Jannigje

Nee Yvonne, de medicatie is nog hetzelfde. Ik was begonnen met afbouwen teon ik nog dronk omdat het niet leek te helpen. Geen wonder :$, ik wist niet dat drank en AD helemaal niet samen gaan. Mijn psych wist dat ook niet. De eerlijkheid gebiedt mij ook te zeggen dat ik haar niet heb verteld hoeveel ik dronk. Dus zij wist niet de ernst van mijn probleem.

Hallo Soothe, fleurtje, isa, bolletje, druppeltje, Yvonne, Vie, woman, Carolien, niwi Ik heb nog niet alles gelezen, maar wil wel graag reageren op de vraag of we drinken door/uit verveling. Bij mij was dat wel vaak het geval. Of misschien is verveling niet het goede woord??? Dat lijkt dan alsof ik niets te doen zou hebben en dat is niet zo. Er is genoeg te doen, alleen..... Ik heb er helemaal geen zin in, nergens in. Net als nu: mijn huis is een bende, ik moet nodig opruimen en schoonmaken, maar ik heb niet de energie, niet de zin. Nergens in. Ik ben al dagen weer zo somber, zak weg in ellende. Alles lijkt zinloos. Dit leven is zo moeilijk. Doe niets, ook niet drinken gelukkig tot nu toe :$ Het lijkt weer zo aantrekkelijk!!! Maar ik zeg het tegen mijzelf en ook tegen jou lieve Fleur: NIET DOEN!!! Het lost niets op. Het voelt alleen nog ellendiger naderhand. IK voel me weer als die plaat van vroeger, waarbij de naald in de groef blijft hangen. Ik probeer mijzelf een schop onder m'n je weet wel te geven om er weer uit te komen. Heeft iemand nog een schop over voor me? Ik hou me aanbevolen. Sorry, wil niet zo somber zijn, maar ik vind het leven zooooooooooooo moeilijk.

Had ge voor dat ge op vakantie gaat een goed plan dan kunt ge het drankfestijn vast beter weestaan

Vermomd heeft ze zich misschien, maar ze is gelukkig niet verdwenen.

Saunaaien heb ik ook wel veel zin in, zal morgen wel dicht zijn.

Zucht naar drank, zucht naar eten, gaat dat ooit voorbij?

Binnen komen ze inderdaad harder dan ooit tevoren

Jazeker Fleur!! En nu eindelijk naar bed!!!!!!!! Daag allemaal:heart:

Nog net even: Fleur, ik ben ook een A, maar wel een andere dan jullie denk ik.

Welterusten Jane, en alle anderen. Ik ga ook proberen te slapen.

Wing, hiermee sla je de spijker op de kop: quote: Het gaat er namelijk om jezelf te waarderen. In mijzelf waarderen ben ik nog niet zo goed

Dank je Jane

Ja Cathy, maar over die man kan ik vanuit eerdere ervaringen een boek schrijven en dat zal ik nu maar laten. In ieder geval is mijn verhaal bij hem niet veilig, ik heb de ervaring dat hij info doorspeelt aan de werkgever die hij voor zich heeft te houden. Dus dat is wat lastig

Suus sterkte! Jammer dat het zo anders loopt dan je had gehoopt!!!

Fleur:

Ja Em, meestal ben ik van tevoren "gewapend" tegen moederdag ed. Maar tegenwoordig komt alles "onverdoofd" binnen en dat moet ook, maar het is niet altijd gemakkelijk. Cathy: ik zal proberen zo eerlijk mogelijk te zijn. Dat wil ik ook, want ik hou niet van veinzen, maar ik vind het heel moeilijk om te zeggen dat ik geen plezier meer heb ik een groot deel van mijn werk. Toch zal dat moeten. Wing: AT = arbeidstherapeutisch. Omdat ik in de ziektewet ben heb ik het gevoel dat ik niet mag vragen. Ik moet weer aan het werk en wel zo snel mogelijk. Dat is het oude gevoel van: je moet niet zeuren, je moet werken voor de kost. Maar daardoor kom ik moeilijk toe aan wat ik nou eigenlijk wil en wat de mogelijkheden zijn voor mij.

