Anna

Hoi Marion, ik lees net je verhaal, en geloof dat ik er wel een klein beetje van snap. Voor de advocaat die gesubsidieerd wordt zit zijn werk er op nu er een uitspraak is. Dat wil zeggen dat hij niet verantwoordelijk is voor de uitvoering van die uitspraak. De vennoot moet je man toegang verlenen, maar zie hem maar eens te dwingen! Bovendien heeft hij inderdaad al die tijd de gelegenheid gehad de zaak leeg te plukken, en dat zal hij vast ook gedaan hebben omdat hij geweten moet hebben dat er een kans was dat hij zou verliezen. Voorzover ik weet kan jullie advocaat jullie echter niet dwingen in te stemmen met zo'n onvoordelige schikking. Jullie zouden een deurwaarder in de arm kunnen nemen om de vennoot te dwingen zich aan de uitspraak te houden. Alleen weet ik niet hoe je zoiets betaalt. En verder weet ik niet of in de uitspraak nog iets gezegd is over al het geld dat je man in de zaak heeft gestopt? Ging het kort geding alleen over toegang krijgen tot de zaak, of ook over al hetgeen de vennoot zich onterecht heeft toegeëigend? In het laatste geval neem ik aan dat hij gedwongen kan worden dit terug te betalen. Iets dergelijks gebeurde ook toen ik de eerste rechtszaak won, waarin mijn ex een verzoek had ingediend om geen alimentatie meer te hoeven betalen. Ik had wel gewonnen, maar moest zelf zien hem tot betalen te bewegen. Ik zou als ik jou was een second opinion aanvragen over de situatie Marion, en niet zomaar akkoord gaan met wat de advocaat wil regelen, als dit inhoudt dat jullie alsnog alles kwijt zijn. Een oriënterend eerste gesprek met een andere advocaat is altijd gratis, en misschien kunnen jullie juridisch advies inwinnen bij een rechtswinkel, of via internet?

Marieke, van harte gefeliciteerd met het feit dat je op dit forum ieder jaar 44 jaar wordt. Ik hoop dat je een leuke dag had, en dat het ook een leuke avond wordt. Xienix, gefeliciteerd met je baan. Om ook nog even een duit in het zakje te doen met betrekking tot je vraag, ik denk dat je gewoon goed bij jezelf te rade moet gaan. Ik had destijds ook minder drinken als doelstelling, maar na ruim anderhalve maand modderen moest ik uiteindelijk wel tot de conclusie komen dat ik niet minder kan drinken. Daarvóór was ik dat namelijk ook al twee jaar aan het proberen, en een jaar voordat ik bij Tactus met de internettherapie startte had ik ook al een andere therapie gedaan met als doel minder drinken. Ik ben een klein beetje hardleers, zeg maar.:$ Ik heb mijn doel in de behandeling niet bijgesteld, mede omdat mijn hulpverlener toen op vakantie was. Toen hij weer terug was kon ik hem mededelen dat ik inmiddels maar een tijd helemaal gestopt was met drinken, omdat minderen niet lukte. Voor mij had de doelstelling minderen als voordeel, dat ik in principe mócht drinken. Ik ben namelijk nogal gevoelig voor dingen die mij verboden worden, of die ik juist móet: dan word ik dwars. Op deze manier was het volledig mijn eigen vrije keuze om niet te drinken, en lang heb ik die keuze echt iedere dag bewust gemaakt. Aanvankelijk wilde ik drie maanden stoppen, en dan verder kijken. Na drie maanden besloot ik de niet-drink periode voor onbepaalde tijd te verlengen, en niet bepaald omdat ik me zo geweldig voelde hoor! Ik was inmiddels behoorlijk depressief, maar besefte ook dat ik door te drinken heel veel verdrongen had, en vond dat ik een redelijke kans verdiende alsnog alles te verwerken en te ontdekken wie ik zelf nou eigenlijk ben. Dat neemt nogal wat tijd in beslag, dus ik ben er nog steeds mee bezig. En ik drink nu ruim 13 maanden niet. Lianne, welkom terug! Ik hoop dat het je dit keer gaat lukken, met behulp van refusal. Succes!

