Claire

Waar kan ik dat doen, Bob? Het gaat zo far so good. Uitgebreid met mijn partner hierover gesproken en ik ben wel weer echt gedreven dit vol te houden.

Jeetje Bob, je hebt helemaal gelijk. Heel eerlijk verliep mijn plan tot nu toe als volgt: bij mijn partner aangegeven dat ik niet meer wil drinken, dit heb ik vanochtend irect gedaan, hij staat achter me en doet met mij mee. En daarmee was het voor mij vandaag genoeg. En stopte ik het weer even weg. Maar jeetje een concreet plan. Ik wil vooral niet dat het forum een excuus wordt om te mogen twijfelen, en ondertussen te bljiven drinken. Maar om nu die beslissing te maken dat ik nooit nooit meer 'mag', dat maakt me gestresst. Terwijl ik wel achter die beslissing 'van nooit meer' stond toen ik niet dronk, de afgelopen 10 maanden (jemig ik kan zo boos op mezelf worden dat ik ben begonnen, en ik heb mezelf nog zo gewaarschuwd voor dit!). Maar voor nu voelt het goed dat ik nu niet drink. vandaag niet. en morgen ook niet. Ik denk dat dat nu mijn plan is? Elke dag beslissen om niet te drinken. En het niet 'mogen' moet weer omslaan in het niet willen, geen vergif erin willen stoppen, me richten op de positieve dingen zonder alchohol. Dat heeft even tijd nodig. Ik denk nogmaals de film kijken van Els Noorlander, ditmaal met mijn partner. En feiten zoeken, kennis over alchohol en wat het met je doet. Dat heeft me de vorige keer geholpen, wellicht helpt het weer om niet meer te 'willen'. Want niet meer willen is vele maler sterker dan niet meer mogen. Nou, hurray, het is dan toch een beetje een plan geworden.

Nou, daar zijn we weer. Lang en veel gedacht aan dit forum, verhalen gelezen van anderen, veel herkenningen en toch niet willen schrijven, want ja schaamte, of eigenlijk er niet aan toe willen wat de waarheid is. Ik las ergens dat iemand zich af vroeg dat er velen van dit forum 'verdwijnen' en of deze weer in de verslaving verzakt zijn geraakt. Zo voelt het weer een beetje. Ik ben mezelf weer een beetje kwijt. De laatste keer dat ik hier schreef, was 2 maanden geleden, vlak na de vakantie en toen dronk ik weer. Dat ging van 'ok alleen bij een restaurant met een mooi uitzicht' tot elke avond een wijntje (of meer) bij de bar. Ik was (en ben) zo in gevecht met mezelf. Want iedereen om me heen doet het. Dus dan zal het toch niet zo slecht zijn?? maar ook: het was zo makkelijk om niet de strijd met mezelf aan te moeten gaan telkens, want het was 10 maanden duidelijk: ik dronk niet. en ik was trots. ik had er profijt van. Dus waarom nu dan weer in gevecht. Nadat ik hier schreef 2 maanden geleden, was ik weer vastberaden. Wederom het filmpje gekeken van Els Noorlander waar @lady janemee op wees (ik blijf dankbaar voor jouw reacties! voor die van jullie allen trouwens.) Maar ja, wat gebeurde er? Het ging 'goed' met alleen een wijntje als we uit eten waren. Of alleen met een verjaardag. En thuis niks, of 0.0. Of alleen dat speciale likeurtje van vakantie. dan een week niet drinken en dan bij een etentje weer. He dat gaat best goed, dit kan ik best volhouden. Ik voelde me er weer 'bijhoren'. Zocht weer de momenten op om te drinken. En langzaam sluipt het er weer in. Zo ook dit weekend. Laatste drankje voor dit weekend was zondag, een week geleden. Toen vrijdag uit eten: 2 wijntjes. zaterdag: 2 likeurtjes. Ik sta moe en chagrijnig op. Gister het toppunt: op het terras (met kinderen!) 1 wijntje, thuis in de tuin voor het eten 1 likeurtje, 's avonds nog 1. Resultaat: ik voel me moe, heb geen fut, slecht, chagrijnig, schaam me, ben niet trots op mezelf, voel me leeg. Maar ook: ik wil het ontkennen, want nu de knoop doorhakken om het nooit meer te drinken vind ik toch een partij lastig, want het voelde was ook wel 'gezellig' en de gedachte om nooit meer te mogen drinken voelt te heftig (terwijl ik er de vorige keer zo achter stond). Maar dan de herinnering hoe ik me voelde toen ik niet dronk:. Ik merkte dat toen ik niet dronk bij gelegenheden het maar om momentopnames ging, kleine periodes waarbij je er 'profijt' van die alcohol hebt. Het fitte, heldere gevoel blijft veel langer, daar heb je veel langer profijt van. Ik stond fris op, kreeg complimenten van mensen om me heen, mensen gaven ook vaak toe: 'wat knap van je , ik zou dat eigenlijk ook willen', ik had geen reden om niet te sporten, ik was veel geduldiger naar mijn kinderen toe. Iemand quote Allen Car: "je bent verslaafd als je wilt minderen, maar dat niet kunt." Tsja, verslaafd dus. Iemand anders zei ook: "het is makkelijker om gestopt te blijven dan telkens opnieuw te moeten stoppen." In dat stadium zit ik nu. Ik geloof dat het nog niet te ver voor me is. Ik drink nog niet alleen. Ik ga die grens nog niet over. Maar ik moet wel weer 'opnieuw stoppen'. Het is zo lastig om dat te doen als je er weer 'van geproefd hebt'. Wat een enorme strijd dit. Terwijl ik het juiste antwoord weet.

