Kastanje

Joris: sinds bijna 2 jaar ben ik al heel consequent met het bijhouden en plannen van mijn financien. Hierdoor is het gelukt om schulden af te lossen en geen nieuwe te maken. Het reserveren voor onvoorzien is helaas, mede hierdoor, nog niet gelukt. Ik heb ook te weinig inkomsten (wordt aan gewerkt). Het besteden van het vakantiegeld aan waar het voor bedoeld is (vakantie) zie ik echt als beloning voor mijn harde werken (op alle vlakken van mijn leven) de afgelopen 2 jaar. Dat de tandarts dan roet in het eten kan gooien is een teleurstelling. Maar goed eerst maar eens vanmiddag afwachten, wellicht valt het mee. Ik heb tenslotte ook nog een tandartsverzekering, dus ik draai niet op voor het volle pond.

En of ik dat herken. Ik wil het haar zo naar de zin maken en haar ontlasten. Zo veel dat ik mezelf wat uit het oog heb verloren. Geen zelfverwijt, maar een constatering. Als moeder zet je je kind op de eerste plaats. In deze fase (1e jr middelbare school, jonge leerling) vind ik de verandering zo groot. In gedrag, in houding. Ik moet daar erg aan wennen. Soms zo stoer, zo groot, soms nog zo kwetsbaar. Ik vind het lastig om haar, haar pijn en verdriet te laten hebben. Je wilt ze daar voor behoeden, maar ook zij heeft dit nodig om zich te ontwikkelen. Mijn dochter heeft wel de keuze gemaakt dat ze volgend jaar Havo gaat doen, ze permitteert het zich om wat minder druk te hebben. Ze zei tegen de mentor: "Ik kan daarna altijd nog Atheneum doen". Nu die druk eraf is, lukt het ook gelijk allemaal wat beter op school.

Kaboutertje: goed geregeld zo. Op zo'n beladen moment de deur uitgaan, met voor jullie dierbare mensen om je heen. Met diep respect lees ik steeds je berichten. Ook hoe je oog blijft houden voor je dochter, petje af. Tuurlijk weet je dat ze haar eigen leven moet leven, maar tussen weten en ook doen zit een wereld van verschil. En jij doet het.

Goedemorgen, Hier is het zonnetje al weer verdwenen. Straks gesprek met mijn coach. Vanmiddag naar de tandarts. Zou gewoon controle afspraak zijn, maar zaterdag is er een stuk van mijn tand afgebroken

77,7 kg. Anette, welkom op dit forum.

Ik heb een off-day vandaag. Ook ik kom nergens toe, ben sjacherijnig. Normaal zou ik in dit gevoel duiken, zoeken naar de oorzaak. Besloten om dat eens niet te doen. Er is wat er is, ook dit hoort er voor nu bij.

Slaap lekker

Je hebt gelijk Agnieta, dat zou zo moeten zijn. Bij mij is het anders gaan werken. Mijn overleving is altijd geweest om naar de ogen van een ander te kijken en wist hierdoor eigenlijk niet meer wat ik wil, wat mijn behoeftes zijn, wat mijn mening is. Dacht ik helemaal niet over na. Dit begint nu te veranderen, maar voelt nog steeds als heel wankel. Ik begin te leren dat ik kan luisteren naar adviezen, meningen van anderen, dit meenemen, maar dat dit niet hoeft te betekenen dat ik dit over moet nemen. Hierin mag ik nog steeds mijn eigen keuzes maken.

Mooi thema op de dagdraad. Hulp/advies vragen, afhankelijk zijn, op eigen benen staan, onafhankelijk willen zijn. Precies dat waar ik mee worstel op dit moment. Wanneer ben ik afhankelijk en wanneer niet. In mijn systeem zit heel erg gebakken dat als ik onafhankelijk wil zijn dat ik geen hulp mag vragen en het allemaal alleen moet doen. Want als ik hulp/advies vraag aan mensen dan raak ik zo in de war, dat ik mijn eigen stem (hart) niet meer kan horen. Dus vraag ik maar geen advies of ik praat pas met mensen als ik een uitgewerkt plan heb, wat ik ook zo presenteer. En dan is dat plan ook nog eens iets waarvan ik weet (vooraf inschat) dat dit geen weerstand oproept bij mensen. Zeer aangepast dus. Hierin ben ik aan het onderzoeken, aan het ontdekken. Voor mij een hele lastige. Onderscheidt maken. Ik ben altijd zo verweven geweest met de ander (kan iedereen zijn), dat het een deel van mezelf is geworden. Me hiervan losmaken, van dit patroon is waar ik nu mee bezig ben. En dat begint met bewustwording. Het is een heel verhaal geworden, maar het helpt mezelf bij de ontwarring.