Hoi, Ik log eigenlijk alleen maar even in omdat ik een paar bladzijdes terug mijn naam ergens had gelezen in verband met mijn lange reis. Nou, de terugreis was nog langer, want ik heb vreselijk in de file gestaan. Verder wel genoten van de zon in het zuiden des lands, lekker gebarbecued en en enkele verhalen uit de oude doos voor de 1001e keer (kan ook 1002e of 1003e zijn hoor, daar wil ik vanaf zijn) aangehoord. Ik ben dus heelhuids thuis, zo droog als de woestijn, en ga nu mijn bed opzoeken. Soothe, klasse joh, pomp ophalen in de kroeg en een kopje koffie drinken! Houtje, misschien heiligschennis, maar een nachtje in een bak koud water met een scheutje chloor? Of overstappen op roze, ook mooi! Ik geloof dat iedereen verder een goede dag had, klopt dat? Mooi zo, hou vol! Welterusten!

Joann, beterschap. Ik hoop dat je de koorts de baas wordt zonder verdere complicaties. Tapas, goede reis en maak maar veel prachtige foto's! Ik ga zometeen ook een flinke reis maken, familiebezoek. Gelukkig ben ik BOB, dus niets om me zorgen over te maken. Maak er een fijne dag van allemaal, geniet nog heel even van de zomer, en hou het droog, zodat je morgen ook nog weet wat voor heerlijke dag het was.

Piep, Knuffie. Alles goed met jou? Leuk je te zien, alleen kan ik niet blijven. Ik zit vreselijk te gapen, dus ik zoek mijn bed op!

Ik vergeet trouwens erbij te vermelden dat die concentratieproblemen beter worden. Ik kan me nu meestal goed ergens op concentreren, en dat is erg prettig. Ik had ook altijd het gevoel dat ik me goed kon concentreren toen ik dronk, en ook dat ik gemakkelijk meer dingen tegelijk kon doen. Nu vraag ik me af in hoeverre dat inbeelding van mij was. (spatiebalk hapert)

quote: Originally posted by: Dani Ondanks dat ik de hele dag door water drink had ik de hele dag barstende hoofdpijn. Of dat nu komt omdat ik gelijk met de drank ook met de Ibuprofen, die ik als Smarties slikte, ben gestopt of omdat ik verkouden aan het worden word weet ik niet. Had iemand van jullie hier ook last van in het begin? Vreselijk, ik had de eerste weken minstens net zoveel hoofdpijn als toen ik dronk. Met name op zaterdag! Ik heb ontdekt dat ik op zaterdag evenveel koffie moet drinken als door de week op mijn werk, dan gaat het beter. Maar soms heb ik er nog steeds last van. quote: Moet mezelf nu continu dwingen om 1 ding tegelijkertijd te doen anders verlies ik het overzicht. Vreemd eigenlijk, ik had verwacht dat ik na het stoppen helderer zou worden in mijn hoofd en merk nu dat ik chaotischer wordt en moeite heb me te concentreren. Begin ook veel gevoeliger te worden voor geluiden en wordt er sneller door afgeleidt of raak geïrriteerd erdoor. Klinkt dit jullie bekend in de oren? Dani Ook dat klinkt bekend, ja. Ik denk dat je hoofd gewend is voortdurend te moeten compenseren voor het alcoholgebruik of de kater. Het moet volgens mij wennen aan de nieuwe toestand. Bovendien was je je er na de nodige glazen alco niet meer zo van bewust dat je ook wel eens iets vergat!

Heb een keer om half twaalf 's avonds geprobeerd mijn oksels en nog zo'n plekje met zo'n epileerapparaat te doen. Was niet voor herhaling vatbaar, auwauwauwauw!