Tja. 10 maanden niet gedronken, geen druppel. 10 maanden lang trots op mezelf geweest, geen enkele strijd van ‘zal ik dan toch?’ Ik genoot van mocktails, gewoon een frisje, thee, water met citroen. Opmerkingen als ‘hè wat ongezellig’ legde ik naast me neer, want hé, ik koos voor mezelf en dit was het beste voor mij. En toen gingen we een aantal weken geleden op vakantie. Blijkbaar zag het ‘verslavende drank wezentje’ (zo noem ik het maar even voor het gemak) zijn kans schoon om zich te nestelen in mijn gedachten. Prachtig uitzicht, gezelligheid, Mediterranese taferelen. Ok, alleen een limoncello dan. Dat hebben we wel verdiend na zo lang niet, en joh wat kon het kwaad, je zal niet opeens weer hooked zijn. Maar oh jawel. Ik werd niet dronken, maar toch ging ik weer over m’n eigen grenzen heen. Die waren: niet elke dag, niet meer dan 1, als je het gevoel weer hebt niet zonder te kunnen, of er teveel naar toe leeft, stoppen. Het werd weer een strijd. Een limoncello hier, een wijntje of Aperol spritz daar, wat gezellig voelt het, maar hè ik voel me er niet fijn of fit bij, ik was trotser toen ik niet drink, moet ik dit wel willen, en de volgende dag ging precies hetzelfde. Daar was weer die afhankelijkheid, die “ok ik doe het niet meer maar vanavond gaan we naar zo’n leuk dorpje daar moet wel een drankje bij.” Ik stond met de strijd op en ging ermee naar bed. En dan gister. Ik nam 2 wijntjes. Over mijn grens van 1 en ik voelde me lichtelijk aangeschoten. Het waren ook wat zware wijntjes. Die 1e nam ik bewust. Die 2e moest ik. Terwijl ik ondertussen in strijd was. Het wezentje had gewonnen. Ik was niet meer self in control. Hier stopt voor mij weer mijn alcohol gebruik. Blijkbaar is het alles of niets. Ben ik niet sterk genoeg voor in mijn ogen normaal alcohol gebruik. Ik vind het werkelijk waar jammer. Want ik kon genieten van dat drankje. Denk ik. Of is dat het wezentje wat probeert te overheersen? Weg met de strijd die ik niet kon winnen. Weg met vermoeid opstaan. Weer terug naar het trotse gevoel. Herkenbaar voor iemand?

