fleurtje

Ik kom even binnenwippen. Waarom weet ik niet zo dadelijk. Miss omdat het hier ooit mijn spuwput was. Dingen werden geschreven, gedacht, gevoeld die nergens anders boven kwamen. Voor de buitenwereld vaak netjes in de pot met het deksel erop. Ben duidelijk weer overdramatisch 😊 Het is heel zwaar de laatste 8 weken. Daar waar we dachten ons te moeten voorbereiden op een verhuis van mama naar een woonzorgcentrum werd het ineens en onverwacht naar een verhaal van 'ze heeft nog tussen de 2 en 4 weken te gaan'. Ondertussen gaan we bijna week 8 in. Soms is ze niet zo goed en voelt ze zich heel ziek. Soms is alles ok en heeft ze het over 'als ik terig beter ben'. Wat mijn hart breekt want het wordt nooit meer 'beter'. Ik worstel er door. Maar ik voel het gewicht. Niet 1 keer dacht ik aan drinken of roken. Wie had dat gedacht? Maar het weegt. Alles. Ruzie is er al. Ik word heel erg met mijn eigen mindere karaktertrekjes geconfronteerd. Ik ben graag op mezelf. Daar haal ik mijn energie vaak. Deze vaak gedwongen contacten tussen mezelf en familieleden knabbelen. Het weegt, meer valt er niet te zeggen. Het hangt allemaal nog met een draadje aan elkaar voelt het vandaag. Maar dadelijk schudden we dat weer af. Het lukt wel. ❤️

Ze worden groot @Lika 😊

Mai, you are koekoe 🤪 Er zijn nog zekerheden

Ja terug ad. Is zeker niet het einde van de wereld. Weet ook niet goed waarom het weer zo een ding werd in mijn hoofd. Misschien omdat ik gewoon weer 'normaal' wou zijn. Nu ja, niet dat het ooit de bedoeling was maar de ad heeft er wel voor gezorgd dat ik al bijna zes jaar niet drink. T is iets. Kreeg vandaag bericht van de mutualiteit. Wilt de adviserend geneesheer een traject opstarten bij langdurige ziekte. Bekijken of en hoe je terug met werk, al dan niet aangepast kunt, starten. Dat maakt me dus lastig. Een huisarts, psycholoog, en medicatie. Nog even en dan de arbeidsgeneesheer. En voor je het weet dus de adviserend geneesheer met een plan. Teveel mensen, te weinig ruimte

Moet er ff vandoor. Broer stuurt net een bericht dat ie langskomt.

Hoe gaat ie ginder anders?

Tja, het is wat het is. Ze is echt heel ziek geweest. Elke dag was een dag extra. Het vroeg heel veel. Die onzekerheid. Ze is veel beter nu maar kan niet meer zelf in en uit bed of zetel. Is een heel groot contrast met 10 weken geleden. Woonde nog zelfstandig etc. Ze wil naar huis maar de vraag is of dat nog lukt. Soit ze is ook niet van de gemakkelijkste. Zeurt op jan en alleman. Vandaag was ze min of meer aardig 😊

Eind maart eindigt mijn ziekteverlof en ik weet niet goed wat doen. We zien wel? (Zei den blinde 😝)

Nah niet super vonnie 🥰 Ik las enkel gisteren even dus heb niet heel het verhaal van Lika mee maar het klonk een stuk prettiger dan waar ik nog zit. Begin dit jaar weer in ziekte gevallen na een aanslepende situatie op het werk. In de eerste week van mijn ziekteverlof werd mama heel ziek. Dat had zo een mega effect op mij. Ik was al een jaar van mijn medicatie af, al bijna 5j terug aan het werk sinds de eerste burnout en nu sta ik niet letterlijk terug daar maar t scheelt niet veel. Dus ziekte werd verlengd, terug op medicatie. Na 5 weken in het ziekenhuis en 3 weken in revalidatie, ligt ze nu op de dienst neurologie voor verder onderzoek. t water is niet meer zo woest maar het is me een rit

Oh ik lees een paar droevige maar ook leuke dingen. Huisdieren die sterven..vreselijk! Ken dat gevoel. Meneer schildpad doet het nog wel goed. Wat trager en niet veel wijzer maar al bij al goed. Nieuwe woonsten..supertof! Terug inrichten, plannen, creatief wezen. Like that

Kijk es aan! Juist van den 1ste keer

Test test

Misschien wat minder kont ofzo. Das beter. Soit, ik loop wat te mekkeren en te zeuren. Het gevoel blijft. Ik ga de kast wat opruimen. Wat waarschijnlijk uitdraait op er naar staren en hopen dat het vanzelf gebeurt. Laters of niet, wie zal t zeggen 😘

En ik heb een hekel aan iets begrijpen! Zoiets. Ik heb een nieuw hormoonstelsel, meer vrienden (die niet irritant zijn) en minder verstand nodig 🤪 Alhoewel miss niet dadelijk minder verstand. We zijn al niet zo drukbevolkt vanboven.

God mag weten waarom ik niet goed in mijn vel zit. Hormonen waarschijnlijk. Kan weer janken om alles. Het is hier ook zo stil (buiten t geknaag van die vette muis). Ik heb raar of zelden moeite met stilte maar t brengt geen rust momenteel. Met vrienden afspreken is ook niets want die irriteren me dan weer. Ik weet het niet. T leven is weer ff minder aantrekkelijk. Mijn psycholoog vroeg me hoe ik onze contacten verder zie. ' We zijn ondertussen toch wel 5 jaar verder en je weet wat je doen moet' zei ie. Dag was ff slikken. En groot gelijk dat ie het aanhaalt en ik begrijp ook waar t van komt maar kon wel janken. Ja dump mij maar jij goed betaalde hansworst. Nee ik begrijp het. Ik hou er niet van maar begrijp het Het maakt dat ik een sigaret wil na 10j maar begrijp het