Ik ben het wel met je eens hoor Benthe, ze had zich netjes kunnen voorstellen en kunnen vertellen wat de bedoeling is. Vergeet niet dat zo'n studente meestal een jong meisje is, die op het gebied van beleefdheid en respect voor anderen nog wel het een en ander te leren heeft. Wat ik schreef over schaamtegevoel geldt voor mij. Het is logisch dat voor jou of Xienix weer andere redenen gelden om hier moeite mee te hebben. We zijn tenslotte allemaal verschillende mensen, met verschillende gevoeligheden, die een paar dingen gemeen hebben. Ik heb nooit met andere mensen over mijn drankprobleem gepraat, ik hield het angstvallig verborgen (hoewel ik me nu wel eens afvraag hoeveel mensen toch een vermoeden hadden). Dus over het stoppen praatte ik ook alleen met mijn gezin. Als iemand op een feestje of bij een etentje vraagt waarom ik geen glaasje wijn drink dan antwoord ik gewoon dat ik er niet tegen kan en/of nog moet rijden. En dat is gewoon waar. Nou, ik ga mezelf eens nuttig maken. Doeiii! (Aangepast: stomme fout doordat ik 2 dingen tegelijk dacht, hihi.)

quote: Originally posted by: ferry Ook ik nu na bijna 14 maanden droog.... En óók vandaag drink ik niet. Heb allemaal een fijne droge dag. groet Ferry. Hihi Ferry, die maanden van jou gaan alsmaar sneller, vind je niet! Het is nog pas halverwege september hoor. Voor het overige doe ik met iedereen mee, ik drink vandaag ook niet! Corinne, veel sterkte vandaag. Voor iedereen die het op wat voor manier dan ook moeilijk heeft: nuchter kun je het allemaal zó veel beter aan. Dus wat er ook op je weg komt, laat dat eerste glas maar staan! Net als anderen stoorde ik me gisteren ook aan het idee dat er hier aapjes gekeken wordt. De laatste maanden heb ik me aangeleerd om, als ik zo'n gevoel heb, erover na te denken waarom dat zo is. Een heel goede gewoonte, want daardoor leer ik veel over mezelf. Waarom stoort het me dus dat ik hier studieobject ben? Vanmorgen in mijn bed ben ik er uit gekomen. Voor mij heeft het alles met schaamte en een minderwaardigheidsgevoel te maken. Ik ben alcoholist, en dat wordt over het algemeen beschouwd als iets waarvoor je je moet schamen. Hier, tussen lotgenoten, schaam ik me niet, want jullie hebben allemaal hetzelfde probleem. Wij wéten ook van elkaar dat we geen minderwaardige mensen zijn, maar heel gewone mensen, vaak met een flinke portie problemen en trauma's achter de kiezen, die toevallig overgevoelig zijn voor alcohol. En zich daar niet van bewust waren toen ze daar ooit mee begonnen. Als een buitenstaander, iemand die ons probleem niet deelt, dit forum komt bestuderen gaat bij mij het schaamtegevoel weer opspelen. Dan behoor ik tot een categorie mensen die algemeen maatschappelijk als minderwaardig beschouwd wordt. En minderwaardig zijn is iets wat ik maar al te goed ken! Het is precies dat gevoel waarvoor ik weg wil vluchten, en dat door mijn manier van vluchten nog versterkt werd. Het is een gevoel dat ik nu uit mijn leven probeer te bannen, omdat ik er diep onder alle twijfels van overtuigd ben dat ik helemaal niet minderwaardig ben! Wil Wieswies mij dat gevoel opdringen? Ik vermoed van niet. Door hier te lezen zal zij zich er inmiddels waarschijnlijk wel van bewust zijn, dat wij hier een afspiegeling van de samenleving zijn. Dat er hier mensen schrijven uit alle soorten beroepsgroepen en opleidingen, óók gelijkwaardig aan haar eigen opleiding. Dat ook zijzelf dus in principe niet immuun hoeft te zijn voor ons probleem. Misschien dat er door dit soort studies geleidelijk aan ook een kentering kan ontstaan in de manier waarop er over alcoholisten wordt gedacht. En méér mensen die zichzelf nog krampachtig voorhouden dat er helemaal geen probleem is (zoals ik zelf ook jarenlang gedaan heb), zich er bewust van worden dat dat er misschien tóch wel is. Want er wordt heel wat afgezopen hoor, bij zakenlunches, meetings, workshops, brainstormsessies en noem het maar op! En ik weet uit ondervinding dat dat niet ophoudt als men naar huis gaat.