Bedankt voor je reactie, Bob. Dit is echt een fantastisch advies. Vaak gaat het om een soort van 'craving', je moet het nu op dit moment hebben.Maar als je dit met jezelf afspreekt, dan is 'het moment' allang weg. In het geval van de fles wijn op vakantie vind ik dat een gevaarlijke...want ik zie me zomaar besluiten dat ik morgen dat wijntje toch wel neem. En ik denk dat ik daar ontzettend naar uit kan kijken op dat moment. Voor mij is het dan beter om het gewoon niet te doen, hoe aantrekkelijk het ook lijkt. Dat wijntje van onze host tijdens afgelopen vakantie in Zuid-Frankrijk heb ik door mijn man weg laten zetten. Dat is in een kast uit het zicht gegaan. Wel hebben we het meegenomen naar huis, voor als er gasten thuis komen. Over dat...binnenkort hebben wij een verjaardag. Er komt voor de gasten dus toch wijn in huis (ook al voelt dat tegen mijn principes in). Maar ik voel me wel zo sterk dat ik weet dat ik het niet drink. Ik heb wel met mijn man de afspraak de open flessen leeg te gooien en de rest weer in de schuur te zetten voor een volgende verjaardag. Ik vraag me ergens af of dit helemaal weg gaat. Het principe eens een roker altijd een roker geld ook voor mij. Helaas. Ik zal het nooit meer doen, maar heel af en toe knaagt er, ik moet eigenlijk zeggen knaagde er...op dat terras, in de late uurtjes, met die wijntjes...het idee zal ik een sigaret opsteken...Maar nee, dat is zonder meer duidelijk voor mij. Nooit meer roken. En dus ook nooit meer alchohol, ik zie geen reden ervan om het wel te doen. De reden ervan moet helder blijven, dan kom ik er wel. Wat fijn! Hoe ben je zover gekomen?

Zo is het echt, de sociale druk. Het is ongezellig, je voelt je bijna schuldig. Zo had ik laatst een feestje, er waren er een aantal zwanger, een aantal de bob en ik en mijn man drinken niet. De host en een aantal andere wel. Maar waar we normaal de wijn bleven bij schenken en niet aan te slepen was, was het nu wat lafjes. Althans, zo voelde het voor de host. Ik voelde me bijna schuldig tegenover haar, want het voelde minder gezellig dan vroeger. Natuurlijk is dat een illusie. Waarom is het wel geaccepteerd dat er niet meer wordt gerookt binnen of als je stopt met roken wordt dat geprezen, en als je stopt met drinken ben je maar saai. Ik denk dat het voor velen ook confronterend is naar hun eigen drankgebruik. Je krijgt dan opmerkingen als '1 glas rode wijn per dag is juist goed voor je' of 'zo zo dat zou ik echt niet kunnen, wijn hoort erbij'. Voor mij geen smoes hoor om ook te drinken. Mijlpaal van 3 maanden alchohol vrij is behaald en ik merk dat ik me ook op andere vlakken aan het richten ben qua gezondheid, zorgen voor mijn lijf voelt goed, dus ook met voeding wil ik betere keuzes maken. Mij wordt de vraag regelmatig gesteld tot wanneer ik dit doe. Ik antwoord altijd tot nader order. Het voelt zo goed nu. Ik voel de berusting nu in mijn keuze. Er zijn weinig momenten nu dat ik denk: had ik maar een wijntje in mijn handen. Ik geniet er juist van dat ik die drang niet meer heb, dat ik zelf controle heb, veel meer helder kan nadenken, open staan voor andere dingen en best of all: ik ben een veel leukere moeder nu. Voor mij betreft is het voor altijd. We gaan het zien, tot nader order voelt goed. Hoe was dit bij jullie? Ook na 3 maanden die rust? En die voordelen die overhand namen?