Ik heb een goede groepsbijeenkomst achter de rug. Kom er rustig vandaan, zoals het hoort. Waarom nu wel en de weken hiervoor niet ? Mijn mindset vooraf was anders, hoefde van mezelf niet overal op te reageren en er waren (in tegenstelling tot eerder) meer mensen die aan het woord waren. Ik hoefde dus ook geen kartrekker te zijn. Dit scheelt enorm in mijn eigen energieverbruik. Ga zo lekker mijn bed opzoeken. Nog even de dag van me afschrijven, een tip die ik meekreeg. Om patronen te kunnen herkennen. Slaap lekker voor straks.

Goedemorgen, Even ontbijtje en dan zo op pad. Paar uurtjes werken. En natuurlijk ook nog een wandeling maken, op het moment een vast dagritueel. Vanavond groep. Door hoe ik er zelf mee omga, niet iets waar ik naar uit kijk. Ik moet het er mee doen, want ik weet nog niet hoe anders te doen. Heb het goed vandaag.

Goedemorgen, Na toch weer een intensieve week is de rust hier weer terug. Ik ben weer in balans. Voetjes op de grond en de emotionele storm is weer uitgeraast. Terugkerend patroon. Hier baal ik van. Emoties zullen blijven, maar om elke keer zo onderuit te gaan. Daar heb ik geen zin meer in. Dat wil ik gewoon niet meer. Nu nog de uitvoering. Voor een deel zit mijn probleem in het zo goed willen doen voor een ander dat ik over mijn eigen grenzen ga. En dat voel ik dan pas wanneer dat gebeurd. Te laat dus. Dan verzuip ik dus in emoties, gedachten. Het kost me elke keer zoveel energie om weer boven water te komen. Dat is dus wat ik niet meer wil, terugschieten in oude patronen, in oud zeer en daarin verzwelgen. Nu nog een manier vinden om dit te voorkomen. Eerder zou ik dus uit contact gaan, want in contact (bijv. in mijn therapiegroep) ga ik over die grenzen. Maar dan doe ik mezelf te kort. Verder gaat het eigenlijk goed met me. Coachingstraject voor loopbaanorientatie is gestart. Daar krijg ik energie van. Ik heb een wandelmaatje gezocht en gevonden. Ik ben bezig met zingeving, op zoek naar een groep mensen om te praten over het geloof, wat ons inspireert enz. Het oppakken van het werk gaat goed Met mijn dochter gaat het goed en ook de relatie tussen ons is ontspannen. Ik ben de medicatie aan het afbouwen, iets waar ik goed op reageer. Stilstaan bij de dingen die wel goed gaan is voor mij essentieel. Doe ik dit niet, dan blijf ik in de negatieve spiraal hangen en dan wordt het alleen maar negatiever. Vandaag een rustige dag. Straks nog even een wandeling maken. Tja en koningsdag: voor mij geen drukte van vrijmarkten. Dat doet me geen goed. Ik kijk wel wat de dag brengt. De natuur in, de rust juist opzoeken. Heb het goed vandaag. En wat 'goed' is, dat is voor iedereen verschillend. Sterkte voor degene die het nodig heeft.

Ik ga het groene lijntje doorbreken: 78,0 kg. Weet waardoor het komt. Toch teveel emoties vastgehouden. In een oude valkuil gedonderd. Maar steeds sneller er weer uit.

Yvonne, dank ☺️ voor de complimenten. Inderdaad al zes weken op groen. En waar ik zelf het meest blij mee ben is dat de functie van eten voor mij is veranderd. Ik heb het niet meer nodig als vulling, maar als voeding. Het is nl. echt niet zo dat ik 24-uur per dag bezig ben met wat ik mag eten en wat niet. Ik eet in principe waar ik zin aan heb, maar veel minder en veel bewuster. De zak chips hoeft nu niet in 1x leeg, heb genoeg aan een hapje vol bijv. Ik heb het niet meer nodig om een buffer (zo zie ik mijn extra kilo's) om me heen te hebben. Ik hoef me niet te verstoppen. Minder wegen stond voor mij aan kwetsbaarheid, geraakt kunnen worden. Dat was te eng voor mij. Nu niet meer, ik mag mezelf meer en meer laten zien. Prettige bijkomstigheid: ik ga straks (in mei) shoppen voor nieuwe kleren. Nieuwe look, wat nu meer bij me past. Een goede vriendin heeft al aangeboden om met me mee te gaan, want ja hier komt dan mijn onzekerheid om de hoek kijken.