Blacky, merluza noemen ze in Nederland heek. Hij is hier volgens mij alleen bekend als stokvis (gedroogd). Ik begrijp jullie grapje dus niet. Inmiddels ben ik helemaal bekaf van alles wat ik vandaag gedaan heb. Wel blij dat het gebeurd is, maar iets minder moe zou niet weg zijn. Op dit soort dagen heb ik nog steeds de neiging om maar dóór te gaan, en voorheen lukte me dat ook met de nodige glazen ww erbij. Maar nu voel ik gewoon dat ik te ver ga, en dat ik geen 25 meer ben maar 47. En dat vind ik verdorie helemaal niet leuk (!), maar ik vrees dat ook dat hoort bij mezelf leren kennen en accepteren.

Soothe y Blacky, yo se que es una merluza, pero sin embargo no comprendo lo que ustedes dicen? Yo tambien soy cansado de mucho trabajar. Ik moet ook ongesteld worden. Hoe ik dat weet? Ik heb een nieuwe telefoon gekocht, bedden verschoond, heg geknipt, gras gemaaid, 2x de lakens gewassen (omdat ze na de 1e keer weer groen waren geworden van het opspattende gemaaide gras!), gestofzuigd en nog heb ik geen rust. Dit is dus mijn versie van PMS. Bij wat ik gisteren schreef over mezelf accepteren had ik toe moeten voegen, als ik eenmaal ontdekt heb wie ik eigenlijk ben. Maar dan werd dat bericht zo ontzettend lang, dus bij deze. Want voor mij geldt dat ook. Na jaren vruchteloos proberen te zijn wie anderen wilden dat ik was, weet ik niet wie ik dan eigenlijk wél ben. Het proberen te accepteren wie ik ben gaat dus min of meer gelijk op met het ontdekken wie ik ben. En ik vergis me nog wel eens zo af en toe, geloof ik. Maakt niet uit, het komt goed, daar ben ik van overtuigd. Zo lang ik die eerste maar laat staan.

Xienix, hier iemand die na een schikking en 3 rechtszaken ook geen kinderalimentatie meer krijgt. Ik kan je in ieder geval vertellen dat erkenning ongedaan maken niet zo gemakkelijk is. Ik ken natuurlijk de wetgeving in België niet, maar hier zijn Europese regels over. Eenmaal erkend is je ex juridisch de vader hoor, en dat kan hij alleen ongedaan maken als hij kan aantonen dat hij dat niet is. Dat is behoorlijk moeilijk, want dan moeten er DNA-tests gedaan worden, en ik neem aan dat hij wél de vader is, dus dat gaat nooit lukken dan. Ook biologische vaders, die het kind niet erkend hebben, kunnen tot alimentatiebetaling gedwongen worden. Een andere mogelijkheid om daarvan af te komen is als hij kan aantonen dat hij te weinig financiële middelen heeft om alimentatie te betalen. Zo is het mijn ex uiteindelijk gelukt, waarbij de rechter dan even geen rekening hield met het feit dat hij wél die rechtszaak kon betalen. Je hoeft je dus volgens mij niet meteen heel erg veel zorgen te maken. Een ander punt is de inning van die alimentatie, want dat kan ook nog een vreselijke lijdensweg worden. Ik zit met 32 uur werken ook op een minimuminkomen, maar ondanks dat heb ik nu meer rust dan in al die jaren dat er met hangen en wurgen alimentatie betaald moest worden, en de ene rechtszaak de andere opvolgde. Sterkte ermee!