Mooi gezegd, Yana. Er is zo ontzettend veel te kiezen en de kunst is om er achter te staan voor wat je wel kiest. Je kunt dan inderdaad maar 1 ding kiezen en daardoor kies je ontelbaar dingen niet. En dat is fine en daar moet je je berusting in vinden. Anders kun je in de spijt blijven hangen. Voor mij geld dan: ik kies niet voor alcohol, zodat ik wel kies voor mijn gezondheid, mijn kinderen en het gevoel van controle. Ik kan oprecht van deze keuze genieten. Afgelopen weekend werd weer duidelijk dat dit de juiste keuze was. Ik was aan het eten met goede vrienden en we hadden het over kerst en oud&nieuw en alcohol. Het ging over wel / niet drinken met deze dagen. Een vriend gaf aan dat je prima kan zeggen: 'ik spreek met mezelf af dat ik 1 glaasje drink. Ik hou het daarbij en laat me niet over halen tot nog 1tje omdat het zo gezellig is. de dag erna ga ik weer alchoholvrij door het leven'. Ik merkte dat andere vrienden zich daarin konden vinden en neigde er naar toe dit ook wel acceptabel te vinden. Als je inderdaad die afspraak met je zelf maakt, prima toch? Wat maakt dat ene glaasje champagne nou uit? Ga ik de dag erna weer gewoon door zonder alchohol. Hmmm als ik zo'n afspraak kan maken, kan ik ook wel met mezelf 2 glaasjes afspreken. Is ook leuk. en lekker. en net even iets meer dan 1. WOW WACHT. ik stopte mijn gedachten daar. Daar gaaaan we weer. Ik luisde mezelf er gewoon in. Binnen enkele seconden ging ik van 0 naar 1 naar 2 glazen. Ik gaf deze gedachtengang ook aan bij mijn vrienden, en gaf direct aan dat het maar bij 0 moet blijven, als ik nu, zover van te voren al de controle verlies. Vrienden blijven het toch raar vinden, wat maakt die ene nou uit en je bent toch geen alchoholist? En zelfs geen alcohol'misbruik'. Dus waarom zo moeilijk en ongezellig doen? Jammer wel dat alcohol zo normaal is in mijn omgeving. Maar ik blijf sterk. Dit is MIJN keuze. Daardoor kies ik iets niet. Maar ik ga ervoor om er ook met de feestdagen te genieten van wat ik wel gekozen heb.

Je hebt helemaal gelijk. Moeilijk dat loslaten! Fijn dat je een manier hebt gevonden om je behoeften te vervullen! Klopt, dat is ook wat ik aangeef, zelfkastijding is een passende term erbij Leven in het nu en niet blijven hangen in het verleden. Dat is geweest, die keuzes zijn gemaakt met een reden. Als je het nu anders wil, niet uitstellen maar doen! Daarom ben ik zo blij dat ik de stap heb gemaakt met het stoppen met alchohol, niet uitstellen, maar NU heb ik er last van dus NU doen. Hetzelfde geldt ook voor het 'invullen' van dat lege gevoel. Wat ik merk dat het mij enorm helpt is om hier mijn verhaal kwijt te kunnen, en aan al jullie reacties heb ik enorm veel. Ik kijk er weer positiever tegen aan en heb zin om mezelf aan te pakken! Dus nogmaals bedankt! Geniet van deze druilerige dag

