Jannigje

Marjo: mooi, dank je Wing

Houtje, ik weet wel dat geen enkele relatie altijd in evenwicht is en dat geeft ook niet, maar nu is het 100-0. Cathy: het is niet zo dat ik precies hetzelfde van haar verwachtte, maar wel dat zij ook weer aandacht voor mij zou hebben na haar hestel van haar operatie. Dus ik verwachtte wel iets van haar. Wing en PP: Herkennen wat er gebeurt is één ding en dat is belangrijk, maar er ligt nog iets onder en dat is leren mijzelf belangrijk te mogen vinden. Ik ben zó niet gewend om uit te gaan van mijzelf. En ja Wing, ik heb denk ik nog steeds iets nodig van "de ander", bevestiging. die kan ik mijzelf nog niet genoeg geven. Bolletje: inderdaad

quote: Originally posted by: pietjeparel Jannigje, Natuurlijk is het verdriet, was het maar boosheid. Waarom kun je niet boos zijn, dat weet je vast wel. Niet dat je het hoeft uit te leggen maar een vraag voor jezelf. Denk je niet dat boos worden makkelijker is dan teleurstelling? Voor mij is boos worden nog steeds moeilijk. Nee, dat zeg ik verkeerd: laten merken dat ik boos ben is moeilijk, heel moeilijk zelfs. Het heeft heel lang geduurd voor ik boosheid kon voelen, maar dat kan ik nu wel degelijk. alleen duurt het vaak nog wel lang voor het "mag' van mijzelf Wij mochten vroeger niet boos zijn, ruzies kwamen bij ons niet voor. Ik heb geleerd dat ik niet goed ben, niet goed genoeg in ieder geval. Dus om "te mogen blijven" ging ik heel erg mijn best doen en was ik altijd bezig het anderen naar de zin te maken. Ik overleefde door aanpassing en ik kom er nu achter hoever dat ging en nog steeds gaat blijkbaar. En dat is erg pijnlijk om te ervaren.

Nu eerst eten want het is al over 9enen zie ik opeens

Ja Wil, daarom valt het me ook zo tegen en doet het zoveel pijn. Het gaat altijd wel meer over haar dan over mij, en dat was oké, maar nooit zo.

Wil, dat kan haast niet. Ik herinner me opeens dat ik toch al eerder een mail heb gestuurd met een dergelijke strekking toen ze me vroeg hoe het met me ging. Toen heb ik ook al gezegd dat ik aarzelde om dat te vertellen omdat ik niet wist of het kon. Het is dus echt al een aantal maal gepasseerd. En bovendien, als onze vriendschap voor haar belangrijk is had zij zelf kunnen reageren. PP: mijn boosheid is gewoon frustratie omdat dit weer zo'n duidelijk voorbeeld is van hoe ik mijzelf altijd maar weer heb aangepast aan alles en iedereen. altijd eerst aan een ander heb gedacht en niet aan mijzelf, want dat mocht niet. Eigenlijk voel ik pijn denk ik.

NIET SCHRIKKEN ajb van onderstaande. En gauw overslaan als je geen zin hebt in .............. mijn "ik moet het echt even kwijt gemopper". Sorry, ik plof er zo maar tussen MOPPERDEMOPPERDEMOPPERDEMOPPER!!!!!!!!!!!!!!!! GGGGGGGGGGGRRRRRRRRRR!!!!!! IKBENBOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS!!!!!!!!:angry: Zo dat ben ik vast kwijt!!!!! Ik ben boos op een vriendin, maar misschien nog meer op mijzelf. In het kort: mijn vriendin had gezondheidsproblemen (fysiek), de oorzaak was onbekend. Zij maakte zich erge zorgen en wilde graag dat ik meeging naar het zh voor alle onderzoeken. Natuurlijk deed ik dat. In die tijd zakte ik weg in een depressie die steeds erger werd. Zij had daar geen ruimte voor, was te druk met zichzelf. Dat begreep ik wel in het begin, maar het bleef zo. Zij geopereerd (begin febr.), alles goed gegaan, ik zakte steeds verder weg. Kon er met haar niet over praten, want zij had "nog steeeds geen ruimte" . Ik weet wel dat jij het moeilijk hebt, maar.... Toen heb ik wel gezegd dat ik daar moeite mee had, maar ja, wat er niet is....... Dus ik zei: we praten er later over als je weer beter bent. Afijn, zij genas goed, kon weer opbouwen. We hebben elkaar dit jaar maar een paar keer gezien en praatten dan vooral over haar en ik hield mij steeds op de vlakte. Daar begon ik genoeg van te krijgen, dus half mei heb ik haar een mail gestuurd (ja toen al:wacko: ) en heb haar gezegd dat ik haar ook nodig heb en ook mijn verhaal kwijt wil kunnen. Reactie: ik zit vlak voor een examen, kun je even wachten? NATUURLIJK, IK WEL, ik wacht wel. Afijn ik wachtte inderdaad. Alleen sms contact. Toen eergisteren een mail met een "update", het gaat goed met haar. Lekker bezig, leuke sociale contacten (niet met mij dus, wat we wel regelmatig deden) En hoe het inmiddels met mij was en of ik weer eens iets liet horen. Geen woord over mijn mail. Eerst was er ongeloof en toen werd ik BOOS! Waarom ben ik boos op haar? Ik voel me misbruikt en niet gezien. Waarom ben ik boos op mijzelf: omdat ik "het' weer heb gedaan! Ik heb me weer aangepast aan iemand anders en ben weer HELEMAAL voorbij gegaan aan mijn eigen behoeftes aan wat IK nodig heb. Voor de zoveelste keer!!! Hè, hè, dat lucht op!!!! Nu ga ik "even" bijlezen

Veranderen van mijn gedrag is in de (nabije) toekomst erg belangrijk voor mij.

