Jannigje

Ja Cathy, maar over die man kan ik vanuit eerdere ervaringen een boek schrijven en dat zal ik nu maar laten. In ieder geval is mijn verhaal bij hem niet veilig, ik heb de ervaring dat hij info doorspeelt aan de werkgever die hij voor zich heeft te houden. Dus dat is wat lastig

Suus sterkte! Jammer dat het zo anders loopt dan je had gehoopt!!!

Fleur:

Ja Em, meestal ben ik van tevoren "gewapend" tegen moederdag ed. Maar tegenwoordig komt alles "onverdoofd" binnen en dat moet ook, maar het is niet altijd gemakkelijk. Cathy: ik zal proberen zo eerlijk mogelijk te zijn. Dat wil ik ook, want ik hou niet van veinzen, maar ik vind het heel moeilijk om te zeggen dat ik geen plezier meer heb ik een groot deel van mijn werk. Toch zal dat moeten. Wing: AT = arbeidstherapeutisch. Omdat ik in de ziektewet ben heb ik het gevoel dat ik niet mag vragen. Ik moet weer aan het werk en wel zo snel mogelijk. Dat is het oude gevoel van: je moet niet zeuren, je moet werken voor de kost. Maar daardoor kom ik moeilijk toe aan wat ik nou eigenlijk wil en wat de mogelijkheden zijn voor mij.

Sorry En ja, je hebt vast gelijk: de mens lijdt het meest aan het lijden dat zij vreest, en dat nooit op komt dagen (zo heeft zij meer te dragen dan God te dragen geeft) Goh, "die"is van mijn moeder...

Fleur: SSSSSSSSTTTTTTTTOOOOOOOOPPPPPPPP:( HELPT DAT????

Igor: nog net op de valreep?? Je hebt gelijk, het lost niets op. Ik ga het ook niet doen. Wel bijzonder eigenlijk dat ik er wel steeds aan denk, maar dat het geen optie is, snap je? Dat denken aan is nog een automatisme dat nog niet is "omgeprogrammeerd"zal ik maar zeggen. Welterusten:lips: Em: mooi dat je een fijne dag hebt gehad. Dank je voor je aanbod. Er loopt van alles door elkaar heen op dit moment: herinneringen aan mijn moeder, met wie ik een moeizame relatie had, de confrontatie met mijn kinderloosheid, afscheid van een bestuur waar ik nu deel van uit maak, werk. Even teveel tegelijk. Flip: het is inderdaad wel goed dat ik "morgen weer moet", de deur uit en aan de slag. Winch: ik werk momenteel op AT basis en moet morgen een plan bespreken voor verdere reintegratie, terwijl ik het liefst helemaal niet meer terug ga. Dat is geen optie, dus ik ga wel en ga ook wel mijn best doen, maar ik zie er tegenop. Heb het idee dat ik enthousiasme moet tonen terwijl ik dat helemaal niet voel. Misschien fleurt de film van Woman me op, ik ga even kijken. Misschien tot later. Voor iedereen die gaat slapen: sweet dreams

Wat een waardeloze dag vandaag: ik voel me eenzaam, verdrietig, gespannen. Zie als een berg op tegen morgen (werken), zo wie zo tegen de komende week/tijd. Voel me weer wegzakken in een negatieve spiraal. En toch: ik heb niet gedaan wat ik anders zou doen. Drinken!

Deze vind ik voor ons ook wel heel toepasselijk: quote: Leer van de fouten van anderen. Je hebt niet genoeg tijd om ze allemaal zelf te maken. Ik leer namelijk een hoop van jullie allemaal

Dank je wil, dat is heel veel waard

Dat neemt niet weg dat ik alle moeders natuurlijk WEL een fijne moederdag toewens Dat vergat ik net, sorry:wacko:

Vandaag moederdag, bedacht door de commercie, maar toch ingeburgerd. Voor mij een dag van gemengde gevoelens. Mijn moeder leeft niet meer, dus voor haar geen moederdag meer, hier althans. De relatie met mijn moeder was problematisch, dat is een deel van mijn gemengde gevoelens. Ik ben gescheiden, dus ook geen schoonmoeder om heen te gaan. Gisteren wenste iemand mij "fijne moederdag" en ik zei enthousiast terug, bedankt, jij ook. Maar tegelijkertijd brak ik een beetje van binnen. Ik ben geen moeder, zal dat nooit worden. Weet dat allang, kan er meestal ook wel goed mee omgaan, maar er zijn elke keer weer die momenten die moeilijk zijn.......... Eén daarvan is moederdag

Ik wil nog graag iets toevoegen aan mijn bericht: Op zich heb ik niet zoveel problemen met ouder worden c.q. leeftijd, maar ik voelde me heel erg verdrietig en boos toen ik stopte met menstrueren, voelde me door mijn eigen lichaam en de natuur in de steek gelaten. Want met dat einde was het onherroepelijk onmogelijk geworden voor mij om moeder te worden. ( dat was daarvoor natuurlijk al niet meer verstandig en misschien ook onmogelijk door mijn leeftijd, maar toch...) Dat deed heel veel pijn.