Goedemorgen, De zon schijnt hier al volop. Lijkt een mooie dag te worden. Eerst maar eens een kopje koffie. Bijzondere dag voor mij vandaag: 2 jaar geen alcohol. Als ik zo terugkijk was het eerste jaar vooral traumaverwerking, het 2e jaar is het bouwen aan mezelf echt begonnen. In het hier en nu, toekomstgericht en niet langer met mijn blik naar het verleden. "IK" centraal stellen, ipv leven naar de ogen van anderen. Dit is een lastige, want ik heb hier behoorlijk wat trucjes in. Zoals bijv.: inschatten wat een ander wil, van mij verwacht of waarvan ik weet dat ze hier mee akkoord zullen gaan (bijv. bij het weer instromen op mijn werk) dit zo voorleggen en dan tegen mezelf zeggen dat het mijn plan is. Is het ook wel, maar dan is het niet werkelijk iets van mij. Wat wil ik echt ? Wat zijn mijn verlangens en behoeftes ? Echt vanuit mezelf. Hier ruimte aan geven. Dat is waar ik nu zit in mijn proces. En de alcohol stem ? Die laat zich af en toe horen, steeds iets harder. Ach, dat ene glas, lekker op het terras, dat moet toch kunnen. Jij bent zo sterk, dat red je wel. Ik zit in een groep waarin mensen ook gecontroleerd drinken, dat triggert toch. Moet ik toch ook kunnen. Terwijl ik wekelijks zie en hoor hoe lastig dit is en bijna niet te doen. Maar (zegt dan die alcoholstem) jij bent toch sterker dan hun, jij kunt wel stoppen na 1 of 2 glazen. Ik weet gewoon dat ik na die 1 of 2 glazen misschien wel stop, maar ik weet gewoon (ervaring uit het verleden) dat als ik het mezelf eenmaal toesta, ik steeds meer momenten vind waarbij ik dat glas alcohol verdien. Dus ik ga het risico niet nemen. Ik wens jullie een fijne dag.

77,5 kg.

Blondie: van harte gefeliciteerd met je drie maanden. Top !! Ik heb bewondering voor het feit dat jij jezelf na de uitglijder weer hebt opgepakt.

Dankjulliewel voor de felicitaties. Tja, 2 jaar al weer zonder alcohol. Het was en is een heel proces. Mooi om mee bezig te zijn, met het bouwen aan mezelf. Ik kom steeds een stapje verder. Nu kan ik gaan oogsten. Woorden die nu passen zijn: acceptatie en in het hier en nu alles ervaren. Mijn uitdaging: "IK" vormgeven, ontdekken. In dat proces kom ik soms bijzondere kronkels van mezelf tegen. Bewustworden hoe ik het doe, dat dat niet meer werkt, om vervolgens het anders te doen. Ik ben nog steeds aan het leren en aan het groeien. Is maar goed ook, anders zou ik niet leven.

Gipsy: ik weet even niet wat te zeggen. Behalve dat ik het zeer link vind dat je alcohol drinkt bij je medicatie. Kan (voor mijn gevoel) niet goed zijn. Sterkte. Ik kan me voorstellen dat je je hondje mist. Fijn vooruitzicht voor je dat zij een weekendje komt logeren.

Ik ben ook niet fit. Het lijkt erop of een buikgriepvirus mij te pakken heeft gekregen. Ipv in bed heb ik de nacht op het toilet doorgebracht

Goedemorgen, Ben al bijna een uur onderweg. Nu eerst een kop koffie. Wakker worden na een onrustige nacht. Zo eerst naar de bedrijfsarts, dan een aantal uur werken. Tussendoor veel wandelen. Hier schijnt het zonnetje, fijn. Blondie: beterschap gewenst. Fijne dag allemaal, en sterkte gewenst voor wie het nodig heeft.

Spontane reactie van mij: ja hier heb ik wel zin in. Verven, lekker bijkletsen, gewoon samen zijn.

Eline: Ik heb het boek onlangs gelezen en heb goede recensies over de film gelezen. Ik zeg dus ja tegen deze film.

Kabouter: ❤️