Sorry En ja, je hebt vast gelijk: de mens lijdt het meest aan het lijden dat zij vreest, en dat nooit op komt dagen (zo heeft zij meer te dragen dan God te dragen geeft) Goh, "die"is van mijn moeder...

Fleur: SSSSSSSSTTTTTTTTOOOOOOOOPPPPPPPP:( HELPT DAT????

Igor: nog net op de valreep?? Je hebt gelijk, het lost niets op. Ik ga het ook niet doen. Wel bijzonder eigenlijk dat ik er wel steeds aan denk, maar dat het geen optie is, snap je? Dat denken aan is nog een automatisme dat nog niet is "omgeprogrammeerd"zal ik maar zeggen. Welterusten:lips: Em: mooi dat je een fijne dag hebt gehad. Dank je voor je aanbod. Er loopt van alles door elkaar heen op dit moment: herinneringen aan mijn moeder, met wie ik een moeizame relatie had, de confrontatie met mijn kinderloosheid, afscheid van een bestuur waar ik nu deel van uit maak, werk. Even teveel tegelijk. Flip: het is inderdaad wel goed dat ik "morgen weer moet", de deur uit en aan de slag. Winch: ik werk momenteel op AT basis en moet morgen een plan bespreken voor verdere reintegratie, terwijl ik het liefst helemaal niet meer terug ga. Dat is geen optie, dus ik ga wel en ga ook wel mijn best doen, maar ik zie er tegenop. Heb het idee dat ik enthousiasme moet tonen terwijl ik dat helemaal niet voel. Misschien fleurt de film van Woman me op, ik ga even kijken. Misschien tot later. Voor iedereen die gaat slapen: sweet dreams

Wat een waardeloze dag vandaag: ik voel me eenzaam, verdrietig, gespannen. Zie als een berg op tegen morgen (werken), zo wie zo tegen de komende week/tijd. Voel me weer wegzakken in een negatieve spiraal. En toch: ik heb niet gedaan wat ik anders zou doen. Drinken!

Deze vind ik voor ons ook wel heel toepasselijk: quote: Leer van de fouten van anderen. Je hebt niet genoeg tijd om ze allemaal zelf te maken. Ik leer namelijk een hoop van jullie allemaal

Dank je wil, dat is heel veel waard

Dat neemt niet weg dat ik alle moeders natuurlijk WEL een fijne moederdag toewens Dat vergat ik net, sorry:wacko:

Vandaag moederdag, bedacht door de commercie, maar toch ingeburgerd. Voor mij een dag van gemengde gevoelens. Mijn moeder leeft niet meer, dus voor haar geen moederdag meer, hier althans. De relatie met mijn moeder was problematisch, dat is een deel van mijn gemengde gevoelens. Ik ben gescheiden, dus ook geen schoonmoeder om heen te gaan. Gisteren wenste iemand mij "fijne moederdag" en ik zei enthousiast terug, bedankt, jij ook. Maar tegelijkertijd brak ik een beetje van binnen. Ik ben geen moeder, zal dat nooit worden. Weet dat allang, kan er meestal ook wel goed mee omgaan, maar er zijn elke keer weer die momenten die moeilijk zijn.......... Eén daarvan is moederdag

Ik wil nog graag iets toevoegen aan mijn bericht: Op zich heb ik niet zoveel problemen met ouder worden c.q. leeftijd, maar ik voelde me heel erg verdrietig en boos toen ik stopte met menstrueren, voelde me door mijn eigen lichaam en de natuur in de steek gelaten. Want met dat einde was het onherroepelijk onmogelijk geworden voor mij om moeder te worden. ( dat was daarvoor natuurlijk al niet meer verstandig en misschien ook onmogelijk door mijn leeftijd, maar toch...) Dat deed heel veel pijn.