Monster

welterusten

niks oreren, dank allen voor de mildheid die mildheid die hebben meerdere collega's vanochtend mij ook laten zien, en me gemaand het nou es niet te kunnen Loesje: Iedereen neemt me zoals ik ben, nu ik nog. Loesje: En wie ben ik om aan mijzelf te twijfelen?

ja Jopie, mijn zoektocht naar herstel was obsessief te noemen. Ik deed geeneens een póging om te doseren, En ik durfde niet los te laten. Over vertrouwen gesproken................... Mooie spiegel weer dit.

de bedrijfsarts wil mij even in de luwte houden. Ik wit van ellende, maar paars van schaamte. Schaamte is iets van ego, niet iets wat zin heeft. Ik weet het en toch is schaamte nu op ALLE fronten het woord van de week. Niet schuld, maar schaamte. En dat is jammer want ik dacht dat ik dat wel gehad had. MG, inderdaad wou ik mij vanochtend helemáál ziek melden maar dat was een opwelling. De bedrijfsarts wil EMDR even laten pauzeren, maar ik wil zo graag nu even door de zure appel heen. Ik geloof dat ik een gehaaste indruk maak nu

vanochtend dacht ik: ik kan wel janken.............maar dat kan ik helemaal niet (hebben mijn collega's nog geluk mee) dus ik volsta met een brok in mijn keel. Dank voor het reageren, ik wilde inderdaad graag even gehoord worden.

ook al schrijf ik hier wel weinig, ik lees wel steeds mee. Momenteel heb ik het eventjes zwaar. Afgelopen dagen waren hier veel positieve zaken gemeld, maar ik kan mij daar even niet bij aansluiten. Hoewel ik niet gebruikt heb durf ik wel te stellen dat ik in een dip zit. Per vandaag werk ik halve dagen en dat kan ik maar moeilijk accepteren. Maar ik kan het even niet opbrengen. Eigenlijk staat mijn hoofd helemáál niet naar werken; traumaverwerking neemt me heel erg in beslag en ik ben niet gezellig nu. Ik merk dat de vluchtpogingen in het verleden echt wel een functie hadden en dat ze hun taak goed vervulden. Nu mijn vlucht weg is, mijn muur behoorlijk minder dik en sterk is, nu komt alle "troep" die ik nog moest opruimen hard aan. En ik wil alles tegelijk , én wel nu, ik ben niet voor niks een verslaafde..... Ik denk niet dat ik zo kapot ben, zo vreselijk moe van Therapie Traumaverwerking, ik denk dat ik door therapie zó veel lees, zó veel schrijf en dus zo veel in mijn hoofd zit met verwerken enzo, dat ik vergeet te leven. Misschien overdrijf ik. Maar ik durf dit ingeslagen pad niet te verlaten, want ik voel dat ik nu echt aan het puin ruimen ben, iets dat ik al eerder had mogen doen. Ik twijfel steeds tussen: aan de bak! Niet weglopen nu................ en Sta op en ga es uit die slachtofferrol! Niet bij de pakken neerzitten nu................... en van dit zoeken en twijfelen word ik óók weer moe; ik ben bang om het fout te doen. (wat een gezeik he? Een mens kan er maar druk mee zijn...)

och, dit draadje moet niet door mijn schuld over vergoeden en geld gaan........... als het effect van de behandeling bewezen is, dan zijn er dus beschreven studies. Die zou ik wel graag willen lezen. De slagingskans van 20 tot 30 % waar over gesproken wordt is al mega positief (10 % is volgens anderen reëler) en volgens dhr. Greeven met deze therapie nog eens verdubbeld. Het lijkt me dat deze therapie dit jaar nog overal ingezet zou mogen worden. Iedere afhaker is er één te veel.

Lotus66 Forummer Forumdeelnemers 999 berichten Geslacht:Vrouw Geplaatst Vandaag, 16:39 Tijdens mijn verblijf in de kliniek heb ik CRA training gehad. Het leek me de moeite waard om hier wat over te delen. Ik heb er zoveel van geleerd. Novadic-Kentron loopt in Nederland voorop met een nieuwe, bewezen effectieve aanpak van verslaving. Hopelijk gaan de slagingspercentages om verslaving te beteugelen hiermee omhoog. De cijfers zijn nu bedroevend, ontmoedigend. Ik snap niet dat ziektekostenverzekeraars de behandeling überhaupt vergoeden. Hoewel ik het wel toejuich natuurlijk.

hello , goodbye................ welterusten allen

inderdaad Sowhat vorige week had ikzelf ook een crematiebijeenkomst...................en deze week alweer zeiken over kleding die te strak zit, kilootje eraf, te lange werkdagen gemaakt, gehoord willen worden, acceptatie leren snappen, blablabla hoe is het mogelijk he? relativeren en zo snel al weer zeuren

goed voorbeeld doet goed volgen................... ook maar pitten dan welterusten allen

Jen, nee ik heb geen wrok. In gedachten zie ik die twee vrienden op het vakantieadres al chips proppend kijken : erg he? Wat een loser he? En nergens een spiegel voorhanden. We zijn allemaal even onhandig en doen even erg ons best om goed genoeg te zijn en hebben onze gewoonten en blinde vlekken. We zijn allemaal gelijkwaardig. Allemaal uniek, allemaal goed genoeg. Allemaal alle moeite waard. We zijn allemaal onderdeel van het grote geheel.

