Ik kamp al lange tijd met een alcoholverslaving. Heel soms vaker niet dan wel lukt het me een avond nuchter te blijven. Dit is meer uitzondering dan regel. Mijn vrouw heeft me al meerdere keren gezegd te verlaten. Ze weet niet meer wat ze met me aan moet.
Ik drink tot ik er letterlijk bij neerval. Ik neem me telkens voor te stoppen, dat doe ik al jaren. Een paar keer al ben ik omgevallen, vertoon ik zombiegedrag en kan ik het toilet vaak niet vinden. Gisteravond was het zo ernstig dat mijn kinderen 112 wilden bellen. Ik ben het zo zat om telkens te liegen en bedriegen, me de dag erop beroerd te voelen en dan toch in de avond weer te drinken.
Lang heb ik mijn verslaving ontkent, maar vandaag ben ik voor het eerst eerlijk geweest naar mijn vrouw en kinderen. Meestal deed ik het af met dat het wel meeviel. Echter is dit absoluut niet zo, het valt al heel lang niet mee.
Ik wil heel graag stoppen, voorheen beloofde ik slechts in het weekend te drinken, maar de grens is dan zo snel verlegd naar nog een dag extra.
Ik weet niet meer hoe ik het aan moet pakken. Ik denk dat ik het beste cold turkey kan stoppen, drinken kan en gaat gewoon niet meer. Ik ben op... het liegen en bedriegen is zo vermoeiend en voel me echt triest dat ik dit doe.
