Wat een wonderlijke ochtend heb ik achter de rug.
Ik ben alleen naar Amsterdam gegaan, om m'n 'kleine innerlijke kind'
op te halen, stond daar namelijk nog. In het kader van therapie, na ruim 5 jaar,
is dit een goede stap geweest. Nu kan ik er weer verder aan werken.
Klinkt zweverig, ik weet het, maar het klopt voor mijn gevoel.
Sta ik na 45 jaar voor mijn oude woning, foto's gemaakt, kind opgepikt en
loop door naar mijn 'oude' lagere school.
Komt een man naar buiten lopen, die had me rond zien scharrelen,
bleek de (nieuwe) directeur van de school te zijn.
Hij heeft me mee naar binnen genomen en na 45 jaar zag ik alles weer terug.
Ook op het oude schoolplein geweest.
Ik hoef jullie denk ik niet te zeggen dat dit alles diepe indruk om me gemaakt heeft.
Na nog een rondje door de buurt gelopen te hebben,
herinneringen kwamen als vanzelf weer boven, weer terug gegaan naar m'n leventje van nu.
Nu maar de verwarming hoog, ik heb het koud, kop koffie erbij.
En weer aarden. Ja, hoe??