Afleiding zoeken Karinneke, en dan bij voorkeur dingen die je anders niet zou doen op zo'n moment. Want al die vertrouwde dingen zijn geassocieerd met drinken. Dus neem een douche. ga hardlopen, wandelen of fietsen, lees een boek, schrijf van je af hier op het forum... alles om je gedachten af te leiden. Strijken helpt ook enorm voor sommige mensen. En neem iedere keer als je trek voelt een groot glas koud water en drink dat leeg. Dan is de trek in drinken weer eventjes weg.

Voor mijn doen wel laat, maar toch, Corinne, gefeliciteerd met je werk! Wat maakt het uit dat het geen secretaressebaan is? Misschien is dit wel veel leuker. Xienix, ik herken je gevoel. Ik gebruik ook AD sinds begin dit jaar. Vroeger gebruikte ik wijn daarvoor. Ik vermoed dat je zult gaan merken dat je meer baat vindt bij je medicijnen nu je niet meer drinkt. Ik heb zowaar al momenten gehad dat ik kon genieten van de zon, het wandelen tussende knotwilgen, en de schapen in de wei! Sterkte!

Wat is er mis met koptelefoontjes? Ik ben erg gehecht aan de mijne hoor!

quote: Originally posted by: haddock Is nogal 'n vervelende kaakoperatie waar ze erg tegenaan hikte. Komt goed. Straks veel rijstepap..... Ik heb ook wel eens een kaakoperatie ondergaan, en mijn zoon ook. Wij kregen het dringende advies de eerste dagen vooral geen melkproducten te eten. Dus wel fijngemalen/papperig voedsel, maar zonder melk! Karinneke, ben jij een man of een vrouw? Je naam doet het ene denken, maar je icoontje het andere.

Hihi, ik ben soms ook erg snel met mijn reacties hoor. De laatste dagen heb ik me geoefend in niet reageren, dat is ook heel leerzaam heb ik gemerkt. Maar op het moment zit ik opgesloten in mijn kamer en zijn de wanden van de hal afgeplakt omdat de stucadoor mijn plafond aan het herstellen is. Tja, en dan is het toch erg moeilijk om niet hier te lezen en te reageren. :$ Je hebt tenslotte een hunkerbrein, of je hebt het niet hè.

Denk niet dat ik iemand ben die niet "all da way" gaat Kaia, want dat ben ik wel degelijk. Het heeft mij enkele jaren gekost om te ontdekken dat ik niet 'sociaal' kan drinken, maar toen dat eenmaal tot me doorgedrongen was ging ik ook volledig voor niets! Ik had alleen niet gerekend op alles wat er na enkele maanden loskwam, eigenlijk begon ik toen pas te beseffen waarom ik eigenlijk al die jaren gedronken had. En natuurlijk moet je hier schrijven hoe blij je je voelt, want ook dat zal voor heel veel mensen helpend zijn. Ik voel me ook blij, een hoop blijer in ieder geval dan ruim een jaar geleden, omdat ik nu ik nuchter ben in staat ben mijn problemen onder ogen te zien en er iets aan te doen, en daar ook hulp bij te zoeken. Dit in plaats van alles te vergeten in een alcoholroes. Dat lijkt de gemakkelijkste weg, en is het ook even, maar je lost er geen enkel probleem mee op en krijgt er alleen nog maar problemen bij.