ai...die kende ik niet. Even opgezocht en zeker ook op mij van toepasssing Heel erg zelfs....oops...ook daar mag ik wat aan doen! Ik denk ook best vaak dat had ik anders gewild, of had ik mijn leven maar zo ingericht, had ik maar in het buitenland gewoond... een vriendin van mij zegt wel eens tegen mij dat ik achter mijn besluiten moet staan, over bepaalde keuzes die ik heb gemaakt in het leven (studie, waar wonen, werk, keuze er te zijn voor de kinderen ipv carrieregericht), omdat het op dat moment het juiste besluit leek. Daar, in die beslissing vrede vinden, wat de uitkomst ook is achteraf. Soms heb ik spijt dat ik die studie ben gestopt, maar ik denk nu vaak: ik heb gekozen voor de kinderen, en dat kan maar 1 keer, ze zijn maar 1 keer jong en daar voel ik veel rust in. Die studie kan later ook ook nog, als het wel goed voelt. Voor nu voelt dit voor mij, net zoals jij aangeeft, als de beste keuze, maar dan wel iets minder curling ouder zijn...haha. EN zonder dat mijn leven alleen om hun agenda's draait, ook mijn momenten pakken, mijn doel stellen binnen de mogelijkheden. EN dan wel genieten van deze keuze die ik heb gemaakt, zonder me leeg en stuurloos te voelen. Werk aan de winkel dus! Hoe had jij het anders willen doen? En het genieten, doe je dat nu wel? Zou jij niet die studie alsnog kunnen oppakken?

Bedankt voor alle reacties! Die zetten me zeker aan het denken. Oh dat momentje had ik zeker...de 'zal ik dan toch...', maar ik heb volgehouden en ben zo blij dat ik het proces niet doorbroken heb met toch 1tje te nemen. En ja, herkenbaar? Hoe heb je het doorbroken? Inderdaad, de discussie uit de weggaan en het er niet over hebben. Ik geef ook vaak aan dat ik er niet meer tegen kan, dat het lijkt alsof ik een intollerantie heb (wat ook echt zo is: jeuk aan mijn ogen na het drinken van wijn), dan stoppen de mensen wel met vragen. Echte vrienden weten het uitgebreide verhaal erachter. Toneelspelen gaan we doen, proosten met een alternatief drankje, alsof je gezellig meedrinkt. Toch wringt soms daar de schoen...waarom die behoefte toch mee te doen..?? De spijker op zijn kop. Zo zie ik het ook. Ik hoef nooit meer een sigaret, weet wat de nare gevolgen zijn en heb dit van dichtbij meegemaakt. Drugs nooit gedaan en blijf ik ver van weg. In dat hokje wil ik alchohol ook plaatsen. Bedankt voor deze eyeopener. Iets wat ik stiekem eigenlijk al wist. Ik denk dat het een trigger is geweest, dat er een reden of een leegte is geweest waarom ik dat wijntje zo belangrijk vond. Omdat dat wijntje er niet meer is, moet ik wel aandacht geven aan wat er echt onder speelt. Mijn leven staat inderdaad in het teken van anderen (man en kind), wat ik wil en zelfs mijn werk is ondergeschikt aan hun agenda's. Niet op een vervelende manier, want we hebben dit samen zo besloten. Gestopt met een studie, want we kwamen in de knel met tijd voor de kids. Ik sta daar overigens nog steeds achter, maar het was wel MIJN ding, mijn stage, mijn collegedagen, mijn studietijd. Nu werk ik weer thuis met een eigen bedrijf (geen collega's, geen kantoor waar ik heen kan), want dat is handig met opvang van hond en kids. Ik werk onder schooltijd en parttime, dus alles komt zo'n beetje op mij neer (het regelen, sportclubjes, helpen met huiswerk, afspraken, huishouden, alles). Man helpt waar hij kan, dat is echt heel fijn, maar mijn radartje gaat al aan als ik opsta en stopt pas als ik slaap. Voel me schuldig als hij in het weekend de was doet en de stofzuiger er door heen haalt, omdat ik er doordeweeks niet aan toe kwam. Nou, there we go. Daarom was dat wijntje in de avond MIJN wijntje, MIJN momentje waar ik al mijn voldoening in stopte. En die heb ik heel verstandig van mezelf afgepakt. En nu is het aan mij om structuur en een eigen doel weer aan te brengen in mijn leven, zodat ik daar mijn voldoening en energie uit haal en niet verzand in de telefoon en slecht voor mezelf zorgen. PFOE. 1e stap is al gezet: telefoon is leeggehaald met alle meuk, op de socials heb ik de helft van de onzin mensen ontvolgd en een deel van die apps van mijn telefoon afgeknald. Nu bezig met een weekschema, waarin sporten en tijd voor mezelf in wordt opgenomen. Bedankt, het helpt me echt!

