan m'n neus lang is. En meestal kwam ik tot de conclusie dat m'n trots, m'n 'teergevoeligheid', m'n ego me ervan weerhield 'de knetterharde waarheid' te onderkennen, met weer als gevolg: schaamte om m'n gedrag, een rood hoofd (dat niemand kon zien), en moeite om toe te geven dat ik iets te leren had. Maar hoe pijnlijk (op het kwetsende af) de boodschap dan ook bij me binnenkwam, door hem zo open en eerlijk mogelijk bij me door te laten dringen, hoe meer me duidelijk werd wat me zo raakte en kwetste, en hoe meer me duidelijk werd wat ik anders zou kunnen proberen te doen. Eén van de balangrijkste (voor mij) dingen die ik me ter harte heb genomen is dat ik met medelijden krijgen nog nooit een steek ben opgeschoten maar door keiharde schoppen onder m'n kont en klappen in m'n gezicht (figuurlijk allemaal) pogingen bij mezelf ondernam om zulke klappen en schoppen niet meer, of in elk geval minder te krijgen. Sinds we hier like's, thanks', sad's en confused's kunnen plaatsen is mijn gevoel van 'samenspannen' in sommige gevallen toegenomen. Onenigheden worden niet meer zozeer uitgesproken alswel door één of enkele goedgebekt(e) perso(o)n(en) verwoord, en een enorme sliert like's geeft één zo'n persoonlijke mening dan een enorme ongenuanceerde (want niet meer éénpersoons) waarde. In geval van een eenvoudig (leuk) berichtje vind ik daar niets mis mee, maar in geval van een meningsverschil (met iemand) komt het erg massaal en groot (mastodonterig) en dus dreigend op me over. Nou ja, ik plaats dit bericht op het gevaar af een 'heuler met de vijand' te worden gevonden, maar zo zie ik mezelf niet. Ik zie mezelf echter ook liever niet als 'heuler met de grote meerderheid'.

Goedegisteren allemaal.

Die wolk daar links.... is dat een cumulus vliegtuigus of een cumulus zeemeeuwus? Wat kan de natuur toch soms kitscherig aandoen, niet? O, en natuurlijk allemaal weer goedemorgen.

Ik voldoe daar zeker wel aan, dus zal hij wel voor mij bedoeld zijn.

Ja, ik vind dat ook bewonderenswaardig. Ik voelde zelf de nood, toen ik hem zo heen en weer zag springen.. gun mezelf dan nauwelijks de tijd om me een beetje aan te kleden. Door de haast kreeg ik de veters van m'n schoenen niet eens goed dicht. Met losse veters naar dat grasperkje gebeend en pas daar kon ik m'n veters een beetje vastknopen. Had er, al met al, zelf een beetje buikkrampen van.

@Jannigje, was je gisteren jarig of ben je dat vandaag? De verjaardagskalender van dit forum krijg ik niet meer actief. Maar hoe dan ook, het steekt allemaal niet op een dagje... van harte gefeliciteerd met je verjaardag, meis.

Vandaag een wat langzame opstart. Maar alsnog een goedemorgen allen. Vannacht om een uur of twee werd ik wakker omdat het hondje steeds zo heen en weer aan het trippelen was. Die pootjes (nagels) op laminaat, dat klinkt wel. Gelukkig voor hem want toen ik dus even keek wat ie nou allemaal aan het doen was, kwam ie meteen naar me toe en met een wanhopige blik in z'n ogen liep ie meteen de gang op naar de trap en weer terug... Duidelijk. Hoge nood. Dus als de wiedeweerga wat kleren en schoenen aan en hup naar buiten. Die malloot móet gras onder zich hebben, dus hij trok me de nacht door naar de IJssel, alwaar het dichtstbijzijnde strookje gras ligt. En ja, de nood was érg, érg hoog, een beetje aan de dunne. Lastig opruimen ook. Heb zowat een hele pol gras uit dat perkje getrokken.. Ik heb hem nog nooit zo blij gezien als toen we daarna weer richting huis 'huppelden'.. Vandaag lijkt ie trouwens weer helemaal in orde. De kennelhoest is ook over, dus ik hoop dat het nu allemaal weer een beetje rustig gaat.

Ja ooit.. toen ik nog jong was. Nu ben ik daar gewoon te oud voor.

"Familieprobleem" opgelost. M'n moeder voelt zich écht nog kiplekker. Ze wil haar verjaardag gewoon in het voorjaar vieren. Over zelfvertrouwen gesproken..

Is ikkanhet dan al zo oud??

Voor de erfenis hoef ik niet aardig te doen, haha. Er is één schilderij wat ik wil 'erven', maar verder wordt het voornamelijk opruimen. Veel opruimen. Tja, mijn moeder zat/zit ook altijd erg over haar verstand in, vanaf dat ze rond de 65 was. Maar ze heeft ze nog altijd allemaal goed op een rijtje. Zonder aarzelen noemt ze ons nog allemaal bij naam, inclusief aanhang en kleinkinderen en ze weet alle 'roddels' nog goed bij te houden. En het tv aanbod wordt elke keer tot in detail aan me verteld, en daar heeft ze me, want dan heb ik meestal geen idee waar het over gaat omdat ik 'haar programma's' niet zie en dus niet ken. Zelfs van de familie is ze beter op de hoogte dan ik, want ze leest mee op facebook, en dat doe ik ook niet... Ik denk serieus dat ze mij nog wel eens kan overleven. Behalve oogdruppeltjes gebruikt ze totaal geen medicatie en ze heeft wel eens een kwakkeldagje maar ze voelt zich doorgaans fitter dan dat ik me voel. Alleen het lopen en horen gaat wat moeizaam, ondanks een rollator en hoorapparaatjes. (En dan gebruikt ze ook nog eens altijd volle melk en gezouten roomboter... )

Nou nee, ik wil niet met iedereen ruzie. We hebben elkaar soms ook wel nodig. En de tijd dat ik me door algehele dronkenschap aan het hele familiegebeuren onttrok heb ik achter me gelaten, daar ben ik erg blij mee. Dus ik hou m'n kammetje paraat om na de storm het haar weer een beetje uit m'n ogen te kammen. (Dat laatste figuurlijk, want m'n 'kapsel' bestaat in het najaar en de winter uit uit de kluiten gewasse stekkeltjes..)

Gedoe in de familie over hoe of wat met de 91e verjaardag van moedertjelief. De één wil dit, de ander dat.. moeders zelf wil de ene keer groots, de andere keer helemaal niets, dat hangt van haar dagelijkse bui af. M'n zus is zo'n echte 'regeltante'. Vaak is dat wel makkelijk, maar soms ook regelrecht bloedirritant. Als m'n (3) broers zich er dan ook nog allemaal mee gaan bemoeien dan 'groeit' zij uit tot een soort van schooljuf (nou ja, dat wás ze ook altijd) die ons allemaal de les leest.. en ik... ik zit de storm uit, maar m'n haar raakt er wel erg van in de war.

Ja, dat gevaar ligt op de loer als je achteruit slaapt.

Okee, de arrenslee is hier weer van stal gehaald, zie ik. Ik heb vandaag in stukjes bij beetjes ook de winterbanden weer onder de auto gezet. Misschien van de week ook maar weer eens snert.

Ik dacht eerst dat het wonder was dat je om half elf in slaap viel en twee en een half uur éérder, om acht uur dus, weer wakker werd. Dat je dus achteruit geslapen had.