quote: Mijn realiteit is niet die van een ander, en andersom Dat is ook precies wat ik bedoel met verantwoordelijkheid laten waar die ligt. Ik heb de neiging me overal vreselijk verantwoordelijk voor te voelen, en inmiddels besef ik dat dat komt doordat mijn moeder vroeger, al toen ik nog heel klein was, de verantwoordelijkheid voor haar gevoel bij mij legde. Ik was lastig, ik was rumoerig, ik was druk, ik vroeg veel aandacht, en daardoor had zij het moeilijk. Door de jaren heen heb ik me aangeleerd met verantwoordelijk te voelen voor iedereen en alles, en die verantwoordelijkheid kon ik helemaal niet aan. Ik schoot altijd te kort, en leerde dat ik daardoor als mens waardeloos was. De pijn en het verdriet daarover heb ik leren stillen door te drinken. Nu leer ik, met therapie, dat ik niet verantwoordelijk ben voor alles, en geloof me, het is nog moeilijk ook die verantwoordelijkheid van me af te zetten. Mijn verantwoordelijkheid is het, om in de dingen die ik doe rekening te houden met anderen, te proberen een ander niet te kwetsen of te hinderen. Maar daarvoor hoef ik niet mezelf volledig weg te cijferen! Verantwoording nemen voor het welzijn van anderen is prima, maar dan wel zonder je eigen welzijn en zelfontplooiing daarmee in de weg te staan. Daar ergens ligt een grens, en dat leer ik nu pas beseffen. Die ander heeft net zo goed zijn of haar eigen verantwoordelijkheid als ik! Als jij je rot voelt, is het niet mijn verantwoordelijkheid daar iets aan te doen. Die verantwoordelijkheid ligt bij jou zelf, en het is ook jouw verantwoordelijkheid daar hulp bij te zoeken. Ik kan slechts, voorzover dat in mijn vermogen ligt, hulp bieden. Maar als ik niet in staat ben om jou te helpen, en jij doet niets aan je rotgevoel, dan ben ik daarom geen waardeloos mens. Als het mijn schuld is dat jij je rot voelt, omdat ik jou iets aangedaan heb, dan kan ik proberen dat goed te maken. Het is aan jou mijn pogingen om het goed te maken te accepteren, daar kan ik je niet toe dwingen. Het is ook jouw verantwoordelijkheid mij er op te wijzen als ik over jouw grenzen ga. Doe jij dat niet, en accepteer je ook niet mijn pogingen om het goed te maken, dan ligt het buiten mijn vermogen, en moet ik me daarover niet waardeloos gaan voelen. Voor heel veel mensen is dat waarschijnlijk vanzelfsprekend, maar voor mij niet. Voor mij is het iets volkomen nieuws, en ik ben blij dat ik het eindelijk mag leren.

Ik wil je blijdschap om de tijd dat je niet drinkt niet bagatelliseren Benthe. Ik begrijp die blijdschap wel, en ik ben zelf ook blij dat ik niet drink. Alleen herinner ik me nog uit de tijd toen ik zelf nog niet zo lang niet dronk, dat ik me totaal niet kon herkennen in de vaak uitbundige beschrijvingen van sommige forumdeelnemers destijds. Ik had het heel moeilijk, deed mijn uiterste best, en mijn leven leek er voor mijn gevoel alleen maar ellendiger op te worden. Als dan iedereen om je heen loopt te jubelen werkt dat niet bepaald stimulerend. Ik heb ettelijke keren echt op het punt gestaan er maar de brui aan te geven hoor, en het waren de berichten van de enkele forumdeelnemer die mijn gevoel herkende, gekoppeld aan een flinke portie eigenwijsheid, die me daar doorheen hebben gesleept. Juist daarom wil ik de forummers die zich niet zo euforisch voelen laten weten dat ze daar niet alleen in zijn. En dat het desondanks beter wordt, dat nuchterheid je helpt te accepteren, vanwaaruit je kunt werken aan verbetering van de omstandigheden, zelfontwikkeling, en het bereiken van meer rust. Ook als je leven niet meteen de hemel op aarde is. Ik deel trouwens je ervaring van de alcoholdeken niet geheel hoor. Ik kan me wel degelijk een hoop herinneren uit mijn drinkperiode. Ik dronk ook niet altijd even veel, hoewel wel meestal té veel. Ik verdoofde met name een heleboel erg pijnlijke herinneringen en onzekerheid, en die zijn allemaal weer volkomen helder en duidelijk terug gekomen. Mogelijk gebeurt dat bij jou ook nog.

