Monster

Kastanje, wat lief

dan ik ook maar nuchter naar bed , goed idee

MijnGerrit, op papier zul je gelijk hebben dat mensen schuldig zijn aan bepaald gedrag of het nalaten ervan. Het is moeilijk voor mij om te bepalen hoeveel aandacht ik daarop moet richten. Ik denk dat mensen die oprecht en openlijk boos kunnen zijn geen last (meer) hebben van PTSS omdat dat juist de crux is: de stress die je op jezelf richt omdat je emoties omtrent traumata niet kunt uiten. Nogmaals , ik ben niet onderlegd en dus verlies ik een discussie in dezen.

Spud, jouw wens om controle te hebben tot ná je dood is wel op en top controle freak-denken. Het woord Loslaten, kun je daar iets mee? Het is wel heel eerlijk van je , respect, maar het lijkt me zo vermoeiend om alles te willen regelen. Ga gewoon lekker, alles komt wel goed! Velen hebben vóór jou een vakantie overleefd!

zojuist Verslaafd gekeken, hm

wijfie rustig an he?

PTSS en de grondige aanpak waar ik een paar postings geleden zelf om vroeg: Allereerst moet ik mijn mening herzien. Ik heb geschreven dat schaamte en lage eigenwaarde ontstaat door jarenlang vernederd worden. Ik denk dat ik oorzaak / gevolg niet zo mag stellen. Ik denk nu dat een onveilige leefomgeving een lage eigenwaarde kan veroorzaken en dat daarná iedere vernedering een bevestiging is. Iedere vernedering zal de schaamte toe doen nemen, maar de schaamte was er al. Dit is belangrijk voor mij omdat ik niet wil wijzen naar schuldige mensen, in de slachtofferrol gekropen. Er zijn mensen die zich meer of minder schamen voor wie ze zijn. Of voor hun hele mens-zijn. Schamen voor onhandig gedrag of uiterlijke kenmerken laat ik hier buiten beschouwing, het gaat wat dieper dan het niveau van ego. Mensen die trauma langdurig hebben ondergaan zonder iets te doen om het te laten stoppen, gaan zich heel erg schamen. Dit geldt heel erg voor mij. Er kwam ronduit zelfhaat. Ik denk dat automutilatie óók kan ontstaan uit zelfhaat. Professionele hulpverleners zullen het fijne er wel van weten, ik weet dat niet. Ik denk wél dat drankmisbruik, het misbruiken van eten of een andere manier van misbruik van eigen lichaam allemaal voort kan komen uit zelfhaat. Van de week zei éérst mijn maatje, en later de bedrijfsarts en collega's dat ik es wat zachter moet zijn voor mijzelf. Eigenlijk houd ik niet van gepamper. Voor je het weet zwelg ik lekker rond in een slachtofferrol zonder dat ik het door heb. Maar met bovenstaande in gedachten ben ik per gisteren serieus werk gaan maken van de goed bedoelde adviezen. Ik wil mijn schaamte om hoe ik ben aanpakken. Ik wil waarmaken wat ik steeds roep: iedereen is alle moeite waard, ook ik. Ik wil al die moeite doen, want dan word ik steeds mooier en fijner mens. Ergens schreef ik dat stoppen met drinken geen zin heeft als ik de PTSS niet aanpak. Daar raak ik van doordrongen ook al is het niet fijn om zonder muur van trots en hardheid en zonder roes en zonder vluchtroute recht op een plek af te lopen waar ik niet wil zijn. Eigenlijk schaam ik mij voor mijn zelfhaat. Toch is het beter om het open te gooien dan het geheim te laten groeien in het donker.

