MG wat een mooi bloembed zeg!! Ik schrijf een beetje laat merk ik.
Als dank wil ik wat delen.
Toen het eindelijk lukte om niet meer te drinken; niet minderen maar geheel niet meer drinken, toen was dat veel makkelijker dan ik had gedacht. Ik lette heel erg op dat er geen stress factoren mij in gevaar zouden kunnen brengen. Ik nam zoveel mogelijk rust.
Maar toen kwam de reden waarom ik was weggerend, het inzicht en de schade en de schuld en de schaamte.
De schuld en schaamte was nog wel te doen.
Stress factoren laten zich niet sturen dus ik moest leren hulp vragen.
Inzicht in de reden was niet grappig om aan te pakken. Het vele denken ontnam mij veel energie en ik ging zoveel relativeren dat ik er filosofisch van werd. Dat is niet erg ware het niet dat het plezier wat ik gehoopt had terug te krijgen in het leven wat langer op zich liet wachten dan ik gehoopt had.
Inmiddels kan ik alleen maar heel dankbaar zijn. Mijn leven is heel erg veranderd doordat ik niet meer drink. Ik heb wat lessen in nederigheid gehad en er zullen vast nog vele volgen. Ik zoek niet meer naar het plezier, gewoon leven, samenleven en er zijn in de samenleving is mij genoeg. Het gewone levert meer verrassingen dan ik had kunnen hopen en genieten van kleine dingen was een leerproces dat wellicht nooit af is.
De ene keer vroeg ik mij af of het leven al die moeite wel waard was, en de andere keer vroeg ik me af of IK al die moeite wel waard was.
In het begin wilde ik zo graag GEHOORD worden. Dat werd gevolgd door de wens dat ik wilde HOREN.
Horen wat anderen nodig hebben. Dit lijkt me een gezonde zoektocht en ik ben benieuwd wat hierna weer volgt.
Stoppen met drinken heeft mijn leven niet gemakkelijker gemaakt. Daarvoor is mijn zoektocht te intensief. Het is wel alle moeite waard. Het zal denk ik mijn grootste uitdaging zijn. Een universitaire studie kan iedere sufferd met discipline voltooien, maar wat wij hier met z'n allen proberen is goud!! Het enige verschil met topsport is het feit dat we het niet alleen hoeven doen, dat we alle hulp mogen krijgen die we nodig hebben. Praten, bellen, schrijven helpt altijd. En dus grijp ik bij dezen de kans om iedereen te danken voor al die keren dat ik gehoord werd, en gelezen en dat er reactie kwam. Nooit afwijzing. Dank jullie wel.