Inmiddels is het 22 november en zitten we op de 77 dagen oftewel 11 weken zonder alcohol. Wat kan ik ervan zeggen. Er zijn mijlpalen geweest, voordelen, maar ook nadelen. Mijlpalen is de vakantie in het zonnige zuiden zonder dat wijntje, uit eten met vrienden waarbij ik een mocktail bestelde of een 0.0, of gewoon een frisje, een avondje stappen met vrienden waarbij ik de enige was die niet dronk, de rest was katjelam, soms had ik plaatsvervangende schaamte. Ik ben trots op mezelf dat ik nog steeds kan genieten, dansen en gek doen zonder alchohol. Het besef is vooral dat dat glas wijn of die cocktail alleen op dat moment 'fijn' voelt. maar als ik naar huis rijd of de volgende dag opsta, ben ik weer blij dat ik geen wijn heb gedronken of niet zo'n punthoofd heb als mijn vrienden en dat ik er gewoon kan zijn voor mijn gezin. Het wordt niet altijd begrepen of geaccepteerd door mijn omgeving merk ik. Het is ongezellig, of tijdens het stapavondje werd gezegd tijdens een grappig moment: dat komt omdat jij niet dronken bent! Alsof ik ergens van beschuldigd werd. Heel vreemd. Eerder op de avond, toen ik tegen een vriendin zei, die het af en toe moeilijk heeft, joh, dan kom je toch bij mij als je je man eventjes zat bent, was het antwoord: ja maar jij drinkt geen wijn. Ik vind dat vooral een sneu antwoord en het is meteen duidelijk wat alchohol met mijn omgeving doet en hoe belachelijk belangrijk het voor hun is. Dus, tot nu toe tevreden met mijn keuze om geen alcohol te drinken. Ik voel me sterk dat ik dat onder controle heb. Nu vroeg mijn man al hoe ik dat ging doen met kerst en oud&nieuw, waarop ik aangaf dat ik dat een moeilijk vind. Maar dat ik er voor nu achter sta dat ik niks drink. Ah eentje kan toch wel, gaf hij aan. Hmmmm nog steeds ook bij hem niet helemaal duidelijk hoe het bij mij werkt. Heb dit ook aangegeven en meer heb aan de steun om het juist niet te doen, juist geen alchohol te drinken en op zoek te gaan naar feestelijke alchoholvrije alternatieven. Ik gaf ook aan dat er nadelen waren. Het onbegrip en de vreemde opmerking van vriendinnen en omgeving noemde ik al. Maar ik merk dat ik een leeg gevoel ook wel ervaar. Ja ik heb sporten opgepakt, zoals ik wilde. Maar het 'momentje voor mezelf' of een 'alternatieve beloning' heb ik nog niet op een juiste manier ingevuld. Op een verkeerde manier met 0.0 biertjes en chips, bankhangen savonds, te laat naar bed, ondanks ik sport kom ik aan (logisch want 0.0 en chips) en overdag ben ik soms ook een beetje 'de weg kwijt', weinig motivatie, weinig structuur of sturing. Ik doe mijn werk en zorg uiteraard voor de kids. Maar zorg slecht voor mezelf en voel me soms verloren, grijp vaak m'n telefoon en verdwijn in social media. Het enige waar ik nu controle over heb is over geen alchohol drinken. Ik voel me heel anders dan in het begin, toen voelde ik me vooral energiek en plukte ik de vruchten van het stoppen met alcohol. Wellicht is het het koude, donkere en sombere weer. Dat kan ook. Wat denken jullie, is dit zo'n periode die erbij hoort, bij het stoppen met alcohol? Zo'n verlate hobbel in de weg?