BB :heart:

Mooie woorden, over verantwoording nemen. Is vluchten in alcohol niet ook een vlucht voor verantwoordelijkheid? Het niet kunnen nemen van verantwoording? Het valt mij steeds opnieuw op hoe negatief hier meestal gesproken wordt over de periode dat men dronk/drinkt. Natuurlijk is drinken een vlucht. Een vlucht uit het leven dat men niet aan kan, vlucht voor verantwoordelijkheid, vlucht voor keuzes maken, vlucht uit somberheid en verveling. Maar drinken is ook slechts een symptoom. Men kan het leven, en verantwoordelijkheid, niet aan omdat men drinkt, maar men begon ook met drinken omdat men het leven en de verantwoordelijkheid niet aan kon. De kip en het ei, de vicieuze cirkel waarin men verzeild is geraakt. Als ik Kaia, en sommige anderen lees, dan lijkt het alsof het leven ineens prachtig is als je niet meer drinkt. Zo heb ik het niet ervaren, en zo ervaar ik het nog steeds niet. Alsof de drinkperiode weggegooide tijd is. Voor mij is het zo dat ik pas in staat was te stoppen, toen ik daar kennelijk aan toe was. Het voelt soms alsof mijn drinkperiode weggegooide tijd was, maar heb ik niet die tijd nodig gehad om te groeien naar het moment dat ik kon stoppen? Daarmee was het dus geen weggegooide tijd, maar noodzakelijke tijd. Ik probeer vandaag verantwoordelijkheid te nemen. Voor mijn leven, voor mijn werk, voor mijn gezin, voor mijn toekomst. En ook voor mijn verleden. Ik heb de afgelopen maanden langzaam aan ontdekt dat voor mij bij verantwoordelijkheid nemen ook hoort accepteren. Accepteren van het leven zoals het is, met de prettige en minder prettige kanten. Als ik mijn leven niet kan accepteren ga ik proberen ervoor te vluchten, in plaats van verantwoording nemen en er het beste van te maken. Accepteren van mezelf, met mijn goede en minder goede kanten, mijn heden en mijn verleden. Dus ook het verleden waarin ik dronk. Als ik mezelf niet kan accepteren ga ik proberen iemand anders te zijn dan ik ben, en dat heb ik het grootste deel van mijn leven gedaan. Hoe kan ik verantwoording nemen voor wie ik ben en wat ik doe, als ik niet mezelf probeer te zijn? Verantwoording nemen, is ook verantwoordelijkheid laten waar die ligt. Ik ben verantwoordelijk voor mijzelf, voor mijn leven en voor mijn daden. En om die verantwoordelijkheid aan te kunnen moet ik leren accepteren wie ik ben, en mijn verleden is daar een onderdeel van. Ik ben niet verantwoordelijk voor de hele wereld, voor de daden van anderen, en voor de fouten van anderen. Ook dat wil ik leren, niet de verantwoording voor alles en iedereen op me te nemen. Andere mensen hun eigen verantwoordelijkheid te laten dragen, ook als ze die liever op mijn schouders zouden leggen.

Gem, gefeliciteerd met 2 maanden alcoholvrij, en Soothe met 3 weken en Xienix en Flipsen met 2 weken! Voor iedereen een hele prestatie!

Benthe, rot voor je, die brand. Ik vind het knap dat je er zo positief onder blijft, ik zou waarschijnlijk de put ingetuimeld zijn.