Jannigje

Gelukkig Lika , hoewel een burn out ook niet niks is!! Wat fijn dat de medicatie bij jou aanslaat! Ik ben zelf nu aan het minderen omdat ik het niet uithoud. Ik slik al jaren medicatie, kan echt wel tegen een bijwerking of twee, ben al haast niet meer anders gewend, maar dit is niet te doen. Behalve opvliegers, duizeligheid, hoofdpijn en extreem droge mond, heb ik bij dit middel de hele dag een vreselijke smaak ik mijn mond. Echt niet te doen. Het is zo erg dat ik gezelschap ging mijden omdat ik bang was gigantisch uit mijn mond te stinken. Zo voelt het namelijk. Na een aantal akelige weken de stoute schoenen maar aangetrokken en het gevraagd. Stink ik uit mijn mond? Lijkt een gewone vraag, maar toch, de nodige schroom kan ik je zeggen. Maar goed, dat schijnt dus niet zo te zijn. Maar die gore smaak doet me de das om. Dat trek ik niet (ook nog). Dus ik ben aan het minderen. Ik weet het niet meer met die medicatie. Moet in maar weer eens over hebben met de psych. Weet zo langzamerhand allang niet meer "wat van mij is en wat van medicatie" Goed zij dank is het vandaag niet zo heet. Ik sluit me bij Bor en Asterix aan op dit punt: te warm, ik word er letterlijk niet goed van. Nou wel weer genoeg voor vandaag lijkt me. Ik moet nog naar de sportschool.

Asterix, ik snap wat ze bedoelt!!! Het is inderdaad niet voor te stellen, niet te voelen. Je kunt je proberen erin te verplaatsten, maar dat lukt niet. Als je het zelf niet hebt meegemaakt, kun je de donkerte en zwaarte niet invoelen, zelfs niet bij benadering. Hoe gaat het nu met je vrouw? En met jou? Ik vind je moedig!! Voelt missschien niet zo voor je, maar ik vind het wel. . Volhouden door dik en dun. CHAPAEU

Ik heb daardoor de neiging om me af te zonderen, maar ja, daardoor ben ik wel extra vaak en veel alleen. Ja Bor, het is inderdaad vreselijk. Wat je zegt, het gaat veel verder dan een neerslachtig gevoel. Wat zul jij je radeloos hebben gevoeld na de geboorte van die baby's. En dan verwacht je omgeving ook nog van je dat je blij bent als kersverse moeder? Moeilijk!! Ik merk dat mensen regelmatig zeggen dat ze weten wat je bedoelt, omdat ze zelf ook wel eens somber of neerslachtig zijn. Maar dat is heel anders. Ik hou mijn mond dan maar, maar het geeft me altijd een heel eenzaam gevoel. Onbegrepen.

Bor

Deze zin raakt mij enorm Bolletje!! Ik heb nooit een beroerte gehad, dus ik kan niet vergelijken, maar jij wel. Heel lang geleden zei een college die MS had dat zij vond dat zij geluk had als zij zichzelf vergeleek met mij, MS tegenover depressief zijn. Ik was toen geschokt, nu eigenlijk weer. Ik vind depressief zijn vreselijk moeilijk, jij bevestigt voor mij weer hoe moeilijk het is of kan zijn.

Kloppen deed men vroeger op de achterdeur, of men riep volluk om het hoekje,

Zonnesteek oplopen is niet denkbeeldig in deze hete zonnige dagen

Even gedag zeggen. Nog steeds nul?

Zal ik het licht weer uitdoen? Laat ik een nachtlampje aan. Voor degene die hier vannacht mogelijk nog langskomt. Dan is het niet helemaal donker. Welterusten.

Was het de moeite waard Lika? Vond je het boeiend/interssant?

AH lekker Lars, en gezellig, samen een ijsje eten

Hadden die £#=?# duiven bij mij dat maar! Gek wordt ik ervan! Ze zullen en moeten bij mij op het balkon nestelen. En ondertussen die rottige geluiden en poepen! Sorry hoor, ik moest het weer even kwijt.

Gelukkig heb ik kersen en aardbeien gekocht. Vanmiddag was ik gastvrouw bij een van de huizen die meededen met de open-tuinen-dagen. Ik ben kapot! We hadden alleen vanmiddag al bijna 1500 mensen. Allemaal opvangen, begroeten, de weg wijzen, water geven, uitleg geven. En dat niet alleen in het Nederlands. Mijn Duits weer (een beetje) afgestoft. Ha fijn Spirit, doe mij er maar eentje!

