jowan

In mijn oren klinkt dat niet raar. Alcohol grijpt rechtstreeks in op je brein. Je gaat er anders door denken. Als je stopt met drinken en je wil niet gaan droogdrinken maar je persoonlijk ontwikkelen tot een niet gebruikend, geestelijk gezond mens, is het handig om dat "drinkdenken" af te leren en netjes en sober te gaan leren denken. Eerlijkheid, openheid van geest en bereidwilligheid hielpen mij heel aardig op weg. Dat heeft dus inderdaad meer met een spirituele nederigheid te maken dan met wilskracht (ego) en verplichting of verbod. Alcoholisme is een geestelijke ziekte die goed behandeld kan worden met een geestelijke (spirituele) aanpak.

En de mensen die hier komen melden dat ze (korter of langer) zonder kliniek, verslavingshulp, medicatie en psychologen of psychiaters nuchter zijn geworden of droog staan zijn wellicht veel beter bezig dan ze aan zichzelf willen toegeven. Ik ( en zeer velen met mij) blijf bij de (door onderzoek gestaafde) menig dat als je puur op wilskracht:"Nee, ik neem hem niet! Ik doe het niet! Bibber de bibber en druk uitvluchten zoekend in snoepen, sporten seks, gamen, series kijken enzovoorts (wat allemaal uitingen van dezelfde ziekte verslaving kunnen zijn.....), je het niet lang vol houdt. Wat is 'niet lang'? Ik zie hier 8 maanden, een jaar , een paar dagen, weken. Daarom gebruik ik liever de bewoording 'duurzaam'. In mijn beleving is dat van het middel afblijven en je leven danig in ogenschouw nemen en opnieuw op de rit zetten. Zonder liegen, bedriegen en manipuleren. Dat kan met eerlijkheid, openheid van geest en bereidwilligheid. Het begint allemaal met de acceptatie dat ik er met zuipen een puinzooi van maakte, ik gaf toe dat mijn leven een chaos was geworden en dat ik er absoluut geen grip meer op had. Ik besefte dat ik alleen er slechts een rotzooi van kan maken. Ik kan het niet alleen, ik wil het niet meer alleen. Ik heb een macht groter dan mezelf, buiten mezelf nodig (nee, niet de brouwerij..) om verandering te kunnen bewerkstelligen. Sindsdien heb ik het middel niet meer nodig en verlang ik er niet meer naar. Ik heb een nieuwe manier van leven gevonden. Dat alles heeft niets met het egocentrische wilskracht te maken maar veel meer met een spirituele nederigheid. Samen kunnen we het wel, door elkaar deelgenoot te maken van ervaring, kracht en hoop. Onder andere op dit forum.

ABSOLUUT NIET!!!! Verslaving is in mijn (en veler) beleving een ziekte in je hoofd die eigenlijk niets met het middel wat je gebruikt van doen heeft. Waarom je die ziekte hebt, gaat veelal buiten je zelf om. Je kunt er dus niets aan doen dat je de ziekte hebt. Er zijn wel manieren om de gevolgen van die ziekte tot staan te brengen. Als je ziet wat die ziekte (verslaving, alcoholisme, etc, etc) aan richt, bij jezelf en de naasten in je omgeving en zelfs in de maatschappij, ben je er wel verantwoordelijk voor om er fatsoenlijk mee om te gaan. Dat doe je door hulp te zoeken en te aanvaarden. Ik denk dat je goed bezig bent.

Terecht: hoop is geen strategie. Geloof is dat wel. Het geloof dat elke gebruiker verlost kan worden van de obsessieve drang naar gebruik. En een nieuw leven kan vinden. Ontelbaren gingen ons voor. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, je hoeft het niet alleen te doen. Je moet het wel doen.

Wat ga je dan veranderen aan jezelf, je gedrag en aan je omstandigheden om een dergelijke hoop te kunnen rechtvaardigen? Je geeft de beperkingen al aan: eigenwijs, geen behandeling, moet en zal...... Ik ken geen verslaafde die het op eigen wilskracht of die van anderen gelukt is om duurzaam droog te blijven. En steeds hetzelfde blijven doen en toch een andere uitkomst verwachten is pure waanzin. Die ouwe circusbeer die steeds maar weer dezelfde rondjes draait in zijn kooi waarin hij vastgeketend is. Ik weet waarover ik schrijf en waar ik vandaan kom. Echte verandering hielp mij op de weg naar buiten. Behouden vaart.

Heb je ook nog wat spannends te melden, behalve dat droogstaan waar we toch al rekening mee hielden? Heb je nog wat uitgevreten of op stelten gezet, ergens een bekeuring voor gehad? Of een ban of zo? Waarom had je eigenlijk een baan? Wat schreef je hier op de site?

Tja, die wattekop heb ik steeds. Kom maar kijken op de AA groep die ik vanavond bezoek..... Offe...., ik naar jouw groep. Ik zit op de grens van Brabant en Limburg.

Er staat geschreven in de literatuur van AA en NA: "Het is waanzin steeds dezelfde dingen te doen en tóch andere uitkomsten te verwachten." Ik leerde daar uit: Veranderen omdat ik het kan, voordat het moet.

Kom maar eens kijken......

Een dwarsfluitspecialist............ Ik heb veel herkenning bij tinnitis en een wattekop. Omdat ik geloof in "wat je aandacht geeft, groeit" negeer ik het en druk het weg. Daarin ben ik tenslotte specialist. Maar hier voor het goede doel, toch? Oud-drummer in diverse blues- en rockbands, in een tijd dat alle herrie alleen van de back-line kwam en er nog geen zaalgeluid was.