Heel herkenbaar Prana, ik heb exact hetzelfde gevoel rondom wijn/alchohol wat jij hebt. Nu je het zegt, dat boos zijn op mezelf, dan heb ik al een week niet meer (ben nu een week gestopt). Dat was ik ook elke ochtend. Ook ik ben bezig waar het vandaan komt, wat vult die alchohol dan toch op? Is het verveling, stress, een gevoel van iets voor mezelf te hebben (ik loop de hele dag te zeulen met mn kids), of is het de verslaving die zegt dat ik iets moet vullen, zit het in de genen (in mijn familie zitten er zeker verslaafden, nicotine en alcohol). Dit gat had ik ook na het stoppen met roken. Maar wat mij heel erg hielp met het stoppen roken, is dat ik nooit meer terug wilde naar het gevoel dat je krijgt als je wilt stoppen met roken en net stopt, dat vechten, de stress, het continu er mee bezig moet zijn, de verslavingsdrang overwinnen, telkens nee tegen jezelf zeggen. Ik heb aan roken geen behoefte meer, nooit meer. En zo zie ik het ook voor me met alcohol. Nu op dit moment is het vechten, vechten met mezelf, met situaties, maar straks, straks is het gewoon dat ik niet drink en is het geen gevecht meer. Wellicht werkt deze gedachtegang voor jou ook. Je bent nu een maand onderweg, dat tellen zal opeens verdwijnen, zonder dat je het door hebt. Je geeft aan dat je er nu al anders in staat, sterker en je aanmelden op dit forum is al een hele stap in vergelijking met het alleen willen doen. Je komt er wel!

We zijn een week verder en ik heb geen druppel gedronken!! Ik geef best vaak aan aan mijn man: nu hadden we er 1 gedronken, he? Maar we kozen voor thee of een frisje. Ook een keer een 0,0 biertje. Ben er nog niet helemaal uit wat mn guiltje pleasure drankje wordt. Wellicht een mocktail, een tonic of inderdaad die 0.0 (tenzij mijn hang naar alcohol groter gaat worden). Ik heb afgelopen week ontzettend veel gehad aan jullie berichten. Etty, wat jij aangeeft: als het om 1 glaasje wijn zal gaan, wat is dan zo erg deze te missen? Als je geen 'probleem' met alchohol hebt, is niet belangrijk wat je op dat moment in je handen hebt. En als je er inderdaad over moet nadenken hoe je dat nu gaat doen zonder alchohol, zonder dat glaasje wijn op dat moment, dan gaat het niet meer om dat feestje, dat uitzicht of wat je dan ook te vieren hebt, dan gaat het er om dat er alchohol bij moet, hoe dan ook en in welke vorm dan ook. Ik heb nog met niemand, anders dan mijn man, gedeeld dat ik gestopt ben. Ik ben nog niet in een sociale gelegenheid geweest en dat feestje van afgelopen weekend is verplaats naar over 2 weken. Ik zal inderdaad niemand 'vermoeien' met mijn reden om te stoppen, ik wil die discussie niet aan gaan van eentje kan toch wel. Ik zal gewoon aangeven: joh, ik moet morgen vroeg op en wil dan fris zijn of reageer even niet zo lekker erop. En nee ik ben niet zwanger Dus inderdaad voorbereiden met een antwoord en voorbereiden wat ik dan wel ga drinken. Met mijn man heb ik nogmaals goed doorbesproken wat mijn beweegredenen zijn en heb ik me kwetsbaar opgesteld door te delen hoe ik af en toe heb gedacht rondom alchohol (bijv. s avonds op bezoek bij mijn ouders gaan, niet voor de gezelligheid perse, maar die hebben nog wijn, wist ik, die van ons was op). Het verbaasde hem, maar hij was ook blij dat ik dit gedeeld heb en nog meer achter mijn beslissing en dat het inderdaad wellicht voor mij niet is weggelegd (voorheen zei hij: joh met kerst kan het toch we, 1 wijntje) Vooralsnog ben ik vastberaden nooit meer te drinken, voel ik me veel beter, frisser, veel meer helder in mijn hoofd en slaap ik prima! Ik heb ook steeds minder de drang naar dat wijntje, maar de moeilijke momenten gaan nog komen. Maar voor nu: het gaat goed. Nogmaals dank aan jullie voor jullie adviezen, ervaringen en wijze woorden.