Vandaag was een betere dag voor mij dan het gisteren was. Vanmiddag ging ik es NIETS nuttigs doen. Daar moet ik vanavond even van bijkomen

welterusten

niks oreren, dank allen voor de mildheid die mildheid die hebben meerdere collega's vanochtend mij ook laten zien, en me gemaand het nou es niet te kunnen Loesje: Iedereen neemt me zoals ik ben, nu ik nog. Loesje: En wie ben ik om aan mijzelf te twijfelen?

ja Jopie, mijn zoektocht naar herstel was obsessief te noemen. Ik deed geeneens een póging om te doseren, En ik durfde niet los te laten. Over vertrouwen gesproken................... Mooie spiegel weer dit.

de bedrijfsarts wil mij even in de luwte houden. Ik wit van ellende, maar paars van schaamte. Schaamte is iets van ego, niet iets wat zin heeft. Ik weet het en toch is schaamte nu op ALLE fronten het woord van de week. Niet schuld, maar schaamte. En dat is jammer want ik dacht dat ik dat wel gehad had. MG, inderdaad wou ik mij vanochtend helemáál ziek melden maar dat was een opwelling. De bedrijfsarts wil EMDR even laten pauzeren, maar ik wil zo graag nu even door de zure appel heen. Ik geloof dat ik een gehaaste indruk maak nu

vanochtend dacht ik: ik kan wel janken.............maar dat kan ik helemaal niet (hebben mijn collega's nog geluk mee) dus ik volsta met een brok in mijn keel. Dank voor het reageren, ik wilde inderdaad graag even gehoord worden.

ook al schrijf ik hier wel weinig, ik lees wel steeds mee. Momenteel heb ik het eventjes zwaar. Afgelopen dagen waren hier veel positieve zaken gemeld, maar ik kan mij daar even niet bij aansluiten. Hoewel ik niet gebruikt heb durf ik wel te stellen dat ik in een dip zit. Per vandaag werk ik halve dagen en dat kan ik maar moeilijk accepteren. Maar ik kan het even niet opbrengen. Eigenlijk staat mijn hoofd helemáál niet naar werken; traumaverwerking neemt me heel erg in beslag en ik ben niet gezellig nu. Ik merk dat de vluchtpogingen in het verleden echt wel een functie hadden en dat ze hun taak goed vervulden. Nu mijn vlucht weg is, mijn muur behoorlijk minder dik en sterk is, nu komt alle "troep" die ik nog moest opruimen hard aan. En ik wil alles tegelijk , én wel nu, ik ben niet voor niks een verslaafde..... Ik denk niet dat ik zo kapot ben, zo vreselijk moe van Therapie Traumaverwerking, ik denk dat ik door therapie zó veel lees, zó veel schrijf en dus zo veel in mijn hoofd zit met verwerken enzo, dat ik vergeet te leven. Misschien overdrijf ik. Maar ik durf dit ingeslagen pad niet te verlaten, want ik voel dat ik nu echt aan het puin ruimen ben, iets dat ik al eerder had mogen doen. Ik twijfel steeds tussen: aan de bak! Niet weglopen nu................ en Sta op en ga es uit die slachtofferrol! Niet bij de pakken neerzitten nu................... en van dit zoeken en twijfelen word ik óók weer moe; ik ben bang om het fout te doen. (wat een gezeik he? Een mens kan er maar druk mee zijn...)

och, dit draadje moet niet door mijn schuld over vergoeden en geld gaan........... als het effect van de behandeling bewezen is, dan zijn er dus beschreven studies. Die zou ik wel graag willen lezen. De slagingskans van 20 tot 30 % waar over gesproken wordt is al mega positief (10 % is volgens anderen reëler) en volgens dhr. Greeven met deze therapie nog eens verdubbeld. Het lijkt me dat deze therapie dit jaar nog overal ingezet zou mogen worden. Iedere afhaker is er één te veel.