Nog gauw even: Bor wat fijn dat hij weer thuis bij jullie in zijn bedje ligt! Enjoy

Dat denk ik ook Marika Oké Em, ik zal bij ALLES wat ik de komende 2 weken doe mij afvragen of jij het wel of niet zou doen Beste mensen slaap lekker sraks En als jullie Klaas Vaak tegenkomen, stuur hem dan ajb ook even langs mij??

Marika wat een moedige keuze en tegelijkertijd een akelige keuze om te moeten maken. Maar zo herkenbaar, ondanks andere omstandigheden Emma: het gaat niet zo goed met me. Ik ben somber, mede door vermoeidheid. Ik slaap weer erg slecht en dat sloopt. Overdag ben ik ontzettend moe, maar 's avonds in mijn bed ben ik weer klaarwakker, kan dan de slaap niet vatten. Ik worstel met oude patronen en pijnen. Maar ik drink tot op heden niet.

quote: Originally posted by: Marika En dat is dus precies de reden waarom ik geen kinderen wil. Ik weet dat de cirkel van negativiteit nog lang niet doorbroken is. Ook als schreven mijn zusjes en ik dat wel dapper op het rouwkaartje van mijn moeder die vlak na mijn vader overleed. Er is 1 ding dat ik zeker wist vanaf mijn 18e, ik wil geen kinderen, ik wil dat mijn eventuele kinderen bespaard blijft om zich te voelen zoals ik me voelde. In deze kon ik niet egoistisch zijn. Ik kon het risico niet nemen domweg. Marika dank je dat we mogen lezen wat je zus voorlas. Heel mooi. Wat mij o.a. heel erg raakt is dat jij in een eerder bericht vertelt dat jij de keuze hebt gemaakt geen kinderen te krijgen om de cirkel te doorbreken. Ik durfde zelf geen kinderen te krijgen omdat ik heel bang was dat ik op mijn moeder zou lijken en dat ik een kind zou krijgen dat net zo ongelukkig zou zijn als ik was geweest. Tegen de tijd dat ik erachter kwam dat ik niet mijn moeder ben was het (door allereli omstandigheden) te laat. Heb jij spijt (gehad) van je keuze? Dat is een heel persoonlijke vraag, ik kan me voorstellen als je daar geen antwoord op geeft hoor.

Is goed Emma:

Mijzelf meer of minder vertrouwen is misschien niet de vraag, gaat het niet meer om je innerlijke klok?

Dag allemaal Gelukkig ben je er weer even Emma: ik wil je namelijk ook heel graag nog een geweldige vakantie wensen Een waarin je tot rust komt en samen en alleen kunt genieten!!!!

Wakker voordat de wekker gaat ben ik meestal ook

Slapen wil bij mij helaas ook niet lukken en dat ondanks de ontspanningsoefeningen

Zelfs ik, die Alf minder goed kent dan jullie, wil erg graag dat hij blijft

Morgen weer werken, dus vanavond op tijd naar bed. Goede nacht voor jullie allen later

quote: Originally posted by: pietjeparel Ik weet dat ik me er niet populair mee maak. Kan me dat wat schelen< Dach ik nie Wat nou als iemand met een serieuze vraag of probleem zit? Kan er dan ruimte vrijgemaakt worden in plaats van meligheid? Ik ben brutaal genoeg om in te breken, maar anderen ook? Ik wil even op je bericht reageren PP. Jij stelde me eerder nog een vraag en ik merk dat ik daarop geen antwoord heb gegeven omdat ik dat niet meer vind "passen" in het geheel. Dat is mijn probleem, dat weet ik. Ik weet dat ik gewoon kan reageren tussen alle patatten etc. door, maar voel me toch geremd. Nogmaals, dat is mijn probleem, dat moet ik leren....... Maar ik vind het wel fijn dat je er aandacht aan schenkt.

Zijn waar ik wíl zijn, dat lijkt me mooi

Lin ik ben ook niet de aangewezen persoon om je te helpen, ben zelf nog niet zolang bezig. Ik merk wel dat ik de therapie ( = in mijn geval psycho- en haptotherapie) nu helemaal nuchter beleef en dat valt me niet mee. Geen ontsnappen meer als ik kapot/emotioneel/verdrietig/eenzaam/boos ect. etc. thuis kom. Is de enige weg vrees ik.

Drup: grote klasse Prachtig dat je dat hebt gedaan voor hem en voor jezelf

Nou, ik weet ook weer hoeveel Ghanezen er in mijn buurt wonen.

Eind goed al goed zegt het spreekwoord, maar sorry, ik geloof daar nu (nog??) niet in