-
Aantal bijdragen
7.382 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
-
Gewonnen dagen
41
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Alles door Jannigje geplaatst
-
Ik wil graag even reageren op beide onderstaande quotes: Vie het gaat volgens mij niet om ego, het gaat veel dieper. Ik geloof dat ik wel aardig door heb wanneer ik weer met ego-dingen bezig ben. Misschien niet meteen (ik reageer vaak nogal secundair), maar dat heb ik meestal wel door. quote: ik ben een beetje Zen de laatste tijd, het ego is niet zo belangrijk meer. Voor mij gaat het om wat Rudy hier onder o.a. zegt: quote: Originally posted by: rvanth Het voelde als van tafel geveegd worden, er niet toe doen. Een overbekend gevoel van vroeger. Het zuipen stond me dan ook nader dan het lachen. Nu laat ik niet meer over me lopen, toen wel. Het gaat erom dat ik er niet mag zijn, dat ik er inderdaad niet toe doe, dat ik (letterlijk en figuurlijk) niet gezien word, dat ik niet goed ben en ook nooit zal kunnen zijn. En omdat ik dat vroeger heb geleerd, en het me inmiddels helaas zelf eigen heb gemaakt, "mag"ik niet protesteren Rudy. Nu WEET ik dat het natuurlijk wel mag, maar dat is ratio. nu mijn gevoel nog.
-
quote: Originally posted by: Emmaroos In ieder geval Alf de ideeen voor je houden en pas uitspreken als het zover is. verder zou ik dus hardop zeggen: heey, dat was mijn idee, dat had ik je net gezegd. En dat ten overstaande van iedereen zodat de dief behoorlijk voor aap staat. Kijk dat bedoel ik nou! Goed van jou Em En dat durfde ik dus nooit Maar daar werk ik wel aan!!!!
-
quote: Originally posted by: Alf Andere vraag: wie kent dit fenomeen? Je hebt een idee, een oplossing voor een probleem o.d. en je bespreekt dat met een vriend, kennis, werkgroep.... Uit bescheidenheid en onzekerheid breng je je ideeen niet naar voren in de grote groep. En wat gebeurt er? Iemand die jouw idee, opmerking,oplossing in de kleine groep heeft gehoord verkondigt het nu plenair als zijnde zelf bedacht, zijn/haar idee... Eeen fenomeen wat ik al mijn hele leven met verwondering meemaak mensen die met je ideeen, opmerkingen etc aan de haal gaan en doen alsof ze het zelf hebben bedacht, zelfs vrienden. De schaamteloosheid waarmee dat gebeurt vind ik heel bijzonder en ik kom het overal tegen. Misschien moet ik wat harder schreeuwen of geen ideeen meer opperen.. Ha Alf, ik ben nog aan het bijlezen, maar op deze opmerking wil ik direct reageren: IK HERKEN DIT HELEMAAL. Het is mij in mijn leven al verscheidene keren overkomen en net als jij heb ik er met verbijstering bij gestaan. En dan zo van "ik stond erbij en keek ernaar, maar zei niets......" Te verbouwereerd door de onbeschaamdheid Maar ook veel te bang om te zeggen: "hé dat is mijn idee/voorstel/oplossing" en dat weet jij heel goed. die/dat heb je van mij gepikt en doet nu alsof het van jou is?????? Dat wilde ik dan altijd doen, maar dat deed ik niet......... :$ Dus daarna was ik boos op die ander EN (misschien nog wel meer) op mijzelf voor mijn eigen lafheid (ik spreek nu nadrukkelijk over mjzelf, niet over jou!!!)
-
Ik weet niet wat ik moeilijker vond, vind het moeilijk om te vergelijken. Sommige triggers waren wel gelijk, maar de momenten/tijdstippen van roken of drinken waren heel anders. wel ging ik tijdens drinken meer roken :$ Nu ga ik ook afsluiten. Goede nacht allemaal :lips:
-
Wel werk hebben, maar het niet aankunnen, ben je dan ook een bofkont?
-
Alf, waarom vind je stoppen met roken moeilijker dan stoppen met drinken?
-
quote: Originally posted by: igor nee witte, ik sla over. ik wou vanmiddag een broek kopen en toen schrok ik toch wel van die dikke benen. en gisteren ALWEER een kies afgebroken. Goh Igor, kan ik twee maal een hand geven! 2x balen dus
-
Is heeeeel verstandig, maar niet altijd even gemakkelijk
-
Het is weer tijd voor een plantje (nu gewoon voor de lol), ben even weg. Tot later
-
Drinken op een "normale manier" zou ik graag willen kunnen, maar ik ben bang dat dat er niet meer in zit.