Lotus66 Forummer Forumdeelnemers 999 berichten Geslacht:Vrouw Geplaatst Vandaag, 16:39 Tijdens mijn verblijf in de kliniek heb ik CRA training gehad. Het leek me de moeite waard om hier wat over te delen. Ik heb er zoveel van geleerd. Novadic-Kentron loopt in Nederland voorop met een nieuwe, bewezen effectieve aanpak van verslaving. Hopelijk gaan de slagingspercentages om verslaving te beteugelen hiermee omhoog. De cijfers zijn nu bedroevend, ontmoedigend. Ik snap niet dat ziektekostenverzekeraars de behandeling überhaupt vergoeden. Hoewel ik het wel toejuich natuurlijk.

hello , goodbye................ welterusten allen

inderdaad Sowhat vorige week had ikzelf ook een crematiebijeenkomst...................en deze week alweer zeiken over kleding die te strak zit, kilootje eraf, te lange werkdagen gemaakt, gehoord willen worden, acceptatie leren snappen, blablabla hoe is het mogelijk he? relativeren en zo snel al weer zeuren

goed voorbeeld doet goed volgen................... ook maar pitten dan welterusten allen

Jen, nee ik heb geen wrok. In gedachten zie ik die twee vrienden op het vakantieadres al chips proppend kijken : erg he? Wat een loser he? En nergens een spiegel voorhanden. We zijn allemaal even onhandig en doen even erg ons best om goed genoeg te zijn en hebben onze gewoonten en blinde vlekken. We zijn allemaal gelijkwaardig. Allemaal uniek, allemaal goed genoeg. Allemaal alle moeite waard. We zijn allemaal onderdeel van het grote geheel.

Ploffie, je wordt gelezen. Ikzelf wil ernaar kijken , Verslaafd dus. Als schrikbeeld. Als wake-up call. Niet hoe lodderig de verslaafde eruit ziet, maar het schrikbeeld van een familie die lijdt aan de ziekte van de zieke verslaafde. Hun machteloosheid. Hun uitzichtloosheid. Ik heb schade berokkend aan familieleden wat maakt dat ik nu niet met het idee speel: "och ik ben al even clean, eentje kan toch wel...............blablabla" Als ik die familie zie dan weet ik weer dat ik niet verantwoordelijk ben voor hun geluk maar wel heel veel drama kan voorkómen. Ik denk niet na over de kijkcijfers van RTL. Ik leef mijn eigen kleine leventje en heb mijn handen vol.

Grappig MG. Ikzelf ben heel streng voor mijzelf en dus ook voor anderen. Geweest hoop ik. Ik ben heel erg aan het veranderen in dezen. Hoop ik.

Yo, dank je voor je gedachtegoed. Ik zal het nogmaals lezen. Ondertussen kijk ik naar manlief die allerlei hartigheid naar binnen werkt. Wat moet hij wel gelukkig zijn, al dat geluk heeft voedsel nodig . Glimlachend kan ik kijken. Is acceptatie hetzelfde als er niets van hoeven vinden? Is dat de shortcut? Nou, als dat zo is dan zijn jullie getuige van een kleine doorbraak

Dinsdag heb ik geloof ik beschreven hoe het bij mij wél ging. Niet camera-waardig, niet RTL4. Geen tranen, geen geschreeuw dus geen RTL4. Ik vond het jammer dat het respect wat toendertijd wél aan mij betoond is, nu op tv niet tot zijn recht kwam. Zij vertelden mij dat zij ook gebruikt hadden, dat ze wisten dat ik mens was, machteloos en in een uitzichtloze situatie. Dat zij daar zelf geweest waren. Hun verhaal was niet gebagatelliseerd en hielp mij om het team te zien als "hulptroepen" ipv inbrekers. Dat miste ik op tv.

Mijn eigen jongste broer belde mij en vroeg of het bij mij ook zo was gegaan Hm, ik heb mijn eigen tanden nog. Ik gebruikte geen speed en was rustiger. Ik heb minder troep. Ik kon me niet verstoppen in de badkamer want dit huis is anders ingericht. Ik werd van mijn bed gelicht. Ik was natuurlijk minder erg want ik ahum la maar........ ... ... Ja broer. Bij mij ging ging het exact net zo. Vind er maar van alles van.