Ik ken stoofpeertjes ook voornamelijk als dessert en hooguit als iets voor erbij tijdens de hoofdmaaltijd vaan aardappelen, groenten en vlees. Zoete vruchten vind ik het vaak goed doen bij vlees. Bosbessenjam bij varkenshaas oid, hmmmm.... Een goedkoop "wild" idee voor de "feestdagen" Maar daar kan specialist plof vast en zeker meer over vertellen als hij langskomt. edit: plof toegevoegd

Ik heb stoofpeertjes gemaakt. Iemand?

Als ik bezie wat alcohol met mijn leven heeft aangericht, moet ik het absoluut niet meer in mijn buurt hebben waar ik er zelfbeschikkingsrecht over heb. Ik zou het niet eens aangenomen hebben. In mijn huis geen alcohol of nicotine meer. Voor geen enkele andere reden dan voor mijn veiligheid en welbevinden. En het is wat Meya al schrijft, als je die fles opentrekt en de plop hoort, moet je wel heel erg sterk zijn, als je trek hebt. Gewoon vol en al: weg ermee. Het vergt wat omdenken; leren sober te denken. Van een fles wijn waardevol vinden, jammer hem weg te gooien, vrienden een plezier mee doen, tot erkennen wat het met jou doet en er dus een vergif in zien wat jou en jouw leven vernietigd. Bovendien: wat wens je je vrienden toe door ze een fles te geven met spul waarvan jezelf ervaren hebt dat het je leven naar de gallemiezen helpt? Verslaving is een ziekte die door netjes te leren denken tot staan kan worden gebracht. Je bent dan nog steeds ziek, maar je hebt er niet meer zo'n last van. jowan, met een waarschuwingspunt.........

Ja, ik geloof dat we hier wel met een paar Basji-bozoeks zijn. In de betekenis van "kapot hoofd", zonder leider.... https://nl.wikipedia.org/wiki/Basji-bozoek

Ik ben het er wel mee eens dat we het fatsoenlijk moeten houden hier. Naar mijn mening hoort daar bij dat we elkaar in onze waarde laten. Gedrag mag bekritiseerd worden, denk ik. Iemand is dus geen * , maar doet hooguit *. Kom ik daar mee weg? Wat me laatst wel stoorde dat ik mijn "geuzennaam" , waar ik overigens niet trots op ben, niet mocht gebruiken. Zie hiervoor: http://gtb.inl.nl/iWDB/search?actie=article&wdb=WNT&id=M090002 Mijn twee cent.

Het ga je goed, Quinn! edit dubbel nn

Ooit schreef iemand die het weten kon: "Wo der Angst ist, ist der Weg!" Dat helpt mij vaak in mijn herstel. Het ga je goed, de weg is er goed genoeg voor!

Ik ben noch somber, noch vrouw. Heb goed werk gedaan voor mezelf: stappenwerk in het boek van NA.

"Ons team" dat klinkt alvast heel erg goed! Zoiets zeg je niet zo maar!

Kwoot: "weet dat ik hier door heen moet" Het wordt een stuk gemakkelijker als je hier kunt zeggen 'wil' in plaats van 'moet' . Je moet van niemand nuchter worden/blijven, toch? Dat wil je toch vanuit je zelf? Anders wordt het inderdaad moeilijk, tot onmogelijk, ben ik bang.

Dit ben je niet zelf, het is de alcoholduivel die gebruik maakt van je mond....;-) Je hebt niets meer nodig om jezelf te zijn als wat je had toen je geboren werd. Sober denken: mensen maken het gezellig, niet zo'n rotdrankje.

Heel goed, geen moeite mee. Ik kan nederig zijn en me toch wijzer ten opzichte van mezelf achten dan mensen om me heen. Nederigheid is iets anders dan kruiperigheid of slaafsheid oid. Nederigheid en en zelfvertrouwen kunnen best hand-in-hand gaan. edit toevoeging

Je weet waar je aan begint en waar het eindigt. Je kunt wel heel kinderlijk willen vasthouden aan de "geneugten" van alcohol (en alle ellende en strijd daarna) terwijl je weet en zegt dat je het niet kunt. Leer eerlijk tegenover je echte "ik" te zijn en leer netjes denken. Zet die strijd uit en kies voor je zelf en niet voor die ellendige alcohol. Een valse rechtvaardiging is dat het zonder alcohol niet gezellig kan zijn. Mét wel? Wel eens nuchter een uur of wat op een (alcoholhoudende) receptie gestaan? Dan weet je wel beter, daar komt alleen alcoholwalm en niets verstandigs meer uit. Ook bij jou niet.

Kwoot: "Vind het ook lastig om bij echt goed eten niet te drinken, gewoon, omdat het perfect bij elkaar kan passen en de wijn het gerecht af maakt en andersom." Ziehier de achterdeur en de rechtvaardiging om te blijven drinken. De duivel alcoholisme aan het woord. Ik kom vaker op plekken in Italië waar ze vaak net "zo moeilijk doen" over de lekkerte en toepasbaarheid van een bepaald soort water, dan anderen elders over wijn menen te moeten doen. Daar is dus de acqualoog aan het woord. Ik heb weinig moeite met hem bevriend te raken... Het eten en de uitgangsproducten moeten goed en simpel zijn. Als je al wijn nodig hebt, moet je eerst goed (Italiaans) leren koken.....

Als je jezelf wijzer weet dan je omgeving, kun je daar je genoegdoening en je welbevinden uithalen. Daar heb je geen "spiritualiën" meer voor nodig, wel een spiritueel bewustzijn....... ;-)