Misschien wordt het ook maar eens tijd om op dit draadje iets te plaatsen, kan ik het nadien teruglezen...
Meest negatieve ervaringen..
- Zich beroerd voelen de dag nadien. Hoofdpijn, misselijk, niet uit bed geraken, de dag niet kunnen starten. Kids maken een hels lawaai. Niet in staat zijn om de drukte aan te kunnen. Eens effectief tijdens het weekend een ganse dag in bed blijven liggen en partner voor de dag laten opdraaien (voelde me daar toen niet schuldig over, want ik moet dit vaak alleen doen, maar toch. Ik KON het gewoon niet. Voelde me een beroerde mama).
- GEEN energie. Het leven somber inzien. NIKS leuk vinden (lees: geen enkele dopamine-aanmaak meer, niks is fijn, ontroert,...afvlakking, ik wou niet meer voelen)
- op een gegeven moment last van maagpijn, erge pijn waar ik niet van kon slapen. Had dit voorheen nog nooit eerder gehad
- slechte slaap. Gewoon knock out gaan 's avonds en doodvermoeid wakker worden
- op het laatst: 's morgens drinken in de auto onderweg naar het werk. Levensgevaarlijk, het is ver rijden.
- op het laatst (afgelopen weken): ook drinken op het werk. En verstoppen. En vrezen dat ze het kunnen ruiken. Echt rock bottom.
- na hoogoplopende discussie eens 's nachts in mijn auto geslapen. Het was verdorie koud
- na veel stress/discussie veel te veel drinken, op een gegeven moment knock out op de bank, 's nachts wakker worden in mijn eigen overgeefsel (bank vies, tapijt moeten weggooien). Iets uitleggen aan de kinderen waarom we een ander tapijt hadden
- een schram in mijn auto gereden bij het onvoorzichtig parkeren
- angstaanvallen, druk op de borst, nachtelijke onrust en zweten
- werk dat blijft liggen
- huishouden dat niet gedaan wordt
- depressieve gevoelens. Het verhaal van de kip en het ei. Er écht niet meer willen zijn. 1x mij bewust laten opnemen tijdens een crisis. Wanneer ik de kids terug kan vastnemen: diepe schaamte, teleurstelling in mezelf...
- de black-outs. pfff... angstig dat ik weer iets gezegd heb, iets beloofd, iets geroepen in mijn opgekropte woede naar mijn partner toe, wat ik helemaal niet op die manier had willen zeggen,... constant praktische afspraken vergeten, niet meer mee zijn in het schoolgebeuren van de kids (regelmatig iets vergeten meegeven van knutselgerief of dergelijke,...) Black-outs werden de laatste maanden steeds erger. 1x in de middag liggen slapen omdat ik 's morgens al had gedronken en dan wakker gebeld worden omdat ik één van de kids naar hobby moest brengen en men zich afvroeg waar ik bleef...het was toen al avond. De hobby nog net gehaald.
- het stiekeme. O mijn god dat is het ergste. Aanschouwd worden als iemand die makkelijk liegt (ik kon vroeger, bv. tijdens gezelschapsspelletjes NOOIT liegen of bluffen). Als de dood dat mijn partner het zou ontdekken. Water in de vodkaflessen in de barkast doen, zodat dit niet opviel. Naar de winkel rijden en flessen verstoppen in de auto, in zakken, overal, thermosflessen,.... En het kwam telkens uit. Ik was niet alleen een slechte lieger, maar ook een slechte verstopper. Het ergste: eens staalhard staan liegen in mijn partners gezicht toen hij vroeg wat ik aan het drinken was. Ik doodleuk: 'appelsap'. Yes, met een enorme scheut vodka. Bij confrontatie hierbij, hier staalhard bij blijven liegen.
Zucht. Wat een drama. Hier wil ik nooit meer naartoe. Het is vermoeiend, het leidt tot zoveel miserie, ...
Er zullen nog dingen zijn. Maar dit is hetgeen me nu het meeste voor de geest komt.