Doen van harde uitspraken is blijkbaar niet geslachtgebonden

Opvallend dat iedereen zulke andere ervaringen heeft met de overgang. Ik ben erg blij met dit draadje, want ik kan er niet vaak iets over kwijt. In ons gezin ben ik de jongste, mijn oudste broer is getrouwd met iemand die ook de jongste is in haar gezin, dus toen er in mijn familie 5 vrouwen in de overgang waren, was ik nog 10 jaar jonger en wist niet waar het over ging. nu ben ik aan de beurt, en voor hen is het al zo lang geleden, zij praten er niet meer over. Mijn ervaringen met de overgang: Ik heb veel problemen gehad in mijn leven (wie niet :$), zowel op fysiek als psychisch vlak. Dus ik dacht: die overgang, daar ga ik POSITIEF in, daar ga ik GEEN last van krijgen......., mind over matter enzo Nou, daar dacht mijn lichaam heeeeeeeel anders over, helaas Ik begon zo rond mijn 49e, met vooral opvliegers. Ach, die waren lastig, maar niet zo erg in het begin. Maar na mijn 50e stopte ik met menstrueren en toen begon het: overdag opvliegers, zodat de plasjes water op de tafel stonden als ik mijn armen erop liet rusten! Maar vooral 's nachts was het erg, ik dreef mijn bed uit. Zelfs dat was allemaal nog te doen. Waar ik het moeilijk mee heb, zijn de stemmingswisselingen. Die zijn heel heftig. Daardoor raakte/raak ik helemaal van de kaart. Ik was al aan de AD vanwege terugkerende depressies, maar door die stemmimgswisselingen raakte ik totaal uit balans. Niet meer met AD op te vangen. Ik kon/kan van het ene op het andere moment in totale wanhoop tercht komen, die ik rationeel misschien wel herken, maar daar is het gevoel niet minder om. En leg dat maar eens uit aan je omgeving. . Het is dat het me zelf overkomt, anders zou ik het waarschijnlijk ook helemaal niet begrijpen. Omdat ik trombose heb gehad mocht ik geen hormonen slikken. Ik ben nu ruim 5 jaar verder en worstel nog steeds. Ik heb mensen heren zeggen dat ze zich na de overgang veel beter voelden, rustiger en evenwichtiger. Ik hoop dat ze gelijk krijgen. Ik kan niet wachten

Drup, sterkte hoor , duurt wel lang hè. Hoe is het met de pijn, gaat het of heb je erg veel last? Ook niet erg handig om een vraag te ztellen op het moment dat ik af wil gaan sluiten maat ik ga naar Sophie's choice kijken, als ik het volhoud en aankan. Welterusten allemaal :lips:

Desi Heel veel sterkte voor jou en je dierbaren.

Voelen van het intense verdriet en gemis zal nog komen

Nou lieve mensen, ik ben ingelogd, maar bijlezen ho maar Daar blijk ik helemaal geen tijd voor te hebben, dus ik log nu maar uit. Later misschien weer. Daaag

Dag allemaal, ik wip even binnen, tussen de bedrijven door. Probeer straks bij te lezen, alweer 5 pagina's

Doorhebben doe je het spel zeker Emma, misschien kom je nu vaker?

Ynonne: Geen last gehad hoor van je "ge-emmer". Rust maar lekker uit. Lieve mensen ik ga ook afsluiten, tot morgen

Denken van negatief ombuigen naar positief is niet altijd gemakkelijk, maar geeft wel veel voldoening als het is gelukt.

Ha Em en VM: gefeliciteerd met de verjaardag van jullie zoons Em hoe was het in den Haag?

Ha Dolfijn: het begin is er!!!! Goed hoor:moon: enne, die fles blijft dicht, toch??? Cathy: al 3/4 minder: hoera!!!! Die hoofdpijn is dat omdat je minder rookt? Dat is wel balen natuurlijk. Flipje, hoe is het met jou?? Moeilijk hoor met je moeder. Sterkte