Ploffie, je wordt gelezen. Ikzelf wil ernaar kijken , Verslaafd dus. Als schrikbeeld. Als wake-up call. Niet hoe lodderig de verslaafde eruit ziet, maar het schrikbeeld van een familie die lijdt aan de ziekte van de zieke verslaafde. Hun machteloosheid. Hun uitzichtloosheid. Ik heb schade berokkend aan familieleden wat maakt dat ik nu niet met het idee speel: "och ik ben al even clean, eentje kan toch wel...............blablabla" Als ik die familie zie dan weet ik weer dat ik niet verantwoordelijk ben voor hun geluk maar wel heel veel drama kan voorkómen. Ik denk niet na over de kijkcijfers van RTL. Ik leef mijn eigen kleine leventje en heb mijn handen vol.

Grappig MG. Ikzelf ben heel streng voor mijzelf en dus ook voor anderen. Geweest hoop ik. Ik ben heel erg aan het veranderen in dezen. Hoop ik.

Yo, dank je voor je gedachtegoed. Ik zal het nogmaals lezen. Ondertussen kijk ik naar manlief die allerlei hartigheid naar binnen werkt. Wat moet hij wel gelukkig zijn, al dat geluk heeft voedsel nodig . Glimlachend kan ik kijken. Is acceptatie hetzelfde als er niets van hoeven vinden? Is dat de shortcut? Nou, als dat zo is dan zijn jullie getuige van een kleine doorbraak

Dinsdag heb ik geloof ik beschreven hoe het bij mij wél ging. Niet camera-waardig, niet RTL4. Geen tranen, geen geschreeuw dus geen RTL4. Ik vond het jammer dat het respect wat toendertijd wél aan mij betoond is, nu op tv niet tot zijn recht kwam. Zij vertelden mij dat zij ook gebruikt hadden, dat ze wisten dat ik mens was, machteloos en in een uitzichtloze situatie. Dat zij daar zelf geweest waren. Hun verhaal was niet gebagatelliseerd en hielp mij om het team te zien als "hulptroepen" ipv inbrekers. Dat miste ik op tv.

Mijn eigen jongste broer belde mij en vroeg of het bij mij ook zo was gegaan Hm, ik heb mijn eigen tanden nog. Ik gebruikte geen speed en was rustiger. Ik heb minder troep. Ik kon me niet verstoppen in de badkamer want dit huis is anders ingericht. Ik werd van mijn bed gelicht. Ik was natuurlijk minder erg want ik ahum la maar........ ... ... Ja broer. Bij mij ging ging het exact net zo. Vind er maar van alles van.

Vanavond kwam manlief terug. Hij is een poosje met een goede vriend op vakantie geweest. Zij hadden van de week naar Verslaafd gekeken en hadden geconstateerd dat de hoofdrolspeler een loser was omdat ie een periode gebruikt had terwijl die een vriendin met kinderen had. Ik vind manlief nu niet lief. Kwee nie. Óf hij gelooft dat ik aan een ziekte lijdt, óf hij heeft mij twee jaar lang zwak en fout gevonden. Natuurlijk praat hij mij naar de mond en zegt nu dat ik ziek ben. Maar de verslaafde van tv was afgelopen dinsdag nog een loser. Ik ben niet boos, maar wel verbaasd. Afgelopen nacht had ik een drankdroom. Dat is lang geleden. Ik heb geen trek, al heel lang niet meer. Maar ik werd heel bezweet wakker. Bed is inmiddels schoon opgemaakt. De combi van deze 2 anekdotes maakt dat Acceptatie vanavond even met een hoofdletter moet. Aan beide hoef ik niets te veranderen. Ik kijk ernaar en druk op de powerknop van de senseo en moeilijker wordt het niet.

Kruidje, .

Dribbeltje beterschap en

Acanthus zal je lief zijn voor jezelf , een ander kan nooit zo lief zijn voor jouzelf als jijzelf dat kan...............

eerst kwam er acceptatie van het feit dat ik niet met middelen kan omgaan, daarna kwam er acceptatie van het feit dat ik verslaafd ben (ja daar zat bij mij verschil in) en daarna betekende de NA voor mijn herstel dat overgave (acceptatie in het kwadraat voor mij) iets is wat ik moet leren.............. Ik kan het niet zelf, ik weet het. Ik kan alles om mij heen niet veranderen, ik weet dat ook. Ik stop met vechten, ik geef me over. Het enige wat ik kan is de eerste niet nemen, dat weten we nou wel. Maar loslaten van alles wat ik dus niet kan, en dat is véél meer dan ik tot vandaag dacht, is het volgende wat ik ga oefenen. Achteraf zal wellicht blijken dat dat hetzelfde is als acceptatie, maar tot vandaag liet ik niet zien dat ik dat "wist".

wanneer is iets helpend, wanneer is iets zalvend wat is een zachte heelmeester met stinkende wonden als gevolg en wie zoekt juist die schop onder z'n kont ik weet het niet een terugval is zó verschrikkelijk

en Jopie óók natuurlijk........

Kastanje, jij voegt toe!