-
Lieve Flip, wat dapper van je dat je de moed hebt nu voor jezelf en de kinderen te kiezen. Dat vind ik heel knap!!! Zeker als hij in tranen is en van alles wil beloven. Ik ken het gevoel. Alleen bij jou is het nog veel ingewikkelder, omdat jullie kinderen hebben. En ik vond het zonder al zo'n moeilijk proces. ik wens je MOED, WIJSHEID, EN KRACHT En ook GELOOF IN JEZELF Borretje: wat akelig van je neef. Jou wens ik ook veel sterkte
-
quote: Originally posted by: Hannah Zo, en ook een psychologe (aangeraden door de vrouw die ik tegen kwam) gebeld en ingesproken of ze mij wil terugbellen. Zij doet Mindfulness, EMDR en cognitieve therapie. Jellinek kan de dinges krijgen! . Heel goed van je Hannah, dat je zelf dit initiatief neemt!!!!! Ja enne, wat ik doe als ik het erg moeilijk heb???? Ik koop planten voor mijn balkon , als een soort beloning voor mijzelf dat ik niet toegeef aan................ (mijn balkon staat inmidddels errug vol, maar het helpt me wel) Hermie: wat een rotstreek Ik heb zelf ergens met veel plezier gewerkt (gedetacheerd) voor 1.5 jaar, zij blij met mij, ik met hen. Maar toen er een vacature kwam was ik "te oud". In ieder geval zeiden ze het wel vooraf tegen me. Maar dan nog.......... Bolletje: dank voor het gebak!!!!
-
In ontvangst nemen is vaak veel moeilijker dan geven
-
Goedemiddag Kore, woman, Hannah, Desi, niwi, Soothe, bolletje Even een kopje thee en dan bijlezen
-
Bolletje Knap hoor, 6 maanden: HOERA VOOR BOLLETJE Dit is voor jou: :sun::moon: :sun::moon: :sun::moon: :sun::moon: :sun::moon: :sun::moon: :sun:
-
Beste mensen ik ga ook afsluiten. Welterusten voor straks hoop ik
-
OOhh Em, sorry, dan heb ik net dezelfde fout gemaakt. Ik had je biol moeder in gedachten :$
-
quote: Originally posted by: wingchun Zoals gezegd Emma, men deprogrammeerd zichzelf niet. Ik lees een gevoel van afkeer naar je stiefmoeder. Als het zo is dat ook zij kind is van de rekening en handelde naar overlevingspatronen zoals jij dat doet/deed dan is er wat dat betreft geen enkel verschil tussen jullie en kun je haar de hand schudden. En de Heer zei: "Vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." If you catch my drift. Wing, als je praat vanuit het begrip "schuld" herken ik wat je zegt. Er is dan misschien geen sprake van schuld, maar ook al is die stiefmoeder ook een kind van de rekening ( en dat is ze), dat neemt niet weg dat ze Em ontzettend veel pijn heeft gedaan/doet. Em ik hoop niet dat je het erg vind dat ik jou ongevraagd betrek in mijn antwoord op deze manier. Maar jouw stiefmoeder staat hierin o.a. ook symbool voor mijn ouders en voor vele anderen denk ik.
-
Welterusten Bam en jij ook bedankt!!!!
-
quote: Originally posted by: Emmaroos Jannigje, dat is het ook van die kleine Emma. Alf heeft eens gezegd dat ik die kleine Emma moet opzoeken en haar troosten. Ja Em, dat herken ik! Ik probeer, nu ik zelf "groot" ben, mededogen te hebben voor mijn kleine J.tje en ik probeer mild te zijn voor en naar mijzelf (i.p.v. mijzelf te oordelen en/of te veroordelen) Lukt soms I am a work in progress (wel langzaam vrees ik :$)
-
Woon ik helaas niet meer, maar ik hoop er ooit wel weer terecht te komen
-
Ik vul nog even iets aan: Ik merk bij mijzelf dat die gevoelens en verlangens van het kleine meisje er nog altijd zijn, die zijn niet vervuld toen ik een kind was. Nu ben ik volwassen, ik kan mijn leven niet overdoen, maar wat doe ik met die behoeftes, verlangens..... En hoe "deprogrammeer" ik de dingen die ik heb verinnelijkt?
-
quote: Originally posted by: Emmaroos Fleur, mijn moeder kan ook inderdaad geen liefde geven, ze heeft ook haar eigen verhaal. Ze was 15 toen ze me kreeg, verkracht door haar stiefvader. Ze kan haar man waar ze al 46 jaar mee getrouwd is ook geen liefde geven. Alles moet om haar draaien. Dus wat doe ik mezelf toch steeds maar weer aan he? Em is het niet de behoefte van het kleine meisje, de kleine Emma die je nog steeds voelt? Je verstand weet anders/beter, maar je gevoel.............Je verlangen naar liefde, waardering, gezien worden etc., dat is er nog steeds.
-
Bam, wat voor therapie heb je gedaan?
-
quote: Originally posted by: cathy56 Ik val er even middenin. Em, goed dat je hier wat van je verhaal kwijtkan. Ik vraag mezelf af (beetje naief misschien) of overlevingsmechanismen slecht zijn? Ze zijn inderdaad nodig om te overleven, als kind: het woord zegt het al. Maar het kan een probleem worden als die mechanismen blijven bestaan terwijl ze niet meer nodig zijn. Ze kunnen zich dan compleet tegen je keren en dus giga in je nadeel gaan werken. Het vervelende is dat je die patronen vaak helemaal niet herkent, je weet niet beter. Daar kom je vaak pas veel later achter.