Laaaahhhhaaars, waar zijn "mijn"ijsjes? Onderweg naar huis dacht ik, mmmjjjjjam, straks een lekker ijsje, heeft Lars voor me gekocht. Maarrreee, nee hoor, geen ijsjes te bekennen. Snif.

Welterusten allemaal. Tot morgen.

Yes!

O nee, Larsssssss, ik ben ontroostbaar. Goedmaken, ik weet niet of dat nog kan?

De vraag is op zichzelf duidelijk en niet ingewikkeld, het antwoord daarentegen...

Ja graag Lars, heerlijk, toch een ijsje joechei

Ja hoor, wrijf het er maar in!! ik moet helemaal naar beneden, dan naar fietshok, fiets pakken, naar de liddol, winkel in, winkel uit, terug fietsen, fiets wegzetten, weer helemaal naar boven. Dat heb ik er nu niet voor over Dus geen ijsje voor mij

Ik heb de verleiding vanmiddag weerstaan. Nu eeerrrrggggge spijt van

"Mijn" dokter was er zelf niet, dat vond ik erg vervelend. Maar zijn vervanger bleek wel oké. In een overleg van chirurgen en röntgenologen hadden ze mij besproken en een strategie voorgesteld. Enig minpuntje: mijn chirurg was daar niet bij. Na wat heen en weer gepraat hebben we een goede oplossing gevonden, de vervanger zet eea wel alvast in gang, maar bespreekt alles wel eerst met mijn chirurg, die hoofdbehandelaar is en blijft. Het plan:. De tumor is mega groot en belangrijke bloedvaten lopen precies op de overgang van de tumor naar gewoon weefsel. Dat maakt dat de operatie meer risicovol is dan in andere gevallen. De tumor bestaat ook al uit een kluwen ongecontroleerd gegroeide bloedvaten, dus dat is geen feest. Daarom proberen ze eerst de bloedtoevoer naar de tumor stil te leggen, een paar dagen daarna volgt dan de operatie. Niet eenvoudig, wel risicovol, Maar, het is te doen volgens de deskundigen en daar vertrouw ik nu maar zo goed mogelijk op. Wat ongelofelijk fijn was, was dat hij alles heel serieus nam. Dat gaf me zo'n gevoel van erkenning! Kortademig? Ja, dat kan ook niet anders met zo'n enorm ruimte-innemend gezwel. Dus, het wordt opereren, en hoe gek het ook klinkt, dat vind ik een opluchting. Het zal niet eenvoudig zijn, er bestaan de nodige risico's, maar dat is dan maar zo. Nu ik weet wat er staat te gebeuren, ben ik kalmer. Dus vandaag echt een afspraak gemaakt met een notaris. Ik merk dat het me wel goeddoet om een testament te laten maken. Ik blijk behoorlijk helder voor ogen te hebben wat ik wil en als dat geregeld is, geeft dat rust. De operatie zal waarschijnlijk over ongeveer een maand zijn. Tegen die tijd zal het niveau van spanning wel weer behoorlijk stijgen, vrees ik. Er hangen drie musjes aan mijn vetbollen

Zet en op Sita!!!

jowan, je hoeft tegen mij geen sorry te zeggen. Je maakt wat mij betreft geen pijn los, die is er toch wel. Soms vind ik het zelfs wel fijn om het erover ge hebben, want er wordt inderdaad niet veel over gesproken. Om tegemoet te komen aan Kohtje zal ik er verder (voor nu) over ophouden.

In mijn geval wel. Maar ik ben niet gescheiden omdat ik niet meer van mijn man hield of een hekel aan hem had. Er waren andere redenen waarom het niet meer ging tussen ons. In mijn geval is er geen sprake van boos halve foto's afknippen waar hij op staat. Ik vind het heel spijtig dat wij gescheiden zijn, ik heb veel van hem gehouden en hou nog van hem, anders nu, maar toch. En ja, daarom bewaar ik. Ik kan het (nog) niet weg doen, zelfs niet na 20 jaar. Dat klinkt misschien niet helemaal "gezond"?. Ik weet het niet, ik voel het zo.