Je hebt helemaal gelijk Lady Jane, mijn hoofd (en partner) geeft me allerlei mitsen en maren. Is dat hoe 'verslaving' werkt, denk ik? Ik wil dat achterdeurtje ook niet open houden en het juist volhouden om niet te drinken, maar ik ben bang dat ik soms te zwak ben als het je wordt aangereikt. Moet ik dan deze situaties voorlopig uit de weg gaan, of het aangaan en me sterk voelen dat ik het heb doorstaan? Was het maar dat jaar verder en stond ik maar sterk en vol vertrouwen in dat hernieuwde leven zonder drank.... De keuze staat voor nu zeker vast, maar voelt benauwend als ik zeg dat het voor altijd is. En toch is dat wat ik wil, ik wil me niet afhankelijk voelen van die behoefte aan alchohol en kiezen voor wat het beste is (voor mij en voor mijn kinderen uiteraard) en zeker niet blijven jojo-en. Wat een dilemma (en toch ook weer niet. zucht). Ik zal ook eens verder lezen op dit forum, benieuwd naar jullie verhalen en hoe het jullie verging, wellicht geeft dat mij meer handvatten. Het filmpje van Els Noorlander ga ik ook zeker bekijken, dank voor deze aanreiking.

Bedankt allemaal voor de lieve en steunende woorden. Toch fijn dat er gelijkgestemden zijn die mijn verhaal herkennen. Gister alchohol vrije dag en dat voelde goed, zeker vanochtend! Met mijn man hier gisteravond over gesproken en die herkent zich toch minder in het rigoureus willen stoppen, waardoor het praten met hem hierover toch lastig was. Hij geeft aan op elkaar te willen letten en het er bij 1 of 2 te houden en snapt ergens niet dat ik helemaal wil stoppen. Hij zegt: je bent toch niet zo erg met alchohol? En nee ik ben geen zware alcoholist, maar ik vind het teveel en ik mijn lijf, gezondheid, humeur (en daarmee mijn kinderen) heb er last van. Ik heb aangegeven dat ik het idee heb dat het voor mij 'alles of niets' en dat zoals Maverick en Soberbunny aangeven het voor mij misschien niet is weggelegd en kan ik niet de controle houden, zodat het direct weer doorslaat. Ik denk ook dat alchohol idd iets met je doet waardoor je de controle niet hebt, in combinatie met een wilskracht, denk ik? Ik heb vriendinnen die bijvoorbeeld gerust kunnen roken op een feestje en dan weer maanden niet. Ook roken is bij mij: 1 pakje per dag of niets. Het is moeilijk te accepteren inderdaad dat je het zelf niet kan, maar toch ik kies dan voor het laatste, het 'niets'. Waar ik (en mijn man blijkbaar) moeite mee heb, is hoe ik moet omgaan met sociale gebeurtenissen, sociale druk en een alternatief vinden voor de 'beloning' die een alcoholisch drankje geeft. Dit weekend wordt mijn moeder 70 en de nodige drank is al besteld voor de suprise party. In oktober gaan we een weekje op vakantie, wederom met die prachtige uitzichten waar in het verleden een goede wijn bij hoorde...wat moet ik nu... Wellicht moet ik inderdaad niet zover vooruit kijken. Hoewel me dat weer weer helpt in het gevoel de controle te kunnen behouden. Awel, vandaag drink ik weer niet. Nogmaals bedankt aan iedereen, ik voel me welkom!