Ik wil nog even terug komen op de draad van gisteren, over somberte en zo.
Ik schreef dat ik op mijn consult bij de psychiater zat te wachten en hoopte dat zij
mij wat duidelijkheid kon verschaffen over mijn periodes van somberte.
Natuurlijk was dat niet het enige, daarvoor kom je niet bij een psychiater terecht.
Eerlijk gezegd voel ik me toch wat verdrietig als ik dan sommige postings lees.
Niet voor iedereen geldt dat die buien van voorbijgaande aard zijn.
In mijn geval is er een diagnose uitgekomen, na maanden van onderzoek.
En daar horen grote emotionele schommelingen bij, die om de paar uur kunnen
veranderen, doodvermoeiend.
Ook het enorme gevoel van leegte hoort hierbij.
Ik vroeg jullie hier naar op 31 oktober, omdat ik daar zo mee worstel.
En dan bedoel ik niet dat ik me verveel.
Waarom dan nu zo verdrietig?
Omdat het me overviel, omdat er toch stukjes op zijn plaats vallen,
omdat ik niet weet wat ik er mee moet, omdat omdat.....
Nu maar naar mijn werk. Fijne dag allen.